Wydawać by się mogło, że nie trzeba nikogo przekonywać iż w procesowaniu spraw tak jakby na miejscu rzeczywiście istniejącej nieruchomości znajdował się inny obiekt z innym właścicielem jest coś nienaturalnego. Podobnie jak w trwającej prawie dekadę odmowie wyjaśnienia właścicielom rzeczywiście istniejącej nieruchomości o co w tym wszystkim chodzi. Jednak instytucje nadzoru uparły się aby nie dopatrzeć się w tym nieprawidłowości.
W naszej opinii nie ma co się w takich działaniach doszukiwać teorii konspiracyjnych. Po latach kontaktu z instytucjami nadzoru myślimy, że przyczyna jest trywialnie prosta - zaniechanie zwyczaju czytania akt sprawy i zastąpienie go przysłowiowym rozpoznaniem sprawy „na telefon”. W pełni rozumiemy, że nie tylko my zdołaliśmy skolekcjonować segregatory korespondencji i ale również każda instytucja nadzoru ma oddzielną półeczkę poświęconą naszej sprawie. Co więcej rozumiemy, że przedarcie się przez wygenerowane opary absurdu zajęłoby trochę czasu. Co więcej przyznajemy, że przedzwonienie do koleżanki/kolegi z niższej instancji i spytanie się o co chodzi wydaje się kuszące. Jednak jeżeli efektem tych zdawałoby się niewinnych działań jest uniemożliwianie przez prawie dekadę właścicielowi korzystania z nieruchomości i wystawianie dokumentów mogących w przeszłości posłużyć do pozbawienia go praw własności to nie powinno być wątpliwości, że takie działania powinny być uznane za ewidentne niedopełnienie obowiązków.
Skoro jednak żadna z instytucji nadzoru nie może dopatrzeć się nieprawidłowości w działaniach swoich pracowników - to musimy odłożyć nasze spekulacje na bok i potraktować wystawiane przez instytucje dokumenty dosłownie - czyli świadomie złożone oświadczenie, że w prowadzeniu spraw związanych z naszą nieruchomością nie ma żadnego naruszenia prawa. A to powoduje zagęszczenie się oparów absurdu unoszących się nad sprawą naszej nieruchomości do takiego poziomu, że wpędziłoby w kompleksy nawet Latający Cyrk Monty Pythona.
Bez względu bowiem na to jak oceniamy działania lokalnych instytucji - instytucje nadzoru okazały się całkowicie odporne na wszelkie dokumenty czy zawartość rejestrów Państwa Polskiego (w tym IIRP, PRL i IIIRP), traktując je jak (używając słownictwa lokalnych instytucji) "powielaną latami pomyłkę" lub "serię wadliwych rozstrzygnięć". Ponieważ instytucje nadzoru są również odporne na zeznania świadków i istniejąca w terenie sytuacje to wygląda to trochę tak jakby za "powielaną latami pomyłkę" czy "serię wadliwych rozstrzygnięć" uważano wszystkie okoliczności z całego okresu funkcjonowania administracji Państwa Polskiego.
Aby podkreślić absurd podejmowanych przez instytucje nadzoru działań wskazaliśmy, że w przypadku naszej nieruchomości „alternatywne” prawa do nieruchomości mogą się wywodzić co najwyżej z okresu okupacji III Rzeszy i mogłyby istnieć co najwyżej gdyby III RP była kontynuacja III Rzeszy. Instytucje nadzoru okazały się jednak i na to odporne.
Nie mamy zamiaru dłużej kłócić się z instytucjami nadzoru wskazując, że ich działania w sprawie nieruchomości przy ul K 53 w M nie wydają się prawidłowe. Wskazujemy tylko nieśmiało, że nie powinno być wątpliwości, że nie wynikają one bezpośrednio z zapisów obowiązujących ustaw. Jeżeli więc instytucje państwowe nie mogą dopatrzeć się w podejmowanych działaniach naruszenia prawa - to wskazują, że istnieją utrwalone „linie orzecznicze" umożliwiające takie zachowanie.
Innymi słowy od prawie dekady szereg instytucji nadzoru zamiast wyjaśnić jawnie o co chodzi z tym procesowaniem spraw dotyczących naszej nieruchomości z całkowitym pominięciem wszelkich dokumentów, rejestrów, zeznań świadków czy sytuacji istniejącej w terenie w okresie II RP, PRL o III RP - zaczęło wystawiać dokumenty o zdumiewającej treści. Z dokumentów tych wynika, że zafundowano nam „linie orzecznicze”, według których prawidłowym działaniem instytucji państwowych jest traktowanie Państwa Polskiego jako „wielokrotnie powielanej pomyłki” lub „serii wadliwych rozstrzygnięć” i uznawanie za wiążące informacji, które mogłyby odzwierciedlać sytuacją w terenie co najwyżej tylko przy założeniu, że III RP jest kontynuacją III Rzeszy (!).
Być może podsumowanie tego co instytucje nadzoru napoświadczały otrzeźwi je przynajmniej na tyle, by zażądać od instytucji lokalnych jakiegokolwiek dowodu na potwierdzenie przekazywanych „na telefon” informacji. Jeżeli tak się nie stanie - to już naprawdę nie tylko ręce, ale i nogi opadają
więcej

Wreszcie postanowiliśmy otwartym tekstem zapytać lokalne instytucje czy na dowód praw Skarbu Państwa do naszej nieruchomości, istnienia "lokatora" itp mają cokolwiek poza poświadczeniem jakiejś osoby, która z takiego poświadczenia czerpała ewidentne korzyści materialne.
Ciekawi jesteśmy jak tym razem lokalne instytucje wykręcą się od odpowiedzi. Zwłaszcza, że coraz bardziej wygląda na to, że przyczyną problemów miasteczka M. jest jakieś absurdalne roszczenie, które lokalne instytucje z niezrozumiałych przyczyn postanowiły uwiarygodnić i to mimo iż z ich własnych obszernych zasobów wynika, ze roszczenie to nie może istnieć. Trudno bowiem inaczej interpretować niechęć jaką lokalne instytucje żywią do wszelkich dokumentów pokazujących, że w miasteczku M. doskonale udokumentowana jest ciągłość praw własności za okres II RP, PRL i III RP, a także do istnienia osób, które są następcami prawnymi (rzeczywistych) przedwojennych właścicieli.
Zaobserwowaliśmy to bynajmniej nie tylko na przykładzie nieruchomości przy ul. K 53 w M. Przykładowo z wielką niechęcią lokalne instytucje podchodzą do dokumentów dotyczących przekazywania Skarbowi Państwa działek pod ulicami w okresie PRL. Dokumenty te wzięły się stąd, że zdaje się w latach 1960-tych obowiązywało prawo według którego przy podziale działki trzeba było odpalić Skarbowi Państwa "haracz" w postaci darmowego oddania tej części nieruchomości która jest pod drogą. Dokumentacja takiego "haraczu" składa się zwykle z aktu notarialnego nieodpłatnego przekazania podpisanego zgodnie przez właścicieli nieruchomości i przedstawicieli Skarbu Państwa oraz ujawnienia praw Skarbu Państwa do nabytej działki w księdze wieczystej. Innymi słowy dokumentacja ślicznie pokazuje, że właściciele nieruchomości byli na miejscu, a Skarb Państwa uznawał ich prawa własności. Dla lokalnych instytucji dokumentacja taka wydaje się być co najmniej problematyczna.

Inna ciekawa sprawa to indeminizacja czyli seria układów międzynarodowych, którą zawarto pomiędzy latami 1950 i 1970 na mocy których za mienie pozostawione w Polsce wypłacono odszkodowane przedwojennym właścicielom którzy udali się za granicę, a samo mienie przeszło na Skarb Państwa. Jedną z takich nieruchomości jest siedziba Urzędu Miasta M***. Mimo iż dokumentacja indeminizacyjna się tu doskonale zachowała (co wcale nie jest takie częste) zarówno Urząd Miasta M*** jak i Starostwo G*** przed uznaniem indeminizacji tej nieruchomości bronią się rękami i nogami.
Co ciekawe niechęć lokalnych instytucji dotyczy nie tylko praw o ciągłości z II RP uznawanych w PRL, ale także praw , które wywodzą się z PRL. Od dwudziestu lat ciągnie się na przykład sprawa pewnej ulicy na której ktoś postawił płot. Mimo iż sprawa jest dość prosta do wyjaśnienia jeśli zbada się jakie prawa ma każdy z uczestników sporu (jedni i drudzy nabyli swoje nieruchomości w latach 1970tych) to lokalne instytucje robią w tej sprawie dosłownie wszystko poza....zbadaniem jakie prawa ma każdy z uczestników sporu.
Dodajmy do tego twierdzenia osoby związanej z lokalnym samorządem, że od 30 lat grasują po miasteczku M. jakiś "spadkobiercy" i całe 10 lat naszych absurdalnych przygód zaczyna wydawać się całkiem logiczne. Nie wydaje nam się bowiem, żeby specjalnie na naszą cześć można było wymyśleć wirtualnego "lokatora". Raczej wygląda to na dobrze ugruntowaną metodę potwierdzania "stanu faktycznego" który pasuje do absurdalnego roszczenia, a nie do tego co rzeczywiście istnieje w terenie oraz dokumentacji z której wynika, ze żadnej nacjonalizacji nieruchomości w PRL nie było, a  aktualni właściciele są następcami prawnymi rzeczywistych  przedwojennych właścicieli.
Myślimy więc, że jest spora szansa, ze za około miesiąc będziemy mieli pewność co się zdarzyło w roku 2009, ze po tej  dacie lokalne instytucje zaczęły nas traktować jak nielegalnych sqotersów w czymś co w ich przekonaniu powinno się znajdować na miejscu naszego domu. Przy okazji traktując wszystko co potwierdza istnienie naszej nieruchomości  i nasze prawa własności do niej (czyli praktycznie wszystko co ma związek z okresem Państwa Polskiego) jako 'powielana pomyłkę" lub 'serię wadliwych rozstrzygnięć"
Jednak najciekawsze w całej sprawie nie jest to o się zdarzyło w 2009 roku, ale to że przez prawie dekadę wszystkie instytucje państwowe (nie tylko te lokalne) potwierdzają, ze jest to obowiązująca norma. Ale tej ostatniej kwestii nie wyjaśnimy lokalnie.
więcej

Bez względu na to co jest przyczyna tego iż od 2009 roku traktuje się nas jak nielegalnych squatersów we własnym domu - faktem jest, że jesteśmy tak traktowani i żadna z instytucji nadzoru nie zgłosiła to tego żadnych zastrzeżeń. Bez względu na to co jest przyczyną tego, że od 2009 roku wszystkie okoliczności związane z okresem administracji Państwa Polskiego (II RP, PRL, III RP) są traktowane jako coś w rodzaju "powielanej pomyłki" czy "serii wadliwych rozwiązań" instytucje nadzoru także konsekwentnie potwierdzają o prawidłowości takiego podejścia. Przez prawie dekadę nie ujawniono nam też co jest podstawą założenia, że na miejscu naszej nieruchomości znajduje się coś innego -i to też działo się z całkowitym i bezwarunkowym wsparciem instytucji nadzoru. Przykłady można by mnożyć.
Jeżeli mamy kilka dokumentów wystawionych przez instytucje nadzoru potwierdzających o prawidłowości takich rewelacji jak wymieniliśmy w powyżej to możemy snuć różne przypuszczenia: pomyłka, korupcja, niekompetencja. Jeżeli dysponujemy co najmniej  kilkoma setkami takich dokumentów wystawianymi na przestrzeni dekady - to musimy szukać innego rozwiązania. Przez długi okres czasu byliśmy przekonani, że wyjaśnienie może być tylko jedno - nieprzestrzeganie podstawowych procedur i ewidentne niewypełnianie podstawowych obowiązków (np ustalenia czego dotyczy sprawa przed jej rozpatrzeniem). Dopiero ostatnio trafiliśmy na inne wytłumaczenie w którym o ewidentnym niewypełnianiu  obowiązków nie może być mowy.
więcej