Sam szczyt (sądownictwo)​

Spis treści

1. KRS

pismo wysłane 08.02.2024 

​​Szanowna Pani Przewodnicząca KRS,

Składam skargę na działania  osób odpowiedzialnych za działania  KRS w sprawie opisywanej jako "sprawa nieruchomości przy ul K*** 53 w M***"  i zarzucam im konsekwentne działanie na szkodę III RP i naruszanie powagi sądownictwa poprzez:

1. Udawanie skrajnej niekompetencji graniczącej z funkcjonalnym analfabetyzmem celem uniknięcia merytorycznego ustosunkowania się do sygnalizowanego  problemu w funkcjonowaniu sądownictwa (ze szczególnym uwzględnieniem organów wyższej instancji)

2. Możliwość niedopełnienia obowiązków poprzez  nienadanie właściwego biegu sprawie znajdującej się w  gestii najwyższych organów sądownictwa

3. Doprowadzenie do eskalacji sprawy, która początkowo możliwa była do zaadresowania jako punktowa dysfunkcja  w obrębie struktur sądownictwa ,  do poziomu na którym niemożliwym staje się spozycjonowanie jej inaczej niż jako przejaw obowiązujących w instytucjach IIIRP procedur

4. Podważanie pozycji międzynarodowej III RP poprzez pozycjonowanie jej jako państwa rewizjonistycznego nie uznającego  obowiązujących traktatów  międzynarodowych (Traktat Wersalski, Traktat Poczdamski) na których oparta jest legalność jej istnienia oraz przebieg jej granic

5 Naruszanie  praw człowieka gwarantowanych Europejską Konwencją Praw Człowieka w co najmniej kilku aspektach.

6. Konsekwentne podejmowanie działań, których skutkiem jest doprowadzenie do wykazania, iż zaadresowanie sprawy jest niemożliwe w obrębie struktur IIIRP, a zatem istnieje konieczność wyjaśnienia jej przez organy międzynarodowe

Uzasadnienie 

Ad 1. Ok 2012 roku KRS zaczął być regularnie informowany o wysoce zaskakujących działaniach szeregu sędziów  (ze szczególnym uwzględnieniem wyższych instancji sądownictwa), które   de facto negowały  władztwo Państwa Polskiego nad jego terenem

Działania te sprowadzały się do prowadzenia i potwierdzania o prawidłowości prowadzenia spraw związanych z nieruchomością w sposób nie uwzględniający żadnych okoliczności związanych z funkcjonowaniem Państwa Polskiego.  Ani dobrze udokumentowanego stanu faktycznego (rozumianego jako sytuacja w terenie aktualnie i w przeszłości), ani spójnej z nim dokumentacji czy zapisów rejestrów odzwierciedlających sytuację nieruchomości  w okresie IIRP, PKWN/PRL i III RP

Pomimo, iż sprawa w oczywisty sposób  dotyczyła  mających znaczenie prawne działań sądów,  osoby występujące w imieniu KRS  działały tak jakby z całej obszernej dokumentacji były w stanie zrozumieć tylko adres nieruchomości, na przykładzie której opisane działania udokumentowano i konsekwentnie działały jakby dotyczyła ona drobnego zatargu właścicieli  niewielkiej nieruchomości z kilkoma lokalnymi instytucjami. 

Swojej postawy osoby występujące w imieniu  KRS  nie zmieniły nawet po wskazaniu explicite iż udokumentowany na przykładzie nieruchomości przy ul. K*** 53 w M*** sposób działania  można z łatwością zaobserwować także w innych instytucjach i  na innych nieruchomościach nie tylko w M***/Powiecie G***.

Ad 2. Osoby występujące w imieniu  KRS  przez kilkanaście lat konsekwentnie uchylały się od ustalenia przyczyn działań szeregu sędziów , które de facto negowały władztwo Państwa Polskiego nad swoim terenem (więcej pkt 1 ).

Pomimo, iż osoby występujące w imieniu  KRS nie mogły sobie nie zdawać sprawy, że 

a) Sprawa dotyczy powiatu w którym ma być ulokowana  strategiczna inwestycja (Centralny Port Komunikacyjny). Nie mogły też być nieświadome wpływu opisywanych działań  na perspektywy realizacji tej inwestycji.

b)  Wyjaśnienie przyczyn  opisanego działania sędziów (szczególnie tych z wyższych instancji)  jest , ze względu na swój charakter , sprawą pozostającą w w  gestii najwyższych organów sądownictwa , wobec udokumentowanej niezdolności zaadresowania problemu za pomocą standardowych procedur dyscyplinarnych.

Ad 3. Swoimi zaniechaniami m.in. osoby występujące w imieniu  KRS, doprowadziły do eskalacji sprawy w  takim stopniu, iż niemożliwe stało się zaadresowanie jej jako  punktowej dysfunkcji. Ich zaniechania doprowadziły bowiem do tego, że opisany sposób działania udokumentowano na przykładzie ponad setki postępowań w różnych trybach z zaangażowaniem ponad stu sędziów  z szeregu instancji.  

Przy czym  działania sędziów konsekwentnie odwzorowywały ten sam schemat tj. 

- ostentacyjne nieuznawanie za wiążący stanu faktycznego nieruchomości (rozumianego jako sytuacja rzeczywiście istniejąca w terenie teraz i w przeszłości) , oraz odzwierciedlającej go dokumentacji i zapisów rejestrów.  

- ostentacyjne nieuznawanie za wiążące dokumentacji i zapisów rejestrów odwzorowujących stan prawny nieruchomości uznawany przez ostatnie  100 lat (tj. przez II RP, PKWN/PRL i III RP do ok 2009 roku) i wykonywane na nim czynności prawne.

- ostentacyjne przyjmowane za  "stan prawny" nieruchomości okoliczności, które mogły zaistnieć/mieć źródło  co najwyżej w okresie niemieckiej administracji w latach 1939-1945

- ostentacyjne przyjmowane za "stan faktyczny"  nieruchomości informacji, których jedynym źródłem mogły być fikcyjne (tj pozostające tylko "na papierze" i nie materializujące się w terenie) czynności techniczno-prawne  wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością właścicieli w innym porządku prawnym (np reprywatyzacja, pozwolenia/odbiory dotyczące fikcyjnych prac budowlanych na planach innej nieruchomości etc)

- odmowa ujawnienia informacji, które umożliwiałyby jawne wyjaśnienie sprawy

Innymi słowy za każdym kolejnym wystawionym dokumentem stawało się coraz bardziej oczywiste, iż na pewnej grupie nieruchomości (której przedstawicielem jest nieruchomość przy ul K*** 53 w M***) następuje kolizja co najmniej dwóch porządków prawnych z czego jeden odwzorowuje linię IIRP – PKWN/PRL - IIIRP, a drugi wykazuje jakąś ciągłość z okresem niemieckiej administracji z lat 1939-1945. Przy czym instytucje III RP (w tym sądy) w sposób jednoznaczny wskazują na ten drugi jako wiążący niezależnie od tego jaki jest stan faktyczny  nieruchomości (rozumiany jako sytuacja rzeczywiście istniejąca w terenie).

Przypomnieć należy, że reakcja KRS na pismo z dnia 19.07.2022 (czyli po ok. dekadzie korespondencji) ostatecznie  wyeliminowała, że powodem takiego działania jest punktowa dysfunkcja.  W tym piśmie wskazano bowiem, że jeśli sprawa nie może zostać  wyjaśniona jako punktowa  dysfunkcja  to konieczne będzie przyjęcie, iż jest ona przejawem  obowiązujących  procedur. Reakcja ówczesnego KRS na pismo potwierdziła, iż chodzi o obowiązujące procedury.

Ad 4.  Pismem z dnia 16.07.2023 wskazano, a pismami z dnia 14.11.2023, 07.12.2023 i 07.01.2024 doprecyzowano , że udało się zidentyfikować co jest prawdopodobną podstawą udokumentowanych na przykładzie nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** procedur (w szczególności załącznik 1 do pisma z dnia 14.11.2023) . Osoby występujące w imieniu  KRS  nie zdołały wskazać na możliwość istnienia innych podstaw prawnych dla działań będących przedmiotem korespondencji. Nie  zmieniły też swojego stanowiska  mimo, iż od tego momentu nie mogły już nie mieć świadomości iż:

- w wyniku nie uwzględnienia przez SN kilku niuansów historycznych dotyczących reformy rolnej w obiegu prawnym pojawiło się orzecznictwo, które przy literalnej interpretacji nie tylko współcześnie generowało prawa Skarbu Państwa do terenu w oparciu o założenie ciągłości prawnej III RP ze stanem prawnym w dniu 13 września 1944 roku (nawet jeśli ten stan był ukształtowany  przymusowymi czynnościami prawnymi,  np. scaleniami, dokonywanymi przez  niemiecką administrację z lat 1939-1945, których  za legalne i wiążące nie uznawał PKWN/PRL) , ale jeszcze wskazywało na te prawa jako właściwe

- nieruchomości dotknięte tym orzecznictwem mogą obejmować nawet do kilkudziesięciu procent kraju (nieruchomości podlegające reformie rolnej na stanie prawnym uwzględniającym przymusowe czynności  z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945 np scalenia, ale nie podlegające jej przy uznaniu tych czynności np scaleń za nielegalne, jak to robił PKWN/PRL)

- szczególnie stanowisko wyższych instancji  wskazuje , że w obrębie sądownictwa   implementacja owego orzecznictwa odbywa się  w sposób udokumentowany na przykładzie nieruchomości przy ul. K*** 53 w M*** tj. w sposób bezwzględnie zakładający ciągłość ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku (niezależnie od stanu faktycznego, rozumianego jako sytuacja w terenie i istniejącej dokumentacji), bez dania nawet możliwości zakwestionowania tej oceny w jawnym postępowaniu  sądowym

Nie ulega wątpliwości, iż taki sposób implementacji wzmiankowanego orzecznictwa "potwierdza" o ciągłości ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku, kosztem stanu prawnego uznawanego na linii IIRP – PKWN/PRL – IIIRP.  Pozycjonuje to de facto  III RP jako państwo rewizjonistyczne nie uznające  podpisanych traktatów międzynarodowych,  na których oparta jest legalność jego istnienia oraz przebieg jego granic i które uznawał PKWN/PRL (Traktat Wersalski, Traktat Poczdamski). 

Tolerowanie takiego stanu rzeczy przez osoby występujące w imieniu  KRS należy więc uznać za zdumiewające.  Chociażby dlatego, że dla państwa średniej wielkości (jakim jest Polska) gwarancją granic i bezpieczeństwa jest przestrzeganie traktatów międzynarodowych.

Ad 5. Ponadto osoby występujące w imieniu  KRS   nie mogły nie zauważyć szeregu naruszeń praw człowieka  przy sposobie implementacji wzmiankowanego orzecznictwa w szczególności gwarantowanych art 6, art 13 EKPCz, art 1 Protokołu nr 1 do EKPCz . W przypadku nieruchomości przy ul. K*** 53 w M***, na przykładzie której zwracano ich uwagę na problem,  udokumentowano m. in:

- odmowę udzielania informacji koniecznej do obrony interesu prawnego (tj konsekwentnie odmawiano wyjaśnienia ujawnionym w księgach wieczystych właścicielom nieruchomości,  dlaczego ich prawa, oraz dokumenty i zapisy rejestrów z których te prawa wynikają,  są traktowane jako "nieważne" oraz nie ujawniono co w takim wypadku przyjmuje się za podstawę rozstrzygnięć w sprawach)

- uniemożliwianie wykonywania czynności prawnych na nieruchomości , którą nabyto w dobrej wierze w oparciu o rękojmię ksiąg wieczystych i zgodność jej zapisów z sytuacją w terenie (co skutkowało np uniemożliwieniem doprowadzenia jej do stanu technicznego umożliwiającego jej bezpieczne wykorzystywanie dla celów do których była przeznaczona)

- zaburzenie poczucia bezpieczeństwa, poprzez uznanie iż naruszeniem prawa nie jest naruszanie miru domowego

- prowokowanie konfliktu sąsiedzkiego, którego jedynym źródłem wydaje się być inne rozumienie stanu prawnego oraz technicznego  nieruchomości przez stronę posługującą się dokumentami i przez stronę czerpiącą informacje odnośnie sytuacji  nieruchomości od instytucji IIIRP.

Ad 6. Osoby występujące w imieniu  KRS  nie mogły sobie nie zdawać sprawy z istnienia olbrzymiej różnicy w sytuacji nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP- PKWN/PRL-IIIRP oraz zasady ciągłości ze stanem prawnym z dnia 13 września 1944 roku. 

Musiały więc mieć świadomość, że o ile sprawa nie zostanie uznana przez  struktury III RP za ewidentną patologię, to ze względu na  traktatowe konotacje  są podstawy do wyjaśniania jej na forum międzynarodowym. Co niechybnie wiązać się będzie musiało z ustaleniem dlaczego prawa do terenu w III RP nie są ustalane ani w oparciu o stan faktyczny (sytuację rzeczywiście istniejącą), ani w oparciu o zasadę ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP- PKWN/PRL-IIIRP , ale w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości z datą 13 września 1944 roku (czyli de facto z Generalnym Gubernatorstwem).

Pomimo to osoby występujące w imieniu  KRS  nie szczędziły wysiłku by przekonać , że wyjaśnienie sprawy w obrębie struktur III RP jest niewykonalne.

W tym miejscu należy przypomnieć różnice w sytuacji nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** w dwóch wspomnianych porządkach prawnych:

a) w porządku prawnym znanym właścicielom nieruchomości (tj stanie prawnym wynikającym z ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP – PKWN/PRL – IIIRP popartym obszerną dokumentacją, zapisami rejestrów itp oraz stanem faktycznym rozumianym jako sytuacja w terenie,  teraz i w przeszłości)

- właścicielami nieruchomości w okresie PKWN/PRL i III RP zawsze byli  przedwojenni właściciele, a następnie ich następcy prawni, którzy zabudowali ją dopiero pod koniec lat 1950-tych

- Skarb Państwa nigdy nie znacjonalizował nieruchomości i nigdy nie władał nią w żaden sposób (nie było nawet kwaterunku)

- nieruchomość jest budynkiem wielorodzinnym (3 lokale mieszkalne) parterowym z zagospodarowanym poddaszem, w kiepskim stanie technicznym, z niewydolną wentylacją, z częściowo nielegalną instalacją wodno-kanalizacyjną i gazową etc

b) w porządku prawnym,  uznawanym przez instytucje IIIRP, w tym sądownictwo, (wynikającym z orzecznictwa SN, dotyczącego reformy rolnej,  implikującego przejście nieruchomości na własność Skarbu Państwa z dniem 13 września 1944 roku)  oraz odzwierciedlonym w dokumentacji powstałej na skutej wykonywania fikcyjnych (obecnych tylko "na papierze" i nie materializujących się w terenie) czynności prawnych w tym porządku prawnym , bez wiedzy władających nieruchomością osób ujawnionych w księgach wieczystych jako właściciele i na planach innej nieruchomości niż istniejąca w terenie -więcej w załączonych wnioskach 
(rekonstrukcja na podstawie informacji zawartych w prowadzonej korespondencji z instytucjami III RP): 

- nieruchomość w przeszłości była rzekomo w rękach dysponenta Skarbu Państwa (jej aktualnego stanu prawnego nie udało się ustalić, ale przynajmniej częściowo znalazła się  rzekomo w rękach podmiotów prywatnych innych  niż te ujawnione  w prowadzonych dla niej księgach wieczystych)

- nieruchomość rzekomo  jest budynkiem jednorodzinnym posiadającym 2,5 kondygnacji, rozbudowanym/przebudowanym ok 2009 roku, co implikuje dobry stan techniczny, posiada sprawną wentylację  i legalne instalacje; inna jest też powierzchnia zabudowy i rzut budynku

W związku z powyższym wnoszę jak powyżej. Ponadto jeszcze raz wzywam do zaprzestania bezczynności w merytorycznym ustosunkowaniu się do propozycji ugody zawartej w piśmie z 16.07.2023 i powtórzonej w pismach z dnia 14.11.2023, 07.12.2023 i 07.01.2024. I jeszcze raz wskazuję, iż proponowana ugoda zabezpiecza interes nie tylko strony poszkodowanej, ale także interes III RP m. in  umożliwia  odcięcie się od dotychczasowych działań  instytucji (w tym sądownictwa) poprzez potraktowanie ich jako efekt biurokratycznej niekompetencji (więcej w piśmie z 16.07.2023 i 14.11.2023) .  

Na zakończenie pragnę zauważyć, że sprawa nie ma charakteru politycznego, bowiem korespondencja była prowadzona co najmniej od ok  roku 2012 i działania podejmowane przez KRS  pozostawały niezmienione i niezależne od składu KRS.  

W takich okolicznościach można przypuszczać iż podnoszony problem nie jest konsekwencją celowych działań/polityki państwa, ale przejawem silnej  biurokratyzacji sądownictwa i monstrualnej biurokratycznej niekompetencji, która wymknęła się spod kontroli. W tej sytuacji mogę tylko wyrazić nadzieję, że adresaci niniejszego pisma  zachowali  jeszcze na tyle kontroli nad zarządzaną instytucją by docierała do nich adresowana doń korespondencja. 

Poniżej spis złożonych wniosków (wraz z wnioskami dołączonymi do niniejszego pisma)  stanowiących materiał dowodowy w kwestii porządku prawnego w jakim dotychczas oceniał niniejszą  sprawę KRS

Z poważaniem
****

Wniosek nr 1 - Opis uwarunkowań prawnych skutkujących powstaniem współcześnie  dualności porządków prawnych zidentyfikowanych jako przyczyna działania instytucji IIIRP w sposób udokumentowany na przykładzie nieruchomości przy ul. K*** 53 w M***  (pismo z dnia 14.11.2023)

Wnioski pokazujące przykładowy sposób działania instytucji IIIRP w sytuacji kolizji dwóch porządków prawnych, w szczególności aspekt wskazania tymi działaniami na porządek prawny oparty na ciągłości ze stanem prawnym z 13 września 1944 jako wiążący [tytuły wniosków wynikają z oceny tych działań w porządku prawnym Państwa Polskiego na linii IIRP – PKWN/PRL – IIIR]

Wniosek nr 2 - Sprawa "odkręcenia fikcyjnego zaworu" sygn I C 335/12 (Sąd Rejonowy w G***) (pismo z dnia 14.11.2023) 

Wniosek nr 3 - Sprawa "(nie)wiarygodnych ksiąg wieczystych" (pismo z dnia 07.12.2023)

Wniosek nr 4 - Sprawa unieważnienia umowy o sposobie użytkowania współwłasności, m. in szopy i działki 1825 m2, w oparciu o Ustawę z dnia 24 czerwca 1994 r, o własności lokali; sygn, IC 170/10(pismo z dnia 07.12.2023)

Wniosek nr 5 - Sprawa " prawa do naruszania miru domowego" sygn. II K 1197/12 (pismo z dnia 07.01.2024)

Wniosek nr 6 - Sprawa " fikcyjnego lokatora" (pismo z dnia 07.01.2024)

Wniosek nr 7 - Sprawa " wirtualnego władania/zarządzania nieruchomością przez dysponenta mienia Skarbu Państwa" (pismo z dnia 07.01.2024)

Wniosek nr 8 - Sprawa "zadysponowania prywatną nieruchomością bez wiedzy władających nią  właścicieli" (pismo z dnia 07.01.2024)

Wniosek nr 9 - Sprawa (nie) legalnej instalacji gazowej sygn. PINB/7141/57/13 [decyzja nr 261/13 (uchylona) i decyzja nr 78/14] (pismo z dnia 08.02.2024)

Wniosek nr 10 - Sprawa "samowoli budowlanej,  która nie jest samowolą" (pismo z dnia 08.02.2024)

Wniosek nr 11 - Sprawa (nie)właściwego stanu technicznego nieruchomości sygn. PINB/7141/75/10 (pismo z dnia 08.02.2024)

Wniosek nr 12 - Sprawa sprzeciwu wobec wykonania prac budowlanych przy bezczynności nadzoru budowlanego (pismo z dnia 08.02.2024)

Wniosek nr 13 - Wniosek  dotyczący postępowania wytoczonego Kancelarii Premiera zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie sygn XXVII 1328/17 (pismo z dnia 08.02.2024)

##
Szanowni Państwo,

Przypominam o kolejnym wątku wielowątkowej sprawy nieruchomości przy ul K*** 53 w M***, która coraz bardziej wydaje się być przejawem implementacji literalnego odczytu linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 przez instytucje III RP.

Przypominam, że wzmiankowana linia orzecznicza dotycząca sposobu wykonania reformy rolnej najwyraźniej nie uwzględniła dwóch niuansów historycznych:

a) Po pierwsze tego, że w dniu wejścia w życie dekretu o reformie rolnej (13 września 1944 roku ) stan prawny szeregu nieruchomości był ukształtowany przymusowymi działaniami administracji niemieckiej z lat 1939-1944 np. prowadzoną na jak się wydaje dużą skalę polityką przymusowych scaleń drobnej własności gruntowej.

b) Po drugie tego, że PKWN/PRL nie uznawał przymusowych działań administracji niemieckiej z lat 1939-1944 za wiążące, w związku z tym reforma rolna nie była przezeń prowadzona literalnie na stanie prawnym z 13 września 1944 roku, ale przy złożeniu nielegalności przymusowych działań okupanta.

Do pism z dnia 14.11.2023, 07.12.2023 i 07.01.2024 załączono wnioski pokazujące na wpływ jaki literalny odczyt wspomnianej linii orzeczniczej wydaje się wywierać na działania instytucji państwowych (nie ujawniono innej możliwej podstawy prawnej dla procesowania spraw przy założeniu istnienia innego stanu prawnego i faktycznego nieruchomości niż wynika z obecnej w obiegu prawnym dokumentacji i sytuacji w terenie). W szczególności
-wniosek 3 dla zilustrowania wpływu rzeczonego orzecznictwa na sposób prowadzenia ksiąg wieczystych
-wniosek 2, 4 dla zilustrowania wpływu rzeczonego orzecznictwa na sposób działania sądownictwa cywilnego
-wniosek 5 dla zilustrowania wpływu rzeczonego orzecznictwa na sposób działania sądownictwa karnego
-wnioski 6, 7, 8, dla zilustrowania wpływu rzeczonego orzecznictwa na sposób działania Urzędu Miasta M*** (instytucja samorządowa), SKO w W*** i sądownictwa administracyjnego

Poniżej umieszczono wnioski ilustrujące wpływ rzeczonego orzecznictwa na instytucje odpowiedzialne za prawidłowość procesu budowlanego, sądownictwo administracyjne oraz prokuraturę

Przesyłane wnioski są tylko usystematyzowaniem informacji przesyłanych do Państwa od ok 2012 roku.

Ponadto przypominam że różnica w sytuacji nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** w obu porządkach prawnych (tym wynikającym z zasady ciągłości na linii IIRP-PKWN/PRL -IIIRP i tym zakładającym ciągłość ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku) jest znacząca i trudna do przeoczenia z następujących powodów:

a) w zakresie stanu prawnego

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości na linii II RP-PKWN/PRL-III RP nieruchomość nie podlegała nacjonalizacji z tytułu reformy rolnej jako niewielka nieruchomość gruntowa i w okresie PKWN/PRL i III RP była własnością przedwojennych właścicieli, a potem ich następców prawnych; ich prawa były zawsze uznawane i ujawnione w prowadzonych dla nieruchomości księgach wieczystych (wcześniej w księdze hipotecznej)

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości ze stanem prawnym z dnia 13 września 1944 roku nieruchomość najwyraźniej podlegała nacjonalizacji jako część przymusowo scalonego majątku; brak informacji czy te prawa były kiedykolwiek ujawnione w jakiś księgach wieczystych (w księdze hipotecznej prowadzonej dla nieruchomości do lat 1950-tych nie ma na ten temat żadnej wzmianki)

b) w zakresie istniejącej dokumentacji

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRPPKWN/ PRL-IIIRP prywatni właściciele ujawnieni w księgach wieczystych /księdze hipotecznej i władający nieruchomością wykonywali na niej szereg czynności prawnych (podziały geodezyjne, prace budowlane, przekazywanie praw własności etc), które nie tylko pozostawiły bogatą dokumentację, ale także materializowały się w terenie

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości z dniem 13 września 1944 roku, wykonywane były również jakieś czynności prawne (przynajmniej tak wynika ze szczątkowych informacji zawartych w wystawianych po 2009 roku dokumentach), ale bez wiedzy władających nieruchomością osób ujawnionych w KW jako właściciele; w związku z tym rzeczone czynności prawne pozostały tylko „na papierze” i nigdy nie zmaterializowały się w terenie.

Tak więc nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** ma w różnych porządkach prawnych nie tylko różny stan prawny, ale także różne parametry techniczne.

Przy czym w terenie znajduje się (i zawsze znajdowała się) nieruchomość odpowiadająca porządkowi prawnemu wynikającemu z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP.

Powyższe zjawisko nie może być nie znane przynajmniej Sądowi Rejonowemu w G***, Sądowi Okręgowemu w W***, Sądowi Apelacyjnemu w W*** czy WSA w W***, które nie wykazują najmniejszego zdziwienia występowaniem takiego dualizmu w postępowaniach sądowych (więcej we wnioskach 2,3,4, 5, 13 dołączonych do pism z dnia 14.11.2023, 07.12.2023, 07.01.2024 oraz niniejszego pisma).

Na zakończenie przypominam, że jeżeli sposób implementacji państwa orzecznictwa udokumentowany na przykładzie nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** uważają Państwo za niewłaściwy, to dysponują Państwo wieloma instrumentami umożliwiającymi Państwu dokonanie stosownych korekt.

​Poniżej cztery wnioski nr 9, 10, 11,12 dotyczące postępowań budowlanych
##
Wniosek nr 9

Przedmiotem poniższego wniosku jest sprawa, która oceniana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP jest przymuszaniem przez nadzór budowlany do utrzymywania w budynku wielorodzinnym nielegalnej instalacji wodociągowej i gazowej.
W takiej sytuacji nie można nie zauważyć, iż sprawa będąca przedmiotem niniejszego wniosku nie może być procesowana ani w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP ani w oparciu o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja istniejąca w terenie odzwierciedlona pozostającą w obiegu prawnym dokumentacją)

Sprawa (nie) legalnej instalacji gazowej sygn. PINB/7141/57/13 [decyzja nr 261/13 (uchylona) i decyzja nr 78/14]

1. Opis sprawy
Sprawa dotyczyła „możliwości istnienia samowoli budowlanej polegającej na nielegalnym doprowadzeniu przyłączy wodociągowych i gazowych do lokalu nr 3 „ Definicja przyłączy to (za wikipedią) „element sieci uzbrojenia terenu lub jej część służąca do połączenia urządzeń, instalacji lub sieci należącej do podmiotu przyłączanego z pozostałą częścią sieci uzbrojenia terenu.”

PINB zbadał jakie przyłącza prowadzą do budynku i stwierdził, że nie ma w nich nic nielegalnego, a następnie umorzył postępowanie. Budynek, którego dotyczyło postępowanie opisał jako „jednorodzinny”

2. Ocena postępowania PINB w G*** zależy od tego w jakim porządku prawnym dokonuje się tej oceny

a) W porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP, PKWN/PRL, IIIRP nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** zawsze była nieruchomością prywatną pozostającą w wyłącznym władaniu swoich właścicieli ujawnionych w księgach wieczystych/hipotecznych.

W tym porządku prawnym wystawiona była dokumentacja obecna w aktach sprawy oraz prowadzone są dla tej nieruchomości księgi wieczyste. Wynika z nich co następuje:
-do lokalu nr 3 nie jest doprowadzona żadna legalna instalacja wodociągowa czy gazowa (z załączonej dokumentacji więc wynika iż przedmiotem złożonego wniosku nie są „przyłącza” w technicznym znaczeniu tego słowa, ale przyłącza w rozumieniu
potocznym tj instalacja doprowadzona do lokalu).
-budynek będący przedmiotem postępowania ma trzy lokale , a więc wypełnia definicję budynku wielorodzinnego (PINB w postanowieniu opisał budynek jako jednorodzinny)

Materiał dowodowy znajduje się w aktach sprawy

Oceniając sprawę w tym porządku prawnym nie można nie dopatrzeć się w niej nieprawidłowości. Chociażby ze względu na pozostawienie w budynku wielorodzinnym nielegalnej instalacji gazowej

b) W porządku prawnym wynikającym z przyjęcia, iż wykonanie reformy rolnej nastąpiło w oparciu o stan prawny z 13 września 1944 roku (zgodnie z dosłowną treścią linii orzeczniczej reprezentowanej przez uchwałę z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 więcej we wniosku nr 1 załączonym do pisma z dnia 14.11.2023) sprawa jest istotnie skomplikowana.

W tym porządku prawnym Skarb Państwa nabył bowiem prawa własności do terenu nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** z tytułu reformy rolnej na stanie prawnym z 13 września 1944 roku (jako części większej nieruchomości powstałej w wyniku przymusowych scaleń dokonywanych przez niemiecką administrację z lat 1939-1945).

W tym porządku prawnym musiały być prowadzone na nieruchomości jakieś fikcyjne (pozostające tylko na „papierze” i nie materializujące się w terenie) czynności geodezyjno-budowlane, bowiem szereg postępowań prowadzonych dla tej nieruchomości po 2009 roku, przed różnymi instytucjami, prowadzone jest przy założeniu istnienia pod tym adresem obiektu nie tylko o innym rzeczywistym stanie prawnym niż istnieje, ale także obiektu o innych parametrach technicznych. Te fikcyjne czynności były wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością osób, ujawnionych w KW jako właściciele i najprawdopodobniej na skutek braku dostępu do nieruchomości nie zdołały się zmaterializować w terenie.

Najwyraźniej według tej dokumentacji istniejące w budynku instalacje mają charakter legalny, a budynek jest budynkiem jednorodzinnym.

Ponadto w tym porządku prawnym wnioskodawcy w sprawie o samowolne doprowadzenie instalacji gazowej i wodociągowej nie są właścicielami nieruchomości, nie są więc stroną postępowań dotyczących wewnętrznych instalacji.

Tak więc jeżeli sytuację oceniamy w oparciu o dokumentacje powstałą w tym porządku prawnym, to istotnie można nie dopatrzeć się poważnych nieprawidłowości.

3.Stanowisko organów nadzoru
Sprawa była wielokrotnie badana zarówno w trybie kontroli instancyjnej jak i w innych trybach (np. skargowym) przez MWINB, GUNB, WSA w W***. Wymienione instytucje nie dopatrywały się nieprawidłowości w postępowaniu, a jeżeli się dopatrzyły, to zmieniały zdanie po tym jak sprawa wracała do nich po raz wtóry.

Przykładowe sygnatury:
MWINB: decyzja 1665/12; decyzja 869/2014;
WSA w W***: VII SA/Wa 1519/14
GUNB: postanowienie z dnia 16.07.2015 sygn. DON/ORZ/7200/823/15
Prokuratura Okręgowa w W*** i Prokuratura Regionalna w W*** w sposób najbardziej kompleksowy pismami przesłanymi 01.11.2018 i 07.11.2018

Tak więc wszelkie organy nadzoru oceniają sprawę nie w oparciu o porządek prawny wynikający z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP i nie w oparciu o stan fatyczny (rozumiany jako sytuacja rzeczywiście istniejąca w terenie aktualnie i w przeszłości oraz odzwierciedlona w dokumentacji pozostającej w obiegu prawnym), ale w porządku prawnym, którego jedynym ujawnionym źródłem jest orzecznictwo SN dotyczące sposobu wykonania reformy rolnej

4. Na zakończenie jeszcze raz przypomnieć należy co następuje:

a) Literalny odczyt linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 tj powiązanie wykonania reformy rolnej ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku jest jedynym ujawnionym legalnym sposobem nie tylko dla wytworzenia alternatywnych praw do nieruchomości (w stosunku do tych potwierdzonych w istniejącej dokumentacji, zapisach rejestrów itp. i wynikających z zasady ciągłości Państwa Polskiego), ale także dla wprowadzania do obiegu prawnego innych informacji sprzecznych z tym co rzeczywiście miało miejsce w okresie funkcjonowania Państwa Polskiego.

b) Stan prawny z 13 września 1944 roku dla wielu nieruchomości został ukształtowany przymusowymi czynnościami administracji niemieckiej z lat 1939-1945 (np. przymusowymi scaleniami), których legalności nie uznawał PKWN/PRL. W wielu przypadkach istnieją więc znaczące różnice w stanie prawnym i faktycznym nieruchomości w zależności od tego czy instytucje III RP działają w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP (czyli przy założeniu nielegalności przymusowych czynności prawnych z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945), czy w porządku prawnym wynikającym z wykonania reformy rolnej na stanie prawnym z dnia 13 września 1944 roku (nawet jeśli ukształtowany był przez przymusowe czynności administracji niemieckiej z lat 1939-1945); więcej patrz: wniosek nr 1 do pisma z dnia 14.11.2023

c) Miasto M*** , praktycznie prawie w całości ma charakterystykę terenów podlegających scaleniom w okresie administracji niemieckiej z lat 1939-1944.
Najwyraźniej ma to znaczący wpływ na sposób prowadzenia nie tylko procesu budowlanego oraz także na działania innych instytucji .

d) Zgodnie z tzw. casusem Ihlena jako wiążąca w rozumieniu prawa międzynarodowego może być potraktowana deklaracja nawet jeżeli w rozumieniu prawa krajowego została złożona przez jednostkę nieuprawnioną. W takich okolicznościach orzecznictwo SN ma znaczenie prawne przekraczające granice III RP. Szczególnie w sytuacji udokumentowania pełnej wiedzy najwyższych organów sądownictwa odnośnie jego implementacji przez instytucje IIII RP w sposób de facto przepisujący porządek międzynarodowy Wobec powyższego wnoszę o przeanalizowanie czy Państwa dotychczasowe stanowisko nie powinno być skorygowane z urzędu.

​Z poważaniem
  ****
## 

Wniosek nr 10

Przedmiotem poniższego wniosku jest sprawa, która oceniana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP jest niedopatrzeniem się samowoli budowlanej w samowolnej adaptacji części poddasza na lokal mieszkalny, pomimo iż nie zdołano przedstawić jakiejkolwiek dokumentacji potwierdzającej legalność prac budowlanych w wyniku których powstał wspomniany lokal mieszkalny (decyzja PINB nr 195/12)

W takiej sytuacji nie można nie zauważyć, iż sprawa będąca przedmiotem niniejszego wniosku nie może być procesowana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP ani w oparciu o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja istniejąca w terenie odzwierciedlona pozostającą w obiegu prawnym dokumentacją)

Sprawa „samowoli budowlanej, która nie jest samowolą”

1. Opis sprawy
Sprawa dotyczy legalności prac budowlanych, skutkiem których było powstanie lokalu nr 3. PINB w G*** nie dopatrzył się w wykonanych pracach samowoli budowlanej.

2. Ocena postępowania PINB w G*** zależy od tego w jakim porządku prawnym dokonuje się tej oceny

a) W porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP, PKWN/PRL, IIIRP nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** zawsze była nieruchomością prywatną pozostającą w wyłącznym władaniu swoich właścicieli ujawnionych w księgach wieczystych/hipotecznych.

W tym porządku prawnym wystawiona była dokumentacja obecna w aktach sprawy oraz są prowadzone dla tej nieruchomości księgi wieczyste. W trakcie postępowania wzywani byli ponadto świadkowie w postaci części poprzednich właścicieli nieruchomości oraz architekta będącego autorem dokumentacji budowlanej dołączonej do akt sprawy.

Żaden z zebranych w ten sposób dowodów nie potwierdzał, że prace budowlane których skutkiem było powstanie lokalu nr 3 były wykonane legalnie. Wprost przeciwnie zebrany materiał dowodowy wydawał się ponad wszelką wątpliwość potwierdzać brak ich legalnego wykonania.

W tym porządku prawnym decyzja nr 195/12 wydana przez PINB w G*** (a następnie podtrzymana przez organy nadzoru) jest zbiorem
niepopartych żadnymi dowodami przypuszczeń, oraz bezpodstawnych spekulacji zaprzeczających zawartemu w aktach sprawy materiałowi dowodowemu na których oparto rozstrzygnięcie.

Na uwagę zasługuje ponadto ocena wiarygodności informacji zawartej w pozostającym w obiegu prawnym akcie notarialnym (cytat z decyzji PINB nr 195/12):
„Zgodzić się należy ze Skarżącą, iż w akcie notarialnym Repetytorium A nr 10720/99 brak jest informacji o trzecim lokalu mieszkalnym w budynku, jednakże dane zawarte w tym dokumencie opierają, się wyłącznie na oświadczeniu byłej właścicielki i nie mają odzwierciedlenia w omawianej dokumentacji technicznej.”

Oceniając sprawę w tym porządku prawnym nie można nie dopatrzeć się w niej nieprawidłowości. Przynajmniej w zakresie potwierdzenia o prawidłowości rozstrzygnięcia nie mającego w oczywisty sposób uzasadnienia w zebranym materiale dowodowym oraz zdumiewającej dowolności w interpretacji materiału dowodowego.

b) W porządku prawnym wynikającym z przyjęcia, iż wykonanie reformy rolnej nastąpiło w oparciu o stan prawny z 13 września 1944 roku (zgodnie z dosłowną treścią linii orzeczniczej reprezentowanej przez uchwałę z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 więcej we wniosku nr 1 załączonym do pisma z dnia 14.11.2023) sprawa jest istotnie skomplikowana.

W tym porządku prawnym Skarb Państwa nabył bowiem prawa własności do terenu nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** z tytułu reformy rolnej na stanie prawnym z 13 września 1944 roku (jako części większej nieruchomości powstałej w wyniku przymusowych scaleń dokonywanych przez niemiecką administrację z lat 1939-1945).

W tym porządku prawnym musiały być prowadzone na nieruchomości jakieś fikcyjne (pozostające tylko na „papierze” i nie materializujące się w terenie) czynności geodezyjno-budowlane, bowiem szereg postępowań prowadzonych przez różne instytucje dla tej nieruchomości po 2009 roku, prowadzone jest przy założeniu istnienia pod tym adresem obiektu nie tylko o innym rzeczywistym stanie prawnym niż istnieje, ale także obiektu o innych parametrach technicznych. Te fikcyjne czynności były wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością osób (ujawnionych w KW jako właściciele) i najprawdopodobniej na skutek braku dostępu do nieruchomości nie zdołały się zmaterializować w terenie.

Tym niemniej w wyniku tych czynności mogła powstać dokumentacja budowlana, która „legalizuje” lokal nr 3 i dowodzi, że cały zebrany materiał dowodowy jest bezzasadny, bo odnosi się do innej nieruchomości.

Ponadto w tym porządku prawnym wnioskodawcy w sprawie o samowolę nie są właścicielami nieruchomości, nie ma więc obowiązku informować ich o prowadzonych na niej czynnościach prawnych

Co prawda pewną komplikacją jest to, że obiekt z dokumentacji z ok 2009 roku nie zmaterializował się w terenie, ale wyjaśnienie tego nie leży w zakresie badanego postępowania.

Tak więc jeżeli sytuację oceniamy w oparciu o dokumentację powstałą w tym porządku prawnym, to istotnie można nie dopatrzeć się poważnych nieprawidłowości.

3. Stanowisko organów nadzoru
Sprawa była wielokrotnie badana zarówno w trybie kontroli instancyjnej jak i w innych trybach (np. skargowym) przez MWINB, GUNB, WSA w W***. Wymienione instytucje nie dopatrywały się nieprawidłowości w stanowisku PINB w G***.

Przykładowe sygnatury:
MWINB: decyzja nr 1424/12
WSA w W***: VII SA/Wa 2751/12
GUNB: postanowienie z dnia 16.07.2015 sygn. DON/ORZ/7200/822/15
Prokuratura Okręgowa w W*** i Prokuratura Regionalna w W*** w sposób najbardziej kompleksowy pismami przesłanymi 01.11.2018 i 07.11.2018

Tak więc wszelkie organy nadzoru oceniają sprawę nie w oparciu o porządek prawny wynikający z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP i nie w oparciu o stan fatyczny (rozumiany jako sytuacja rzeczywiście istniejąca w terenie aktualnie i w przeszłości oraz odzwierciedlona w dokumentacji pozostającej w obiegu prawnym), ale w porządku prawnym, którego jedynym ujawnionym źródłem jest orzecznictwo SN dotyczące sposobu wykonania reformy rolnej

4. Na zakończenie jeszcze raz przypomnieć należy co następuje:

a). Literalny odczyt linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 tj powiązanie wykonania reformy rolnej ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku jest jedynym ujawnionym legalnym sposobem nie tylko dla wytworzenia alternatywnych praw do nieruchomości (w stosunku do tych potwierdzonych w istniejącej dokumentacji, zapisach rejestrów itp. i wynikających z zasady ciągłości Państwa Polskiego), ale także dla wprowadzania do obiegu prawnego innych informacji sprzecznych z tym co rzeczywiście miało miejsce w okresie funkcjonowania Państwa Polskiego.

b) Stan prawny z 13 września 1944 roku dla wielu nieruchomości został ukształtowany przymusowymi czynnościami administracji niemieckiej z lat 1939-1945 (np. przymusowymi scaleniami), których legalności nie uznawał PKWN/PRL. W wielu przypadkach istnieją więc znaczące różnice w stanie prawnym i faktycznym nieruchomości w zależności od tego czy instytucje III RP działają w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP (czyli przy założeniu nielegalności przymusowych czynności prawnych z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945), czy w porządku prawnym wynikającym z wykonania reformy rolnej na stanie prawnym z dnia 13 września 1944 roku (nawet jeśli ukształtowany był przez przymusowe czynności administracji niemieckiej z lat 1939-1945); więcej patrz: wniosek nr 1 do pisma z dnia 14.11.2023

c) Miasto M*** , praktycznie prawie w całości ma charakterystykę terenów podlegających scaleniom w okresie administracji niemieckiej z lat 1939-1944.
Najwyraźniej ma to znaczący wpływ na sposób prowadzenia nie tylko procesu budowlanego oraz także na działania innych instytucji .

d) Zgodnie z tzw. casusem Ihlena jako wiążąca w rozumieniu prawa międzynarodowego może być potraktowana deklaracja nawet jeżeli w rozumieniu prawa krajowego została ona złożona przez jednostkę nieuprawnioną, toteż orzecznictwo SN ma znaczenie prawne przekraczające granice III RP. Szczególnie w sytuacji udokumentowania pełnej wiedzy najwyższych organów sądownictwa odnośnie jego implementacji przez instytucje IIII RP w sposób de facto przepisujący porządek międzynarodowy

Wobec powyższego wnoszę o przeanalizowanie czy Państwa dotychczasowe stanowisko nie powinno być skorygowane z urzędu.
 
Z poważaniem
  ****
## 

Wniosek nr 11

Przedmiotem poniższego wniosku jest sprawa, która oceniana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP jest wymuszaniem przez nadzór budowlany utrzymania budynku mieszkalnego w stanie zagrażającym zdrowiu, przymuszanie do przyzwolenia na jego dalszą dewastację oraz nakazanie inwentaryzacji nigdy nie przeprowadzonych prac budowlanych.

W takiej sytuacji nie można nie zauważyć, iż sprawa będąca przedmiotem niniejszego wniosku nie może być procesowana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP ani w oparciu o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja istniejąca w terenie odzwierciedlona pozostającą w obiegu prawnym dokumentacją)

Sprawa (nie) właściwego stanu technicznego nieruchomości sygn. PINB/7141/75/10 PINB

1. Opis sprawy
W dniu 17.06.2010. w związku z brakiem zgody na przeprowadzenie koniecznych remontów budynku mieszkalnego ze strony współwłaściciela (1/6 udziałów w częściach wspólnych), drugi współwłaściciel (5/6 udziałów w częściach wspólnych) zgłosił do PINB w G*** wniosek wydanie nakazu koniecznych zabezpieczeń i remontów w oparciu o dostarczoną dokumentację.

PINB wszczął postępowanie z urzędu. Nie wydał jednak ani nakazu wykonania zabezpieczeń (z wyjątkiem wydanego współwłaścicielowi 1/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości, po dekadzie prowadzenia postępowania, nakazu zabezpieczenia tarasu, który nie został wykonany) ani remontów (co zaskutkowało postępującą dewastacją obiektu). Natomiast wydał nakaz de facto powtórzenia dostarczonych ekspertyz oraz nakaz inwentaryzacji bliżej nieokreślonych prac budowlanych (postanowienie nr 117/10).

Sprawa ciągnie się do dnia dzisiejszego tj. już kilkanaście lat.

2. Ocena postępowania nadzoru budowlanego (w szczególności stanowiska organów nadzoru) zależy od tego w jakim porządku prawnym dokonuje się tej oceny

a) W porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP, PKWN/PRL, IIIRP nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** zawsze była nieruchomością prywatną pozostającą w wyłącznym władaniu swoich właścicieli ujawnionych w księgach wieczystych/hipotecznych.

W tym porządku prawnym wystawiona była dokumentacja obecna w aktach sprawy. W tym porządku prawnym są też prowadzone dla tej nieruchomości księgi wieczyste.

Wynika z nich co następuje:
-budynek jest w kiepskim stanie technicznym i wymaga remontów w celu doprowadzenia go do stanu bezpiecznego
-osoba, której zdrowie było zagrożone przez stan budynku jest jego właścicielem (5/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości), w związku z tym ciąży na niej obowiązek utrzymania odpowiedniego stanu technicznego budynku z którego
prawidłowo usiłowała się wywiązać
-osoba, której zdrowie było zagrożone przez stan budynku dostarczyła wszystkie konieczne ekspertyzy umożliwiające wydanie nakazu remontu i udostępniła obiekt dla wizji lokalnej
-jedynymi niezgłoszonymi pracami budowlanymi był remont fundamentów, których stan ze względu na pleśń stanowił bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia mieszkańców (prace były udokumentowane, w stosunku do nich przeprowadzono odrębne postępowanie nadzoru budowlanego tj. decyzja nr 395/10 i sprawa jest zamknięta).

W tym porządku prawnym nadzór budowlany powinien wszcząć postępowanie na wniosek strony (zamiast z urzędu), oraz powinien wydać nakaz koniecznych remontów w oparciu o przedłożoną dokumentację i przymusić do kooperacji uchylającego się od niej współwłaściciela. Nie miał natomiast podstawy prawnej dla nakazania powtórzenia dostarczonych ekspertyz (były one wykonane przez osobę uprawnioną), a tym bardziej nie miał podstaw prawnych by nakazywać dokonanie inwentaryzacji bliżej nieokreślonych prac budowlanych.

Oceniając sprawę w tym porządku prawnym nie można się nie dopatrzeć w opisanej sytuacji poważnej nieprawidłowości. Chociażby ze względu na zagrażający zdrowiu użytkowników stan budynku mieszkalnego i jego postępującą dewastację, będącej konsekwencją działań nadzoru budowlanego.

b) W porządku prawnym wynikającym z przyjęcia, iż wykonanie reformy rolnej nastąpiło w oparciu o stan prawny z 13 września 1944 roku (zgodnie z dosłowną treścią linii orzeczniczej reprezentowanej przez uchwałę z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 więcej we wniosku nr 1 załączonym do pisma z dnia 14.11.2023) sprawa jest istotnie skomplikowana.

W tym porządku prawnym Skarb Państwa nabył prawa własności do terenu nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** z tytułu reformy rolnej na stanie prawnym z 13 września 1944 roku (jako części większej nieruchomości powstałej w wyniku przymusowych scaleń dokonywanych przez niemiecką administrację z lat 1939-1945).

W tym porządku prawnym musiały być prowadzone na nieruchomości ok. 2009 roku jakieś fikcyjne (pozostające tylko na „papierze” i nie materializujące się w terenie) czynności geodezyjno-budowlane, bowiem szereg postępowań prowadzonych dla tej nieruchomości po 2009 roku, przed różnymi instytucjami prowadzone jest przy założeniu istnienia pod tym adresem obiektu nie tylko o innym rzeczywistym stanie prawnym niż istnieje, ale także obiektu o innych parametrach technicznych. Te fikcyjne czynności były wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością osób (ujawnionych w KW jako właściciele) i nigdy nie zmaterializowały się w terenie (najprawdopodobniej na skutek braku dostępu do nieruchomości).

 W tym porządku prawnym:
-nieruchomość jest w dobrym stanie technicznym (co wynika z dokumentacji dotyczącej rzekomo prowadzonych ok 2009 roku prac budowlanych)
-nieruchomość istniejąca w terenie nie odpowiada złożonej ok 2009 roku dokumentacji (wnioskując z podejmowanych prób zmian w zapisach ewidencji gruntów ma inną powierzchnię zabudowy, inny rzut, inną ilość kondygnacji), niewątpliwie więc wymaga wyjaśnienia z urzędu dlaczego w terenie znajduje się inna nieruchomość, niż ta, która według dokumentacji znajdowała się ok 2009 roku
-osoba zgłaszająca zły stan techniczny nieruchomości nie jest jej właścicielem, a tym samym nie jest stroną uprawnioną do samodzielnego przeprowadzania ekspertyz (dostarczone przez nią ekspertyzy nie były więc wiążące i wymagały powtórzenia szczególnie w świetle posiadania informacji o dokumentacji potwierdzającej o istnieniu pod tym adresem obiektu o innych parametrach technicznych niż ten dla którego wykonane były ekspertyzy)
-osoba zgłaszająca zły stan techniczny nieruchomości nie jest właścicielem nieruchomości nie jest więc stroną, która może inicjować proces budowlany, właściwym więc jest wszczęcie postępowania z urzędu

W takiej sytuacji nie było nieprawidłowości ani we wszczęciu postępowania z urzędu, ani w nakazaniu ponownego przeprowadzenia ekspertyz, ani w nakazaniu inwentaryzacji prac budowlanych w wyniku których w terenie znalazła się inna nieruchomość niż ta wynikająca ze złożonej ok. 2009 roku dokumentacji budowlanej. Nie ma też nieprawidłowości w uniemożliwianiu należnego wykorzystania nieruchomości przez osobę, która w tym porządku prawnym nie ma do niej praw.

Sprawę komplikuje stan budynku, który nie wskazuje na to iż w 2009 roku mógł na jego miejscu znajdować się inny obiekt (co można sprawdzić chociażby na google.maps)

Tym niemniej jeżeli sytuację oceniamy w oparciu o dokumentacje powstałą w tym porządku prawnym, to istotnie można nie dopatrzeć się poważnych nieprawidłowości.

3.Stanowisko organów nadzoru
Sprawa była przedmiotem szeregu skarg do wszystkich uprawnionych instytucji. Żadna z nich nie dopatrzyła się w opisanym postępowaniu nieprawidłowości.

Przykładowe sygnatury:
WINB: decyzja nr 1760/10; postanowienie nr 1065/11; postanowienie nr 1258/11; postanowienie nr 1312/11; postanowienie nr 464/12
WSA w W***: VII SA/Wa 1479/12
GUNB: postanowienie z dnia 25.04.2012 sygn DON/ORZ/7101/461/12
Prokuratura Rejonowa w G***: 2 Ds 1113/10
Sąd Rejonowy w G***: II Kp 122/11
Prokuratura Okręgowa w W*** i Prokuratura Regionalna w W*** w sposób najbardziej kompleksowy pismami przesłanymi 01.11.2018 i 07.11.2018

Tak więc wszelkie organy nadzoru oceniają sprawę nie w oparciu o porządek prawny wynikający z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP i nie w oparciu o stan fatyczny (rozumiany jako sytuacja rzeczywiście istniejąca w terenie aktualnie i w przeszłości oraz odzwierciedlona w dokumentacji pozostającej w obiegu prawnym), ale w porządku prawnym, którego jedynym ujawnionym źródłem jest orzecznictwo SN dotyczące sposobu wykonania reformy rolnej

4. Na zakończenie jeszcze raz przypomnieć należy co następuje:

a). Literalny odczyt linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 tj powiązanie wykonania reformy rolnej ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku jest jedynym ujawnionym legalnym sposobem nie tylko dla wytworzenia alternatywnych praw do nieruchomości (w stosunku do tych potwierdzonych w istniejącej dokumentacji, zapisach rejestrów itp. i wynikających z zasady ciągłości Państwa Polskiego), ale także dla wprowadzania do obiegu prawnego innych informacji sprzecznych z tym co rzeczywiście miało miejsce w okresie funkcjonowania Państwa Polskiego..

b) . Stan prawny z 13 września 1944 roku dla wielu nieruchomości został ukształtowany przymusowymi czynnościami administracji niemieckiej z lat 1939-1945 (np. przymusowymi scaleniami), których legalności nie uznawał PKWN/PRL. W wielu przypadkach istnieją więc znaczące różnice w stanie prawnym i faktycznym nieruchomości w zależności od tego czy instytucje III RP działają w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP (czyli przy założeniu nielegalności przymusowych czynności prawnych z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945), czy w porządku prawnym wynikającym z wykonania reformy rolnej na stanie prawnym z dnia 13 września 1944 roku (nawet jeśli ukształtowany był przez przymusowe czynności administracji niemieckiej z lat 1939-1945); więcej patrz: wniosek nr 1 do pisma z dnia 14.11.2023

c) Miasto M*** , praktycznie prawie w całości ma charakterystykę terenów podlegających scaleniom w okresie administracji niemieckiej z lat 1939-1944.
Najwyraźniej ma to znaczący wpływ na sposób prowadzenia nie tylko procesu budowlanego oraz także na działania innych instytucji .

d) Zgodnie z tzw. casusem Ihlena jako wiążąca w rozumieniu prawa międzynarodowego może być potraktowana deklaracja nawet jeżeli w rozumieniu prawa krajowego została ona złożona przez jednostkę nieuprawnioną, toteż orzecznictwo SN ma znaczenie prawne przekraczające granice III RP. Szczególnie w sytuacji udokumentowania pełnej wiedzy najwyższych organów sądownictwa odnośnie jego implementacji przez instytucje IIII RP w sposób de facto przepisujący porządek międzynarodowy

Wobec powyższego wnoszę o przeanalizowanie czy Państwa dotychczasowe stanowisko nie powinno być skorygowane z urzędu.

Z poważaniem
  ****
## 
 
 Wniosek nr 12

Przedmiotem poniższego wniosku jest sprawa, która oceniana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP (tożsamego ze stanem faktycznym) jest przymuszaniem przez administrację architektoniczno-budowlaną i nadzór budowlany do utrzymywania budynku mieszkalnego w stanie zagrażającym zdrowiu użytkowników, co istotnie doprowadziło do uszczerbku na zdrowiu i wymusiło zaprzestanie wykorzystywania budynku mieszkalnego zgodnie z jego przeznaczeniem.

W takiej sytuacji nie można nie zauważyć, iż sprawa będąca przedmiotem niniejszego wniosku nie może być procesowana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego ani w oparciu o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja istniejąca w terenie odzwierciedlona pozostającą w obiegu prawnym dokumentacją)

Sprawa sprzeciwu wobec wykonania prac remontowo-budowlanych przy bezczynności nadzoru budowlanego

1. Opis sprawy
Sprawa dotyczyła sprzeciwu (decyzja Starostwa G*** nr 1306/10) wobec wykonania prac budowlanych w sytuacji gdy stan budynku mieszkalnego stanowił udokumentowane zagrożenie dla zdrowia jego użytkowników. Prace budowlane miały usunąć to zagrożenie.

Po wydaniu sprzeciwu wnoszono do nadzoru budowlanego o wydanie nakazu przeprowadzenia remontów z powodu istniejącego zagrożenia dla zdrowia (w ten sposób usiłowano, wobec istniejącego zagrożenia zdrowia, „obejść” sprzeciw wobec niemożliwości jego natychmiastowego usunięcia z obiegu prawnego). Jednak spotkało się to z odmową.

Niemożność wykonania prac z powodu wydanego sprzeciwu i braku kooperacji ze strony nadzoru budowlanego doprowadziła następnie do powstania uszczerbku na zdrowiu oraz wymuszenia zaprzestania użytkowania budynku do celów mieszkalnych.

Już po zaistnieniu uszczerbku na zdrowiu Starostwo G*** samo potwierdziło nieprawidłowość wyrażonego wcześniej sprzeciwu wydając zaświadczenie WAB.7352.610.10.2011 potwierdzające tym razem o braku sprzeciwu wobec prowadzenia tych samych prac budowlanych (które, nawiasem mówiąc, cały czas są blokowane przy pomocy innych instytucjonalnych mechanizmów)

2. Ocena postępowania Starostwa G*** oraz PINB w G*** (a tym samym stanowiska organów nadzoru) zależy od tego w jakim porządku prawnym dokonuje się tej oceny

a) W porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP, PKWN/PRL, IIIRP nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** zawsze była nieruchomością prywatną pozostająca w wyłącznym władaniu swoich właścicieli ujawnionych w księgach wieczystych/hipotecznych.

W tym porządku prawnym wystawiona była dokumentacja obecna w aktach sprawy. W tym porządku prawnym są też prowadzone dla tej nieruchomości księgi wieczyste.

Wynika z nich co następuje:
-budynek jest w kiepskim stanie technicznym i wymaga remontów w celu doprowadzenia go do stanu bezpiecznego
-osoba, której zdrowie było zagrożone przez stan budynku jest jego właścicielem (5/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości), w związku z tym ciąży na niej obowiązek utrzymania odpowiedniego stanu technicznego budynku z którego prawidłowo usiłowała się wywiązać

W tym porządku prawnym administracja architektoniczno-budowlana nie miała podstaw dla wydania sprzeciwu. Natomiast nadzór budowlany nie mógł nie zareagować w przypadku istnienia zagrożenia dla zdrowia spowodowanego stanem budynku mieszkalnego.

Oceniając sprawę w tym porządku prawnym nie można nie dopatrzeć w opisanej sytuacji poważnej nieprawidłowości. Chociażby ze względu na zagrażający zdrowiu stan budynku mieszkalnego.

b) W porządku prawnym wynikającym z przyjęcia, iż wykonanie reformy rolnej nastąpiło w oparciu o stan prawny z 13 września 1944 roku (zgodnie z dosłowną treścią linii orzeczniczej reprezentowanej przez uchwałę z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 więcej we wniosku nr 1 załączonym do pisma z dnia 14.11.2023) sprawa jest istotnie skomplikowana.
W tym porządku prawnym Skarb Państwa nabył bowiem prawa własności do terenu nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** z tytułu reformy rolnej na stanie prawnym z 13 września 1944 roku (jako części większej nieruchomości powstałej w wyniku przymusowych scaleń dokonywanych przez niemiecką administrację z lat 1939-1945).

W tym porządku prawnym musiały być prowadzone na nieruchomości jakieś fikcyjne (pozostające tylko na „papierze” i nie materializujące się w terenie) czynności geodezyjno-budowlane, bowiem szereg postępowań prowadzonych dla tej nieruchomości po 2009 roku przed różnymi instytucjami prowadzone jest przy założeniu istnienia pod tym adresem obiektu nie tylko o innym rzeczywistym stanie prawnym niż istnieje, ale także obiektu o innych parametrach technicznych. Te fikcyjne czynności były wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością osób (ujawnionych w KW jako właściciele), a najprawdopodobniej na skutek braku dostępu do nieruchomości, nie zdołały się zmaterializować w terenie.

W tym porządku prawnym
-osoba zgłaszająca chęć przeprowadzenia remontów nie jest właścicielem nieruchomości i nie ma prawa do dysponowania nią na cele budowlane
-nieruchomość jest w dobrym stanie technicznym (co wynika z dokumentacji dotyczącej rzekomo prowadzonych ok 2009 roku prac budowlanych)

Pewną komplikacją jest co prawda to iż nieruchomość istniejąca w terenie ma inne parametry od tej ze wzmiankowanej dokumentacji budowlanej z ok 2009 roku, i nie ma śladu po rzekomo prowadzonych na jej podstawie pracach budowlanych. Jednak spójność tej dokumentacji z terenem nie była przedmiotem postępowania.

W tej sytuacji istotnie za właściwe postępowanie można uznać zarówno sprzeciw wobec prac remontowo-budowlanych zgłoszonych przez osobę nieuprawniona jak i odmowę wydania nakazu przeprowadzenia prac na wniosek osoby nieuprawnionej. Tym bardziej jeżeli z dokumentacji złożonej niedawno do zasobów geodezyjno-budowlanych wynika iż zabudowania są w dobrym stanie technicznym

3.Stanowisko organów nadzoru
Sprawa była wielokrotnie badana zarówno w trybie kontroli instancyjnej jak i w innych trybach (np. skargowym, prokuratorskim) przez Wojewodę Mazowieckiego, MWINB, GUNB, WSA w W***, Prokuraturę Rejonową w G***, Sąd Rejonowy w G***. Wymienione instytucje nie dopatrywały się nieprawidłowości ani znamion czynu zabronionego w działaniach funkcjonariuszy państwowych, które stanowiły zagożenie dla zdrowia, a następnie doprowadziły do zaistnienia uszczerbku na zdrowiu. Pewnym wyjątkiem jest jedynie WSA w W***, który wyrokiem VII Sa/Wa 2509/10 cofnął sprzeciw, jednak uczynił to z względów formalnych Natomiast w innym postępowaniu WSA w W*** potwierdziło o prawidłowości działań nadzoru budowlanego odmawiającego interwencji, pomimo iż miało pełną świadomość, iż doszło do uszczerbku na zdrowiu.

Przykładowe sygnatury:
Wojewoda Mazowiecki: decyzja nr 102/10
MWINB: postanowienie nr 357/11
WSA w W***: wyrok VII Sa/Wa 2509/10; wyrok VII Sa/Wa 1357/11;
GUNB: pismo z dnia 06.10.2010 sygn DSW/INN/051/3619/10; postanowienie z dnia 13.01.2011 sygn. DOA/ORZ/7201/1631/10/11; postanowienie z dnia 15.03.2011 sygn. DOA/ORZ/7201/1631-1/10/11
Prokuratura Rejonowa w G***: 2 Ds 477/12; 2 Ds 1113/10
Sąd Rejonowy w G***: II Kp 187/12; II Kp 122/11
Prokuratura Okręgowa w W*** i Prokuratura Regionalna w W*** w sposób najbardziej kompleksowy pismami przesłanymi 01.11.2018 i 07.11.2018

Tak więc wszelkie organy nadzoru oceniają sprawę nie w oparciu o porządek prawny wynikający z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP i nie w oparciu o stan fatyczny (rozumiany jako sytuacja rzeczywiście istniejąca w terenie aktualnie i w przeszłości oraz odzwierciedlona w dokumentacji pozostającej w obiegu prawnym), ale w porządku prawnym, którego jedynym ujawnionym źródłem jest orzecznictwo SN dotyczące sposobu wykonania reformy rolnej

4. Na zakończenie jeszcze raz przypomnieć należy co następuje:

a). Literalny odczyt linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 tj powiązanie wykonania reformy rolnej ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku jest jedynym ujawnionym legalnym sposobem nie tylko dla wytworzenia alternatywnych praw do nieruchomości (w stosunku do tych potwierdzonych w istniejącej dokumentacji, zapisach rejestrów itp. i wynikających z zasady ciągłości Państwa Polskiego), ale także dla wprowadzania do obiegu prawnego innych informacji sprzecznych z tym co rzeczywiście miało miejsce w okresie funkcjonowania Państwa Polskiego.

b) . Stan prawny z 13 września 1944 roku dla wielu nieruchomości został ukształtowany przymusowymi czynnościami administracji niemieckiej z lat 1939-1945 (np. przymusowymi scaleniami), których legalności nie uznawał PKWN/PRL. W wielu przypadkach istnieją więc znaczące różnice w stanie prawnym i faktycznym nieruchomości w zależności od tego czy instytucje III RP działają w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP (czyli przy założeniu nielegalności przymusowych czynności prawnych z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945), czy w porządku prawnym wynikającym z wykonania reformy rolnej na stanie prawnym z dnia 13 września 1944 roku (nawet jeśli ukształtowany był przez przymusowe czynności administracji niemieckiej z lat 1939-1945); więcej patrz: wniosek nr 1 do pisma z dnia 14.11.2023

c) Miasto M*** , praktycznie prawie w całości ma charakterystykę terenów podlegających scaleniom w okresie administracji niemieckiej z lat 1939-1944.
Najwyraźniej ma to znaczący wpływ na sposób prowadzenia nie tylko procesu budowlanego oraz także na działania innych instytucji .

d) Zgodnie z tzw. casusem Ihlena jako wiążąca w rozumieniu prawa międzynarodowego może być potraktowana deklaracja nawet jeżeli w rozumieniu prawa krajowego została ona złożona przez jednostkę nieuprawnioną, toteż orzecznictwo SN ma znaczenie prawne przekraczające granice III RP. Szczególnie w sytuacji udokumentowania pełnej wiedzy najwyższych organów sądownictwa odnośnie jego implementacji przez instytucje IIII RP w sposób de facto przepisujący porządek międzynarodowy

Wobec powyższego wnoszę o przeanalizowanie czy Państwa dotychczasowe stanowisko nie powinno być skorygowane z urzędu.

Z poważaniem
  ****
​​
Wniosek nr 13

Szanowni Państwo,

Przypominam o kolejnym postępowaniu, które w sposób ewidentny nie zostało rozstrzygnięte ani w porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP, ani w oparciu stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja istniejąca w terenie aktualnie i w przeszłości). Przypominam również, że jedyną ujawnioną podstawą takiego działania jest współczesne orzecznictwo SN dotyczące sposobu wykonania reformy rolnej, którego literalny odczyt łączy wykonanie reformy rolnej explicite z data 13 września 1944 roku, a tym samym zakłada bezwzględną ciągłość ze stanem prawnym z tego dnia (więcej wniosek nr 1 dołączony do pisma z dnia 14.11.2023)

Przypominam także, że różnica w sytuacji nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** w obu porządkach prawnych (tym wynikającym z zasady ciągłości na linii IIRP-PKWN/PRL -IIIRP i tym zakładającym bezwzględną ciągłość ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku) jest znacząca i trudna do przeoczenia z następujących powodów:

a) w zakresie stanu prawnego

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości na linii II RP-PKWN/PRL-III RP nieruchomość nie podlegała nacjonalizacji z tytułu reformy rolnej jako niewielka nieruchomość gruntowa i w okresie PKWN/PRL i III RP była własnością przedwojennych właścicieli, a potem ich następców prawnych; ich prawa były zawsze ujawnione w prowadzonych dla nieruchomości księgach wieczystych (wcześniej w księdze hipotecznej)

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości ze stanem prawnym z dnia 13 września 1944 roku nieruchomość najwyraźniej podlegała nacjonalizacji jako część przymusowo scalonego majątku; brak informacji czy te prawa były kiedykolwiek ujawnione w księgach wieczystych (w ksiedze hipotecznej prowadzonej dla nieruchomości do lat 1950-tych nie ma na ten temat żadnej wzmianki)

b) w zakresie istniejącej dokumentacji

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRPPKWN/ PRL-IIIRP prywatni właściciele ujawnieni w księgach wieczystych /księdze hipotecznej i władający nieruchomością wykonywali na niej szereg czynności prawnych (podziały geodezyjne, prace budowlane, przekazywanie praw własności etc), które nie tylko pozostawiły bogatą dokumentację, ale także materializowały się w terenie

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości z dniem 13 września 1944 roku, wykonywane były również czynności prawne (przynajmniej tak wynika ze szczątkowych informacji zawartych w wystawianych po 2009 roku dokumentach), ale bez wiedzy władających nieruchomością osób ujawnionych w KW jako właściciele; w związku z tym rzeczone czynności prawne pozostały tylko „na papierze” i nigdy nie zmaterializowały się w terenie.

Tak więc nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** ma w różnych porządkach prawnych nie tylko różny stan prawny, ale także różne parametry techniczne. Przy czym w terenie znajduje się (i zawsze znajdowała się) nieruchomość odpowiadająca porządkowi prawnemu wynikającemu z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP.

Przypominam również, że jak do tej pory nie dopatrzyli się Państwo dysfunkcji sądów w konsekwentnym prowadzeniu postępowań nie w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego i spójnym z sytuacją w terenie, ale (jak udało się ustalić) w porządku prawnym wynikającym z ciągłości z datą 13 września 1944 roku.

Przy czym na przestrzeni ostatniej dekady, byli Państwo o sposobie działania sądów wielokrotnie informowani, w tym w sposób kompleksowy w pismach przesłanych do Państwa w dniach 28.10.2018 -07.11.2018 (a w szczególności w dołączonych do nich załącznikach)

Sugeruję więc ponowne przeanalizowanie sprawy.

Poniżej wniosek dotyczący postępowania wytoczonego Kancelarii Premiera zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w W*** sygn XXVII 1328/17

Przedmiotem poniższego wniosku jest sprawa, która oceniana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP jest orzeczeniem iż w zakresie uprawnień instytucji IIIRP jest

a) wsparcie osoby, która po zakupieniu 1/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości przypisanych do lokalu mieszkalnego uważa iż dobrym pomysłem jest utrzymywanie nieruchomości w stanie zagrażającym zdrowiu/życiu mieszkańców i jej postępującej dewastacji (a tym samym uniemożliwia właścicielom reszty nieruchomości doprowadzenie jej do stanu należnego i jej bezpieczne wykorzystanie),

b) robienie powyższego poprzez procesowanie spraw dla nieruchomości o innych parametrach technicznych i prawnych niż ta, która rzeczywiście istnieje w terenie i mających znaczenie prawne dokumentach i rejestrach..

W takiej sytuacji nie można nie zauważyć, iż działania podejmowane w tej sprawie nie mogą być oparte ani na porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP ani o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja istniejąca w terenie odzwierciedlona w pozostającej w obiegu prawnym dokumentacji)

1. Opis sprawy

Powódka (właścicielka 5/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** zakup 2006 i 2008) usiłując doprowadzić budynek mieszkalny do stanu w który nie będzie zagrażać zdrowiu i życiu mieszkańców zetknęła się problemem instytucji IIIRP nie działających w oparciu o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja istniejąca w terenie aktualnie i w przeszłości) oraz odzwierciedlające go dokumenty i rejestry z okresu funkcjonowania Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/ PRL-III RP.

Po wyczerpaniu wszystkich dostępnych ścieżek (skargi, odwołania, zażalenia, wnioski) do wszystkich instytucji w zakresie obowiązków których leżało zajęcie się sprawą(łącznie z odpowiednimi ministerstwami pełniącymi nadzór nad szeregiem organów bezpośredniego nadzoru) pozwała Kancelarię Prezesa Rady Ministrów.

Wyszła z założenia iż KPRM jako sprawująca zwierzchnictwo nad administracją państwową i rządową jest najwyższym organem odpowiedzialnym za powstanie tak rozległej patologii w funkcjonowaniu państwa i jest zobowiązana do jej usunięcia, a przynajmniej do jej zbadania . Pretekstem dla pozwu był zwrot kosztów wynajmu lokalu zastępczego spowodowany niemożnością wykorzystania w celach mieszkalnych zakupionej w dobrej wierze nieruchomości na skutek uniemożliwiania doprowadzenia jej do stanu bezpiecznego przez instytucje IIIRP. W postępowaniu brała udział także M.Z. (właścicielka 1/6 udziałów w nieruchomości zakup w 2009 roku), która nawet nie ukrywała, ze jej celem jest utrzymywanie nieruchomości w stanie zagrażającym zdrowiu i życiu mieszkańców (bo koszty doprowadzenia nieruchomości do stanu bezpiecznego uważa za nadmierne).

Sprawa trwała kilka lat. W trakcie jej trwania m in.

a) KPRM wniosła o oddalenie pozwu lub wyłączenie jej z postępowania (ze stanowiska procesowego wynikało iż w jej ocenie sprawa nie leży w zakresie jej odpowiedzialności)
b) decyzją sądu dołączono GUNB jako uczestnika postępowania (GUNB ze swojej strony dołączył stanowisko procesowe, które nie miało nawet uzasadnienia w dołączonej przezeń dokumentacji z której wynikało dokładnie to co zarzucała powódka) stanowisko GUNB zostało przez sąd przyjęte
c) powódka dołączyła spis działań podejmowanych przez szereg instytucji IIIRP w sprawie nieruchomości, który jednoznacznie pokazywał iż nie działają one w oparciu o stan faktyczny rzeczonej nieruchomości (rozumiany jako sytuacja w terenie) oraz odzwierciedlające go dokumenty i rejestry z okresu funkcjonowania Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP; wskazywało to jednoznacznie iż problem nie działania w oparciu o stan faktyczny i mającą znaczenie prawne dokumentację nie jest ograniczony do instytucji podlegających GUNB
d) powódka dołączyła spis dokumentów potwierdzających iż stan faktyczny i prawny nieruchomości jest na przestrzeni ostatnich 100 lat dobrze udokumentowany i jest spójny z porządkiem prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP.
e) prowadzący sprawę sędzia odmówił przeprowadzenia dowodu z ksiąg hipotecznych i wieczystych na okoliczność potwierdzającą treść dokumentów o których mowa w pkt d)

2. Stanowisko Sądu

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieście w W*** sygn. VI C 441/13 oddalił pozew najwyraźniej nie dopatrzywszy się niczego niestosownego w działaniach instytucji IIIRP, bowiem z uzasadnienia wynika iż wystawiane przez nie dokumenty stały się podstawa dla oddalenia pozwu. Ponadto potwierdził istnienie innych zabudowań na terenie nieruchomości niż rzeczywiście istniejące tj zabudowań dla których w 1993 roku „realizowana była nadbudowa poddasza”

Sąd Okręgowy w W*** podtrzymał orzeczenie niższej instancji sygn. XXVII 1328/17

W momencie wydawania orzeczenia przez Sąd Okręgowy w W*** do księgi wieczystej nieruchomości dotyczącej części wspólnych wpisana była wzmianka o rzekomej niezgodności jej zapisów z rzeczywistym stanem prawnym (wzmiankę ta usunięto już po wydaniu ostatecznego orzeczenia po zażądaniu ujawnienia jej podstaw).

Sąd Okręgowy w W*** prowadząc sprawę w żaden sposób nie odniósł się do tej wzmianki i nie uznał za stosowne jawnie wyjaśnić jaki jest stan prawny nieruchomości.

3. Ocena działań sądów (a szczególnie wyższych instancji) w sprawie zależy od tego w jakim porządku prawnym sprawa jest badana:

a) W porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP, PKWN/PRL, IIIRP nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** była zawsze nieruchomością prywatną pozostająca we władaniu kolejnych właścicieli ujawnionych w księgach hipotecznych, a potem wieczystych i ewidencji gruntów; Została nabyta przez aktualnych właścicieli w dobrej wierze w oparciu o rękojmię ksiąg wieczystych i domniemanie prawdziwości wypisów z ewidencji gruntów oraz po stwierdzonej zgodności tych zapisów ze stanem faktycznym. Obecni właściciele to M.Z. uczestniczka (lokal nr 3 z przypisanymi do niego 1/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości; zakup w 2009 roku) i A.S. -powódka (lokale nr 1 i 2 z przypisanymi do nich 5/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości; zakup w 2006 i 2008 roku).

Oceniając w tym porządku prawnym instytucje IIIRP:
-konsekwentnie uniemożliwiają A.S. realizację praw i obowiązków wynikających z własności 5/6 udziałów w nieruchomości tj nie respektują jej praw potwierdzonych w prowadzonych przez Państwo Polskie rejestrach
-procesują sprawy tak jakby na miejscu rzeczywiście istniejącej nieruchomości istniał obiekt o innych parametrach technicznych i prawnych niż rzeczywiście istniejący w okresie funkcjonowania Państwa Polskiego.
-wymuszają utrzymywanie (rzeczywiście istniejącego) obiektu w stanie uniemożliwiającym jego bezpieczną eksploatację oraz wymuszają jego dalszą dewastację; zresztą zgodnie z wolą osoby, która zakupiła 1/6 udziałów w nieruchomości.
-ignorują dokumentację, zapisy rejestrów i inne przejawy władztwa Państwa Polskiego nad terenem

Ponieważ udokumentowane przyzwolenie na takie działania sięga aż do poziomu Ministerstw (ministerstwo ds. infrastruktury np. dla GUNB, MSWiA np. dla SKO w W***, Ministerstwo Sprawiedliwości dla prokuratur i sądów), to nie może ulegać wątpliwości, że KPRM ma obowiązek zając się tak rozpowszechnioną patologią.

Jednak z treści orzeczenia wynika, że nie w tym porządku prawnym sprawa była procesowana.

b) W porządku prawnym wynikającym z przyjęcia, iż wykonanie reformy rolnej nastąpiło w oparciu o stan prawny z 13 września 1944 roku (zgodnie z dosłowną treścią linii orzeczniczej reprezentowanej przez uchwałę z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 więcej we wniosku nr 1 załączonym do pisma z dnia 14.11.2023) sprawa jest istotnie skomplikowana.

W tym porządku prawnym Skarb Państwa nabył bowiem prawa własności do terenu nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** z tytułu reformy rolnej na stanie prawnym z 13 września 1944 roku (jako części większej nieruchomości powstałej w wyniku przymusowych scaleń dokonywanych przez niemiecką administrację z lat 1939-1945).

W tym porządku prawnym musiały być prowadzone na nieruchomości jakieś fikcyjne (pozostające tylko na „papierze” i nie materializujące się w terenie) czynności geodezyjno-budowlane, bowiem szereg postępowań prowadzonych dla tej nieruchomości po 2009 roku, przed różnymi instytucjami prowadzone jest przy założeniu istnienia pod tym adresem obiektu nie tylko o innym rzeczywistym stanie prawnym niż istniejący, ale także obiektu o innych parametrach technicznych. Te fikcyjne czynności były wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością osób (ujawnionych w KW jako właściciele) i najprawdopodobniej na skutek braku dostępu do nieruchomości nie zdołały się zmaterializować w terenie.

W tym porządku prawnym:
-rzekomo nie ma zagrożenia dla zdrowia i życia mieszkańców spowodowanego stanem technicznym budynku mieszkalnego (co potwierdza nieujawniona do tej pory dokumentacja techniczno-prawna wystawiona tym porządku prawnym ok. 2009 roku)
-rzekomo istnieją w terenie zabudowania przy założeniu istnienia których działają instytucje IIIRP (czego dowodem jest nieujawniona do tej pory dokumentacja techniczno-prawna wystawiona tym porządku prawnym ok. 2009 roku)
-nieruchomość ma stan prawny odpowiadający temu w którym działają instytucje IIIRP czyli taki w którym, jak się wydaje, powódka nie ma praw do nieruchomości i nie może dysponować nią na cele budowlane.

W tym porządku prawnym działania instytucji państwowych w sprawie rzeczonej nieruchomości nie muszą być nieprawidłowością, a przynajmniej nie na tyle wielką by usprawiedliwiać zajęcie się nią przez KPRM.

Z treści orzeczenia wynika iż najwyraźniej sprawa była procesowana w porządku prawnym 3b.

4. W podsumowaniu należy wskazać na konsekwencje istnienia prawomocnego orzeczenia Sądu Okręgowego w W*** sygn XXVII 1328/17 w obiegu prawnym.

a) Przede wszystkim wzmiankowane orzeczenie wydaje się być dowodem iż w obrębie instytucji III RP istotnie obowiązuje literalna interpretacja linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 Literalny odczyt linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 tj powiązanie wykonania reformy rolnej ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku jest jedynym ujawnionym legalnym sposobem nie tylko dla wytworzenia alternatywnych praw do nieruchomości (w stosunku do tych potwierdzonych w istniejącej dokumentacji, zapisach rejestrów itp. i wynikających z zasady ciągłości Państwa Polskiego), ale także dla wprowadzania do obiegu prawnego innych informacji sprzecznych z tym co rzeczywiście miało miejsce w okresie funkcjonowania Państwa Polskiego.

b) Po drugie wzmiankowane orzeczenie wydaje się być dowodem iż literalna interpretacja linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 nie tylko tworzy dla szeregu nieruchomości nową ścieżkę własności do tej uznawanej przez PKWN/PRL , ale też sprawia, że wszystkie okoliczności związane ze stanem prawnym uznawanym przez PKWN/PRL przestają być uznawane w obrębie instytucji IIIRP Stan prawny z 13 września 1944 roku dla wielu nieruchomości został ukształtowany przymusowymi czynnościami administracji niemieckiej z lat 1939-1945 (np. przymusowymi scaleniami), których legalności nie uznawał PKWN/PRL. W wielu przypadkach istnieją więc znaczące różnice w stanie prawnym i faktycznym nieruchomości w zależności od tego czy instytucje III RP działają w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP (czyli przy założeniu nielegalności przymusowych czynności prawnych z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945), czy w porządku prawnym wynikającym z wykonania reformy rolnej na stanie prawnym z dnia 13 września 1944 roku (nawet jeśli ukształtowany był przez przymusowe czynności administracji niemieckiej z lat 1939-1945); więcej patrz: wniosek nr 1 do pisma z dnia 14.11.2023

c) Po trzecie wzmiankowane orzeczenie wydaje się być dowodem iż literalna interpretacja linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 może być wdrażana droga instytucjonalnego mobbingu bez udzielenia podstawowych informacji potrzebnych do obrony interesu prawnego osobom, których prawa stanowią ciągłość praw własności uznawanych przez PKWN/PRL, a tym samym bez dania stronie poszkodowanej prawa do jawnego wyjaśnienia statusu prawnego nieruchomość, której jest właścicielem według zapisów ksiąg wieczystych

d) Po czwarte stanowisko KPRM na sprawie może kwalifikować się jako wiążąca deklaracja w rozumieniu prawa międzynarodowego w związku z tzw. casusem Ihlena (potraktowanie jako wiążące w rozumieniu prawa międzynarodowego deklaracji nawet jeżeli w rozumieniu prawa krajowego zostały one złożone przez jednostkę nieuprawnioną).

Wobec powyższego sugeruję przeanalizowanie czy orzeczenie wydane w tej sprawie nie powinno jednak zostać usunięte z obiegu prawnego z urzędu.

Z poważaniem
****

2. SN

pismo wysłane 08.02.2024 

Szanowna Pani Pierwszy Prezes SN,

W związku z prowadzoną od ok 2012 roku korespondencją (ostatnie pisma przesłane w dniu 14.11. 2023, 07.12.2023 i 07.01.2024) składam skargę na działania  osób odpowiedzialnych za działania  SN w sprawie opisywanej jako "sprawa nieruchomości przy ul K*** 53 w M***"  i zarzucam im konsekwentne działanie na szkodę III RP i naruszanie  powagi sądownictwa powszechnego poprzez:

1. Udawanie skrajnej niekompetencji graniczącej z funkcjonalnym analfabetyzmem celem uniknięcia merytorycznego ustosunkowania się do sygnalizowanego  problemu w funkcjonowaniu sądownictwa powszechnego (ze szczególnym uwzględnieniem organów wyższej instancji)

2. Możliwość niedopełnienia obowiązków poprzez  nienadanie właściwego biegu sprawie znajdującej się niewątpliwie w  gestii SN

3. Doprowadzenie do eskalacji sprawy, która początkowo możliwa była do zaadresowania jako punktowa dysfunkcja  w obrębie struktur sądownictwa powszechnego ,  do poziomu na którym niemożliwym staje się spozycjonowanie jej inaczej niż jako przejaw obowiązujących w instytucjach IIIRP procedur

4. Podważanie pozycji międzynarodowej III RP poprzez pozycjonowanie jej jako państwa rewizjonistycznego nie uznającego  obowiązujących traktatów  międzynarodowych (Traktat Wersalski, Traktat Poczdamski) na których oparta jest legalność jej istnienia oraz przebieg jej granic

5 Naruszanie  praw człowieka gwarantowanych Europejską Konwencją Praw Człowieka w co najmniej kilku aspektach.

6. Konsekwentne podejmowanie działań, których skutkiem jest doprowadzenie do wykazania, iż zaadresowanie sprawy jest niemożliwe w obrębie struktur IIIRP, a zatem istnieje konieczność wyjaśnienia jej przez organy międzynarodowe

Uzasadnienie 

Ad 1. Ok 2012 roku SN   zaczął być regularnie informowany o wysoce zaskakujących działaniach szeregu sędziów  (ze szczególnym uwzględnieniem wyższych instancji sądownictwa powszechnego), które   de facto negowały  władztwo Państwa Polskiego nad jego terenem

Działania te sprowadzały się do prowadzenia i potwierdzania o prawidłowości prowadzenia spraw związanych z nieruchomością w sposób nie uwzględniający żadnych okoliczności związanych z funkcjonowaniem Państwa Polskiego.  Ani dobrze udokumentowanego stanu faktycznego (rozumianego jako sytuacja w terenie aktualnie i w przeszłości), ani spójnej z nim dokumentacji czy zapisów rejestrów odzwierciedlających sytuację nieruchomości  w okresie IIRP, PKWN/PRL i III RP

Pomimo, iż sprawa w oczywisty sposób  dotyczyła  mających znaczenie prawne działań sądów,  osoby występujące w imieniu SN  działały tak jakby z całej obszernej dokumentacji były w stanie zrozumieć tylko adres nieruchomości, na przykładzie której opisane działania udokumentowano i konsekwentnie działały jakby dotyczyła ona drobnego zatargu właścicieli  niewielkiej nieruchomości z kilkoma lokalnymi instytucjami. 

Swojej postawy osoby występujące w imieniu  SN  nie zmieniły nawet po wskazaniu explicite, iż udokumentowany na przykładzie nieruchomości przy ul. K*** 53 w M*** sposób działania  można z łatwością zaobserwować także w innych instytucjach i  na innych nieruchomościach nie tylko w M***/Powiecie G***.

Ad 2. Osoby występujące w imieniu  SN  przez kilkanaście lat konsekwentnie uchylały się od ustalenia przyczyn działań szeregu sędziów , które de facto negowały władztwo Państwa Polskiego nad swoim terenem (więcej pkt 1 ). 

Pomimo, iż osoby występujące w imieniu  SN nie mogły sobie nie zdawać sprawy, że: 

a) Sprawa dotyczy powiatu w którym ma być ulokowana  strategiczna inwestycja (Centralny Port Komunikacyjny). Nie mogły też być nieświadome wpływu opisywanych zachowań  na perspektywy realizacji tej inwestycji.

b)  Wyjaśnienie przyczyn  opisanego działania sędziów (szczególnie tych z wyższych instancji)  jest , ze względu na swój charakter , sprawą pozostającą w w  gestii SN ,  szczególnie wobec udokumentowanej niezdolności zaadresowania problemu za pomocą standardowych procedur dyscyplinarnych.

Ad 3. Swoimi zaniechaniami m.in. osoby działające w imieniu  SN, doprowadziły do eskalacji sprawy w  takim stopniu, iż niemożliwe stało się zaadresowanie jej jako  punktowej dysfunkcji. Ich zaniechania doprowadziły bowiem do tego, że opisany sposób działania udokumentowano na przykładzie bodajże  ponad setki postępowań w różnych trybach z zaangażowaniem ponad stu sędziów  z szeregu instancji.  

Przy czym  działania sędziów konsekwentnie odwzorowywały ten sam schemat tj. 

- ostentacyjne nieuznawanie za wiążący stanu faktycznego nieruchomości (rozumianego jako sytuacja rzeczywiście istniejąca w terenie teraz i w przeszłości) , oraz odzwierciedlającej go dokumentacji i zapisów rejestrów.  

- ostentacyjne nieuznawanie za wiążące dokumentacji i zapisów rejestrów odwzorowujących stan prawny nieruchomości uznawany przez ostatnie  100 lat (tj. przez II RP, PKWN/PRL i III RP do ok 2009 roku) i wykonywane na nim czynności prawne.

- ostentacyjne przyjmowane za  "stan prawny" nieruchomości okoliczności, które mogły zaistnieć/mieć źródło  co najwyżej w okresie niemieckiej administracji w latach 1939-1945

- ostentacyjne przyjmowane za "stan faktyczny"  nieruchomości informacji, których jedynym źródłem mogły być fikcyjne (tj pozostające tylko "na papierze" i nie materializujące się w terenie) czynności techniczno-prawne  wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością właścicieli w innym porządku prawnym (np reprywatyzacja, pozwolenia/odbiory dotyczące fikcyjnych prac budowlanych na planach innej nieruchomości etc)

- odmowa ujawnienia informacji, które umożliwiałyby jawne wyjaśnienie sprawy

Innymi słowy za każdym kolejnym wystawionym dokumentem stawało się coraz bardziej oczywiste, iż na pewnej grupie nieruchomości (której przedstawicielem jest nieruchomość przy ul K*** 53 w M***) następuje kolizja co najmniej dwóch porządków prawnych z czego jeden odwzorowuje linię IIRP – PKWN/PRL - IIIRP, a drugi wykazuje jakąś ciągłość z okresem niemieckiej administracji z lat 1939-1945. Przy czym instytucje III RP (w tym sądy powszechne) w sposób jednoznaczny wskazują na ten drugi jako wiążący niezależnie od tego jaki jest stan faktyczny  nieruchomości (rozumiany jako sytuacja rzeczywiście istniejąca w terenie).

Przypomnieć należy, że reakcja SN na pismo z dnia 19.07.2022 (czyli po ok. dekadzie korespondencji) ostatecznie  wyeliminowała, że powodem takiego działania jest punktowa dysfunkcja.  W tym piśmie wskazano bowiem, że jeśli sprawa nie może zostać  wyjaśniona jako punktowa  dysfunkcja  to konieczne będzie przyjęcie, iż jest ona przejawem  obowiązujących  procedur. Reakcja ówczesnego SN na pismo potwierdziła, iż chodzi o obowiązujące procedury.

Ad 4.  Pismem z dnia 16.07.2023 wskazano, a pismami z dnia 14.11.2023, 07.12.2023 i 07.01.2024 doprecyzowano , że udało się zidentyfikować co jest prawdopodobną podstawą udokumentowanych na przykładzie nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** procedur (w szczególności załącznik 1 do pisma z dnia 14.11.2023) . Osoby występujące w imieniu  SN  nie zdołały wskazać na możliwość istnienia innych podstaw prawnych dla działań będących przedmiotem korespondencji. Nie  zmieniły też swojego stanowiska  mimo, iż od tego momentu nie mogły już nie mieć świadomości iż:

- w wyniku nie uwzględnienia przez SN kilku niuansów historycznych dotyczących reformy rolnej w obiegu prawnym pojawiło się orzecznictwo, które przy literalnej interpretacji nie tylko współcześnie generowało prawa Skarbu Państwa do terenu w oparciu o założenie ciągłości prawnej III RP ze stanem prawnym w dniu 13 września 1944 roku (nawet jeśli ten stan był ukształtowany  przymusowymi czynnościami prawnymi,  np. scaleniami, dokonywanymi przez  niemiecką administrację z lat 1939-1945, których  za legalne i wiążące nie uznawał PKWN/PRL) , ale jeszcze wskazywało na te prawa jako właściwe

- nieruchomości dotknięte tym orzecznictwem mogą obejmować nawet do kilkudziesięciu procent kraju (nieruchomości podlegające reformie rolnej na stanie prawnym uwzględniającym przymusowe czynności  z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945 np scalenia, ale nie podlegające jej przy uznaniu tych czynności np scaleń za nielegalne, jak to robił PKWN/PRL)

- szczególnie stanowisko wyższych instancji  wskazuje , że w obrębie sądownictwa   powszechnego implementacja owego orzecznictwa odbywa się  w sposób udokumentowany na przykładzie nieruchomości przy ul. K*** 53 w M*** tj. w sposób bezwzględnie zakładający ciągłość ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku (niezależnie od stanu faktycznego, rozumianego jako sytuacja w terenie i istniejącej dokumentacji), bez dania nawet możliwości zakwestionowania tej oceny w jawnym postępowaniu  sądowym

Nie ulega wątpliwości, iż taki sposób implementacji wzmiankowanego orzecznictwa "potwierdza" o ciągłości ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku, kosztem stanu prawnego uznawanego na linii IIRP – PKWN/PRL – IIIRP.  Pozycjonuje to de facto  III RP jako państwo rewizjonistyczne nie uznające  podpisanych traktatów międzynarodowych,  na których oparta jest legalność jego istnienia oraz przebieg jego granic i które uznawał PKWN/PRL  (Traktat Wersalski, Traktat Poczdamski). 

Tolerowanie takiego stanu rzeczy przez osoby występujące w imieniu  SN należy więc uznać za zdumiewające.  Chociażby dlatego, że dla państwa średniej wielkości (jakim jest Polska) gwarancją granic i bezpieczeństwa jest przestrzeganie traktatów międzynarodowych.

Ad 5. Ponadto osoby występujące w imieniu  SN   nie mogły nie zauważyć szeregu naruszeń praw człowieka  przy sposobie implementacji wzmiankowanego orzecznictwa w szczególności gwarantowanych art 6, art 13 EKPCz, art 1 Protokołu nr 1 do EKPCz. W przypadku nieruchomości przy ul. K*** 53 w M***, na przykładzie której zwracano ich uwagę na problem,  udokumentowano m. in:

- odmowę udzielania informacji koniecznej do obrony interesu prawnego (tj konsekwentnie odmawiano wyjaśnienia ujawnionym w księgach wieczystych właścicielom nieruchomości,  dlaczego ich prawa, oraz dokumenty i zapisy rejestrów z których te prawa wynikają,  są traktowane jako "nieważne" oraz nie ujawniono co w takim wypadku przyjmuje się za podstawę rozstrzygnięć w sprawach)

- uniemożliwianie wykonywania czynności prawnych na nieruchomości , którą nabyto w dobrej wierze w oparciu o rękojmię ksiąg wieczystych i zgodność jej zapisów z sytuacją w terenie (co skutkowało np uniemożliwieniem doprowadzenia jej do stanu technicznego umożliwiającego jej bezpieczne wykorzystywanie dla celów do których była przeznaczona)

- zaburzenie poczucia bezpieczeństwa, poprzez uznanie iż naruszeniem prawa nie jest naruszanie miru domowego oraz ingerencję w umowy cywilne zawierane dobrowolnie pomiędzy współwłaścicielami

- prowokowanie konfliktu sąsiedzkiego, którego jedynym źródłem wydaje się być inne rozumienie stanu prawnego oraz technicznego  nieruchomości przez stronę posługującą się dokumentami i przez stronę czerpiącą informacje odnośnie sytuacji  nieruchomości od instytucji IIIRP.

Ad 6. Osoby występujące w imieniu  SN  nie mogły sobie nie zdawać sprawy z istnienia olbrzymiej różnicy w sytuacji nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP- PKWN/PRL-IIIRP oraz zasady ciągłości ze stanem prawnym z dnia 13 września 1944 roku. 

Musiały więc mieć świadomość, że o ile sprawa nie zostanie uznana przez  struktury III RP za ewidentną patologię, to ze względu na  traktatowe konotacje  są podstawy do wyjaśniania jej na forum międzynarodowym. Co niechybnie wiązać się będzie musiało z ustaleniem dlaczego prawa do terenu w III RP nie są ustalane ani w oparciu o stan faktyczny (sytuację rzeczywiście istniejącą), ani w oparciu o zasadę ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP- PKWN/PRL-IIIRP , ale w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości z datą 13 września 1944 roku (czyli de facto z Generalnym Gubernatorstwem).

Pomimo to osoby występujące w imieniu  SN  nie szczędziły wysiłku by przekonać , że wyjaśnienie sprawy w obrębie struktur III RP jest niewykonalne.

W tym miejscu należy przypomnieć różnice w sytuacji nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** w dwóch wspomnianych porządkach prawnych:

a) w porządku prawnym znanym właścicielom nieruchomości (tj stanie prawnym wynikającym z ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP – PKWN/PRL – IIIRP popartym obszerną dokumentacją, zapisami rejestrów itp oraz stanem faktycznym rozumianym jako sytuacja w terenie,  teraz i w przeszłości)

- właścicielami nieruchomości w okresie PKWN/PRL i III RP zawsze byli  przedwojenni właściciele, a następnie ich następcy prawni, którzy zabudowali ją dopiero pod koniec lat 1950-tych

- Skarb Państwa nigdy nie znacjonalizował nieruchomości i nigdy nie władał nią w żaden sposób (nie było nawet kwaterunku)

- nieruchomość jest budynkiem wielorodzinnym (3 lokale mieszkalne) parterowym z zagospodarowanym poddaszem, w kiepskim stanie technicznym, z niewydolną wentylacją, z częściowo nielegalną instalacją wodno-kanalizacyjną i gazową etc

b) w porządku prawnym,  uznawanym przez instytucje IIIRP, w tym sądownictwo powszechne, (wynikającym z orzecznictwa SN, dotyczącego reformy rolnej,  implikującego przejście nieruchomości na własność Skarbu Państwa z dniem 13 września 1944 roku)  oraz odzwierciedlonym w dokumentacji powstałej na skutej wykonywania fikcyjnych (obecnych tylko "na papierze" i nie materializujących się w terenie) czynności prawnych w tym porządku prawnym , bez wiedzy władających nieruchomością osób ujawnionych w księgach wieczystych jako właściciele i na planach innej nieruchomości niż istniejąca w terenie - więcej w załączonych wnioskach 
(rekonstrukcja na podstawie informacji zawartych w prowadzonej korespondencji z instytucjami III RP): 

- nieruchomość w przeszłości była rzekomo w rękach dysponenta Skarbu Państwa (jej aktualnego stanu prawnego nie udało się ustalić, ale przynajmniej częściowo znalazła się  rzekomo w rękach podmiotów prywatnych innych  niż te ujawnione  w prowadzonych dla niej księgach wieczystych)

- nieruchomość rzekomo  jest budynkiem jednorodzinnym posiadającym 2,5 kondygnacji, rozbudowanym/przebudowanym ok 2009 roku, co implikuje dobry stan techniczny, posiada sprawną wentylację  i legalne instalacje; inna jest też powierzchnia zabudowy i rzut budynku

W związku z powyższym wnoszę jak powyżej. Ponadto jeszcze raz wzywam do zaprzestania bezczynności w merytorycznym ustosunkowaniu się do propozycji ugody zawartej w piśmie z 16.07.2023 i powtórzonej w pismach z dnia 14.11.2023, 07.12.2023 i 07.01.2024. I jeszcze raz wskazuję, iż proponowana ugoda zabezpiecza interes nie tylko strony poszkodowanej, ale także interes III RP m. in  umożliwia  odcięcie się od dotychczasowych działań szeregu instytucji (w tym  sądownictwa powszechnego) poprzez potraktowanie ich jako efekt biurokratycznej niekompetencji (więcej w piśmie z 16.07.2023 i 14.11.2023).  

Na zakończenie pragnę zauważyć, że sprawa nie ma charakteru politycznego, bowiem korespondencja była prowadzona co najmniej od ok  roku 2012 i działania podejmowane przez SN  pozostawały niezmienione i niezależne od składu SN. 
W takich okolicznościach można przypuszczać iż podnoszony problem nie jest konsekwencją celowych działań/polityki państwa, ale przejawem silnej  biurokratyzacji sądownictwa i monstrualnej biurokratycznej niekompetencji, która wymknęła się spod kontroli. W tej sytuacji mogę tylko wyrazić nadzieję, że adresaci niniejszego pisma  zachowali  jeszcze na tyle kontroli nad zarządzaną instytucją by docierała do nich adresowana doń korespondencja. 

Poniżej spis złożonych wniosków (wraz z wnioskami 9,10,11,12,13 dołączonymi do niniejszego pisma) stanowiących materiał dowodowy w kwestii porządku prawnego w jakim dotychczas oceniało niniejszą  sprawę SN.

Z poważaniem
****

Wniosek nr 1 - Opis uwarunkowań prawnych skutkujących powstaniem współcześnie  dualności porządków prawnych zidentyfikowanych jako przyczyna działania instytucji IIIRP w sposób udokumentowany na przykładzie nieruchomości przy ul. K*** 53 w M***  (pismo z dnia 14.11.2023)

Wnioski pokazujące przykładowy sposób działania instytucji IIIRP w sytuacji kolizji dwóch porządków prawnych, w szczególności aspekt wskazania tymi działaniami na porządek prawny oparty na ciągłości ze stanem prawnym z 13 września 1944 jako wiążący [tytuły wniosków wynikają z oceny tych działań w porządku prawnym Państwa Polskiego na linii IIRP – PKWN/PRL – IIIR]

Wniosek nr 2 - Sprawa "odkręcenia fikcyjnego zaworu" sygn I C 335/12 (Sąd Rejonowy w G***) (pismo z dnia 14.11.2023) 

Wniosek nr 3 - Sprawa "(nie)wiarygodnych ksiąg wieczystych" (pismo z dnia 07.12.2023)

Wniosek nr 4 - Sprawa unieważnienia umowy o sposobie użytkowania współwłasności, m. in szopy i działki 1825 m2, w oparciu o Ustawę z dnia 24 czerwca 1994 r, o własności lokali; sygn, IC 170/10 (pismo z dnia 07.12.2023)

Wniosek nr 5 - Sprawa " prawa do naruszania miru domowego" sygn. II K 1197/12 (pismo z dnia 07.01.2024)

Wniosek nr 6 - Sprawa " fikcyjnego lokatora" (pismo z dnia 07.01.2024)

Wniosek nr 7 - Sprawa " wirtualnego władania/zarządzania nieruchomością przez dysponenta mienia Skarbu Państwa" (pismo z dnia 07.01.2024)

Wniosek nr 8 - Sprawa "zadysponowania prywatną nieruchomością bez wiedzy władających nią  właścicieli" (pismo z dnia 07.01.2024)

Wniosek nr 9 - Sprawa (nie) legalnej instalacji gazowej sygn. PINB/7141/57/13 [decyzja nr 261/13 (uchylona) i decyzja nr 78/14] (pismo z dnia 08.02.2024)

Wniosek nr 10 - Sprawa "samowoli budowlanej,  która nie jest samowolą" (pismo z dnia 08.02.2024)

Wniosek nr 11 - Sprawa (nie)właściwego stanu technicznego nieruchomości sygn. PINB/7141/75/10 (pismo z dnia 08.02.2024)

Wniosek nr 12 - Sprawa sprzeciwu wobec wykonania prac budowlanych przy bezczynności nadzoru budowlanego (pismo z dnia 08.02.2024)

Wniosek nr 13 - Wniosek  dotyczący postępowania wytoczonego Kancelarii Premiera zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie sygn XXVII 1328/17 (pismo z dnia 08.02.2024)

##
​​
Szanowni Państwo,

Przypominam o kolejnych wątkach wielowątkowej sprawy nieruchomości przy ul. K*** 53 w M***, która coraz bardziej wydaje się być przejawem implementacji literalnego odczytu linii orzeczniczej reprezentowanej przez uchwałę SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 przez instytucje III RP.

Przypominam, że wzmiankowana linia orzecznicza dotycząca sposobu wykonania reformy rolnej najwyraźniej nie uwzględniła dwóch niuansów historycznych:

a) Po pierwsze tego, że w dniu wejścia w życie dekretu o reformie rolnej (13 września 1944 roku) stan prawny szeregu nieruchomości był ukształtowany przymusowymi działaniami administracji niemieckiej z lat 1939-1944 np. prowadzoną na,. jak się wydaje, dużą skalę polityką przymusowych scaleń drobnej własności gruntowej.

b) Po drugie tego, że PKWN/PRL nie uznawał przymusowych działań administracji niemieckiej z lat 1939-1944 za wiążące, w związku z tym reforma rolna nie była przezeń prowadzona literalnie na stanie prawnym z 13 września 1944 roku, ale przy złożeniu nielegalności przymusowych działań okupanta.

Do pism z dnia 14.11.2023, 07.12.2023 i 07.01.2024 załączono wnioski pokazujące na wpływ jaki literalny odczyt wspomnianej linii orzeczniczej wydaje się wywierać na działania instytucji IIIRP (nie ujawniono innej możliwej podstawy prawnej dla procesowania spraw przy założeniu istnienia innego stanu prawnego i faktycznego nieruchomości niż wynika z obecnej w obiegu prawnym dokumentacji i sytuacji w terenie). W szczególności
-wniosek 3 dla zilustrowania wpływu rzeczonego orzecznictwa na sposób prowadzenia ksiąg wieczystych
-wniosek 2, 4 dla zilustrowania wpływu rzeczonego orzecznictwa na sposób działania sądownictwa cywilnego
-wniosek 5 dla zilustrowania wpływu rzeczonego orzecznictwa na sposób działania sądownictwa karnego
-wnioski 6, 7, 8, dla zilustrowania wpływu rzeczonego orzecznictwa na sposób działania Urzędu Miasta M*** (instytucja samorządowa), SKO w W*** i sądownictwa administracyjnego

Poniżej umieszczono wnioski ilustrujące wpływ rzeczonego orzecznictwa na instytucje odpowiedzialne za prawidłowość procesu budowlanego, sądownictwo administracyjne oraz prokuraturę

Przesyłane wnioski są tylko usystematyzowaniem informacji przesyłanych do Państwa od ok 2012 roku.

Ponadto przypominam że różnica w sytuacji nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** w obu porządkach prawnych (tym wynikającym z zasady ciągłości na linii IIRP-PKWN/PRL -IIIRP i tym zakładającym ciągłość ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku) jest znacząca i trudna do przeoczenia z następujących powodów:

a) w zakresie stanu prawnego

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości na linii II RP-PKWN/PRL-III RP nieruchomość nie podlegała nacjonalizacji z tytułu reformy rolnej jako niewielka nieruchomość gruntowa i w okresie PKWN/PRL i III RP była własnością przedwojennych właścicieli, a potem ich następców prawnych; ich prawa były zawsze uznawane i ujawnione w prowadzonych dla nieruchomości księgach wieczystych (wcześniej w księdze hipotecznej)

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości ze stanem prawnym z dnia 13 września 1944 roku nieruchomość najwyraźniej podlegała nacjonalizacji jako część przymusowo scalonego majątku; brak informacji czy te prawa były kiedykolwiek ujawnione w jakiś księgach wieczystych (w księdze hipotecznej prowadzonej dla nieruchomości do lat 1950-tych nie ma na ten temat żadnej wzmianki)

b) w zakresie istniejącej dokumentacji

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRPPKWN/ PRL-IIIRP prywatni właściciele ujawnieni w księgach wieczystych /księdze hipotecznej i władający nieruchomością wykonywali na niej szereg czynności prawnych (podziały geodezyjne, prace budowlane, przekazywanie praw własności etc), które nie tylko pozostawiły bogatą dokumentację, ale także materializowały się w terenie

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości z dniem 13 września 1944 roku, wykonywane były również jakieś czynności prawne (przynajmniej tak wynika ze szczątkowych informacji zawartych w wystawianych po 2009 roku dokumentach), ale bez wiedzy władających nieruchomością osób ujawnionych w KW jako właściciele; w związku z tym rzeczone czynności prawne pozostały tylko „na papierze” i nigdy nie zmaterializowały się w terenie.

Tak więc nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** ma w różnych porządkach prawnych nie tylko różny stan prawny, ale także różne parametry techniczne. Przy czym w terenie znajduje się (i zawsze znajdowała się) nieruchomość odpowiadająca porządkowi prawnemu wynikającemu z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP.

Powyższe zjawisko nie może być nie znane przynajmniej Sądowi Rejonowemu w G***, Sądowi Okręgowemu w W*** i Sądowi Apelacyjnemu w W***, które nie wykazują najmniejszego zdziwienia występowaniem takiego dualizmu w postępowaniach sądowych (więcej we wnioskach 2,3,4, 5,13 dołączonych do pism z dnia 14.11.2023, 07.12.2023, 07.01.2024 oraz niniejszego pisma).

Na zakończenie przypominam, że jeżeli sposób implementacji Państwa orzecznictwa udokumentowany na przykładzie nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** uważają Państwo za niewłaściwy, to dysponują Państwo wieloma instrumentami umożliwiającymi Państwu dokonanie stosownych korekt.

Poniżej cztery wnioski nr 9, 10, 11,12 dotyczące postępowań budowlanych
## 
Wniosek nr 9

Przedmiotem poniższego wniosku jest sprawa, która oceniana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP jest przymuszaniem przez nadzór budowlany do utrzymywania w budynku wielorodzinnym nielegalnej instalacji wodociągowej i gazowej.

W takiej sytuacji nie można nie zauważyć, iż sprawa będąca przedmiotem niniejszego wniosku nie może być procesowana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP ani w oparciu o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja istniejąca w terenie odzwierciedlona pozostającą w obiegu prawnym dokumentacją)

Sprawa (nie) legalnej instalacji gazowej sygn. PINB/7141/57/13 [decyzja nr 261/13 (uchylona) i decyzja nr 78/14]

1. Opis sprawy
Sprawa dotyczyła „możliwości istnienia samowoli budowlanej polegającej na nielegalnym doprowadzeniu przyłączy wodociągowych i gazowych do lokalu nr 3 „ Definicja przyłączy to (za wikipedią) „element sieci uzbrojenia terenu lub jej część służąca do połączenia urządzeń, instalacji lub sieci należącej do podmiotu przyłączanego z pozostałą częścią sieci uzbrojenia terenu.”

PINB zbadał jakie przyłącza prowadzą do budynku i stwierdził, że nie ma w nich nic nielegalnego, a następnie umorzył postępowanie. Budynek, którego dotyczyło postępowanie opisał jako „jednorodzinny”

2. Ocena postępowania PINB w G*** zależy od tego w jakim porządku prawnym dokonuje się tej oceny

a) W porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP, PKWN/PRL, IIIRP nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** zawsze była nieruchomością prywatną pozostającą w wyłącznym władaniu swoich właścicieli ujawnionych w księgach wieczystych/hipotecznych.

W tym porządku prawnym wystawiona była dokumentacja obecna w aktach sprawy oraz prowadzone są dla tej nieruchomości księgi wieczyste. Wynika z nich co następuje:
-do lokalu nr 3 nie jest doprowadzona żadna legalna instalacja wodociągowa czy
gazowa (z załączonej dokumentacji więc wynika iż przedmiotem złożonego wniosku nie są „przyłącza” w technicznym znaczeniu tego słowa, ale przyłącza w rozumieniu potocznym tj instalacja doprowadzona do lokalu).
-budynek będący przedmiotem postępowania ma trzy lokale , a więc wypełnia definicję budynku wielorodzinnego (PINB w postanowieniu opisał budynek jako jednorodzinny)
 
Materiał dowodowy znajduje się w aktach sprawy

Oceniając sprawę w tym porządku prawnym nie można nie dopatrzeć się w niej nieprawidłowości. Chociażby ze względu na pozostawienie w budynku wielorodzinnym nielegalnej instalacji gazowej

b) W porządku prawnym wynikającym z przyjęcia, iż wykonanie reformy rolnej nastąpiło w oparciu o stan prawny z 13 września 1944 roku (zgodnie z dosłowną treścią linii orzeczniczej reprezentowanej przez uchwałę z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 więcej we wniosku nr 1 załączonym do pisma z dnia 14.11.2023) sprawa jest istotnie skomplikowana.

W tym porządku prawnym Skarb Państwa nabył bowiem prawa własności do terenu nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** z tytułu reformy rolnej na stanie prawnym z 13 września 1944 roku (jako części większej nieruchomości powstałej w wyniku przymusowych scaleń dokonywanych przez niemiecką administrację z lat 1939-1945).

W tym porządku prawnym musiały być prowadzone na nieruchomości jakieś fikcyjne (pozostające tylko na „papierze” i nie materializujące się w terenie) czynności geodezyjno-budowlane, bowiem szereg postępowań prowadzonych dla tej nieruchomości po 2009 roku, przed różnymi instytucjami prowadzone jest przy założeniu istnienia pod tym adresem obiektu nie tylko o innym rzeczywistym stanie prawnym niż istnieje, ale także obiektu o innych parametrach technicznych. Te fikcyjne czynności były wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością osób, ujawnionych w KW jako właściciele i najprawdopodobniej na skutek braku dostępu do nieruchomości nie zdołały się zmaterializować w terenie.

Najwyraźniej według tej dokumentacji istniejące w budynku instalacje mają charakter legalny, a budynek jest budynkiem jednorodzinnym.
Ponadto w tym porządku prawnym wnioskodawcy w sprawie o samowolne doprowadzenie instalacji gazowej i wodociągowej nie są właścicielami nieruchomości, nie są więc stroną postępowań dotyczących wewnętrznych instalacji.

Tak więc jeżeli sytuację oceniamy w oparciu o dokumentacje powstałą w tym porządku prawnym, to istotnie można nie dopatrzeć się poważnych nieprawidłowości.

3.Stanowisko organów nadzoru
Sprawa była wielokrotnie badana zarówno w trybie kontroli instancyjnej jak i w innych trybach (np. skargowym) przez MWINB, GUNB, WSA w W***. Wymienione instytucje nie dopatrywały się nieprawidłowości w postępowaniu, a jeżeli się dopatrzyły, to zmieniały zdanie po tym jak sprawa wracała do nich po raz wtóry.

Przykładowe sygnatury:
MWINB: decyzja 1665/12; decyzja 869/2014;
WSA w W***: VII SA/Wa 1519/14
GUNB: postanowienie z dnia 16.07.2015 sygn. DON/ORZ/7200/823/15
Prokuratura Okręgowa w W*** i Prokuratura Regionalna w W***: w sposób najbardziej kompleksowy pismami przesłanymi 01.11.2018 i 07.11.2018

Tak więc wszelkie organy nadzoru oceniają sprawę nie w oparciu o porządek prawny wynikający z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP i nie w oparciu o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja rzeczywiście istniejąca w terenie aktualnie i w przeszłości oraz odzwierciedlona w dokumentacji pozostającej w obiegu prawnym), ale w porządku prawnym, którego jedynym ujawnionym źródłem jest orzecznictwo SN dotyczące sposobu wykonania reformy rolnej

4. Na zakończenie jeszcze raz przypomnieć należy co następuje:

a) Literalny odczyt linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 tj powiązanie wykonania reformy rolnej ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku jest jedynym ujawnionym legalnym sposobem nie tylko dla wytworzenia alternatywnych praw do nieruchomości (w stosunku do tych potwierdzonych w istniejącej dokumentacji, zapisach rejestrów itp. i wynikających z zasady ciągłości Państwa Polskiego), ale także dla wprowadzania do obiegu prawnego innych informacji sprzecznych z tym co rzeczywiście miało miejsce w okresie funkcjonowania Państwa Polskiego.

b) Stan prawny z 13 września 1944 roku dla wielu nieruchomości został ukształtowany przymusowymi czynnościami administracji niemieckiej z lat 1939-1945 (np. przymusowymi scaleniami), których legalności nie uznawał PKWN/PRL. W wielu przypadkach istnieją więc znaczące różnice w stanie prawnym i faktycznym nieruchomości w zależności od tego czy instytucje III RP działają w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP (czyli przy założeniu nielegalności przymusowych czynności prawnych z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945), czy w porządku prawnym wynikającym z wykonania reformy rolnej na stanie prawnym z dnia 13 września 1944 roku (nawet jeśli ukształtowany był przez przymusowe czynności administracji niemieckiej z lat 1939-1945); więcej patrz: wniosek nr 1 do pisma z dnia 14.11.2023

c) Miasto M*** , praktycznie prawie w całości ma charakterystykę terenów podlegających scaleniom w okresie administracji niemieckiej z lat 1939-1944.
Najwyraźniej ma to znaczący wpływ na sposób prowadzenia nie tylko procesu budowlanego oraz także na działania innych instytucji .

d) Zgodnie z tzw. casusem Ihlena jako wiążąca w rozumieniu prawa międzynarodowego może być potraktowana deklaracja nawet jeżeli w rozumieniu prawa krajowego została ona złożona przez jednostkę nieuprawnioną, toteż Państwa orzecznictwo ma znaczenie prawne przekraczające granice III RP. Szczególnie w sytuacji udokumentowania pełnej wiedzy SN odnośnie jego implementacji przez instytucje IIII RP w sposób de facto przepisujący porządek międzynarodowy

Wobec powyższego wnoszę o przeanalizowanie czy Państwa dotychczasowe stanowisko nie powinno być skorygowane z urzędu.

Z poważaniem
****
##
Wniosek nr 10

Przedmiotem poniższego wniosku jest sprawa, która oceniana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP jest niedopatrzeniem się samowoli budowlanej w samowolnej adaptacji części poddasza na lokal mieszkalny, pomimo iż nie zdołano przedstawić jakiejkolwiek dokumentacji potwierdzającej legalność prac budowlanych w wyniku których powstał wspomniany lokal mieszkalny (decyzja PINB nr 195/12)

W takiej sytuacji nie można nie zauważyć, iż sprawa będąca przedmiotem niniejszego wniosku nie może być procesowana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP ani w oparciu o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja istniejąca w terenie odzwierciedlona pozostająca w obiegu prawnym dokumentacją)

Sprawa „samowoli budowlanej, która nie jest samowolą”

1. Opis sprawy
Sprawa dotyczy legalności prac budowlanych, skutkiem których było powstanie lokalu nr 3. PINB w G*** nie dopatrzył się w wykonanych pracach samowoli budowlanej.

2. Ocena postępowania PINB w G*** zależy od tego w jakim porządku prawnym dokonuje się tej oceny

a) W porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP, PKWN/PRL, IIIRP nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** zawsze była nieruchomością prywatną pozostającą w wyłącznym władaniu swoich właścicieli ujawnionych w księgach wieczystych/hipotecznych.

W tym porządku prawnym wystawiona była dokumentacja obecna w aktach sprawy oraz są prowadzone dla tej nieruchomości księgi wieczyste. W trakcie postępowania wzywani byli ponadto świadkowie w postaci części poprzednich właścicieli nieruchomości oraz architekta będącego autorem dokumentacji budowlanej dołączonej do akt sprawy.

Żaden z zebranych w ten sposób dowodów nie potwierdzał, że prace budowlane których skutkiem było powstanie lokalu nr 3 były wykonane legalnie. Wprost przeciwnie zebrany materiał dowodowy wydawał się ponad wszelką wątpliwość potwierdzać brak ich legalnego wykonania.

W tym porządku prawnym decyzja nr 195/12 wydana przez PINB w G*** (a następnie podtrzymana przez organy nadzoru) jest zbiorem
niepopartych żadnymi dowodami przypuszczeń, oraz bezpodstawnych spekulacji zaprzeczających zawartemu w aktach sprawy materiałowi dowodowemu na których oparto rozstrzygnięcie.

Na uwagę zasługuje ponadto ocena wiarygodności informacji zawartej w pozostającym w obiegu prawnym akcie notarialnym (cytat z decyzji PINB nr 195/12):
„Zgodzić się należy ze Skarżącą, iż w akcie notarialnym Repetytorium A nr 10720/99 brak jest informacji o trzecim lokalu mieszkalnym w budynku, jednakże dane zawarte w tym dokumencie opierają, się wyłącznie na oświadczeniu byłej właścicielki i nie mają odzwierciedlenia w omawianej dokumentacji technicznej.”

Oceniając sprawę w tym porządku prawnym nie można nie dopatrzeć się w niej nieprawidłowości. Przynajmniej w zakresie potwierdzenia o prawidłowości rozstrzygnięcia nie mającego w oczywisty sposób uzasadnienia w zebranym materiale dowodowym oraz zdumiewającej dowolności w interpretacji materiału dowodowego.

b) W porządku prawnym wynikającym z przyjęcia, iż wykonanie reformy rolnej nastąpiło w oparciu o stan prawny z 13 września 1944 roku (zgodnie z dosłowną treścią linii orzeczniczej reprezentowanej przez uchwałę z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 więcej we wniosku nr 1 załączonym do pisma z dnia 14.11.2023) sprawa jest istotnie skomplikowana.

W tym porządku prawnym Skarb Państwa nabył bowiem prawa własności do terenu nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** z tytułu reformy rolnej na stanie prawnym z 13 września 1944 roku (jako części większej nieruchomości powstałej w wyniku przymusowych scaleń dokonywanych przez niemiecką administrację z lat 1939-1945).

W tym porządku prawnym musiały być prowadzone na nieruchomości jakieś fikcyjne (pozostające tylko na „papierze” i nie materializujące się w terenie) czynności geodezyjno-budowlane, bowiem szereg postępowań prowadzonych przez różne instytucje dla tej nieruchomości po 2009 roku, prowadzone jest przy założeniu istnienia pod tym adresem obiektu nie tylko o innym rzeczywistym stanie prawnym niż istnieje, ale także obiektu o innych parametrach technicznych. Te fikcyjne czynności były wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością osób (ujawnionych w KW jako właściciele) i najprawdopodobniej na skutek braku dostępu do nieruchomości nie zdołały się zmaterializować w terenie.

Tym niemniej w wyniku tych czynności mogła powstać dokumentacja budowlana, która „legalizuje” lokal nr 3 i dowodzi, że cały zebrany materiał dowodowy jest bezzasadny, bo odnosi się do innej nieruchomości.

Ponadto w tym porządku prawnym wnioskodawcy w sprawie o samowolę nie są właścicielami nieruchomości, nie ma więc obowiązku informować ich o prowadzonych na niej czynnościach prawnych

Co prawda pewną komplikacją jest to, że obiekt z dokumentacji z ok 2009 roku nie zmaterializował się w terenie, ale wyjaśnienie tego nie leży w zakresie badanego postępowania.

Tak więc jeżeli sytuację oceniamy w oparciu o dokumentacje powstałą w tym porządku prawnym, to istotnie można nie dopatrzeć się poważnych nieprawidłowości.

3. Stanowisko organów nadzoru
Sprawa była wielokrotnie badana zarówno w trybie kontroli instancyjnej jak i w innych trybach (np. skargowym) przez MWINB, GUNB, WSA w W***. Wymienione instytucje nie dopatrywały się nieprawidłowości w stanowisku PINB w G***.

Przykładowe sygnatury:
MWINB: decyzja nr 1424/12
WSA w W***: VII SA/Wa 2751/12
GUNB: postanowienie z dnia 16.07.2015 sygn. DON/ORZ/7200/822/15
Prokuratura Okręgowa w W*** i Prokuratura Regionalna w W*** w sposób najbardziej kompleksowy pismami przesłanymi 01.11.2018 i 07.11.2018

Tak więc wszelkie organy nadzoru oceniają sprawę nie w oparciu o porządek prawny wynikający z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP i nie w oparciu o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja rzeczywiście istniejąca w terenie aktualnie i w przeszłości oraz odzwierciedlona w dokumentacji pozostającej w obiegu prawnym), ale w porządku prawnym, którego jedynym ujawnionym źródłem jest orzecznictwo SN dotyczące sposobu wykonania reformy rolnej

4. Na zakończenie jeszcze raz przypomnieć należy co następuje:

a). Literalny odczyt linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 tj powiązanie wykonania reformy rolnej ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku jest jedynym ujawnionym legalnym sposobem nie tylko dla wytworzenia alternatywnych praw do nieruchomości (w stosunku do tych potwierdzonych w istniejącej dokumentacji, zapisach rejestrów itp. i wynikających z zasady ciągłości Państwa Polskiego), ale także dla wprowadzania do obiegu prawnego innych informacji sprzecznych z tym co rzeczywiście miało miejsce w okresie funkcjonowania Państwa Polskiego.

b) . Stan prawny z 13 września 1944 roku dla wielu nieruchomości został ukształtowany przymusowymi czynnościami administracji niemieckiej z lat 1939-1945 (np. przymusowymi scaleniami), których legalności nie uznawał PKWN/PRL. W wielu przypadkach istnieją więc znaczące różnice w stanie prawnym i faktycznym nieruchomości w zależności od tego czy instytucje III RP działają w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP (czyli przy założeniu nielegalności przymusowych czynności prawnych z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945), czy w porządku prawnym wynikającym z wykonania reformy rolnej na stanie prawnym z dnia 13 września 1944 roku (nawet jeśli ukształtowany był przez przymusowe czynności administracji niemieckiej z lat 1939-1945); więcej patrz: wniosek nr 1 do pisma z dnia 14.11.2023

c) Miasto M*** , praktycznie prawie w całości ma charakterystykę terenów podlegających scaleniom w okresie administracji niemieckiej z lat 1939-1944.
Najwyraźniej ma to znaczący wpływ na sposób prowadzenia nie tylko procesu budowlanego oraz także na działania innych instytucji .

d) Zgodnie z tzw. casusem Ihlena jako wiążąca w rozumieniu prawa międzynarodowego może być potraktowana deklaracja nawet jeżeli w rozumieniu prawa krajowego została ona złożona przez jednostkę nieuprawnioną, toteż Państwa orzecznictwo ma znaczenie prawne przekraczające granice III RP.

Szczególnie w sytuacji udokumentowania pełnej wiedzy SN odnośnie jego implementacji przez instytucje IIII RP w sposób de facto przepisujący porządek międzynarodowy

Wobec powyższego wnoszę o przeanalizowanie czy Państwa dotychczasowe stanowisko nie powinno być skorygowane z urzędu.

Z poważaniem
  ****
## 

 Wniosek nr 11

Przedmiotem poniższego wniosku jest sprawa, która oceniana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP jest wymuszaniem przez nadzór budowlany utrzymania budynku mieszkalnego w stanie zagrażającym zdrowiu, przymuszanie do przyzwolenia na jego dalszą dewastację oraz nakazanie inwentaryzacji nigdy nie przeprowadzonych prac budowlanych.

W takiej sytuacji nie można nie zauważyć, iż sprawa będąca przedmiotem niniejszego wniosku nie może być procesowana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP ani w oparciu o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja istniejąca w terenie odzwierciedlona pozostającą w obiegu prawnym dokumentacją)

Sprawa (nie) właściwego stanu technicznego nieruchomości sygn. PINB/7141/75/10 PINB

1. Opis sprawy
W dniu 17.06.2010. w związku z brakiem zgody na przeprowadzenie koniecznych remontów budynku mieszkalnego ze strony współwłaściciela (1/6 udziałów w częściach wspólnych), drugi współwłaściciel (5/6 udziałów w częściach wspólnych) zgłosił do PINB w G*** wniosek wydanie nakazu koniecznych zabezpieczeń i remontów w oparciu o dostarczoną dokumentację.

PINB wszczął postępowanie z urzędu. Nie wydał jednak ani nakazu wykonania zabezpieczeń (z wyjątkiem wydanego współwłaścicielowi 1/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości, po dekadzie prowadzenia postępowania, nakazu zabezpieczenia tarasu, który nie został wykonany) ani remontów (co zaskutkowało postępującą dewastacją obiektu). Natomiast wydał nakaz de facto powtórzenia dostarczonych ekspertyz oraz nakaz inwentaryzacji bliżej nieokreślonych prac budowlanych (postanowienie nr 117/10).

Sprawa ciągnie się do dnia dzisiejszego tj. już kilkanaście lat.

2. Ocena postępowania nadzoru budowlanego (w szczególności stanowiska organów nadzoru) zależy od tego w jakim porządku prawnym dokonuje się tej oceny

a) W porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP, PKWN/PRL, IIIRP nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** zawsze była nieruchomością prywatną pozostającą w wyłącznym władaniu swoich właścicieli ujawnionych w księgach wieczystych/hipotecznych.

W tym porządku prawnym wystawiona była dokumentacja obecna w aktach sprawy. W tym porządku prawnym są też prowadzone dla tej nieruchomości księgi wieczyste.

Wynika z nich co następuje:
-budynek jest w kiepskim stanie technicznym i wymaga remontów w celu doprowadzenia go do stanu bezpiecznego
-osoba, której zdrowie było zagrożone przez stan budynku jest jego właścicielem (5/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości), w związku z tym ciąży na niej obowiązek utrzymania odpowiedniego stanu technicznego budynku z którego prawidłowo usiłowała się wywiązać
-osoba, której zdrowie było zagrożone przez stan budynku dostarczyła wszystkie
konieczne ekspertyzy umożliwiające wydanie nakazu remontu i udostępniła obiekt dla wizji lokalnej
-jedynymi niezgłoszonymi pracami budowlanymi był remont fundamentów, których stan ze względu na pleśń stanowił bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia mieszkańców (prace były udokumentowane, w stosunku do nich przeprowadzono odrębne postępowanie nadzoru budowlanego tj. decyzja nr 395/10 i sprawa jest zamknięta).

W tym porządku prawnym nadzór budowlany powinien wszcząć postępowanie na wniosek strony (zamiast z urzędu), oraz powinien wydać nakaz koniecznych remontów w oparciu o przedłożoną dokumentację i przymusić do kooperacji uchylającego się od niej współwłaściciela. Nie miał natomiast podstawy prawnej dla nakazania powtórzenia dostarczonych ekspertyz (były one wykonane przez osobę uprawnioną), a tym bardziej nie miał podstaw prawnych by nakazywać dokonanie inwentaryzacji bliżej nieokreślonych prac budowlanych.

Oceniając sprawę w tym porządku prawnym nie można się Państwo nie dopatrzeć w opisanej sytuacji poważnej nieprawidłowości. Chociażby ze względu na zagrażający zdrowiu użytkowników stan budynku mieszkalnego i jego postępującą dewastację, będącej konsekwencją działań nadzoru budowlanego.

b) W porządku prawnym wynikającym z przyjęcia, iż wykonanie reformy rolnej nastąpiło w oparciu o stan prawny z 13 września 1944 roku (zgodnie z dosłowną treścią linii orzeczniczej reprezentowanej przez uchwałę z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 więcej we wniosku nr 1 załączonym do pisma z dnia 14.11.2023) sprawa jest istotnie skomplikowana.

W tym porządku prawnym Skarb Państwa nabył prawa własności do terenu nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** z tytułu reformy rolnej na stanie prawnym z 13 września 1944 roku (jako części większej nieruchomości powstałej w wyniku przymusowych scaleń dokonywanych przez niemiecką administrację z lat 1939-1945).

W tym porządku prawnym musiały być prowadzone na nieruchomości ok. 2009 roku jakieś fikcyjne (pozostające tylko na „papierze” i nie materializujące się w terenie) czynności geodezyjno-budowlane, bowiem szereg postępowań prowadzonych dla tej nieruchomości po 2009 roku, przed różnymi instytucjami prowadzone jest przy założeniu istnienia pod tym adresem obiektu nie tylko o innym rzeczywistym stanie prawnym niż istnieje, ale także obiektu o innych parametrach technicznych. Te fikcyjne czynności były wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością osób (ujawnionych w KW jako właściciele) i nigdy nie zmaterializowały się w terenie (najprawdopodobniej na skutek braku dostępu do nieruchomości).

W tym porządku prawnym:
-nieruchomość jest w dobrym stanie technicznym (co wynika z dokumentacji dotyczącej rzekomo prowadzonych ok 2009 roku prac budowlanych)
-nieruchomość istniejąca w terenie nie odpowiada złożonej ok 2009 roku dokumentacji (wnioskując z podejmowanych prób zmian w zapisach ewidencji gruntów ma inną powierzchnię zabudowy, inny rzut, inną ilość kondygnacji), niewątpliwie więc wymaga wyjaśnienia z urzędu dlaczego w terenie znajduje się inna nieruchomość, niż ta, która według dokumentacji znajdowała się ok 2009 roku
-osoba zgłaszająca zły stan techniczny nieruchomości nie jest jej właścicielem, a tym samym nie jest stroną uprawnioną do samodzielnego przeprowadzania ekspertyz (dostarczone przez nią ekspertyzy nie były więc wiążące i wymagały powtórzenia szczególnie w świetle posiadania informacji o dokumentacji potwierdzającej o istnieniu pod tym adresem obiektu o innych parametrach technicznych niż ten dla którego wykonane były ekspertyzy)
-osoba zgłaszająca zły stan techniczny nieruchomości nie jest właścicielem nieruchomości nie jest więc stroną, która może inicjować proces budowlany, właściwym więc jest wszczęcie postępowania z urzędu

W takiej sytuacji nie było nieprawidłowości ani we wszczęciu postępowania z urzędu, ani w nakazaniu ponownego przeprowadzenia ekspertyz, ani w nakazaniu inwentaryzacji prac budowlanych w wyniku których w terenie znalazła się inna nieruchomość niż ta wynikająca ze złożonej ok. 2009 roku dokumentacji budowlanej. Nie ma też nieprawidłowości w uniemożliwianiu należnego wykorzystania nieruchomości przez osobę, która w tym porządku prawnym nie ma do niej praw.

Sprawę komplikuje stan budynku, który nie wskazuje na to iż w 2009 roku mógł na jego miejscu znajdować się inny obiekt (co można sprawdzić chociażby na google.maps)

Tym niemniej jeżeli sytuację oceniamy w oparciu o dokumentacje powstałą w tym porządku prawnym, to istotnie można nie dopatrzeć się poważnych nieprawidłowości.

3.Stanowisko organów nadzoru
Sprawa była przedmiotem szeregu skarg do wszystkich uprawnionych instytucji. Żadna z nich nie dopatrzyła się w opisanym postępowaniu nieprawidłowości.

Przykładowe sygnatury:
WINB: decyzja nr 1760/10; postanowienie nr 1065/11; postanowienie nr 1258/11; postanowienie nr 1312/11; postanowienie nr 464/12
WSA w W***: VII SA/Wa 1479/12
GUNB: postanowienie z dnia 25.04.2012 sygn DON/ORZ/7101/461/12
Prokuratura Rejonowa w G***: 2 Ds 1113/10
Sąd Rejonowy w G***: II Kp 122/11
Prokuratura Okręgowa w W*** i Prokuratura Regionalna w W*** w sposób najbardziej kompleksowy pismami przesłanymi 01.11.2018 i 07.11.2018

Tak więc wszelkie organy nadzoru oceniają sprawę nie w oparciu o porządek prawny wynikający z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP i nie w oparciu o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja rzeczywiście istniejąca w terenie aktualnie i w przeszłości oraz odzwierciedlona w dokumentacji pozostającej w obiegu prawnym), ale w porządku prawnym, którego jedynym ujawnionym źródłem jest orzecznictwo SN dotyczące sposobu wykonania reformy rolnej

4. Na zakończenie jeszcze raz przypomnieć należy co następuje:

a) Literalny odczyt linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 tj powiązanie wykonania reformy rolnej ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku jest jedynym ujawnionym legalnym sposobem nie tylko dla wytworzenia alternatywnych praw do nieruchomości (w stosunku do tych potwierdzonych w istniejącej dokumentacji, zapisach rejestrów itp. i wynikających z zasady ciągłości Państwa Polskiego), ale także dla wprowadzania do obiegu prawnego innych informacji sprzecznych z tym co rzeczywiście miało miejsce w okresie funkcjonowania Państwa Polskiego.

b) Stan prawny z 13 września 1944 roku dla wielu nieruchomości został ukształtowany przymusowymi czynnościami administracji niemieckiej z lat 1939-1945 (np. przymusowymi scaleniami), których legalności nie uznawał PKWN/PRL. W wielu przypadkach istnieją więc znaczące różnice w stanie prawnym i faktycznym nieruchomości w zależności od tego czy instytucje III RP działają w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP (czyli przy założeniu nielegalności przymusowych czynności prawnych z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945), czy w porządku prawnym wynikającym z wykonania reformy rolnej na stanie prawnym z dnia 13 września 1944 roku (nawet jeśli ukształtowany był przez przymusowe czynności administracji niemieckiej z lat 1939-1945); więcej patrz: wniosek nr 1 do pisma z dnia 14.11.2023

c) Miasto M*** , praktycznie prawie w całości ma charakterystykę terenów podlegających scaleniom w okresie administracji niemieckiej z lat 1939-1944.
Najwyraźniej ma to znaczący wpływ na sposób prowadzenia nie tylko procesu budowlanego oraz także na działania innych instytucji .

d) Zgodnie z tzw. casusem Ihlena jako wiążąca w rozumieniu prawa międzynarodowego może być potraktowana deklaracja nawet jeżeli w rozumieniu prawa krajowego została ona złożona przez jednostkę nieuprawnioną, toteż Państwa orzecznictwo ma znaczenie prawne przekraczające granice III RP. Szczególnie w sytuacji udokumentowania pełnej wiedzy SN odnośnie jego implementacji przez instytucje IIII RP w sposób de facto przepisujący porządek międzynarodowy.

Wobec powyższego wnoszę o przeanalizowanie czy Państwa dotychczasowe stanowisko nie powinno być skorygowane z urzędu.

Z poważaniem
  ****
## 
  
Wniosek nr 12

Przedmiotem poniższego wniosku jest sprawa, która oceniana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP (tożsamego ze stanem faktycznym) jest przymuszaniem przez administrację architektoniczno-budowlaną i nadzór budowlany do utrzymywania budynku mieszkalnego w stanie zagrażającym zdrowiu użytkowników, co istotnie doprowadziło do uszczerbku na zdrowiu i wymusiło zaprzestanie wykorzystywania budynku mieszkalnego zgodnie z jego przeznaczeniem.

W takiej sytuacji nie można nie zauważyć, iż sprawa będąca przedmiotem niniejszego wniosku nie może być procesowana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP ani w oparciu o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja istniejąca w terenie odzwierciedlona pozostającą w obiegu prawnym dokumentacją)

Sprawa sprzeciwu wobec wykonania prac remontowo-budowlanych przy bezczynności nadzoru budowlanego

1. Opis sprawy
Sprawa dotyczyła sprzeciwu (decyzja Starostwa G*** nr 1306/10) wobec wykonania prac budowlanych w sytuacji gdy stan budynku mieszkalnego stanowił udokumentowane zagrożenie dla zdrowia jego użytkowników. Prace budowlane miały usunąć to zagrożenie.

Po wydaniu sprzeciwu wnoszono do nadzoru budowlanego o wydanie nakazu przeprowadzenia remontów z powodu istniejącego zagrożenia dla zdrowia (w ten sposób usiłowano, wobec istniejącego zagrożenia zdrowia, „obejść” sprzeciw wobec niemożliwości jego natychmiastowego usunięcia z obiegu prawnego). Jednak spotkało się to z odmową.

Niemożność wykonania prac z powodu wydanego sprzeciwu i braku kooperacji ze strony nadzoru budowlanego doprowadziła następnie do powstania uszczerbku na zdrowiu oraz wymuszenia zaprzestania użytkowania budynku do celów mieszkalnych.

Już po zaistnieniu uszczerbku na zdrowiu Starostwo G*** samo potwierdziło nieprawidłowość wyrażonego wcześniej sprzeciwu wydając zaświadczenie WAB.7352.610.10.2011 potwierdzające tym razem o braku sprzeciwu wobec prowadzenia tych samych prac budowlanych (które, nawiasem mówiąc, cały czas są blokowane przy pomocy innych instytucjonalnych mechanizmów)

2. Ocena postępowania Starostwa G*** oraz PINB w G*** (a tym samym stanowiska organów nadzoru) zależy od tego w jakim porządku prawnym dokonuje się tej oceny

a) W porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP, PKWN/PRL, IIIRP nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** zawsze była nieruchomością prywatną pozostająca w wyłącznym władaniu swoich właścicieli ujawnionych w księgach wieczystych/hipotecznych.

W tym porządku prawnym wystawiona była dokumentacja obecna w aktach sprawy. W tym porządku prawnym są też prowadzone dla tej nieruchomości księgi wieczyste.

Wynika z nich co następuje:
-budynek jest w kiepskim stanie technicznym i wymaga remontów w celu doprowadzenia go do stanu bezpiecznego
-osoba, której zdrowie było zagrożone przez stan budynku jest jego właścicielem (5/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości), w związku z tym ciąży na niej obowiązek utrzymania odpowiedniego stanu technicznego budynku z którego prawidłowo usiłowała się wywiązać
W tym porządku prawnym administracja architektoniczno-budowlana nie miała podstaw dla wydania sprzeciwu. Natomiast nadzór budowlany nie mógł nie zareagować w przypadku istnienia zagrożenia dla zdrowia spowodowanego stanem budynku mieszkalnego.

Oceniając sprawę w tym porządku prawnym nie można nie dopatrzeć w opisanej sytuacji poważnej nieprawidłowości. Chociażby ze względu na zagrażający zdrowiu stan budynku mieszkalnego.

b) W porządku prawnym wynikającym z przyjęcia, iż wykonanie reformy rolnej nastąpiło w oparciu o stan prawny z 13 września 1944 roku (zgodnie z dosłowną treścią linii orzeczniczej reprezentowanej przez uchwałę z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 więcej we wniosku nr 1 załączonym do pisma z dnia 14.11.2023) sprawa jest istotnie skomplikowana.

W tym porządku prawnym Skarb Państwa nabył bowiem prawa własności do terenu nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** z tytułu reformy rolnej na stanie prawnym z 13 września 1944 roku (jako części większej nieruchomości powstałej w wyniku przymusowych scaleń dokonywanych przez niemiecką administrację z lat 1939-1945).

W tym porządku prawnym musiały być prowadzone na nieruchomości jakieś fikcyjne (pozostające tylko na „papierze” i nie materializujące się w terenie) czynności geodezyjno-budowlane, bowiem szereg postępowań prowadzonych dla tej nieruchomości po 2009 roku przed różnymi instytucjami prowadzone jest przy założeniu istnienia pod tym adresem obiektu nie tylko o innym rzeczywistym stanie prawnym niż istnieje, ale także obiektu o innych parametrach technicznych. Te fikcyjne czynności były wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością osób (ujawnionych w KW jako właściciele), a najprawdopodobniej na skutek braku dostępu do nieruchomości, nie zdołały się zmaterializować w terenie.

 W tym porządku prawnym:
-osoba zgłaszająca chęć przeprowadzenia remontów nie jest właścicielem nieruchomości i nie ma prawa do dysponowania nią na cele budowlane
-nieruchomość jest w dobrym stanie technicznym (co wynika z dokumentacji dotyczącej rzekomo prowadzonych ok 2009 roku prac budowlanych)
Pewną komplikacją jest co prawda to iż nieruchomość istniejąca w terenie ma inne parametry od tej ze wzmiankowanej dokumentacji budowlanej z ok 2009 roku, i nie ma śladu po rzekomo prowadzonych na jej podstawie pracach budowlanych. Jednak spójność tej dokumentacji z terenem nie była przedmiotem postępowania.

W tej sytuacji istotnie za właściwe postępowanie można uznać zarówno sprzeciw wobec prac remontowo-budowlanych zgłoszonych przez osobę nieuprawniona jak i odmowę wydania nakazu przeprowadzenia prac na wniosek osoby nieuprawnionej. Tym bardziej jeżeli z dokumentacji złożonej niedawno do zasobów geodezyjno-budowlanych wynika iż zabudowania są w dobrym stanie technicznym

3.Stanowisko organów nadzoru
Sprawa była wielokrotnie badana zarówno w trybie kontroli instancyjnej jak i w innych trybach (np. skargowym, prokuratorskim) przez Wojewodę Mazowieckiego, MWINB, GUNB, WSA w W***, Prokuraturę Rejonową w G***, Sąd Rejonowy w G***. Wymienione instytucje nie dopatrywały się nieprawidłowości ani znamion czynu zabronionego w działaniach funkcjonariuszy państwowych, które stanowiły zagożenie dla zdrowia, a następnie doprowadziły do zaistnienia uszczerbku na zdrowiu. Pewnym wyjątkiem jest jedynie WSA w W***, który wyrokiem VII Sa/Wa 2509/10 cofnąl sprzeciw, jednak uczynił to z względów formalnych Natomiast w innym postępowaniu WSA w W*** potwierdziło o prawidłowości działań nadzoru budowlanego odmawiającego interwencji, pomimo iż miało pełną świadomość, iż doszło do uszczerbku na zdrowiu.

Przykładowe sygnatury:
Wojewoda Mazowiecki: decyzja nr 102/10
MWINB: postanowienie nr 357/11
WSA w W***: wyrok VII Sa/Wa 2509/10; wyrok VII Sa/Wa 1357/11;
GUNB: pismo z dnia 06.10.2010 sygn DSW/INN/051/3619/10; postanowienie z dnia 13.01.2011 sygn. DOA/ORZ/7201/1631/10/11; postanowienie z dnia 15.03.2011 sygn. DOA/ORZ/7201/1631-1/10/11
Prokuratura Rejonowa w G***: 2 Ds 477/12; 2 Ds 1113/10
Sąd Rejonowy w G***: II Kp 187/12; II Kp 122/11
Prokuratura Okręgowa w W*** i Prokuratura Regionalna w W*** w sposób najbardziej kompleksowy pismami przesłanymi 01.11.2018 i 07.11.2018

Tak więc wszelkie organy nadzoru oceniają sprawę nie w oparciu o porządek prawny wynikający z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP i nie w oparciu o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja rzeczywiście istniejąca w terenie aktualnie i w przeszłości oraz odzwierciedlona w dokumentacji pozostającej w obiegu prawnym), ale w porządku prawnym, którego jedynym ujawnionym źródłem jest orzecznictwo SN dotyczące sposobu wykonania reformy rolnej

4. Na zakończenie jeszcze raz przypomnieć należy co następuje:

a). Literalny odczyt linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 tj powiązanie wykonania reformy rolnej ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku jest jedynym ujawnionym legalnym sposobem nie tylko dla wytworzenia alternatywnych praw do nieruchomości (w stosunku do tych potwierdzonych w istniejącej dokumentacji, zapisach rejestrów itp. i wynikających z zasady ciągłości Państwa Polskiego), ale także dla wprowadzania do obiegu prawnego innych informacji sprzecznych z tym co rzeczywiście miało miejsce w okresie funkcjonowania Państwa Polskiego.

b) . Stan prawny z 13 września 1944 roku dla wielu nieruchomości został ukształtowany przymusowymi czynnościami administracji niemieckiej z lat 1939-1945 (np. przymusowymi scaleniami), których legalności nie uznawał PKWN/PRL. W wielu przypadkach istnieją więc znaczące różnice w stanie prawnym i faktycznym nieruchomości w zależności od tego czy instytucje III RP działają w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP (czyli przy założeniu nielegalności przymusowych czynności prawnych z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945), czy w porządku prawnym wynikającym z wykonania reformy rolnej na stanie prawnym z dnia 13 września 1944 roku (nawet jeśli ukształtowany był przez przymusowe czynności administracji niemieckiej z lat 19391945); więcej patrz: wniosek nr 1 do pisma z dnia 14.11.2023

c) Miasto M*** , praktycznie prawie w całości ma charakterystykę terenów podlegających scaleniom w okresie administracji niemieckiej z lat 1939-1944.
Najwyraźniej ma to znaczący wpływ na sposób prowadzenia nie tylko procesu budowlanego oraz także na działania innych instytucji .

d) Zgodnie z tzw. casusem Ihlena jako wiążąca w rozumieniu prawa międzynarodowego może być potraktowana deklaracja nawet jeżeli w rozumieniu prawa krajowego została ona złożona przez jednostkę nieuprawnioną, toteż Państwa orzecznictwo ma znaczenie prawne przekraczające granice III RP. Szczególnie w sytuacji udokumentowania pełnej wiedzy SN odnośnie jego implementacji przez instytucje IIII RP w sposób de facto przepisujący porządek międzynarodowy

Wobec powyższego wnoszę o przeanalizowanie czy Państwa dotychczasowe stanowisko nie powinno być skorygowane z urzędu.

Z poważaniem
​****
Wniosek nr 13

Szanowni Państwo,

Przypominam o kolejnym postępowaniu, które w sposób ewidentny nie zostało rozstrzygnięte ani w porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP, ani w oparciu stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja istniejąca w terenie aktualnie i w przeszłości). Przypominam również, że jedyną ujawnioną podstawą takiego działania jest współczesne orzecznictwo SN dotyczące sposobu wykonania reformy rolnej, którego literalny odczyt łączy wykonanie reformy rolnej explicite z data 13 września 1944 roku, a tym samym zakłada bezwzględną ciągłość ze stanem prawnym z tego dnia (więcej wniosek nr 1 dołączony do pisma z dnia 14.11.2023)

Przypominam także, że różnica w sytuacji nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** w obu porządkach prawnych (tym wynikającym z zasady ciągłości na linii IIRP-PKWN/PRL -IIIRP i tym zakładającym bezwzględną ciągłość ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku) jest znacząca i trudna do przeoczenia z następujących powodów:

a) w zakresie stanu prawnego

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości na linii II RP-PKWN/PRL-III RP nieruchomość nie podlegała nacjonalizacji z tytułu reformy rolnej jako niewielka nieruchomość gruntowa i w okresie PKWN/PRL i III RP była własnością przedwojennych właścicieli, a potem ich następców prawnych; ich prawa były zawsze ujawnione w prowadzonych dla nieruchomości księgach wieczystych (wcześniej w księdze hipotecznej)

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości ze stanem prawnym z dnia 13 września 1944 roku nieruchomość najwyraźniej podlegała nacjonalizacji jako część przymusowo scalonego majątku; brak informacji czy te prawa były kiedykolwiek ujawnione w księgach wieczystych (w ksiedze hipotecznej prowadzonej dla nieruchomości do lat 1950-tych nie ma na ten temat żadnej wzmianki)

b) w zakresie istniejącej dokumentacji

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRPPKWN/ PRL-IIIRP prywatni właściciele ujawnieni w księgach wieczystych /księdze hipotecznej i władający nieruchomością wykonywali na niej szereg czynności prawnych (podziały geodezyjne, prace budowlane, przekazywanie praw własności etc), które nie tylko pozostawiły bogatą dokumentację, ale także materializowały się w terenie

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości z dniem 13 września 1944 roku, wykonywane były również czynności prawne (przynajmniej tak wynika ze szczątkowych informacji zawartych w wystawianych po 2009 roku dokumentach), ale bez wiedzy władających nieruchomością osób ujawnionych w KW jako właściciele; w związku z tym rzeczone czynności prawne pozostały tylko „na papierze” i nigdy nie zmaterializowały się w terenie.

Tak więc nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** ma w różnych porządkach prawnych nie tylko różny stan prawny, ale także różne parametry techniczne. Przy czym w terenie znajduje się (i zawsze znajdowała się) nieruchomość odpowiadająca porządkowi prawnemu wynikającemu z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP.

Przypominam również, że jak do tej pory nie dopatrzyli się Państwo dysfunkcji sądów w konsekwentnym prowadzeniu postępowań nie w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego i spójnym z sytuacją w terenie, ale (jak udało się ustalić) w porządku prawnym wynikającym z ciągłości z datą 13 września 1944 roku.

Przy czym na przestrzeni ostatniej dekady, byli Państwo o sposobie działania sądów wielokrotnie informowani, w tym w sposób kompleksowy w pismach przesłanych do Państwa w dniach 28.10.2018 -07.11.2018 (a w szczególności w dołączonych do nich załącznikach)

Sugeruję więc ponowne przeanalizowanie sprawy.

Poniżej wniosek dotyczący postępowania wytoczonego Kancelarii Premiera zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w W*** sygn XXVII 1328/17

Przedmiotem poniższego wniosku jest sprawa, która oceniana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP jest orzeczeniem iż w zakresie uprawnień instytucji IIIRP jest

a) wsparcie osoby, która po zakupieniu 1/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości przypisanych do lokalu mieszkalnego uważa iż dobrym pomysłem jest utrzymywanie nieruchomości w stanie zagrażającym zdrowiu/życiu mieszkańców i jej postępującej dewastacji (a tym samym uniemożliwia właścicielom reszty nieruchomości doprowadzenie jej do stanu należnego i jej bezpieczne wykorzystanie),

b) robienie powyższego poprzez procesowanie spraw dla nieruchomości o innych parametrach technicznych i prawnych niż ta, która rzeczywiście istnieje w terenie i mających znaczenie prawne dokumentach i rejestrach..

W takiej sytuacji nie można nie zauważyć, iż działania podejmowane w tej sprawie nie mogą być oparte ani na porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP ani o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja istniejąca w terenie odzwierciedlona w pozostającej w obiegu prawnym dokumentacji)

1. Opis sprawy

Powódka (właścicielka 5/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** zakup 2006 i 2008) usiłując doprowadzić budynek mieszkalny do stanu w który nie będzie zagrażać zdrowiu i życiu mieszkańców zetknęła się problemem instytucji IIIRP nie działających w oparciu o stan faktyczny (rozumiany jako sytuacja istniejąca w terenie aktualnie i w przeszłości) oraz odzwierciedlające go dokumenty i rejestry z okresu funkcjonowania Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/ PRL-III RP.

Po wyczerpaniu wszystkich dostępnych ścieżek (skargi, odwołania, zażalenia, wnioski) do wszystkich instytucji w zakresie obowiązków których leżało zajęcie się sprawą(łącznie z odpowiednimi ministerstwami pełniącymi nadzór nad szeregiem organów bezpośredniego nadzoru) pozwała Kancelarię Prezesa Rady Ministrów.

Wyszła z założenia iż KPRM jako sprawująca zwierzchnictwo nad administracją państwową i rządową jest najwyższym organem odpowiedzialnym za powstanie tak rozległej patologii w funkcjonowaniu państwa i jest zobowiązana do jej usunięcia, a przynajmniej do jej zbadania . Pretekstem dla pozwu był zwrot kosztów wynajmu lokalu zastępczego spowodowany niemożnością wykorzystania w celach mieszkalnych zakupionej w dobrej wierze nieruchomości na skutek uniemożliwiania doprowadzenia jej do stanu bezpiecznego przez instytucje IIIRP. W postępowaniu brała udział także M.Z. (właścicielka 1/6 udziałów w nieruchomości zakup w 2009 roku), która nawet nie ukrywała, ze jej celem jest utrzymywanie nieruchomości w stanie zagrażającym zdrowiu i życiu mieszkańców (bo koszty doprowadzenia nieruchomości do stanu bezpiecznego uważa za nadmierne).

Sprawa trwała kilka lat. W trakcie jej trwania m in.

a) KPRM wniosła o oddalenie pozwu lub wyłączenie jej z postępowania (ze stanowiska procesowego wynikało iż w jej ocenie sprawa nie leży w zakresie jej odpowiedzialności)
b) decyzją sądu dołączono GUNB jako uczestnika postępowania (GUNB ze swojej strony dołączył stanowisko procesowe, które nie miało nawet uzasadnienia w dołączonej przezeń dokumentacji z której wynikało dokładnie to co zarzucała powódka) stanowisko GUNB zostało przez sąd przyjęte
c) powódka dołączyła spis działań podejmowanych przez szereg instytucji IIIRP w sprawie nieruchomości, który jednoznacznie pokazywał iż nie działają one w oparciu o stan faktyczny rzeczonej nieruchomości (rozumiany jako sytuacja w terenie) oraz odzwierciedlające go dokumenty i rejestry z okresu funkcjonowania Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP; wskazywało to jednoznacznie iż problem nie działania w oparciu o stan faktyczny i mającą znaczenie prawne dokumentację nie jest ograniczony do instytucji podlegających GUNB
d) powódka dołączyła spis dokumentów potwierdzających iż stan faktyczny i prawny nieruchomości jest na przestrzeni ostatnich 100 lat dobrze udokumentowany i jest spójny z porządkiem prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP.
e) prowadzący sprawę sędzia odmówił przeprowadzenia dowodu z ksiąg hipotecznych i wieczystych na okoliczność potwierdzającą treść dokumentów o których mowa w pkt d)

2. Stanowisko Sądu

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieście w W*** sygn. VI C 441/13 oddalił pozew najwyraźniej nie dopatrzywszy się niczego niestosownego w działaniach instytucji IIIRP, bowiem z uzasadnienia wynika iż wystawiane przez nie dokumenty stały się podstawa dla oddalenia pozwu. Ponadto potwierdził istnienie innych zabudowań na terenie nieruchomości niż rzeczywiście istniejące tj zabudowań dla których w 1993 roku „realizowana była nadbudowa poddasza”

Sąd Okręgowy w W*** podtrzymał orzeczenie niższej instancji sygn. XXVII 1328/17

W momencie wydawania orzeczenia przez Sąd Okręgowy w W*** do księgi wieczystej nieruchomości dotyczącej części wspólnych wpisana była wzmianka o rzekomej niezgodności jej zapisów z rzeczywistym stanem prawnym (wzmiankę ta usunięto już po wydaniu ostatecznego orzeczenia po zażądaniu ujawnienia jej podstaw).

Sąd Okręgowy w W*** prowadząc sprawę w żaden sposób nie odniósł się do tej wzmianki i nie uznał za stosowne jawnie wyjaśnić jaki jest stan prawny nieruchomości.

3. Ocena działań sądów (a szczególnie wyższych instancji) w sprawie zależy od tego w jakim porządku prawnym sprawa jest badana:

a) W porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP, PKWN/PRL, IIIRP nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** była zawsze nieruchomością prywatną pozostająca we władaniu kolejnych właścicieli ujawnionych w księgach hipotecznych, a potem wieczystych i ewidencji gruntów; Została nabyta przez aktualnych właścicieli w dobrej wierze w oparciu o rękojmię ksiąg wieczystych i domniemanie prawdziwości wypisów z ewidencji gruntów oraz po stwierdzonej zgodności tych zapisów ze stanem faktycznym. Obecni właściciele to M.Z. uczestniczka (lokal nr 3 z przypisanymi do niego 1/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości; zakup w 2009 roku) i A.S. -powódka (lokale nr 1 i 2 z przypisanymi do nich 5/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości; zakup w 2006 i 2008 roku).

Oceniając w tym porządku prawnym instytucje IIIRP:
-konsekwentnie uniemożliwiają A.S. realizację praw i obowiązków wynikających z własności 5/6 udziałów w nieruchomości tj nie respektują jej praw potwierdzonych w prowadzonych przez Państwo Polskie rejestrach
-procesują sprawy tak jakby na miejscu rzeczywiście istniejącej nieruchomości istniał obiekt o innych parametrach technicznych i prawnych niż rzeczywiście istniejący w okresie funkcjonowania Państwa Polskiego.
-wymuszają utrzymywanie (rzeczywiście istniejącego) obiektu w stanie uniemożliwiającym jego bezpieczną eksploatację oraz wymuszają jego dalszą dewastację; zresztą zgodnie z wolą osoby, która zakupiła 1/6 udziałów w nieruchomości.
-ignorują dokumentację, zapisy rejestrów i inne przejawy władztwa Państwa Polskiego nad terenem

Ponieważ udokumentowane przyzwolenie na takie działania sięga aż do poziomu Ministerstw (ministerstwo ds. infrastruktury np. dla GUNB, MSWiA np. dla SKO w W***, Ministerstwo Sprawiedliwości dla prokuratur i sądów), to nie może ulegać wątpliwości, że KPRM ma obowiązek zając się tak rozpowszechnioną patologią.

Jednak z treści orzeczenia wynika, że nie w tym porządku prawnym sprawa była procesowana.

b) W porządku prawnym wynikającym z przyjęcia, iż wykonanie reformy rolnej nastąpiło w oparciu o stan prawny z 13 września 1944 roku (zgodnie z dosłowną treścią linii orzeczniczej reprezentowanej przez uchwałę z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 więcej we wniosku nr 1 załączonym do pisma z dnia 14.11.2023) sprawa jest istotnie skomplikowana.

W tym porządku prawnym Skarb Państwa nabył bowiem prawa własności do terenu nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** z tytułu reformy rolnej na stanie prawnym z 13 września 1944 roku (jako części większej nieruchomości powstałej w wyniku przymusowych scaleń dokonywanych przez niemiecką administrację z lat 1939-1945).

W tym porządku prawnym musiały być prowadzone na nieruchomości jakieś fikcyjne (pozostające tylko na „papierze” i nie materializujące się w terenie) czynności geodezyjno-budowlane, bowiem szereg postępowań prowadzonych dla tej nieruchomości po 2009 roku, przed różnymi instytucjami prowadzone jest przy założeniu istnienia pod tym adresem obiektu nie tylko o innym rzeczywistym stanie prawnym niż istniejący, ale także obiektu o innych parametrach technicznych. Te fikcyjne czynności były wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością osób (ujawnionych w KW jako właściciele) i najprawdopodobniej na skutek braku dostępu do nieruchomości nie zdołały się zmaterializować w terenie.

W tym porządku prawnym:
-rzekomo nie ma zagrożenia dla zdrowia i życia mieszkańców spowodowanego stanem technicznym budynku mieszkalnego (co potwierdza nieujawniona do tej pory dokumentacja techniczno-prawna wystawiona tym porządku prawnym ok. 2009 roku)
-rzekomo istnieją w terenie zabudowania przy założeniu istnienia których działają instytucje IIIRP (czego dowodem jest nieujawniona do tej pory dokumentacja techniczno-prawna wystawiona tym porządku prawnym ok. 2009 roku)
-nieruchomość ma stan prawny odpowiadający temu w którym działają instytucje IIIRP czyli taki w którym, jak się wydaje, powódka nie ma praw do nieruchomości i nie może dysponować nią na cele budowlane.

W tym porządku prawnym działania instytucji państwowych w sprawie rzeczonej nieruchomości nie muszą być nieprawidłowością, a przynajmniej nie na tyle wielką by usprawiedliwiać zajęcie się nią przez KPRM.

Z treści orzeczenia wynika iż najwyraźniej sprawa była procesowana w porządku prawnym 3b.

4. W podsumowaniu należy wskazać na konsekwencje istnienia prawomocnego orzeczenia Sądu Okręgowego w W*** sygn XXVII 1328/17 w obiegu prawnym.

a) Przede wszystkim wzmiankowane orzeczenie wydaje się być dowodem iż w obrębie instytucji III RP istotnie obowiązuje literalna interpretacja linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 Literalny odczyt linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 tj powiązanie wykonania reformy rolnej ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku jest jedynym ujawnionym legalnym sposobem nie tylko dla wytworzenia alternatywnych praw do nieruchomości (w stosunku do tych potwierdzonych w istniejącej dokumentacji, zapisach rejestrów itp. i wynikających z zasady ciągłości Państwa Polskiego), ale także dla wprowadzania do obiegu prawnego innych informacji sprzecznych z tym co rzeczywiście miało miejsce w okresie funkcjonowania Państwa Polskiego.

b) Po drugie wzmiankowane orzeczenie wydaje się być dowodem iż literalna interpretacja linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 nie tylko tworzy dla szeregu nieruchomości nową ścieżkę własności do tej uznawanej przez PKWN/PRL , ale też sprawia, że wszystkie okoliczności związane ze stanem prawnym uznawanym przez PKWN/PRL przestają być uznawane w obrębie instytucji IIIRP Stan prawny z 13 września 1944 roku dla wielu nieruchomości został ukształtowany przymusowymi czynnościami administracji niemieckiej z lat 1939-1945 (np. przymusowymi scaleniami), których legalności nie uznawał PKWN/PRL. W wielu przypadkach istnieją więc znaczące różnice w stanie prawnym i faktycznym nieruchomości w zależności od tego czy instytucje III RP działają w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP (czyli przy założeniu nielegalności przymusowych czynności prawnych z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945), czy w porządku prawnym wynikającym z wykonania reformy rolnej na stanie prawnym z dnia 13 września 1944 roku (nawet jeśli ukształtowany był przez przymusowe czynności administracji niemieckiej z lat 1939-1945); więcej patrz: wniosek nr 1 do pisma z dnia 14.11.2023

c) Po trzecie wzmiankowane orzeczenie wydaje się być dowodem iż literalna interpretacja linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 może być wdrażana droga instytucjonalnego mobbingu bez udzielenia podstawowych informacji potrzebnych do obrony interesu prawnego osobom, których prawa stanowią ciągłość praw własności uznawanych przez PKWN/PRL, a tym samym bez dania stronie poszkodowanej prawa do jawnego wyjaśnienia statusu prawnego nieruchomość, której jest właścicielem według zapisów ksiąg wieczystych

d) Po czwarte stanowisko KPRM na sprawie może kwalifikować się jako wiążąca deklaracja w rozumieniu prawa międzynarodowego w związku z tzw. casusem Ihlena (potraktowanie jako wiążące w rozumieniu prawa międzynarodowego deklaracji nawet jeżeli w rozumieniu prawa krajowego zostały one złożone przez jednostkę nieuprawnioną).

Wobec powyższego sugeruję przeanalizowanie czy orzeczenie wydane w tej sprawie nie powinno jednak zostać usunięte z obiegu prawnego z urzędu.

Z poważaniem
****

​3. NSA

pismo wysłane 08.02.2024 

​Szanowny Panie Prezesie NSA,

W związku z prowadzoną od ok 2012 roku korespondencją (ostatnie pisma przesłane w dniu 14.11. 2023, 07.12.2023 i 07.01.2024) 

Składam skargę na działania  sędziów podejmujących w imieniu NSA działania  w sprawie opisywanej jako "sprawa nieruchomości przy ul K*** 53 w M***"  i zarzucam im konsekwentne działanie na szkodę III RP i naruszanie powagi sądownictwa administracyjnego poprzez:

1. Udawanie skrajnej niekompetencji graniczącej z funkcjonalnym analfabetyzmem celem uniknięcia merytorycznego ustosunkowania się do sygnalizowanego  problemu w funkcjonowaniu sądownictwa administracyjnego

2. Możliwość niedopełnienia obowiązków poprzez  nienadanie właściwego biegu sprawie znajdującej się w  gestii NSA

3. Doprowadzenie do eskalacji sprawy, która początkowo możliwa była do zaadresowania jako punktowa dysfunkcja  w obrębie pojedynczej placówki sądownictwa administracyjnego ,  do poziomu, na którym niemożliwym staje się spozycjonowanie jej inaczej niż jako przejaw obowiązujących w instytucjach IIIRP procedur

4. Podważanie pozycji międzynarodowej III RP poprzez pozycjonowanie jej jako państwa rewizjonistycznego nie uznającego  obowiązujących traktatów  międzynarodowych (Traktat Wersalski, Traktat Poczdamski) na których oparta jest legalność jej istnienia oraz przebieg jej granic

5 Naruszanie  praw człowieka gwarantowanych Europejską Konwencją Praw Człowieka w co najmniej kilku aspektach.

6. Konsekwentne podejmowanie działań, których skutkiem jest doprowadzenie do wykazania, iż zaadresowanie sprawy jest niemożliwe w obrębie struktur IIIRP, a zatem istnieje konieczność wyjaśnienia jej przez organy międzynarodowe

Uzasadnienie 

Ad 1. Ok 2012 roku NSA zaczęło być regularnie informowane o wysoce zaskakujących działaniach szeregu sędziów  sądownictwa administracyjnego, które   de facto negowały  władztwo Państwa Polskiego nad jego terenem

Działania te sprowadzały się do  potwierdzania o prawidłowości prowadzenia spraw związanych z nieruchomością w sposób nie uwzględniający żadnych okoliczności związanych z funkcjonowaniem Państwa Polskiego.  Ani dobrze udokumentowanego stanu faktycznego (rozumianego jako sytuacja w terenie aktualnie i w przeszłości), ani spójnej z nim dokumentacji czy zapisów rejestrów odzwierciedlających sytuację nieruchomości  w okresie IIRP, PKWN/PRL i III RP

Pomimo, iż sprawa w oczywisty sposób  dotyczyła  mających znaczenie prawne działań sądów,  osoby występujące w imieniu NSA  działały tak jakby z całej obszernej dokumentacji były w stanie zrozumieć tylko adres nieruchomości, na przykładzie której opisane działania udokumentowano i konsekwentnie postępowały tak jakby dotyczyła ona drobnego zatargu właścicieli  niewielkiej nieruchomości z kilkoma lokalnymi instytucjami. 

Swojej postawy osoby występujące w imieniu  NSA  nie zmieniły nawet po wskazaniu explicite, iż udokumentowany na przykładzie nieruchomości przy ul. K*** 53 w M*** sposób działania  można z łatwością zaobserwować także w innych instytucjach administracji państwowej i samorządowej (funkcjonujących według interpretacji prawa narzucanej przez sądownictwo administracyjne) oraz  na innych nieruchomościach nie tylko w M***/Powiecie G***.

Ad 2. Osoby występujące w imieniu  NSA  przez kilkanaście lat konsekwentnie uchylały się od ustalenia przyczyn działań szeregu sędziów , które de facto negowały władztwo Państwa Polskiego nad swoim terenem (więcej pkt 1 ).
Pomimo, iż osoby występujące w imieniu  NSA nie mogły sobie nie zdawać sprawy, że: 

a) Sprawa dotyczy powiatu w którym ma być ulokowana  strategiczna inwestycja (Centralny Port Komunikacyjny). Nie mogły też być nieświadome wpływu opisywanych zachowań  na perspektywy realizacji tej inwestycji.

b)  Wyjaśnienie przyczyn  opisanego działania sędziów  jest , ze względu na swój charakter , sprawą pozostającą w w  gestii NSA, chociażby dlatego, że ich orzeczenia choćby z racji zapisów art 153 ppsa są wiążącą interpretacją prawa  dla organów administracji państwowej i samorządowej .

Ad 3. Swoimi zaniechaniami m.in. osoby występujące w imieniu  NSA, doprowadziły do eskalacji sprawy w  takim stopniu, iż niemożliwe stało się zaadresowanie jej jako  punktowej dysfunkcji. Ich zaniechania doprowadziły bowiem do tego, że opisany sposób działania udokumentowano na przykładzie setek postępowań prowadzonych nie tylko przez sądownictwo administracyjne, ale przede wszystkim  przez szereg organów administracji państwowej i samorządowej.

Przy czym  działania te konsekwentnie odwzorowywały ten sam schemat tj. 

- ostentacyjne nieuznawanie za wiążący stanu faktycznego nieruchomości (rozumianego jako sytuacja rzeczywiście istniejąca w terenie teraz i w przeszłości) , oraz odzwierciedlającej go dokumentacji i zapisów rejestrów.  

- ostentacyjne nieuznawanie za wiążące dokumentacji i zapisów rejestrów odwzorowujących stan prawny nieruchomości uznawany przez ostatnie  100 lat (tj. przez II RP, PKWN/PRL i III RP do ok 2009 roku) i wykonywane na nim czynności prawne.

- ostentacyjne przyjmowane za  "stan prawny" nieruchomości okoliczności, które mogły zaistnieć/mieć źródło  co najwyżej w okresie niemieckiej administracji w latach 1939-1945

- ostentacyjne przyjmowane za "stan faktyczny"  nieruchomości informacji, których jedynym źródłem mogły być fikcyjne (tj pozostające tylko "na papierze" i nie materializujące się w terenie) czynności techniczno-prawne  wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością właścicieli w innym porządku prawnym (np reprywatyzacja, pozwolenia/odbiory dotyczące fikcyjnych prac budowlanych na planach innej nieruchomości etc)

- odmowa ujawnienia informacji, które umożliwiałyby jawne wyjaśnienie sprawy

Innymi słowy za każdym kolejnym wystawionym dokumentem stawało się coraz bardziej oczywiste, iż na pewnej grupie nieruchomości (której przedstawicielem jest nieruchomość przy ul K*** 53 w M***) następuje kolizja co najmniej dwóch porządków prawnych z czego jeden odwzorowuje linię IIRP – PKWN/PRL - IIIRP, a drugi wykazuje jakąś ciągłość z okresem niemieckiej administracji z lat 1939-1945. Przy czym instytucje III RP (w tym sądy administracyjne ) w sposób jednoznaczny wskazują na ten drugi jako wiążący niezależnie od tego jaki jest stan faktyczny  nieruchomości (rozumiany jako sytuacja rzeczywiście istniejąca w terenie).

Przypomnieć należy, że reakcja NSA na pismo z dnia 19.07.2022 (czyli po ok. dekadzie korespondencji) ostatecznie  wyeliminowała, że powodem takiego działania jest punktowa dysfunkcja.  W tym piśmie wskazano bowiem, że jeśli sprawa nie może zostać  wyjaśniona jako punktowa  dysfunkcja  to konieczne będzie przyjęcie, iż jest ona przejawem  obowiązujących  procedur. Reakcja ówczesnego NSA na pismo potwierdziła, iż chodzi o obowiązujące procedury.

Ad 4.  Pismem z dnia 16.07.2023 wskazano, a pismami z dnia 14.11.2023, 07.12.2023 i 07.01.2024 doprecyzowano , że udało się zidentyfikować co jest prawdopodobną podstawą udokumentowanych na przykładzie nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** procedur (w szczególności załącznik 1 do pisma z dnia 14.11.2023) . Osoby występujące w imieniu  NSA  nie zdołały wskazać na możliwość istnienia innych podstaw prawnych dla działań będących przedmiotem korespondencji. Nie  zmieniły też swojego stanowiska  mimo, iż od tego momentu nie mogły już nie mieć świadomości iż:

- w wyniku nie uwzględnienia przez SN kilku niuansów historycznych dotyczących reformy rolnej w obiegu prawnym pojawiło się orzecznictwo, które przy literalnej interpretacji nie tylko współcześnie generowało prawa Skarbu Państwa do terenu w oparciu o założenie ciągłości prawnej III RP ze stanem prawnym w dniu 13 września 1944 roku (nawet jeśli ten stan był ukształtowany  przymusowymi czynnościami prawnymi,  np. scaleniami, dokonywanymi przez  niemiecką administrację z lat 1939-1945, których  za legalne i wiążące nie uznawał PKWN/PRL) , ale jeszcze wskazywało na te prawa jako właściwe

- nieruchomości dotknięte tym orzecznictwem mogą obejmować nawet do kilkudziesięciu procent kraju (nieruchomości podlegające reformie rolnej na stanie prawnym uwzględniającym przymusowe czynności  z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945 np scalenia, ale nie podlegające jej przy uznaniu tych czynności np scaleń za nielegalne, jak to robił PKWN/PRL)

- jak potwierdzają m. in. orzeczenia sądów administracyjnych będące przedmiotem korespondencji,  instytucje IIIRP implementują owe orzecznictwo w sposób udokumentowany na przykładzie nieruchomości przy ul. K*** 53 w M*** tj. w sposób bezwzględnie zakładający ciągłość ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku (niezależnie od stanu faktycznego, rozumianego jako sytuacja w terenie i istniejącej dokumentacji), bez dania nawet możliwości zakwestionowania tej oceny w jawnym postępowaniu administracyjnym/ sądowym/ prokuratorskim

Nie ulega wątpliwości, iż taki sposób implementacji wzmiankowanego orzecznictwa "potwierdza" o ciągłości ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku, kosztem stanu prawnego uznawanego na linii IIRP – PKWN/PRL – IIIRP.  Pozycjonuje to de facto  III RP jako państwo rewizjonistyczne nie uznające  podpisanych traktatów międzynarodowych,  na których oparta jest legalność jego istnienia oraz przebieg jego granic i które uznawał PKWN/PRL (Traktat Wersalski, Traktat Poczdamski). 

Tolerowanie takiego stanu rzeczy przez osoby występujące w imieniu  NSA należy więc uznać za zdumiewające.  Chociażby dlatego, że dla państwa średniej wielkości (jakim jest Polska) gwarancją granic i bezpieczeństwa jest przestrzeganie traktatów międzynarodowych.

Ad 5. Ponadto osoby występujące w imieniu  NSA   nie mogły nie zauważyć szeregu naruszeń praw człowieka  przy sposobie implementacji wzmiankowanego orzecznictwa w szczególności gwarantowanych art 6, art 13 EKPCz, art 1 Protokołu nr 1 do EKPCz. W przypadku nieruchomości przy ul. K*** 53 w M***, na przykładzie której zwracano ich uwagę na problem,  udokumentowano m. in:

- odmowę udzielania informacji koniecznej do obrony interesu prawnego (tj konsekwentnie odmawiano wyjaśnienia ujawnionym w księgach wieczystych właścicielom nieruchomości,  dlaczego ich prawa, oraz dokumenty i zapisy rejestrów z których te prawa wynikają,  są traktowane jako "nieważne" oraz nie ujawniono co w takim wypadku przyjmuje się za podstawę rozstrzygnięć w sprawach)

- uniemożliwianie wykonywania czynności prawnych na nieruchomości , którą nabyto w dobrej wierze w oparciu o rękojmię ksiąg wieczystych i zgodność jej zapisów z sytuacją w terenie (co skutkowało np uniemożliwieniem doprowadzenia jej do stanu technicznego umożliwiającego jej bezpieczne wykorzystywanie dla celów do których była przeznaczona)

 - doprowadzenie do uszczerbku na zdrowiu spowodowanego stanem technicznym nieruchomości i w ten sposób wymuszenie zaprzestania wykorzystania jej dla celów mieszkalnych.

- prowokowanie konfliktu sąsiedzkiego, którego jedynym źródłem wydaje się być inne rozumienie stanu prawnego oraz technicznego  nieruchomości przez stronę posługującą się dokumentami i przez stronę czerpiącą informacje odnośnie sytuacji  nieruchomości od instytucji IIIRP.

Ad 6. Osoby występujące w imieniu  NSA  nie mogły sobie nie zdawać sprawy z istnienia olbrzymiej różnicy w sytuacji nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP- PKWN/PRL-IIIRP oraz zasady ciągłości ze stanem prawnym z dnia 13 września 1944 roku. 

Musiały więc mieć świadomość, że o ile sprawa nie zostanie uznana przez  struktury III RP za ewidentną patologię, to ze względu na  traktatowe konotacje  są podstawy do wyjaśniania jej na forum międzynarodowym. Co niechybnie wiązać się będzie musiało z ustaleniem dlaczego prawa do terenu w III RP nie są ustalane ani w oparciu o stan faktyczny (sytuację rzeczywiście istniejącą), ani w oparciu o zasadę ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP- PKWN/PRL-IIIRP , ale w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości z datą 13 września 1944 roku (czyli de facto z Generalnym Gubernatorstwem).

Pomimo to osoby występujące w imieniu  NSA  nie szczędziły wysiłku by przekonać , że wyjaśnienie sprawy w obrębie struktur III RP jest niewykonalne.

W tym miejscu należy przypomnieć różnice w sytuacji nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** w dwóch wspomnianych porządkach prawnych

a) w porządku prawnym znanym właścicielom nieruchomości (tj stanie prawnym wynikającym z ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP – PKWN/PRL – IIIRP popartym obszerną dokumentacją, zapisami rejestrów itp oraz stanem faktycznym rozumianym jako sytuacja w terenie,  teraz i w przeszłości)

- właścicielami nieruchomości w okresie PKWN/PRL i III RP zawsze byli  przedwojenni właściciele, a następnie ich następcy prawni, którzy zabudowali ją dopiero pod koniec lat 1950-tych

- Skarb Państwa nigdy nie znacjonalizował nieruchomości i nigdy nie władał nią w żaden sposób (nie było nawet kwaterunku)

- nieruchomość jest budynkiem wielorodzinnym (3 lokale mieszkalne) parterowym z zagospodarowanym poddaszem, w kiepskim stanie technicznym, z niewydolną wentylacją, z częściowo nielegalną instalacją wodno-kanalizacyjną i gazową etc

b) w porządku prawnym,  uznawanym przez instytucje IIIRP, w tym sądownictwo administracyjne, (wynikającym z orzecznictwa SN, dotyczącego reformy rolnej,  implikującego przejście nieruchomości na własność Skarbu Państwa z dniem 13 września 1944 roku)  oraz odzwierciedlonym w dokumentacji powstałej na skutej wykonywania fikcyjnych (obecnych tylko "na papierze" i nie materializujących się w terenie) czynności prawnych w tym porządku prawnym , bez wiedzy władających nieruchomością osób ujawnionych w księgach wieczystych jako właściciele i na planach innej nieruchomości niż istniejąca w terenie -więcej w załączonych wnioskach 
(rekonstrukcja sytuacji nieruchomości  na podstawie informacji zawartych w prowadzonej korespondencji z instytucjami III RP): 

- nieruchomość w przeszłości była rzekomo w rękach dysponenta Skarbu Państwa (jej aktualnego stanu prawnego nie udało się ustalić, ale przynajmniej częściowo znalazła się  rzekomo w rękach podmiotów prywatnych innych  niż te ujawnione  w prowadzonych dla niej księgach wieczystych)

- nieruchomość rzekomo  jest budynkiem jednorodzinnym posiadającym 2,5 kondygnacji, rozbudowanym/przebudowanym ok 2009 roku, co implikuje dobry stan techniczny, posiada sprawną wentylację  i legalne instalacje; inna jest też powierzchnia zabudowy i rzut budynku

W związku z powyższym wnoszę jak powyżej. Ponadto jeszcze raz wzywam do zaprzestania bezczynności w merytorycznym ustosunkowaniu się do propozycji ugody zawartej w piśmie z 16.07.2023 i powtórzonej w pismach z dnia 14.11.2023, 07.12.2023 i 07.01.2024. I jeszcze raz wskazuję, iż proponowana ugoda zabezpiecza interes nie tylko strony poszkodowanej, ale także interes III RP m. in  umożliwia  odcięcie się od dotychczasowych działań  instytucji III RP ( w tym sądownictwa administracyjnego) poprzez potraktowanie ich jako efekt biurokratycznej niekompetencji (więcej w piśmie z 16.07.2023 i 14.11.2023) .  

Na zakończenie pragnę zauważyć, że sprawa nie ma charakteru politycznego, bowiem korespondencja była prowadzona co najmniej od ok  roku 2012 i działania podejmowane przez NSA  pozostawały niezmienione. 

W takich okolicznościach można przypuszczać iż podnoszony problem nie jest konsekwencją celowych działań/polityki państwa, ale przejawem silnej  biurokratyzacji sądownictwa i monstrualnej biurokratycznej niekompetencji, która wymknęła się spod kontroli. W tej sytuacji mogę tylko wyrazić nadzieję, że adresaci niniejszego pisma  zachowali  jeszcze na tyle kontroli nad zarządzaną instytucją by docierała do nich adresowana doń korespondencja. 

Poniżej spis złożonych wniosków (wraz z wnioskami 8,9,10,11 dołączonymi do niniejszego pisma) stanowiących materiał dowodowy w kwestii porządku prawnego w jakim dotychczas oceniało niniejszą  sprawę NSA

Z poważaniem
****

Wniosek nr 1 - Opis uwarunkowań prawnych skutkujących powstaniem współcześnie  dualności porządków prawnych zidentyfikowanych jako przyczyna działania instytucji IIIRP w sposób udokumentowany na przykładzie nieruchomości przy ul. K*** 53 w M***  (pismo z dnia 14.11.2023)

Wnioski pokazujące przykładowy sposób działania instytucji IIIRP w sytuacji kolizji dwóch porządków prawnych, w szczególności aspekt wskazania tymi działaniami na porządek prawny oparty na ciągłości ze stanem prawnym z 13 września 1944 jako wiążący [tytuły wniosków wynikają z oceny tych działań w porządku prawnym Państwa Polskiego na linii IIRP – PKWN/PRL – IIIR]

Wniosek nr 2 - Sprawa " fikcyjnego lokatora" (pismo z dnia 14.11.2023) 

Wniosek nr 3 - Sprawa " wirtualnego władania/zarządzania nieruchomością przez dysponenta mienia Skarbu Państwa" (pismo z dnia 07.12.2023)

Wniosek nr 4 - Sprawa "zadysponowania prywatną nieruchomością bez wiedzy władających nią właścicieli" (pismo z dnia 07.12.2023)

Wniosek nr 5 - Sprawa "zmartwychwstałych nieboszczyków" (pismo z dnia 07.01.2024)

Wniosek nr 6 - Sprawa  wirtualnej "teleportacji" budynku użyteczności publicznej na prywatną nieruchomość (pismo z dnia 07.01.2024)

Wniosek nr 7 - Sprawa samoistnej wirtualnej  "transformacji" budynku mieszkalnego (pismo z dnia 07.01.2024)

Wniosek nr 8 - Sprawa (nie) legalnej instalacji gazowej sygn. PINB/7141/57/13 [decyzja nr 261/13 (uchylona) i decyzja nr 78/14] (pismo z dnia 08.02.2024)

Wniosek nr 9 - Sprawa "samowoli budowlanej,  która nie jest samowolą" (pismo z dnia 08.02.2024)

Wniosek nr 10 - Sprawa (nie)właściwego stanu technicznego nieruchomości sygn. PINB/7141/75/10 (pismo z dnia 08.02.2024)

Wniosek nr 11 - Sprawa sprzeciwu wobec wykonania prac budowlanych przy bezczynności nadzoru budowlanego (pismo z dnia 08.02.2024)

##
Szanowni Państwo,

Przypominam o kolejnych sprawach, które ewidentnie nie zostały przeprocesowane w porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRLIIIRP, ale w porządku prawnym zakładającym ciągłość ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku (tj. porządku wygenerowanym przez orzecznictwo SN dotyczące sposobu wykonania reformy rolnej -więcej wniosek nr 1 dołączony do pisma z dnia 14.11.2023)

Przypominam że różnica w sytuacji nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** w obu porządkach prawnych (tym wynikającym z zasady ciągłości na linii IIRPPKWN/ PRL -IIIRP i tym zakładającym ciągłość ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku) jest znacząca i trudna do przeoczenia z następujących powodów:

a) w zakresie stanu prawnego

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości na linii II RP-PKWN/PRL-III RP nieruchomość nie podlegała nacjonalizacji z tytułu reformy rolnej jako niewielka nieruchomość gruntowa i w okresie PKWN/PRL i III RP była własnością przedwojennych właścicieli, a potem ich następców prawnych; ich prawa były zawsze uznawane i ujawnione w prowadzonych dla nieruchomości księgach wieczystych (wcześniej w księdze hipotecznej)

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości ze stanem prawnym z dnia 13 września 1944 roku nieruchomość najwyraźniej podlegała nacjonalizacji jako część przymusowo scalonego majątku; brak informacji czy te prawa były kiedykolwiek ujawnione w jakiś księgach wieczystych (w księdze hipotecznej prowadzonej dla nieruchomości do lat 1950-tych nie ma na ten temat żadnej wzmianki)

b) w zakresie istniejącej dokumentacji

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRPPKWN/ PRL-IIIRP prywatni właściciele ujawnieni w księgach wieczystych /księdze hipotecznej i władający nieruchomością wykonywali na niej szereg czynności prawnych (podziały geodezyjne, prace budowlane, przekazywanie praw własności etc), które nie tylko pozostawiły bogatą dokumentację, ale także materializowały się w terenie

-w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości z dniem 13 września 1944 roku, wykonywane były również jakiś czynności prawne (przynajmniej tak wynika ze szczątkowych informacji zawartych w wystawianych po 2009 roku dokumentach), ale bez wiedzy władających nieruchomością osób ujawnionych w KW jako właściciele; w związku z tym rzeczone czynności prawne pozostały tylko „na papierze” i nigdy nie zmaterializowały się w terenie.

Tak więc nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** ma w różnych porządkach prawnych nie tylko różny stan prawny, ale także różne parametry techniczne. Przy czym w terenie znajduje się (i zawsze znajdowała się) nieruchomość odpowiadająca porządkowi prawnemu wynikającemu z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP.

Przypominam również, że jak do tej pory nie uznali Państwo iż patologią w działaniu sądownictwa administracyjnego jest konsekwentne nie dopatrywanie się nieprawidłowości w prowadzeniu postępowań nie w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego, ale (jak udało się ustalić) w porządku prawnym wynikającym z ciągłości z datą 13 września 1944 roku. Przy czym na przestrzeni ostatniej dekady, byli Państwo wielokrotnie informowani zarówno o orzeczeniach sądownictwa administracyjnego, jak i o działaniach organów administracji państwowej i samorządowej, które są determinowane orzecznictwem administracyjnym, (w tym w sposób kompleksowy w pismach przesłanych do Państwa w dniach 28.10.2018 07.11.2018, a w szczególności w dołączonych do nich załącznikach)

Sugeruję więc ponowne przeanalizowanie sprawy.
​
Poniżej cztery wnioski 8, 9, 10, 11 dotyczące postępowań budowlanych, które były przedmiotem orzeczeń sądownictwa administracyjnego.
## 
Wniosek nr 8

Przedmiotem poniższego wniosku jest sprawa, która oceniana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP jest przymuszaniem przez nadzór budowlany do utrzymywania w budynku wielorodzinnym nielegalnej instalacji wodociągowej i gazowej.
W takiej sytuacji nie mogli Państwo nie zauważyć, iż rozstrzygnięcie sądu administracyjnego, które umożliwiło zaistnienie takiej sytuacji, nie mogło być oparte ani na porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRPPKWN/ PRL-IIIRP, ani na stanie faktycznym (rozumianym jako sytuacja istniejąca w terenie i odzwierciedlona w istniejącej dokumentacji)

Sprawa (nie) legalnej instalacji gazowej sygn. PINB/7141/57/13 [decyzja nr 261/13 (uchylona) i decyzja nr 78/14]

1. Opis sprawy
Sprawa dotyczyła „możliwości istnienia samowoli budowlanej polegającej na nielegalnym doprowadzeniu przyłączy wodociągowych i gazowych do lokalu nr 3 „ Definicja przyłączy to (za wikipedią) „element sieci uzbrojenia terenu lub jej część służąca do połączenia urządzeń, instalacji lub sieci należącej do podmiotu przyłączanego z pozostałą częścią sieci uzbrojenia terenu.”

 PINB zbadał jakie przyłącza prowadzą do budynku i stwierdził, że nie ma w nich nic nielegalnego, a następnie umorzył postępowanie. Budynek, którego dotyczyło postępowanie opisał jako „jednorodzinny”

2.Stanowisko organów nadzoru
Sprawa była wielokrotnie badana zarówno w trybie kontroli instancyjnej jak i w innych trybach (np. skargowym) przez MWINB, GUNB, WSA w W***. Wymienione instytucje nie dopatrywały się nieprawidłowości w postępowaniu, a jeżeli się dopatrzyły, to zmieniały zdanie po tym jak sprawa wracała do nich po raz wtóry.

Przykładowe sygnatury:
MWINB: decyzja 1665/12; decyzja 869/2014;
WSA w W***: VII SA/Wa 1519/14
GUNB: postanowienie z dnia 16.07.2015 sygn. DON/ORZ/7200/823/15

3. Ocena postępowania PINB w G*** (a tym samym stanowiska sądownictwa administracyjnego) zależy od tego w jakim porządku prawnym dokonuje się tej oceny

a) W porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP, PKWN/PRL, IIIRP nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** zawsze była nieruchomością prywatną pozostająca w wyłącznym władaniu swoich właścicieli ujawnionych w księgach wieczystych/hipotecznych.

W tym porządku prawnym wystawiona była dokumentacja obecna w aktach sprawy oraz prowadzone są dla tej nieruchomości księgi wieczyste. Wynika z nich co następuje:
-do lokalu nr 3 nie jest doprowadzona żadna legalna instalacja wodociągowa czy gazowa (z załączonej dokumentacji więc wynika iż przedmiotem złożonego wniosku nie są „przyłącza” w technicznym znaczeniu tego słowa, ale przyłącza w rozumieniu potocznym tj instalacja doprowadzona do lokalu).
-budynek będący przedmiotem postępowania ma trzy lokale , a więc wypełnia definicję budynku wielorodzinnego (PINB w postanowieniu opisał budynek jako jednorodzinny)

Materiał dowodowy znajduje się w aktach sprawy

Oceniając sprawę w tym porządku prawnym nie mogli Państwo nie dopatrzeć się poważnej nieprawidłowości w wydanym w sprawie orzeczeniu. Przynajmniej zakresie dotyczącym potwierdzenia o prawidłowości pozostawienia w budynku wielorodzinnym nielegalnej instalacji gazowej

b) W porządku prawnym wynikającym z przyjęcia, iż wykonanie reformy rolnej nastąpiło w oparciu o stan prawny z 13 września 1944 roku (zgodnie z dosłowną treścią linii orzeczniczej reprezentowanej przez uchwałę z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 więcej we wniosku nr 1 załączonym do pisma z dnia 14.11.2023) sprawa jest istotnie skomplikowana.

W tym porządku prawnym Skarb Państwa nabył bowiem prawa własności do terenu nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** z tytułu reformy rolnej na stanie prawnym z 13 września 1944 roku (jako części większej nieruchomości powstałej w wyniku przymusowych scaleń dokonywanych przez niemiecką administrację z lat 1939-1945).

W tym porządku prawnym musiały być prowadzone na nieruchomości jakieś fikcyjne (pozostające tylko na „papierze” i nie materializujące się w terenie) czynności geodezyjno-budowlane, bowiem szereg postępowań prowadzonych dla tej nieruchomości po 2009 roku, przed różnymi instytucjami prowadzone jest przy założeniu istnienia pod tym adresem obiektu nie tylko o innym rzeczywistym stanie prawnym niż istnieje, ale także obiektu o innych parametrach technicznych. Te fikcyjne czynności były wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością osób (ujawnionych w KW jako właściciele) i najprawdopodobniej na skutek braku dostępu do nieruchomości nie zdołały się zmaterializować w terenie.

Najwyraźniej według tej dokumentacji istniejące w budynku instalacje mają charakter legalny, a budynek jest budynkiem jednorodzinnym.

Ponadto w tym porządku prawnym wnioskodawcy w sprawie o samowolne doprowadzenie instalacji gazowej i wodociągowej nie są właścicielami nieruchomości, nie są więc stroną postępowań dotyczących wewnętrznych instalacji.

Tak więc jeżeli sytuację oceniamy w oparciu o dokumentacje powstałą w tym porządku prawnym, to istotnie można nie dopatrzeć się żadnych nieprawidłowości.

Latami nie zdołali się Państwo dopatrzeć się nieprawidłowości w stanowisku sądownictwa administracyjnego w sprawie (a przypomnieć należy, że orzeczenie po umieszczeniu w bazie orzeczniczej stanowi wykładnię prawa administracyjnego dla organów działających w oparciu o prawo administracyjne). Wskazuje to, że Państwa ocena musiała być dokonana w porządku prawnym opisanym w pkt b. Potencjalnie może mieć to poważne konsekwencje prawne chociażby z względu na tzw. casus Ihlena (potraktowanie jako wiążącej, w rozumieniu prawa międzynarodowego, deklaracji nawet jeżeli w rozumieniu prawa krajowego została ona złożona przez jednostkę nieuprawnioną). z następujących powodów:

1. Literalny odczyt linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 tj powiązanie wykonania reformy rolnej ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku jest jedynym ujawnionym legalnym sposobem nie tylko dla wytworzenia alternatywnych praw do nieruchomości (w stosunku do tych potwierdzonych w istniejącej dokumentacji, zapisach rejestrów itp. i wynikających z zasady ciągłości Państwa Polskiego), ale także dla wprowadzania do obiegu prawnego innych informacji sprzecznych z tym co rzeczywiście miało miejsce w okresie funkcjonowania Państwa Polskiego.

2. Stan prawny z 13 września 1944 roku dla wielu nieruchomości został ukształtowany przymusowymi czynnościami administracji niemieckiej z lat 1939-1945 (np. przymusowymi scaleniami), których legalności nie uznawał PKWN/PRL. W wielu przypadkach istnieją więc znaczące różnice w stanie prawnym i faktycznym nieruchomości w zależności od tego czy instytucje III RP działają w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP (czyli przy założeniu nielegalności przymusowych czynności prawnych z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945), czy w porządku prawnym wynikającym z wykonania reformy rolnej na stanie prawnym z dnia 13 września 1944 roku (nawet jeśli ukształtowany był przez przymusowe czynności administracji niemieckiej z lat 1939-1945); więcej patrz: wniosek nr 1 do pisma z dnia 14.11.2023

Wobec powyższego wnoszę o przeanalizowanie czy Państwa dotychczasowe stanowisko nie powinno być skorygowane z urzędu.

​Z poważaniem
  ****
## 

 Wniosek nr 9

Przedmiotem poniższego wniosku jest sprawa, która oceniana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP jest niedopatrzeniem się samowoli budowlanej w samowolnej adaptacji części poddasza na lokal mieszkalny, pomimo iż nie zdołano przedstawić jakiejkolwiek dokumentacji potwierdzającej legalność prac budowlanych w wyniku których powstał wspomniany lokal mieszkalny (decyzja PINB nr 195/12)

W takiej sytuacji nie mogli Państwo nie zauważyć, iż rozstrzygnięcie sądu administracyjnego nie mogło być oparte ani na porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP, ani na stanie faktycznym (rozumianym jako sytuacja istniejąca w terenie i odzwierciedlona w istniejącej dokumentacji)

  Sprawa „samowoli budowlanej, która nie jest samowolą”

1. Opis sprawy
Sprawa dotyczy legalności prac budowlanych, skutkiem których było powstanie lokalu nr 3. PINB w G*** nie dopatrzył się w wykonanych pracach samowoli budowlanej.

2.Stanowisko organów nadzoru
Sprawa była wielokrotnie badana zarówno w trybie kontroli instancyjnej jak i w innych trybach (np. skargowym) przez MWINB, GUNB, WSA w W***. Wymienione instytucje nie dopatrywały się nieprawidłowości w stanowisku PINB w G***.

Przykładowe sygnatury:
MWINB: decyzja nr 1424/12
WSA w W***: VII SA/Wa 2751/12
GUNB: postanowienie z dnia 16.07.2015 sygn. DON/ORZ/7200/822/15

3. Ocena postępowania PINB w G*** (a tym samym stanowiska sądownictwa administracyjnego) zależy od tego w jakim porządku prawnym dokonuje się tej oceny

a) W porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP, PKWN/PRL, IIIRP nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** zawsze była nieruchomością prywatną pozostającą w wyłącznym władaniu swoich właścicieli ujawnionych w księgach wieczystych/hipotecznych.

W tym porządku prawnym wystawiona była dokumentacja obecna w aktach sprawy oraz są prowadzone dla tej nieruchomości księgi wieczyste. W trakcie postępowania wzywani byli ponadto świadkowie w postaci części poprzednich właścicieli nieruchomości oraz architekta będącego autorem dokumentacji budowlanej dołączonej do akt sprawy.

Żaden z zebranych w ten sposób dowodów nie potwierdzał, że prace budowlane których skutkiem było powstanie lokalu nr 3 były wykonane legalnie. Wprost przeciwnie zebrany materiał dowodowy wydawał się ponad wszelką wątpliwość potwierdzać brak ich legalnego wykonania.

W tym porządku prawnym decyzja nr 195/12 wydana przez PINB w G*** (a następnie podtrzymana przez organy nadzoru) jest zbiorem
niepopartych żadnymi dowodami przypuszczeń, oraz bezpodstawnych spekulacji zaprzeczających zawartemu w aktach sprawy materiałowi dowodowemu na których oparto rozstrzygnięcie.

Na uwagę zasługuje ponadto ocena wiarygodności informacji zawartej w pozostającym w obiegu prawnym akcie notarialnym (cytat z decyzji PINB nr 195/12):
„Zgodzić się należy ze Skarżącą, iż w akcie notarialnym Repetytorium A nr 10720/99 brak jest informacji o trzecim lokalu mieszkalnym w budynku, jednakże dane zawarte w tym dokumencie opierają, się wyłącznie na oświadczeniu byłej właścicielki i nie mają odzwierciedlenia w omawianej dokumentacji technicznej.”

Oceniając sprawę w tym porządku prawnym nie mogli Państwo nie dopatrzeć się poważnej nieprawidłowości w wydanym w sprawie orzeczeniu. Przynajmniej w zakresie potwierdzenia o prawidłowości rozstrzygnięcia nie mającego w oczywisty sposób uzasadnienia w zebranym materiale dowodowym oraz zdumiewającej dowolności w interpretacji materiału dowodowego.

b) W porządku prawnym wynikającym z przyjęcia, iż wykonanie reformy rolnej nastąpiło w oparciu o stan prawny z 13 września 1944 roku (zgodnie z dosłowną treścią linii orzeczniczej reprezentowanej przez uchwałę z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 więcej we wniosku nr 1 załączonym do pisma z dnia 14.11.2023) sprawa jest istotnie skomplikowana.

W tym porządku prawnym Skarb Państwa nabył bowiem prawa własności do terenu nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** z tytułu reformy rolnej na stanie prawnym z 13 września 1944 roku (jako części większej nieruchomości powstałej w wyniku przymusowych scaleń dokonywanych przez niemiecką administrację z lat 1939-1945).

W tym porządku prawnym musiały być prowadzone na nieruchomości jakieś fikcyjne (pozostające tylko na „papierze” i nie materializujące się w terenie) czynności geodezyjno-budowlane, bowiem szereg postępowań prowadzonych przez różne instytucje dla tej nieruchomości po 2009 roku, prowadzone jest przy założeniu istnienia pod tym adresem obiektu nie tylko o innym rzeczywistym stanie prawnym niż istnieje, ale także obiektu o innych parametrach technicznych. Te fikcyjne czynności były wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością osób (ujawnionych w KW jako właściciele) i najprawdopodobniej a skutek braku dostępu do nieruchomości nie zdołały się zmaterializować w terenie.

Tym niemniej w wyniku tych czynności mogła powstać dokumentacja budowlana, która „legalizuje” lokal nr 3 i dowodzi, że cały zebrany materiał dowodowy jest bezzasadny, bo odnosi się do innej nieruchomości.

Ponadto w tym porządku prawnym wnioskodawcy w sprawie o samowolę nie są właścicielami nieruchomości, nie ma więc obowiązku informować ich o prowadzonych na niej czynnościach prawnych

Co prawda pewną komplikacją jest to, że obiekt z dokumentacji z ok 2009 roku nie zmaterializował się w terenie, ale wyjaśnienie tego nie leży w zakresie badanego postępowania.

Latami nie zdołali się Państwo dopatrzeć nieprawidłowości w stanowisku sądownictwa administracyjnego w sprawie (a przypomnieć należy, że po umieszczeniu w bazie orzeczniczej stanowi ono wykładnię prawa administracyjnego dla organów działających w oparciu o prawo administracyjne). Wskazuje to, że Państwa ocena musiała być dokonana w porządku prawnym opisanym w pkt b. Potencjalnie może mieć poważne konsekwencje prawne chociażby z względu na tzw. casus Ihlena (potraktowanie jako wiążącej w rozumieniu prawa międzynarodowego deklaracji nawet jeżeli w rozumieniu prawa krajowego została ona złożona przez jednostkę nieuprawnioną). z następujących powodów:

1. Literalny odczyt linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 tj powiązanie wykonania reformy rolnej ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku jest jedynym ujawnionym legalnym sposobem nie tylko dla wytworzenia alternatywnych praw do nieruchomości (w stosunku do tych potwierdzonych w istniejącej dokumentacji, zapisach rejestrów itp. i wynikających z zasady ciągłości Państwa Polskiego), ale także dla wprowadzania do obiegu prawnego innych informacji sprzecznych z tym co rzeczywiście miało miejsce w okresie funkcjonowania Państwa Polskiego.

2. Stan prawny z 13 września 1944 roku dla wielu nieruchomości został ukształtowany przymusowymi czynnościami administracji niemieckiej z lat 1939-1945 (np. przymusowymi scaleniami), których legalności nie uznawał PKWN/PRL. W wielu przypadkach istnieją więc znaczące różnice w stanie prawnym i faktycznym nieruchomości w zależności od tego czy instytucje III RP działają w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP (czyli przy założeniu nielegalności przymusowych czynności prawnych z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945), czy w porządku prawnym wynikającym z wykonania reformy rolnej na stanie prawnym z dnia 13 września 1944 roku (nawet jeśli ukształtowany był przez przymusowe czynności administracji niemieckiej z lat 1939-1945); więcej patrz: wniosek nr 1 do pisma z dnia 14.11.2023

Wobec powyższego wnoszę o przeanalizowanie czy Państwa dotychczasowe stanowisko nie powinno być skorygowane z urzędu.

Z poważaniem
  ****
## 
  
Wniosek nr 10

Przedmiotem poniższego wniosku jest sprawa, która oceniana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP jest wymuszaniem przez nadzór budowlany utrzymania budynku mieszkalnego w stanie zagrażającym zdrowiu, przymuszanie do przyzwolenia na jego dalszą dewastację oraz nakazanie inwentaryzacji nigdy nie przeprowadzonych prac budowlanych.

W takiej sytuacji nie mogli Państwo nie zauważyć, iż rozstrzygniecie sądu administracyjnego nie mogło być oparte ani na porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP, ani na stanie faktycznym (rozumianym jako sytuacja istniejąca w terenie i odzwierciedlona w istniejącej dokumentacji)

Sprawa (nie)właściwego stanu technicznego nieruchomości sygn. PINB/7141/75/10 PINB

1. Opis sprawy
W dniu 17.06.2010. w związku z brakiem zgody na przeprowadzenie koniecznych remontów budynku mieszkalnego ze strony współwłaściciela (1/6 udziałów w częściach wspólnych), drugi współwłaściciel (5/6 udziałów w częściach wspólnych) zgłosił do PINB w G*** wniosek wydanie nakazu koniecznych zabezpieczeń i remontów w oparciu o dostarczoną dokumentację.

PINB wszczął postępowanie z urzędu. Nie wydał jednak ani nakazu wykonania zabezpieczeń (z wyjątkiem wydanego współwłaścicielowi 1/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości, po dekadzie prowadzenia postępowania, nakazu zabezpieczenia tarasu, który nie został wykonany) ani remontów (co zaskutkowało postępującą dewastacją obiektu). Natomiast wydał nakaz de facto powtórzenia dostarczonych ekspertyz oraz nakaz inwentaryzacji bliżej nieokreślonych prac budowlanych (postanowienie nr 117/10).

Sprawa ciągnie się do dnia dzisiejszego tj. już kilkanaście lat.

2.Stanowisko organów nadzoru
Sprawa była przedmiotem szeregu skarg do wszystkich uprawnionych instytucji. Żadna z nich nie dopatrzyła się w opisanym postępowaniu nieprawidłowości.

Przykładowe sygnatury:
WINB: decyzja nr 1760/10; postanowienie nr 1065/11; postanowienie nr 1258/11; postanowienie nr 1312/11; postanowienie nr 464/12
WSA w W***: VII SA/Wa 1479/12
GUNB: postanowienie z dnia 25.04.2012 sygn DON/ORZ/7101/461/12
Prokuratura Rejonowa w G***: 2 Ds 1113/10
Sąd Rejonowy w G***: II Kp 122/11

3. Ocena postępowania nadzoru budowlanego (a tym samym stanowiska sądownictwa administracyjnego) zależy od tego w jakim porządku prawnym dokonuje się tej oceny

a) W porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP, PKWN/PRL, IIIRP nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** zawsze była nieruchomością prywatną pozostająca w wyłącznym władaniu swoich właścicieli ujawnionych w księgach wieczystych/hipotecznych.

W tym porządku prawnym wystawiona była dokumentacja obecna w aktach sprawy. W tym porządku prawnym są też prowadzone dla tej nieruchomości księgi wieczyste.

Wynika z nich co następuje:
-budynek jest w kiepskim stanie technicznym i wymaga remontów w celu
doprowadzenia go do stanu bezpiecznego
-osoba, której zdrowie było zagrożone przez stan budynku jest jego właścicielem (5/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości), w związku z tym ciąży na niej obowiązek utrzymania odpowiedniego stanu technicznego budynku z którego prawidłowo usiłowała się wywiązać
-osoba, której zdrowie było zagrożone przez stan budynku dostarczyła wszystkie konieczne ekspertyzy umożliwiające wydanie nakazu remontu i udostępniła obiekt dla wizji lokalnej
-jedynymi niezgłoszonymi pracami budowlanymi był remont fundamentów, których stan ze względu na pleśń stanowił bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia mieszkańców (prace były udokumentowane, w stosunku do nich przeprowadzono odrębne postępowanie nadzoru budowlanego tj. decyzja nr 395/10 i sprawa jest zamknięta).

W tym porządku prawnym nadzór budowlany powinien wszcząć postępowanie na wniosek strony (zamiast z urzędu), oraz powinien wydać nakaz koniecznych remontów w oparciu o przedłożoną dokumentację i przymusić do kooperacji uchylającego się od niej współwłaściciela. Nie miał natomiast podstawy prawnej dla nakazania powtórzenia dostarczonych ekspertyz (były one wykonane przez osobę uprawnioną), a tym bardziej nie miał podstaw prawnych by nakazywać dokonanie inwentaryzacji bliżej nieokreślonych prac budowlanych.

Oceniając sprawę w tym porządku prawnym nie mogli się Państwo nie dopatrzeć w opisanej sytuacji poważnej nieprawidłowości w wydanym w sprawie orzeczeniu.

Chociażby ze względu na zagrażający zdrowiu użytkowników stan budynku mieszkalnego i jego postępującą dewastację, będącej konsekwencją działań nadzoru budowlanego.

b) W porządku prawnym wynikającym z przyjęcia, iż wykonanie reformy rolnej nastąpiło w oparciu o stan prawny z 13 września 1944 roku (zgodnie z dosłowną treścią linii orzeczniczej reprezentowanej przez uchwałę z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 więcej we wniosku nr 1 załączonym do pisma z dnia 14.11.2023) sprawa jest istotnie skomplikowana.

W tym porządku prawnym Skarb Państwa nabył prawa własności do terenu nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** z tytułu reformy rolnej na stanie prawnym z 13 września 1944 roku (jako części większej nieruchomości powstałej w wyniku przymusowych scaleń dokonywanych przez niemiecką administrację z lat 1939-1945).

W tym porządku prawnym musiały być prowadzone na nieruchomości ok. 2009 roku jakieś fikcyjne (pozostające tylko na „papierze” i nie materializujące się w terenie) czynności geodezyjno-budowlane, bowiem szereg postępowań prowadzonych dla tej nieruchomości po 2009 roku, przed różnymi instytucjami prowadzone jest przy założeniu istnienia pod tym adresem obiektu nie tylko o innym rzeczywistym stanie prawnym niż istnieje, ale także obiektu o innych parametrach technicznych. Te fikcyjne czynności były wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością osób (ujawnionych w KW jako właściciele) i nigdy nie zmaterializowały się w terenie (najprawdopodobniej na skutek braku dostępu do nieruchomości).

W tym porządku prawnym:
-nieruchomość jest w dobrym stanie technicznym (co wynika z dokumentacji dotyczącej rzekomo prowadzonych ok 2009 roku prac budowlanych)
-nieruchomość istniejąca w terenie nie odpowiada złożonej ok 2009 roku dokumentacji (wnioskując z podejmowanych prób zmian w zapisach ewidencji gruntów ma inną powierzchnię zabudowy, inny rzut, inną ilość kondygnacji), niewątpliwie więc wymaga wyjaśnienia z urzędu dlaczego w terenie znajduje się inna nieruchomość, niż ta, która według dokumentacji znajdowała się ok 2009 roku
-osoba zgłaszająca zły stan techniczny nieruchomości nie jest jej właścicielem, a tym samym nie jest stroną uprawnioną do samodzielnego przeprowadzania ekspertyz (dostarczone przez nią ekspertyzy nie były więc wiążące i wymagały powtórzenia szczególnie w świetle posiadania informacji o dokumentacji potwierdzającej o istnieniu pod tym adresem obiektu o innych parametrach technicznych niż ten dla którego wykonane były ekspertyzy)
-osoba zgłaszająca zły stan techniczny nieruchomości nie jest właścicielem nieruchomości nie jest więc stroną, która może inicjować proces budowlany, właściwym więc jest wszczęcie postępowania z urzędu

W takiej sytuacji nie było nieprawidłowości ani we wszczęciu postępowania z urzędu, ani w nakazaniu ponownego przeprowadzenia ekspertyz, ani w nakazaniu inwentaryzacji prac budowlanych w wyniku których w terenie znalazła się inna nieruchomość niż ta wynikająca z złożonej ok. 2009 roku dokumentacji budowlanej. Nie ma też nieprawidłowości w uniemożliwianiu należnego wykorzystania nieruchomości przez osobę, która w tym porządku prawnym nie ma do niej prawa.

Sprawę co prawda komplikuje stan budynku, który nie wskazuje na to, iż w 2009 roku mógł na jego miejscu znajdować się inny obiekt (co można sprawdzić chociażby na google.maps), ale oględziny nie wchodzą w zakres funkcji nadzorczych

Latami nie zdołali się Państwo dopatrzeć się nieprawidłowości w stanowisku sądownictwa administracyjnego w sprawie (a przypomnieć należy, że po umieszczeniu w bazie orzeczniczej stanowi ono wykładnię prawa administracyjnego dla organów działających w oparciu o prawo administracyjne). Wskazuje to, że Państwa ocena musiała być dokonana w porządku prawnym opisanym w pkt b. Potencjalnie może mieć to poważne konsekwencje prawne chociażby z względu na tzw. casus Ihlena (potraktowanie jako wiążącej w rozumieniu prawa międzynarodowego deklaracji nawet jeżeli w rozumieniu prawa krajowego została ona złożona przez jednostkę nieuprawnioną). z następujących powodów

1. Literalny odczyt linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 tj powiązanie wykonania reformy rolnej ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku jest jedynym ujawnionym legalnym sposobem nie tylko dla wytworzenia alternatywnych praw do nieruchomości (w stosunku do tych potwierdzonych w istniejącej dokumentacji, zapisach rejestrów itp. i wynikających z zasady ciągłości Państwa Polskiego), ale także dla wprowadzania do obiegu prawnego innych informacji sprzecznych z tym co rzeczywiście miało miejsce w okresie funkcjonowania Państwa Polskiego.

2. Stan prawny z 13 września 1944 roku dla wielu nieruchomości został ukształtowany przymusowymi czynnościami administracji niemieckiej z lat 1939-1945 (np. przymusowymi scaleniami), których legalności nie uznawał PKWN/PRL. W wielu przypadkach istnieją więc znaczące różnice w stanie prawnym i faktycznym nieruchomości w zależności od tego czy instytucje III RP działają w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP (czyli przy założeniu nielegalności przymusowych czynności prawnych z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945), czy w porządku prawnym wynikającym z wykonania reformy rolnej na stanie prawnym z dnia 13 września 1944 roku (nawet jeśli ukształtowany był przez przymusowe czynności administracji niemieckiej z lat 1939-1945); więcej patrz: wniosek nr 1 do pisma z dnia 14.11.2023

Wobec powyższego wnoszę o przeanalizowanie czy Państwa dotychczasowe stanowisko nie powinno być skorygowane z urzędu.

Z poważaniem
  ****
## 
  
Wniosek nr 11

Przedmiotem poniższego wniosku jest sprawa, która oceniana w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP (tożsamego ze stanem faktycznym) jest przymuszaniem przez administrację architektoniczno-budowlaną i nadzór budowlany do utrzymywania budynku mieszkalnego w stanie zagrażającym zdrowiu użytkowników, co istotnie doprowadziło do uszczerbku na zdrowiu i wymusiło zaprzestanie wykorzystywania budynku mieszkalnego zgodnie z jego przeznaczeniem.

W takiej sytuacji nie mogli Państwo nie zauważyć, iż rozstrzygnięcie sądu administracyjnego w tej sprawie nie mogło być oparte ani na porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii IIRP-PKWN/PRL-IIIRP, ani na stanie faktycznym (rozumianym jako sytuacja istniejąca w terenie i odzwierciedlona w istniejącej dokumentacji)

Sprawa sprzeciwu wobec wykonania prac budowlanych przy bezczynności nadzoru budowlanego

1. Opis sprawy
Sprawa dotyczyła sprzeciwu (decyzja Starostwa G*** nr 1306/10) wobec wykonania prac budowlanych w sytuacji gdy stan budynku mieszkalnego stanowił udokumentowane zagrożenie dla zdrowia jego użytkowników. Prace budowlane miały usunąć to zagrożenie.

Po wydaniu sprzeciwu wnoszono do nadzoru budowlanego o wydanie nakazu przeprowadzenia remontów z powodu istniejącego zagrozenia dla zdrowia (w ten sposób usiłowano, wobec istniejącego zagrożenia zdrowia, „obejść” sprzeciw wobec niemożliwości jego natychmiastowego usunięcia z obiegu prawnego). Jednak spotkało się to z odmową.

Niemożność wykonania prac z powodu wydanego sprzeciwu i braku kooperacji ze strony nadzoru budowlanego doprowadziła następnie do powstania uszczerbku na zdrowiu oraz wymuszenia zaprzestania użytkowania budynku do celów mieszkalnych.

Już po zaistnieniu uszczerbku na zdrowiu Starostwo G*** samo potwierdziło nieprawidłowość wyrażonego wcześniej sprzeciwu wydając zaświadczenie WAB.7352.610.10.2011 potwierdzające tym razem o braku sprzeciwu wobec prowadzenia tych samych prac budowlanych (które, nawiasem mówiąc, cały czas są blokowane przy pomocy innych instytucjonalnych mechanizmów).

2.Stanowisko organów nadzoru
Sprawa była wielokrotnie badana zarówno w trybie kontroli instancyjnej jak i w innych trybach (np. skargowym, prokuratorskim) przez Wojewodę Mazowieckiego, MWINB, GUNB, WSA w W***, Prokuraturę Rejonową w G***, Sąd Rejonowy w G***. Wymienione instytucje nie dopatrywały się nieprawidłowości ani znamion czynu zabronionego w działaniach funkcjonariuszy państwowych, które stanowiły zagożenie dla zdrowia, a następnie doprowadziły do zaistnienia uszczerbku na zdrowiu. Pewnym wyjątkiem jest jedynie WSA w W***, który wyrokiem VII Sa/Wa 2509/10 cofnąl sprzeciw, jednak uczynił to z względów formalnych. Natomiast w innym postępowaniu WSA w W*** potwierdziło o prawidłowości działań nadzoru budowlanego odmawiającego interwencji, pomimo iż miało pełną świadomość, iż doszło do uszczerbku na zdrowiu.

Przykładowe sygnatury:
Wojewoda Mazowiecki: decyzja nr 102/10
MWINB: postanowienie nr 357/11
WSA w W***: wyrok VII Sa/Wa 2509/10; wyrok VII Sa/Wa 1357/11;
GUNB: pismo z dnia 06.10.2010 sygn DSW/INN/051/3619/10; postanowienie z dnia 13.01.2011 sygn. DOA/ORZ/7201/1631/10/11; postanowienie z dnia 15.03.2011 sygn. DOA/ORZ/7201/1631-1/10/11
Prokuratura Rejonowa w G***: 2 Ds 477/12; 2 Ds 1113/10
Sąd Rejonowy w G***: II Kp 187/12; II Kp 122/11

3. Ocena postępowania Starostwa G*** oraz PINB w G*** (a tym samym stanowiska sądownictwa administracyjnego) zależy od tego w jakim porządku prawnym dokonuje się tej oceny

a) W porządku prawnym zakładającym ciągłość Państwa Polskiego na linii IIRP, PKWN/PRL, IIIRP nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** zawsze była nieruchomością prywatną pozostająca w wyłącznym władaniu swoich właścicieli ujawnionych w księgach wieczystych/hipotecznych.

W tym porządku prawnym wystawiona była dokumentacja obecna w aktach sprawy. W tym porządku prawnym są też prowadzone dla tej nieruchomości księgi wieczyste.

Wynika z nich co następuje:
-budynek jest w kiepskim stanie technicznym i wymaga remontów w celu doprowadzenia go do stanu bezpiecznego
-osoba, której zdrowie było zagrożone przez stan budynku jest jego właścicielem (5/6 udziałów w częściach wspólnych nieruchomości), w związku z tym ciąży na niej obowiązek utrzymania odpowiedniego stanu technicznego budynku z którego prawidłowo usiłowała się wywiązać

W tym porządku prawnym administracja architektoniczno-budowlana nie miała podstaw dla wydania sprzeciwu. Natomiast nadzór budowlany nie mógł nie zareagować w przypadku istnienia zagrożenia dla zdrowia spowodowanego stanem budynku mieszkalnego.

Oceniając sprawę w tym porządku prawnym nie mogli się Państwo nie dopatrzeć w opisanej sytuacji poważnej nieprawidłowości w wydanych w sprawie orzeczeniach Chociażby ze względu na zagrażający zdrowiu stan budynku mieszkalnego.

b) W porządku prawnym wynikającym z przyjęcia, iż wykonanie reformy rolnej nastąpiło w oparciu o stan prawny z 13 września 1944 roku (zgodnie z dosłowną treścią linii orzeczniczej reprezentowanej przez uchwałę z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 więcej we wniosku nr 1 załączonym do pisma z dnia 14.11.2023) sprawa jest istotnie skomplikowana.

W tym porządku prawnym Skarb Państwa nabył bowiem prawa własności do terenu nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** z tytułu reformy rolnej na stanie prawnym z 13 września 1944 roku (jako części większej nieruchomości powstałej w wyniku przymusowych scaleń dokonywanych przez niemiecką administrację z lat 1939-1945).

W tym porządku prawnym musiały być prowadzone na nieruchomości jakieś fikcyjne (pozostające tylko na „papierze” i nie materializujące się w terenie) czynności geodezyjno-budowlane, bowiem szereg postępowań prowadzonych dla tej nieruchomości po 2009 roku przed różnymi instytucjami prowadzone jest przy założeniu istnienia pod tym adresem obiektu nie tylko o innym rzeczywistym stanie prawnym niż istnieje, ale także obiektu o innych parametrach technicznych. Te fikcyjne czynności były wykonywane bez wiedzy władających nieruchomością osób (ujawnionych w KW jako właściciele), a najprawdopodobniej na skutek braku dostępu do nieruchomości, nie zdołały się zmaterializować w terenie.

 W tym porządku prawnym
-osoba zgłaszająca chęć przeprowadzenia remontów nie jest właścicielem nieruchomości i nie ma prawa do dysponowania nią na cele budowlane
-nieruchomość jest w dobrym stanie technicznym (co wynika z dokumentacji dotyczącej rzekomo prowadzonych ok 2009 roku prac budowlanych)

Pewną komplikacją jest co prawda to iż nieruchomość istniejąca w terenie ma inne parametry od tej ze wzmiankowanej dokumentacji budowlanej z ok 2009 roku, i nie ma śladu po rzekomo prowadzonych na jej podstawie pracach budowlanych. Jednak spójność tej dokumentacji z terenem nie była przedmiotem postępowania.

W tej sytuacji istotnie za właściwe postępowanie można uznać zarówno sprzeciw wobec prac remontowo-budowlanych zgłoszonych przez osobę nieuprawniona jak i odmowę wydania nakazu przeprowadzenia prac na wniosek osoby nieuprawnionej. Tym bardziej jeżeli z dokumentacji złożonej niedawno do zasobów geodezyjno-budowlanych wynika iż zabudowania są w dobrym stanie technicznym

Latami nie zdołali się Państwo dopatrzeć się nieprawidłowości w stanowisku sądownictwa administracyjnego w sprawie (a przypomnieć należy, że po umieszczeniu orzeczenia w bazie orzeczniczej stanowi wykładnię prawa administracyjnego dla organów działających w oparciu o prawo administracyjne), wskazuje to, że Państwa ocena musiała być dokonana w porządku prawnym opisanym w pkt b. Potencjalnie może mieć to poważne konsekwencje prawne chociażby z względu na tzw. casus Ihlena (potraktowanie jako wiążącej w rozumieniu prawa międzynarodowego deklaracji nawet jeżeli w rozumieniu prawa krajowego została ona złożona przez jednostkę nieuprawnioną). z następujacych powodów

1. Literalny odczyt linii orzeczniczej reprezentowanej uchwałą SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 121/10 tj powiązanie wykonania reformy rolnej ze stanem prawnym z 13 września 1944 roku jest jedynym ujawnionym legalnym sposobem nie tylko dla wytworzenia alternatywnych praw do nieruchomości (w stosunku do tych potwierdzonych w istniejącej dokumentacji, zapisach rejestrów itp. i wynikających z zasady ciągłości Państwa Polskiego), ale także dla wprowadzania do obiegu prawnego innych informacji sprzecznych z tym co rzeczywiście miało miejsce w okresie
funkcjonowania Państwa Polskiego.

2. Stan prawny z 13 września 1944 roku dla wielu nieruchomości został ukształtowany przymusowymi czynnościami administracji niemieckiej z lat 1939-1945 (np. przymusowymi scaleniami), których legalności nie uznawał PKWN/PRL. W wielu przypadkach istnieją więc znaczące różnice w stanie prawnym i faktycznym nieruchomości w zależności od tego czy instytucje III RP działają w porządku prawnym wynikającym z zasady ciągłości Państwa Polskiego na linii II RP-PKWN/PRL-III RP (czyli przy założeniu nielegalności przymusowych czynności prawnych z okresu administracji niemieckiej z lat 1939-1945), czy w porządku prawnym wynikającym z wykonania reformy rolnej na stanie prawnym z dnia 13 września 1944 roku (nawet jeśli ukształtowany był przez przymusowe czynności administracji niemieckiej z lat 1939-1945); więcej patrz: wniosek nr 1 do pisma z dnia 14.11.2023

Wobec powyższego wnoszę o przeanalizowanie czy Państwa dotychczasowe stanowisko nie powinno być skorygowane z urzędu.
​
  Z poważaniem
  ****

4. Odpowiedzi na pismo z 08.02.2024

Kolejna transza odpowiedzi od sądownictwa nie wniosła nic nowego.
​
Przechodząc do samej treści otrzymanej korespondencji. Jedyną instytucją jaka odpowiedziała jest Sąd Najwyższy. jeśli brać treść tej odpowiedzi poważnie to hmm... informacje o błędach orzeczniczych przyjmowane są tylko od adwokatów/radców prawnych w trybie skargi kasacyjnej (która generalnie nie służy do tego) .
To trochę tak jakby informacje o błędach w oprogramowaniu mogli zgłaszać tylko certyfikowani informatycy (i to tylko w trybie zapytania co użytkownik zrobił źle) ;-) 

od kiedy uniemozliwia nam się usunięcie zagrozenia zdrowia w budynku w którym mieszkamy.

od kiedy zostaliśmy zmuszeni do opuszczenia domu.

od kiedy zorientowaliśmy się, że gminno-powiatowym instytucjom coś się poprzestawiało.
Najnowszy epizod (na blogu)
Kalendarium
Nawigator po Dziennikach I - XIII