Dziennik drugi pisany był w po 08-2012, czyli w okresie, gdy już wiedzieliśmy, że instancje powiatowe nie chcą szanować naszych praw i badaliśmy czy instancje kontrolne zechcą interweniować. Dowiedzieliśmy się co prawda, że nie mają zamiaru, ale intensywna korespondencja ujawniła, że nie wszystkie nasze prawa są naruszane, ale tylko te, które związane są z prawami własności do nieruchomości do nieruchomości, która kupiliśmy w miasteczku M. Dziennik drugi składał się z następujących części
# część jeden i pół - czyli o irracjonalnych działaniach lokalnych instytucji państwowych, z których nikt się przed nami nie chce wytłumaczyć
 # część dwa i pół - czyli o konsekwentnym poświadczaniu przez instancje wyższe i instytucje kontrolne, że w nie dopatrują się nieprawidłowości w naruszaniu naszych praw przez instytucje lokalne i nie tylko
# część trzy i trzy czwarte - czyli co chcą, a czego nie chcą (lub nie mogą) poświadczyć instytucje lokalne, pomimo iż teoretycznie mają obowiązek podzielić się cała wiedzą i jak się to ma do dokumentów Ćwoków, których nikt oglądać nie chce..
# część czwarta - czyli opowieść o miasteczku M*** i problemach jego (niektórych) mieszkańców.

Pytania Ćwoka
Czy na prowincji obowiązuje prawo? Jakie prawa w rzeczywistości mają mieszkańcy Polski B? Dlaczego w konflikcie pomiędzy prawami obywatela a lokalnymi układami instytucje centralne stają po stronie tych ostatnich?

HUCPOLAND
(o państwie prawa na prowincji)

Archiwum pani M
czyli Milanleaks
Dzienniki Ćwoków to opowiadania nawiązujące do romantycznej koncepcji dramatu otwartego. Wszystkie  części Dzienników są pisane jednocześnie i żadna nie ma jeszcze zakończenia.  Tym co przespali lekcje literatury (co musimy wyznać, my tez zrobiliśmy) wyjaśniamy, że poszczególne części toczą się w różnych, aczkolwiek nawzajem przenikających się wymiarach. W przypadku dzienników Ćwoków są to  rzeczywistość powiatowa (części pierwsze), rzeczywistość stołeczna (części drugie). Części trzecie mają wymiar uniwersalny czyli dziennikarsko-śledczy. Podobnie jak część czwarta..

Dziennik drugi (wstęp)
Na rodzimym gruncie czyli Rejs z Gangiem Olsena po Pulp fiction

Picture
Przez wiele miesięcy czuliśmy się jakbyśmy zostali wrzuceni w film bollywoodzki,  ze ścieżka dialogową w jakimś lokalnym narzeczu.  Staraliśmy się mówić naszym wielkomiejskim językiem wyuczonym na studiach, kursach MBA, szkoleniach korporacyjnych odbytych w różnych ośrodkach europejskich. Przygotowaliśmy argumentacje prawną podpartą paragrafami, skompletowaliśmy solidną dokumentację.  Każdy szef w każdej międzynarodowej korporacji byłby z nas dumny.
Tymczasem w tutaj, na prowincji, nasze  dokumenty były traktowane podejrzliwie jakby przyszedł cynk z Interpolu, że jesteśmy szajką notorycznych fałszerzy. Gdy, po sprawdzeniu dokumenty okazywały się bez zarzutu - po prostu je ignorowano. Nasza argumentacja prawna była również ignorowana. A dokumenty, które w końcu wystawiano w zestawieniu z dokumentacją na których  rzekomo były oparte, brzmiały jak oświadczenia o nieobowiązywaniu Prawa.  Paragrafy? Zapomnijmy! Orzecznictwo? Że co proszę?
Po pewnym czasie wreszcie do nas dotarło, że wbrew pozorom lokalne instytucje państwowe  i my mówimy całkowicie innym językiem.  Wszystko co mówimy w naszym wielkomiejskim dialekcie jest co prawda świetnie rozumiane przez zwyczajnych mieszkańców prowincji, ale w urzędach obowiązuje jakieś lokalno-zwyczajowe narzecze, które dla nas było równie zrozumiałe jak oryginalna ścieżka dźwiękowa bollywoodzkiego filmu.
Jako ludzie wychowani już w tradycji wielokulturowości i otwarci na lokalną kulturę (nawet urzędniczą) , postanowiliśmy spróbować zrozumieć o co tych wszystkich instytucjach chodzi.  Po kilku miesiącach intensywnych badań zaczęliśmy wreszcie chwytać grunt pod nogami. Etniczna tajemniczość Bollywood się ulotniła.  Poczuliśmy się jakby tajemnicza ręka wyjęła nas ze świata indyjskich klasyków, i przeniosła nas w środek prawdziwie kultowych produkcji naszych rodzimych, europejskich i amerykańskich.
Prawdziwie kultowe produkcje maja  to do siebie, że najczęściej tylko najwięksi fanowie wiedzą o co w nich właściwie chodzi. Pewnie dlatego uważane są  (oczywiście przez fanów) za najdoskonalsze odzwierciedlenie rzeczywistości.  No i ta galeria postaci...  zupełnie jak z życia wzięte ;-)
Kapituła Wielkiego Kalesona i....
.