Blog Archives

Wielkomiejskie Ćwoki na tropie (2)

3/22/2015

Zdumiewająca niechęć gminy do jednoznacznego poświadczenia, że z "ćwoczą nieruchomością" nie miała nic wspólnego wzbudziła tym większe nasze zaniepokojenie gdy okazało się, że podobne wątpliwości (tylko niejako w odwrotna stronę) ma w stosunku do nieruchomości, która w znaczeniu historycznym była nieruchomością sąsiednią.
Przed wojna znajdował się tam budynek nazywany willa E. W przedwojennym miasteczku M parcele, niekoniecznie zabudowane, należące do jednego właściciela nazywano willami i była prowadzona dla nich jedna księga wieczysta. Potem parcele niejednokrotnie wyprzedawano. Nowy właściciel mógł zmienić nazwę swojej "willi" ale niekoniecznie. Efekt jest taki, że w miasteczku M willi E jest obecnie kilka. Jedną z nich jest ćwocza nieruchomość z budynkiem zbudowanym dopiero pod koniec lat 1950-tych. Oczywiście po wojnie nazwy willi miały już tylko znaczenie sentymentalne. Identyfikatorem nieruchomości stała się nazwa ulicy i jej numer oraz numer księgi hipotecznej/wieczystej.
Wracając do nieistniejącego już przedwojennego budynku zwanego willą E. Był to jak się zdaje budynek drewniany i jak najbardziej zasiedlony lokatorami. Co więcej Skarb Państwa wykonywał nawet w nim remonty obciążając ich kosztami hipotekę nieruchomości. Ku naszemu zdziwieniu Urząd Miasta nie wymienił tej nieruchomości na liście nieruchomości, które "podlegały szczególnemu trybowi najmu i/lub posiadały najemców w trybie decyzji administracyjnej". Co więcej w księdze wieczystej jest ta nieruchomość opisana jako niezabudowana, pomimo iż zabudowana była od roku ok 1935. Co nas jeszcze bardziej zdziwiło w niektórych dokumentach z nieustalonych powodów figurowała ona nie pod swoim numerem ale pod numerem, który "ćwocza nieruchomość" miała poprzednio tylko tyle, ze z literką b. .
Cała sprawa wydała nam się bardzo interesująca nie ze względu na sąsiedzkie wścibstwo, lecz dlatego, że podobno po mieście krążą plotki o tym jak rzekomo wyszczuliśmy lokatora czy lokatorów. W normalnej sytuacji po prostu wzruszylibyśmy ramionami, bo jak można wyszczuć kogoś kogo nigdy nie było. Ale ponieważ od pewnego czasu instytucje państwowe procesują wszelkie sprawy tak jakby myśleli, że na miejscu "ćwoczej nieruchomości" jest coś całkiem innego to postanowiliśmy się przyjrzeć sąsiedniej nieruchomości bliżej. W miasteczku M wszystko zdaje się być możliwe. Nie możemy więc wykluczyć, że komuś pomyliły się nieruchomości.....

Przesłaliśmy więc do Urzędu miasta kolejne zapytanie.

W odniesieniu do pisma ORG.1431.5.2013 wskazuję iż w udzielonej w nim informacji publicznej pominięte zostało iż budynkiem w którym zamieszkiwali najemcy posiadający decyzje administracyjne był budynek przy ul. X znany jako willa "E****", co potwierdza decyzja 1/62 wystawiona przez Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w M z 10.10.1962, potwierdzona także dokonanym następnie wpisem w księdze hipotecznej **** przeniesionym następnie do księgi wieczystej W***/00******/*.
W związku z powyższym zwracam się o powtórne udzielenie informacji na wniosek złożony w sprawie ORG.1431.5.2013, tym razem w sposób RZETELNY i PRAWIDŁOWY.

Ponadto wnoszę o udzielenie informacji publicznej w postaci:
1. podania daty i dokumentu na podstawie którego wykreślono z księgi wieczystej W***/00******/*.0 zabezpieczenie hipoteczne długu na rzecz Skarbu Państwa wpisanego na wniosek Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w M z 10.10.1962 (decyzja 1/62)
2. podanie na podstawie jakich dokumentów ustalono, że nieruchomości opisane w księgach wieczystych W***/00******/*. oraz W***/00******/*. mają charakter "nieruchomości niezabudowanych" podczas gdy działka z której podziału powstały była nieruchomością zabudowaną budynkiem obciążonym długiem hipotecznym na rzecz Skarbu Państwa (ustalenia sądząc z zapisów ksiąg wieczystych miały miejsce kiedy Gmina M odpowiedzialna była za prowadzenie ewidencji gruntów)
3. podania na jakiej podstawie Gmina M ustaliła iż numer porządkowy wspomnianej nieruchomości przed zmianą numeracji ulicy X był numerem *1B mimo iż w rzeczywistości był numerem *3

Z poważaniem

Mniej obszerne zapytanie wysłaliśmy do Sądu Rejonowego

Wnoszę o udzielenie informacji publicznej w postaci:
1. podania daty i dokumentu na podstawie którego wykreślono z księgi wieczystej W***/00******/*.0 zabezpieczenie hipoteczne długu na rzecz Skarbu Państwa wpisanego na wniosek Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w M z 10.10.1962 (decyzja 1/62)
2. podanie na podstawie jakich dokumentów ustalono, że nieruchomości opisane w księgach wieczystych W***/00******/*. oraz W***/00******/*. mają charakter "nieruchomości niezabudowanych" podczas gdy działka z której podziału powstały była nieruchomością zabudowaną budynkiem obciążonym długiem hipotecznym na rzecz Skarbu Państwa (ustalenia sądząc z zapisów ksiąg wieczystych miały miejsce kiedy Gmina M odpowiedzialna była za prowadzenie ewidencji gruntów)

Z poważaniem

0 Comments

Wielkomiejskie Ćwoki na tropie

3/21/2015

0 Comments

Wobec zakresu przyzwolenia na nie respektowanie praw wynikających z dobrze udokumentowanych zapisów ksiąg wieczystych, coraz mniej istotne wydaje się ustalenie czy istniał pojedyncze zdarzenie, które mogłoby tą cała hucpę zainicjować..
Jednak tym niemniej jesteśmy po prostu ciekawi. Nie ulega wątpliwości, że według zapisów każdego cywilizowanego prawa nie można po prostu zabrać praw własności właścicielom nieruchomości, którzy nią do tego władają. Nawet ich o tym nie informując. Tym bardziej jeżeli historię władających właścicieli można prześledzić w dokumentach przez okres prawie 100 lat czyli od momentu wydzielenia nieruchomości w wyniku parcelacji sporego majątku ziemskiego.
Bez względu na to czy Prokuratura III RP uznaje takie zdarzenie za przestępstwo czy nie, jest ono przestępstwem według zapisów obowiązujących ustaw nie tylko w Polsce, ale również w każdym cywilizowanym świecie. Jednak samo wskazanie, że kwestionowanie naszych praw nie może się odbyć bez ewidentnego przestępstwa spowodowało już oburzenie kilku instytucji i ostrzeżenia o konsekwencjach karnych oskarżania funkcjonariuszy państwowych o możliwość udziału w czynach bezprawnych. Może więc coś jest na rzeczy?
Tym niemniej takie poważne ostrzeżenia wzmogły tylko naszą ciekawość. Co zainicjowało tą psychozę wokół praw własności do niewielkiej nieruchomości w niewielkiej miejscowości, której najprawdopodobniej większość podpisujących dokumenty funkcjonariuszy nie potrafi nawet wskazać na mapie?
W każdym razie mamy szereg pytań, odpowiedzi na które mogą przybliżyć rozwiązanie tej zagadki.

Fakty, których nie chce potwierdzić Urząd Miasta
Ostatnio nowy burmistrz złożył oświadczenie, że nie kwestionuje naszych praw własności ujawnionych w znanych nam księgach wieczystych. Oświadczenie to pozostaje niestety w sprzeczności z faktem, że nie możemy uzyskać zaświadczeń potwierdzających, że gmina w żaden sposób nie władała nieruchomością i nie uczestniczyła w sprawach prowadzących do zmiany jej stanu prawnego. Co najmniej dziwne w stosunku do nieruchomości, która zawsze była we władaniu tylko i wyłącznie we władaniu właścicieli ujawnionych w znanych nam księgach wieczystych.

Zaświadczenia, których wystawienia urząd miasta odmówił to
1. ...., że UM w latach 2006-2012 nie podejmował żadnych kroków w celu zmiany stanu prawnego nieruchomości (,,,,), a w szczególności nie występował o zasiedzenie wspomnianej nieruchomości, ani nie wystawiał dokumentów w celu wystąpienia osoby trzeciej o zasiedzenie wspomnianej nieruchomości" (GGP.680.3.2012)
(argumentując. "...w przypadku określonym w art 217 par 2 pkt w (a tak jest w niniejszej sprawie) strona ubiegająca się o wydanie zaświadczenia nie ma, zdaniem organu, interesu prawnego w żądaniu jego wydania, jeżeli okoliczności, które mają być w zaświadczeniu potwierdzone, powinny być ustalone i ocenione wyłącznie w postępowaniu cywilnym.(...) Konkurencyjność postępowania administracyjnego (wydawanie zaświadczeń) i cywilnego po2woduje brak interesu prawnego w wydawaniu zaświadczenia w rozumieniu art 217 par 2 pkt 2, niezależnie od tego jakie fakty lub stan prawny wynikają z ewidencji, rejestrów bądź innych danych znajdujących się w posiadaniu organu art 218 par 1 kpa.")
2...., że UM w latach 2006-2012 nie podejmował żadnych czynności zmierzających do zmiany stanu prawnego nieruchomości (....) a w szczególności nie występowali do sadu, oraz nie działali jako strona ani świadek w jakichkolwiek sprawach skutkujących zmianą stanu prawnego wspomnianej nieruchomości. (GGP.680/36/2012)
(arg. jak wyżej powołanie się na art 217 kpa czyli brak interesu prawnego w ocenie UM)
3...., że UM, ani żadna z osób działających z jego upoważnienia nie była sygnatariuszem jakiejkolwiek umowy przeniesienia własności w stosunku do nieruchomości (....) lub jej części. (GGP.680.11.2013)
(arg. jak wyżej powołanie się na art 217 kpa czyli brak interesu prawnego w ocenie UM)
4... zawierającego listę osób ujawnionych w rejestrach UMM jako właściciele oraz władający nieruchomoscią (....) (działka x obr 05-17) wraz z podaniem okresu w jakim dana osoba pojawia się jako właściciel lub władający. (GGP.680.25.2013)
(arg. informacja wymaga dodatkowego opracowania + formułka o prawie odmowy wydania zaświadczenia gdy w ocenie organu wnioskujący nie ma interesu prawnego powołanie się na art 217 par 2 kpa.)
5. ..... iż UMM nie wystawiał w roku 2009 żadnych dokumentów dotyczących nieruchomości (....) inicjujących zmianę jej stanu prawnego/posiadania lub skutkujących zmiana jej stanu prawnego/posiadania. (GGP.680.35.2012)
(arg. nie znaleziono żadnych decyzji zdaniem Urzędu, mogących zmieniać stan prawny nieruchomości + powołanie się na art 217 par 2 pkt 2 kpa)
6...że, podstawą do naliczania podatku od nieruchomości (....) są prawa własności ujawnione w Księgach wieczystych (,,,)

Gdy zaczęliśmy wnioskować o wydanie zaświadczeń wskazujących, że gmina nigdy nie miała nic wspólnego z nieruchomością i nie umożliwiała zameldowania osób trzecich zrobiło się jeszcze dziwniej.
W dniu 13.12.2012 gmina wystawiła zaświadczenie
"Zaświadczam, że brak jest w tut Urzędzie dokumentów potwierdzających iż nieruchomość przy ul Krasińskiego 53 (dawny 21) w Milanówku podlegała przepisom o szczególnym trybie najmu, dlatego też trudno potwierdzić, że w w/w budynku zamieszkiwali najemcy posiadający decyzje administracyjne" (ORG. 7124.2.2012)
Gdy spytaliśmy dlaczego wysuwa się spekulacje, że "trudno potwierdzić" (w końcu nie istnienie dokumentów powinien ten fakt po prostu wykluczać), otrzymaliśmy odpowiedź
"...oczywistą konsekwencją braku w tut Urzędzie dokumentów dot. tej kwestii jest niemożliwość ustalenia czy budynek przy ulicy Krasińskiego 53 (dawniej 21) w Milanówku podlegał przepisom o szczególnym trybie najmu.." (ORG.7124.18.2013)
W międzyczasie zaniepokojeni złożyliśmy wniosek o uzupełnienie zaświadczenia ORG. 7124.2.2012 poprzez oświadczenie, ze
- w rejestrach UMM brak jest jakichkolwiek dokumentów wskazujących na istnienie "najemców posiadających decyzje administracyjne" w stosunku do nieruchomości znajdującej się przy ulicy Krasińskiego 53 w Milanówku
- UMM nie otrzymał ani nie wystawiał w latach 2006-2012 jakichkolwiek dokumentów w stosunku do nieruchomości znajdującej się przy ulicy Krasińskiego 53 w Milanówku na wniosek lub dotyczących osób roszczących sobie prawa do bycia "najemcą posiadającym decyzję administracyjną'
Odmówiono postanowieniem argumentując
"..Oświadczenie nie jest tożsame z prawnym terminem zaświadczenia. Nie jest zatem możliwe złożenie przez tutejszy urząd oświadczenia o żądanej przez p....... treści. Nie ma ponadto przewidzianej przez przepisy prawa możliwości wydania przez tutejszy urząd "uzupełnienia" do uprzednio wydanego zaświadczenia. Choć zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych, zaświadczenie może być zawsze uchylone lub zmienione w sytuacji, gdy dojdzie do zmiany faktów lub stanu prawnego (wyrok NSA z dnia 29 lutego 2012 sygn akt. II GSK 186/11). (...) Jednocześnie wymaga zaznaczenia, ze zaświadczenie z dnia 13.12.2012 zostało wydane na podstawie wszystkich dostępnych danych znajdujących się w posiadaniu urzędu. (...) w tego rodzaju sytuacjach, gdy dowody posiadane przez organ administracji publicznej nie pozwalają na uwzględnienie wniosku o wydanie zaświadczenia organ ten może wydać jedynie postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia..."
Jak się okazało zaświadczenie ORG. 7124.2.2012 zawierało wszystko co gmina była gotowa powiedzieć w kwestii swoich (i najemców/lokatorów) praw do nieruchomości. O czym informowała za każdym razem gdy składaliśmy wniosek o kolejne zaświadczenia m. in.
1.... iż w rejestrach i ewidencjach UMM brak jest jakichkolwiek dokumentów potwierdzających samoistne posiadanie gminy w stosunku do nieruchomości (....) (ORG.7124.19.2013)
"Jednocześnie wymaga zaznaczenia, ze zaświadczenie z dnia 13.12.2012 zostało wydane na podstawie wszystkich dostępnych danych znajdujących się w posiadaniu urzędu. (...) w tego rodzaju sytuacjach, gdy dowody posiadane przez organ administracji publicznej nie pozwalają na uwzględnienie wniosku o wydanie zaświadczenia organ ten może wydać jedynie postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia.(...)Zgodnie z obowiązującymi przepisami Organ nie może potwierdzić faktów bądź stanu prawnego jeśli w jego rejestrach lub dokumentach nie ma dowodów na ich potwierdzenie".
2. ..., że nieruchomość (....) nie znajdowała się w zarządzie Gminy (ORG. 7124.1.2013)
"...już uprzednio zostało wydane dla ...... zaświadczenie z dnia 13.12.2012r - przy czym zaświadczenie to zostało wydane na podstawie wszystkich dostępnych danych znajdujących się w posiadaniu urzędu. Tutejszy urząd nie dysponuje innymi niż powołane w zdaniu poprzedzającym danymi, które pozwalałyby na bardziej precyzyjne sformułowanie zaświadczenia według wniosku ..... z 21.01.2013. (...)w tego rodzaju sytuacjach, gdy dowody posiadane przez organ administracji publicznej nie pozwalają na uwzględnienie wniosku o wydanie zaświadczenia organ ten może wydać jedynie postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia."
3. ....iż w rejestrach prowadzonych przez UMM brak jest jakichkolwiek dokumentów wystawionych przez osoby podające się za 'najemców posiadających decyzję administracyjną" lub wystawionych na rzecz osób podających się za "najemców posiadających decyzje administracyjną" w stosunku do nieruchomości (....). (GGP.680.4.2013)
(arg "Rejestry prowadzone przez UMM nie pozwalają na zidentyfikowanie dokumentów zawierające treści podane we wniosku tj 'dokumentów wystawionych przez osoby podające się za 'najemców posiadających decyzję administracyjną" lub wystawionych na rzecz osób podających się za "najemców posiadających decyzje administracyjną" w stosunku do nieruchomości (....)")
4. .... że w rejestrach i ewidencjach UMM brak jest jakichkolwiek dokumentów potwierdzających istnienie najemców w trybie decyzji administracyjnej w stosunku do nieruchomości (....). (ORG.7124.20.2013)
(arg. "Jednocześnie wymaga zaznaczenia, ze zaświadczenie z dnia 13.12.2012 zostało wydane na podstawie wszystkich dostępnych danych znajdujących się w posiadaniu urzędu. (...) w tego rodzaju sytuacjach, gdy dowody posiadane przez organ administracji publicznej nie pozwalają na uwzględnienie wniosku o wydanie zaświadczenia organ ten może wydać jedynie postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia.(...)Zgodnie z obowiązującymi przepisami Organ nie może potwierdzić faktów bądź stanu prawnego jeśli w jego rejestrach lub dokumentach nie ma dowodów na ich potwierdzenie").
Jak wspomnieliśmy, wygląda to trochę dziwnie zważywszy, że piszemy o nieruchomości, która zabudowano dopiero pod koniec lat 1950-tych. Nadano jej takie parametry, aby można ja było uznać za budynek jednorodzinny i uniknąć ingerencji Skarbu Państwa, który był wówczas miał zwyczaj wsadzać przymusowych lokatorów do budynków o większych parametrach. Nie musimy dodawać, ze nieruchomość była zawsze w rękach jej kolejnych właścicieli ujawnionych w księgach wieczystych.

Postanowiliśmy więc poprosić o zaświadczenia jeszcze raz.

Szanowna Pani,
W nawiązaniu do pisma GNPP.680.146.2014 z dnia 15 stycznia 2015 r. cieszę się, że powrócili Państwo do stanowiska wyrażonego ostatnio w 1999 roku (wypis z rejestrów gruntu), 2002 (uznanie, że właściciele mają interes prawny w wykreśleniu służebności i wydanie aktu zgonu osoby niespokrewnionej), czyli do uznawania stanu faktycznego nieruchomości (....) , który zawsze miał pełne odzwierciedlenie w księdze wieczystej (,,,) i księgach z niej wyodrębnionych.
Pozostaje jednak dla mnie zagadką dlaczego UMM nie może wydać zaświadczeń potwierdzających, że nigdy nie miał nic wspólnego z nieruchomością, która zawsze była tylko i wyłącznie w rękach kolejnych właścicieli ujawnionych we wspomnianych księgach wieczystych i ich najbliższej rodziny (wyjątek Zofia B., która zapewniła sobie dożywotnią służebność osobistą mieszkania po zbyciu nieruchomości w 1973 roku). Jeszcze bardziej dziwi niezdolność UMM do wydania zaświadczenia, że nie współdziałał w żadnych czynnościach zmieniających stan prawny tej nieruchomości bez wiedzy jej właścicieli ujawnionych we wspomnianych powyżej księgach
Wskazuję, że władanie nieruchomością przez właścicieli pozostawia długi log dokumentów, które niewątpliwie znajdują się w archiwach i rejestrach UMM i które niewątpliwie pozwalają wykluczyć wszelkie zaangażowanie Gminy we wspomniana nieruchomość.
W związku z tym wnoszę ponownie o wydanie zaświadczeń, których wydania odmówiono mi wcześniej. Mam nadzieję, ze tym razem Burmistrz Miasta M. uszanuje moje prawa do pełnej wiedzy o nieruchomości wynikające z zapisów księgi wieczystej (....) i ksiąg z niej wyodrębnionych.
Oczekuję że w ciągu ustawowych 7 dni zostaną przeprocesowane powtórnie wszelkie wnioski o wydanie zaświadczeń, które zostały poprzednio załatwione odmownie postanowieniami zawierającymi sugestię rzekomego istnienia innego stanu prawnego w którym nie mam interesu prawnego w wiedzy odnośnie części nieruchomości dla której prowadzona jest księga (....)
Sugeruję także nie opieranie swojej argumentacji na postanowieniach SKO w W, których wadliwość wynika chociażby z faktu, że zgodnie z ich oświadczeniem zawartym w wystawianych pismach, żyje ono w rzeczywistości sprzecznej ze stanem faktycznym, zapisami ksiąg wieczystych, zapisami powiatowej ewidencji gruntów, budynków i lokali, szeregiem dokumentów wystawionych przez UMM, do których odniesienie znajduje się na początku pisma i Starostwo Powiatowe.

Z poważaniem

0 Comments

Strusie na szczycie czyli nieustanny konkurs o .... strusie jajo.

3/20/2015

0 Comments

Przez kilka miesięcy nie mogliśmy uwierzyć, że osoby stojące na szczycie instytucji państwowych nie reagują na informacje o takiej sprawie jak nasza . W końcu uwidoczniła ona całkowity paraliż wszelkich mechanizmów kontrolnych. Nie znalazł się przecież nikt, kto by zatrzymał procesowanie spraw i wystawianie dokumentów, w sposób, który nijak nie może współistnieć z zapisami ksiąg wieczystych, ewidencji pełniących rolę katastru, stanem faktycznym, no i oczywiście z aktami sprawy (przynajmniej w takiej formie w jakiej nam je pokazywano).
Bez względu na to jaka była pierwotna przyczyna całego galimatiasu, zmieniła ona cały aparat państwowy w wielka machinę, która wymusza na nas uznanie jakiegoś bliżej niesprecyzowanego stanu prawnego, który jest dla nas ewidentnie niekorzystny. Machinę, która kpi sobie z faktów, istniejących dokumentów czy rejestrów, które według zapisów ustaw są najmocniejszym tytułem własności. Nawet jeżeli sprawa jest incydentalna powinna wzbudzić poważne zaniepokojenie.
W końcu aby zaistniała musiało zderzyć się kilka utrwalonych patologi w działaniu instytucji państwowych. Patologii, których być nie powinno, a których istnienie niechcący udokumentowaliśmy.
Chociażby odejście od doktryny jawności procesów przed instytucjami państwowymi (czyli informowania wszystkich uczestników o wszystkich faktach istotnych dla przeprocesowania sprawy). Gdyby poinformowano nas o przyczynach dla których nie uznaje się naszych praw wynikających z własności nieruchomości - wszystko wyjaśniłoby się przy procesowaniu pierwszej sprawy. Gdyby zachowany został zwyczaj uchylania dokumentów zawierających informacje, których sprzeczność ze stanem faktycznym łatwo wykazać - całe zamieszanie zniknęłoby krótko po wystawieniu pierwszego z serii naprawdę dziwnych dokumentów, które zalegają w naszych segregatorach. Gdyby respektowano zapisy rejestrów, które podobno cieszą się domniemaniem wiarygodności takich jak księgi wieczyste czy kataster, sprawy w ogóle by nie było etc. etc.
Największa patologią okazało się jednak nie jest to co legło u podstaw tego całego galimatiasu , lecz fakt, że w ciągu pięciu lat konsekwentnie odmawiano zatrzymania tej hucpy. I to aż do samego szczytu praktycznie każdej zaangażowanej instytucji.
Wszelkie próby zwrócenia osobom stojącym na czele instytucji uwagi na wymykająca się spod ich kontroli sytuację były kwitowane odpowiedziami, które najczęściej sprowadzały się do tego, że usuwanie nieprawidłowości nie leży w zakresie ich kompetencji. Zdumiewająca zaiste interpretacja obowiązującego prawa składana w imieniu tych co pełniąc najwyższe funkcje w instytucjach są odpowiedzialni za prawidłowe jej funkcjonowanie.. Czyżby osoby stojące na czele instytucji państwowych nie kontrolowały nawet własnych kancelarii? A może nie zdają sobie sprawy, że zapewnienie prawidłowości funkcjonowania instytucji jest ich najważniejszym zadaniem?
Stare porzekadło głosi, że "gdy kot śpi to myszy harcują". Jednak absurdu jaki został wygenerowany wokół jednego niewielkiego domku z niewielkiej miejscowości nie tłumaczy żaden kot. Nawet martwy i wypchany. Na myśl przychodzi raczej struś.
Niezorientowanym tłumaczymy, że przysłowiowy struś jest skądinąd miłym stworzeniem wyposażonym w szereg specyficznych dla niego właściwości. Przede wszystkim jest nielotem. Zbyt wysoko jego wyobraźnia więc nie ma szans poszybować. Po drugie z problemami radzi sobie po strusiemu czyli chowa głowę w podłoże aby nikt nie podejrzewał, że mógł je zobaczyć (nawet jeżeli podłożem jest beton). Po trzecie łyknie wszystko. Podobno nie ma nawet problemu z przełknięciem budzika, toteż tym bardziej przełknie każde nawet najbardziej bzdurne wytłumaczenie. Po czwarte łapaniem myszy się nie zajmuje bo to przecież poniżej jego strusiej godności.
Czy szczyty instytucji państwowych obsiadły strusie? Hmm.... Jeżeli tak to mamy dla nich kiepska wiadomość. My z natury szanujemy i traktujemy poważnie instytucje państwowe i osoby stojące na ich czele. Ze śmiertelna powagą podchodzimy więc do wszystkich odpowiedzi jakie przez te instytucje zostały wyprodukowane. W końcu nie możemy zakładać, że na szczycie instytucji siedzi ktoś kto nie rozumie i nie wie co się w jego imieniu pisze.

P.S.
A tak na marginesie to szukamy sponsora na ufundowanie strusiego jaja w celu obdarowania każdego zidentyfikownego strusia, który załapał etat na szczycie instytucji państwowej.

0 Comments

Bajkopisarze III RP. Czy zasługują na

3/19/2015

0 Comments

Pomysł wpisania III RP do Księgi Absurdalnych Rekordów pojawił się, gdy porządkując naszą prawie 5- letnią korespondencję z urzędami, a przy okazji czytając "na chłodno" niektóre tworzące ją pisma, nie mogliśmy się oprzeć wrażeniu, że dotyczą one całkowicie innej nieruchomości. Właściwie to chyba tylko adres się zgadzał. Gdybyśmy musieli uznać te dokumenty za prawdę objawioną, to nieruchomość byłaby budynkiem co najwyżej dwulokalowym, z nadbudowaną kondygnacją w latach 1990-tych, w której w roku 2010 przeprowadzono jakieś duże remonty. W budynku tym znajdowałyby się się jakieś "wspólne instalacje". Pani Sąsiadka nie miałaby w budynku nic bo przecież jej lokal by nie istniał. W tej alternatywnej wersji zdaje się, że pozostawiono nam łaskawie jakieś lokale, których kształtu i położenia jednak nigdzie nie opisano, ale nic więcej.
Mamy wrażenie, ze w zbiorowej wyobraźni funkcjonariuszy państwowych jacyś kosmici (bo przecież ziemianie taka technologia nie dysponują) zabrali "ćwoczą nieruchomość", a na jej miejsce wstawili coś całkiem innego. Szkoda, że ta zbiorowa halucynacja nie ma odzwierciedlenia ani w rzeczywistości, ani w żadnych aktach spraw, które mieliśmy okazję obejrzeć, ani w rejestrach, które z mocy prawa cieszą się domniemaniem wiarygodności. W takich okolicznościach nie powinno więc dziwić, że wszystkie sprawy są procesowane w sposób naruszający nasze dobrze udokumentowane prawa wynikające z własności, bo skoro się wierzy, że kosmici..........
Podsumowując. Zaczynamy się więc umacniać w podejrzeniu, że nasze trwające problemy z urzędami to jakaś tragikomiczna opowieść o funkcjonariuszach państwowych dających się wkręcić w uwiarygadnianie czyiś zwidów i halucynacji. I to zwidów i halucynacji, które łatwo można byłoby łatwo zweryfikować w wyniku chociażby pobieżnego zaznajomienia się z aktami sprawy
To wszystko jest tym bardziej zdumiewające, że w uwiarygadnianie nieistniejącego stanu faktycznego i prawnego niewątpliwie nie można byłoby wciągnąć nikogo, kto chociażby pobieżnie przeczytałby akta sprawy. W końcu wystarczy na nie tylko zerknąć aby zorientować się, że sprawa dotyczy (lub ma bezpośredni związek z) nieruchomością. Nikt nie będzie chyba dyskutował z faktem, że przeprocesowanie takich spraw wymaga sprawdzenia kto jest właścicielem tej nieruchomości czyli zajrzenia do prowadzonych dla niej ksiąg wieczystych. W księgach wieczystych prowadzonych dla "ćwoczej nieruchomości" jest adnotacja o wystarczającej liczbie dokumentów, aby każdy funkcjonariusz posiadający podstawowe zdolności czytania zorientował się, ze wszelkie informacje o "podwójnym ohipotekowaniu", "innym stanie prawnym", "innym stanie faktycznym" to tylko wyjątkowo bezczelna próba wkręcenia go w bardzo brzydka sprawę. Nie trzeba chyba zapewniać, że dokładniejsze zapoznanie się z aktami sprawy, niejednokrotnie zawierające znaczna liczbę dokumentów niewątpliwie umocniłaby każdego nie-analfabetę w tym przekonaniu.
Przed daniem się wkręcić w tak absurdalna historię jak uwiarygadnianie rzekomego podwójnego ohipotekowania (czyli mówiąc w uproszczeniu istnienie wykluczających się praw własności) lub wręcz nieistniejącego stanu prawnego/faktycznego teoretycznie chroni funkcjonariuszy państwowych zasada jawności procesów czyli informowania stron o wszystkich faktach mających wpływ na przebieg sprawy. Jednak, przyznajmy uczciwie, bez chociażby pobieżnego, przeczytania akt sprawy trudno jest wpaść na to, że nie ma w nich ani kawałka dowodu na rzekome istnienie alternatywnego stanu prawnego czy faktycznego . W takim wypadku za graniczące z nieprawdopodobieństwem należy uznać wykalkulowanie sobie, że nie będąc wróżbitami i żyjąc w realnym świecie, cudzych zwidów i halucynacji nie widzimy. A nie wiedząc o nich nie możemy funkcjonariusza państwowego wyprowadzić z błędu. "eksplicite" (czyli kawa na ławę).
Co prawda praktycznie rzecz biorąc wszystkie nasze pisma od ok trzech lat zawierają wyraźne oświadczenia i odnośniki do dokumentów, które jednoznacznie identyfikują istniejący stan prawny, ale najprawdopodobniej nie są one czytane. Podobnie jak wielokrotnie składane obszerne wnioski dowodowe.zawierające dziesiątki dokumentów, które powstają gdy kolejni właściciele władają nieruchomością
Musimy wyznać, ze przez pewien okres czasu usiłowaliśmy wytłumaczyć sobie działania funkcjonariuszy nie tyle nieznajomością akt sprawy, ile przekazywanymi poza nimi informacjami o jakimś rzekomym orzeczeniu sądowym lub sprawie rzekomo prowadzonej przez prokuraturę. Jednak prawa własności ujawnione w księdze wieczystej maja pierwszeństwo przed nieujawnionym orzeczeniem sądowym. Natomiast informacja o rzekomym postępowaniu prowadzonym przez prokuraturę w ogóle się niczego nie trzyma, bowiem oznaczałoby to, że mając poważne wątpliwości co do naszych praw własności prokuratura nie wpisała ostrzeżenia do ksiąg wieczystych umożliwiając domniemanym złoczyńcom (czyli nam) sprzedaż nieruchomości niczego nie podejrzewającej osobie trzeciej (co de facto oznaczałoby, ze jest z nami w jakiejś kryminalnej zmowie). Po przemyśleniu doszliśmy więc do wniosku, że aby po przeczytaniu akt sprawy dać się wkręcić w takie "informacje" przekazywane poza nimi trzeba by było mieć znaczny poziom niedorozwoju umysłowego. A o to oczywiście żadnego funkcjonariusza państwowego nie podejrzewamy.
Wydaje się więc, że III RP jest krajem w którym przez 5 lat, w trakcie procesowania kilkudziesięciu spraw nie trafił się w instytucjach państwowych ani jeden funkcjonariusz, który chociażby pobieżnie przejrzałby akta sprawy......... Jeżeli to nie uprawnia nas do wpisania III RP do Księgi Absurdalnych Rekordów Guinessa to oznacza, ze nawet ona nie jest w stanie pomieścić takiej dozy nonsensu
# # #.
Oczywiście ktoś kto lubuje się w teoriach konspiracyjnych mógłby podejrzewać, że przyczyna całego galimatiasu jest nie tyle wystawianie dokumentów przez instytucje państwowe bez zapoznania się z aktami sprawy, lecz powszechne przyzwolenie na brak poszanowania dobrze udokumentowanych praw własności ujawnionych w księgach wieczystych i ewidencjach pełniących role katastru. I to nawet w sytuacji gdy zawsze odzwierciedlały one istniejący stan faktyczny (jak to ma miejsce gdy właściciele władają na swoją nieruchomością). Jednak to też uprawniałoby nas do wpisania III RP do Księgi Absurdalnych Rekordów jako jedynego demokratycznego kraju, dla którego funkcjonariuszy bardziej istotne jest krycie wyjątkowo głupich i bezczelnych prowincjonalnych przekrętów niż utrzymanie wiarygodności systemu ksiąg wieczystych. Wydaje się to jednak bardzo nieprawdopodobne, bo księgi wieczyste są gwarantem nie tylko nienaruszalności prawa własności do nieruchomości, ale również bankowych balance-sheet'ów. Jednak po 5 latach obcowania z oparami absurdu wydobywającymi się z instytucji państwowych nie mamy odwagi niczego wykluczyć........
Tak czy siak III RP zasługuje na wpis do księgi absurdalnych rekordów tylko musimy upewnić się czy wybraliśmy dobrą kategorię

P.S.
Nasza inicjatywa wpisania III RP nie jest bynajmniej spowodowana wysublimowana złośliwością, jest jedynie próba zwrócenia uwagi na katastrofalny stan poszanowania praw własności przez instytucje państwowe ze szczególnym uwzględnieniem struktur wymiaru sprawiedliwości.
Poza tym nie ukrywamy, że mamy nadzieje, iż skłoni to chociaż jedna decyzyjną osobę do przeczytania (chociażby pobieżnego) akt spraw, czyli de facto zakończenia całej hucpy i podjęcia kroków w celu zapobieżenia pojawienia się podobnej sytuacji w przyszłości.

0 Comments

Różne odcienie oparów absurdu czyli wielkie, kosmiczne, strusie jaja (wstęp do czwartego Dziennika Ćwoków)

3/18/2015

0 Comments

Przeglądając Dzienniki Ćwoków wypełnione opisami absurdów wygenerowanych przez instytucje państwowe w ciągu ostatnich pięciu lat można się już trochę pogubić. Spieszymy więc przypomnieć, że w końcu udało nam się ustalić, że cała trwająca już ponad piec lat odyseja sprowadza się do nie respektowania przez instytucje państwowe, pod najróżniejszymi pozorami, naszych praw wynikających z własności (i posiadania) nieruchomości. A nasze działania sprowadzają się właściwie do prób wyjaśnienia dlaczego tak się dzieje.
Jak się okazało ustalenie tego nie jest wcale takie proste. Najwyraźniej instytucje (które z gracją wystawiają dokumenty wskazujące, że w ich rozumieniu nie mamy prawa do tego co kupiliśmy) uważają, że powody dla ich działań są ściśle tajne i nie maja nam zamiaru niczego wyjaśniać.
Tym niemniej ich radosna działalność doprowadziła do sytuacji w której coraz trudniej jest się rozeznać, bo z wystawianych przez nie dokumentów wynika, ze wierzą w kilka wykluczających się nawzajem stanów prawnych (tak mądrze nazywa się to z czego składa się nieruchomość i kto jest jej właścicielem). Sprawę gmatwa jeszcze istnienie ksiąg wieczystych i katastru, które potwierdzają znany nam stan i których nikt w obrębie instytucji państwowych ani korygować, ani respektować nie zamierza. Nie chcemy być zbyt podejrzliwi, ale skorygowanie ich zapisów wymagałoby ujawnienia dokumentu na podstawie którego rzekomo pozbawiono nas naszych praw, a do tego najwyraźniej nikt się nie kwapi (co nas specjalnie nie dziwi bo według naszej wiedzy taki "kwitek" po prostu nie może istnieć). Nikt do tej pory nie powiadomił nas również o unieważnieniu całego pliku dokumentów, które jak najbardziej potwierdzają zapisy katastru i ksiąg wieczystych. Ich unieważnienie wymagałoby jednak nie tylko powiedzenia na podstawie czego się je unieważnia, ale również skazania za poświadczenie nieprawdy co najmniej kilkudziesięciu osób w tym burmistrza, starosty, kilku sędziów i notariuszy.. Do tego jak rozumiemy tez nikt się nie pali.
Galimatias robi się więc coraz większy.
Kilka miesięcy temu byliśmy już przekonani, że opary absurdu jakie wokół nas (lub raczej naszej własności) wyprodukowano osiągnęły takie zagęszczenie, ze zaraz zaczną się skraplać. Jednak okazało się, że sprawa zaczęła się dopiero rozkręcać.

I
Sporządzający wie przecież najlepiej
Od momentu w którym poczucie kompletnego skołowania sprawiło, że nawet prowadzenie Dzienników Ćwoków okazało się ponad nasze możliwości - zdarzyło nam się osłupieć jeszcze kilkukrotnie
Po raz pierwszy gdy stojąc przed budynkiem w którym mieści się sąd okręgowy wlepialiśmy oczy w umieszczoną na nim tabliczkę z napisem "ośrodek migracyjny ksiąg wieczystych". (Niezorientowanym wyjaśniamy, że migracja ksiąg wieczystych do zamiana ich z formy papierowej, jaką miały od zawsze w formę elektroniczną.) Właściwie to nie powinniśmy być zdziwieni w końcu sąd okręgowy to miejsce równie dobre jak każde inne do wklepania w komputer informacji zawartych w papierowych KW (księgach wieczystych). Jednak byliśmy. Bo tak na zdrowy rozum, to jeżeli sąd okręgowy migrował księgi i jego prezes (a być może nie tylko) własnym podpisem poświadczył o prawidłowości dokonania przeniesienia treści, to cały sąd powinien umierać, za to, że proces odbył się prawidłowo i na danych zawartych w elektronicznej wersji mucha nie siada. Jednak dokumenty wystawiane przez sąd okręgowy w sprawach związanych z naszą własnością nie potwierdzają tej teorii.
Aby dotarło do nas co to znaczy musieliśmy aż powtórzyć sobie kilka razy, że "sąd okręgowy nie procesuje spraw z poszanowaniem praw wynikających z zapisów elektronicznych ksiąg wieczystych, które sam sporządził". No cóż patrząc bez emocji trzeba przyznać, ze migrując księgi najlepiej wiedział czy wprowadza do nich właściwe dane czy spiesząc się ściągał informacje z sufitu. Niewątpliwie jednak niewiara w prawdziwość wstukiwanych w komputer danych musi być zdumiewająca silna skoro można sąd okręgowy wkręcić w nieuznawanie nawet tak dobrze udokumentowanych praw własności jak nasze.

II
Funkcjonalne rozdwojenie jaźni
Kolejny raz zgłupieliśmy, gdy wyczytaliśmy w piśmie wystawionym przez Urząd Miasta , że posiadamy tylko dwa lokale mieszkalne. Wynika z tego, że w rozumieniu Urzędu Miasta (UM) w niewyjaśnionych okolicznościach pozbawiono nas nie tylko udziałów w całkiem sporej działki, ale również piwnic, strychów, murów instalacji czyli tego wszystkiego co się w mieszkaniach nie znajduje. Zainteresowaliśmy się skąd takie rewelacje UM wziął. Podobno ustalił badając księgi wieczyste. No cóż najwyraźniej widzi w księgach coś innego, bo jak dla nas to jak wół w nich stoi, że posiadany jednak znacznie więcej . Co więcej pod koniec 1999 roku UM wystawił wypis z ewidencji gruntów (pełniącej role katastru, która wtedy prowadzona była przez gminy) w którym dokładnie potwierdził stan, który był wówczas w tych księgach nie mając najwyraźniej żadnych wątpliwości co do jego istnienia.
W 2000 roku gmina przekazała te ewidencje do starostwa (które jak najbardziej potwierdza obecnie nasza wersję). A potem najwyraźniej wzrok się UM popsuł i w księgach wieczystych (a może i w innych nieujawnionych dokumentach) widzi już najwyraźniej coś zupełnie innego niż jet tam napisane
Może bylibyśmy nawet skłonni rozpatrywać teorię, ze prowadząc przez wiele lat ewidencje pełniące rolę katastru UM ma o ich wiarygodności podobne zdanie co sąd ma najwyraźniej o "własnoręcznie" wklepanych elektronicznych księgach wieczystych. Toteż uwolniwszy się od danych katastralnych zaczął z czystym sumieniem potwierdzać nie to co miał w katastrze (lub raczej ewidencjach pełniących jego rolę) lecz to co w jego szczerym przekonaniu na nieruchomości się znajdować z jakiś względów powinno. Jest jeden szkopuł. Nazywa się ewidencja podatkowa.
Podatek od nieruchomości gmina nalicza co roku opierając się (według własnego oświadczenia) na danych z prowadzonego przez starostę katastru. Jakoś ciężko nam sobie wyobrazić aby mieszkańcy gminy potulnie płacili podatki za coś czego właścicielami nie są lub czym nie władają. Co roku więc UM mimowolnie przeprowadza sprawdzenie wiarygodności tych danych i jakoś nie słyszeliśmy o wybuchających z tego tytułu skandalach. A byłoby to nieuniknione gdyby te ewidencje zawierały nieprawdziwe informacje.
Skąd więc w UM aż taka niewiara w dane katastralne, że czuje się zobowiązany do potwierdzania jakiejś innej (nieistniejącej) rzeczywistości?
Wszystko wskazuje więc na to, że UM ma jakieś problemy z postrzeganiem. Jakieś zdumiewające rozdwojenie jaźni kazało mu w 1999 poświadczać stan prawny A (ten znany nam opisany w katastrze i KW oraz naprawdę wówczas istniejący). Według tego stanu ujawnionego w tych samy KW i katastrze do chwili obecnej nalicza i otrzymuje podatki . Z drugiej strony najwyraźniej widzi jakiś stan B i o jego istnieniu również poświadcza. O takim zachowaniu mówi się "schizofreniczne". Jak wyleczyć z tego instytucje państwową?
P.S.
Aby sprawę jeszcze bardziej zagmatwać, po zmianie burmistrza UM zmienił zdanie i twierdzi, ze w żaden sposób nie kwestionuje naszych praw własności wynikających z zapisów ksiąg wieczystych. Ale nie przeszkadza mu to uparcie odmawiać wydania zaświadczenia, że nie miał nic wspólnego i nic nie robił z "ćwoczą nieruchomością" do której według zapisów tych ksiąg nie miał żadnych praw. Sprawia to wrażenie jakby żył jednocześnie w dwóch nie przystających do siebie rzeczywistościach......

III
Tajemnice działki 1/10 czyli rozdwojenie jaźni po raz drugi (tym razem sądowe)
Przy naszej nieruchomości jest działka 1/10. Takie sobie ok 80m2 chodnika. Została ona przekazana Skarbowi Państwa przez naszych poprzedników prawnych (czyli przez osoby, które były właścicielami nieruchomości przed nami i które zbyły ta nieruchomość kolejnym, a te kolejnym etc przy czym na końcu tego łańcuszka jesteśmy my i pani Sąsiadka). Jednak gdy z ciekawości zajrzeliśmy do danych tej działki to okazało się, ze jej stan prawny jest "nieustalony". Szybciutko chwyciliśmy więc za akt notarialny nieodpłatnego przekazania nieruchomości i zaczęliśmy wyjaśniać sprawę. Wszystko odbyło się tak jak powinno. Akt notarialny zbadano. przyjęto do zasobów i co więcej założono nawet dla działki księgę wieczystą z ujawnieniem jej stanu prawnego. Sąd nie zgłosił obiekcji.
Niezmiernie nas to ucieszyło, bo przyjemnie jest popatrzeć na działające prawidłowo instytucje państwowe. Jednak jednocześnie musimy przyznać, że zgłupieliśmy jeszcze bardziej i już nic nie rozumiemy z tego co sąd rejonowy wyprawia. Z jednej procesuje prawidłowo sprawy związane z działką wydzieloną z nieruchomości ok 1973 roku i przekazaną Skarbowi Państwa (czyli uznaje istniejący wówczas stan prawny), a z drugiej strony nie uznaje praw następców prawnych osób, które tą działkę Skarbowi Państwa ofiarowały. Pomimo iż te prawa są ujawnione w konsekwentnie prowadzonych przez tenże sąd księgach wieczystych. Wygląda to trochę na poważne rozdwojenie jaźni. Jak należy się zachować gdy stwierdza się takie zjawisko u instytucji państwowej?.

IV
Pojawia się i znika... czyli rozdwojenie jaźni po raz trzeci
Do rozbieżności w wystawianych przez prokuraturę dokumentach już się tak przyzwyczailiśmy, że uznaliśmy to za normę i nie powodują one już u nas odczucia gęstnienia oparów absurdów. Jednak z obowiązku wspominamy o pewnej zadziwiającej kwadraturze koła.
Prokuratura badając zaświadczenie starosty o istnieniu trzech lokali mieszkalnych na terenie "ćwoczej nieruchomości" nie dopatrzyła się w nim poświadczenia nieprawdy. Wynika stąd, ze w rozumieniu prokuratury te lokale istniały.
Jednak ta sama prokuratura uznała, ze naruszyliśmy prawo odmawiając uczestniczenia w postępowaniu administracyjnym prowadzonym w oparciu o założenie, że ten sam budynek jest budynkiem jednorodzinnym (czyli co najwyżej dwulokalowym). Wynika stąd, ze uważa nieruchomość ma co najwyżej dwa lokale.
Najwyraźniej więc lokal nr 3 ma w rozumieniu prokuratury jakieś dziwne właściwości metafizyczne i zdolność do teleportacji, co prokuratury bynajmniej nie dziwi.

V
Zwidy i halucynacje
Przez kilkadziesiąt miesięcy (lub jak kto woli kilka lat) pisaliśmy pisma naszprycowane paragrafami i rozsyłaliśmy dokumenty, które jasno potwierdzają, ze stan prawny ujawniony w księgach wieczystych i katastrze jest taki jak definiuje go ustawa czyli zgodny z prawdą . Przynajmniej w przypadku naszych nieruchomości.
Reakcje instytucji państwowych (lub raczej ich brak reakcji) oprowadził nas w końcu do konkluzji, ze nikogo nie interesują ani zapisy rejestrów uznanych przez ustawodawce za najmocniejszy tytuł własności, ani dokumenty potwierdzające zapisy ujawnione w tych rejestrach.
Kompletnie zdezorientowani zaczęliśmy wertować różne akty prawne szukając czy jest możliwa sytuacja w której dokumenty i rejestry przestają mieć znaczenie. W końcu natknęliśmy się na ustawę o księgach wieczystych i hipotece z 1982 roku (ale ciągle obowiązującą)
Ustawa ta ma art 6, który mówi mniej więcej iż stan prawny ujawniony w księdze wieczystej ma zawsze pierwszeństwo przed stanem rzeczywistym chyba, że nabywca działał w złej wierze tj. kupił stan prawny ujawniony w księdze wieczystej mimo iż wiedział, że stan rzeczywisty jest inny, albo mógł się tego z łatwością dowiedzieć.
Oznacza to, że wystarczy "wykazać" (lub raczej "wcisnąć"), ze wiedzieliśmy o innym stanie faktycznym niż ten który kupowaliśmy, aby wszystkie dokumenty, którymi machamy przestały mieć znaczenie bo "wiedzieliśmy co kupujemy". Co zresztą istotnie nam kilkukrotnie powiedziano.
Niewątpliwie prefabrykowanie nieistniejącego "stanu faktycznego" byłoby niezła hucpą, która nie miałaby szans gdyby zachowano jawność procesów przed instytucjami państwowymi czyli mówiąc po prostu poinformowano nas o co chodzi. W końcu władanie nieruchomością wiąże się z powstaniem tak wielu dokumentów i świadków, że wyprostowanie sytuacji byłoby dziecinnie proste. Jednak zamiast jawności mamy jak się zdaje paniczny strach przed ujawnieniem nam czegokolwiek, co tłumaczyłoby zachowania instytucji państwowych w kwestiach związanych z "ćwoczą nieruchomością" . Nie możemy więc wykluczyć, że cała sprawa zawiesza się na czyiś zwidach i urojeniach, które nijak się maja do rzeczywistości. Po przemyśleniu wydaje nam się to nawet bardzo prawdopodobne.

VI
O korzyściach płynących z umiejętności czytania.
Uznaliśmy, że w tej instytucjonalno- psychiatrycznej sytuacji najlepszym lekiem jaki możemy zaordynować instytucjom państwowym są kolejne wnioski dowodowe, które będą zawierały dokumenty, które rozwieją wszelkie wątpliwości nie tylko co do stanu prawnego, ale również faktycznego "ćwoczej nieruchomości".
Zaczęliśmy ich sporządzanie od przeanalizowania zapisów elektronicznych ksiąg wieczystych. Jak wiadomo elektroniczne księgi wieczyste mają tą zaletę, ze są ogólnie dostępne w internecie i nie można się ich pozbyć np przesyłając do innej jednostki "według właściwości w celu załatwienia sprawy". Postanowiliśmy więc ustalić jakie dokumenty musimy przedstawić, aby razem z zapisami ksiąg prowadzonych dla "ćwoczej nieruchomości" nie pozostawiały ani cienia wątpliwości nie tylko co do stanu prawnego, ale również jego zgodności ze stanem faktycznym na przestrzeni co najmniej ostatnich kilkunastu lat..
Musimy przyznać, że po przeanalizowaniu treści ksiąg wieczystych pod tym kątem zbaranieliśmy doszczętnie. Nie ma bowiem możliwości aby ktokolwiek, kto chociażby pobieżnie przestudiował ich zapisy mógł nie wiedzieć, ze wszelkie informacje o "niepewnym stanie prawnym", "innym stanie rzeczywistym" czy "podwójnym ohipotekowaniu" są oczywistym bredzeniem, którego celem może być co najwyżej wkręcenie kogoś kto nie potrafi czytać w brzydką sprawę podważania dobrze udokumentowanych praw własności poprzez wystawiane dokumentów wskazujących na rzekome istnienia podwójnego ohipotekowania.
Nawet pobieżne zapoznanie się z treścią ksiąg wieczystych pozwala ustalić, że mamy do czynienia z dokumentem prowadzonym konsekwentnie od momentu wydzielenia nieruchomości w okresie przedwojennym (jest wzmianka o przeniesieniu - a nie odtworzeniu- treści z przedwojennej księgi wieczystej). Parametry nieruchomości (położenie, wielkość) były wielokrotnie potwierdzane przez gminę i starostwo na wniosek właścicieli, którzy musieli władać nieruchomością skoro ją dzielili czy sprzedawali. To wszystko ma odzwierciedlenie w zapisach księgach prowadzonych dla nieruchomości i wyodrębnionych z niej części. Ani stan faktyczny (w momencie dokonywania wpisów), ani prawny nie powinien więc budzić niczyjej wątpliwości.
Nie ma również śladu po tym, by wypisy zawierały informacje o tym, że prawa do nieruchomości mają jakiekolwiek osoby trzecie. Prawdziwość informacji zawartych w tych księgach wieczystych została zbadana przez szereg notariuszy, w tym miejscowych (czyli znających teren) o czym świadczą informacje o sporządzanych aktach notarialnych. Nawet jeżeli w wiarygodność samych elektronicznych ksiąg wieczystych wierzą tylko naiwni - to ich zapisy zostały potwierdzone przez tyle osób, że kwestionowanie ich zakrawa na teorie bardzo, ale to bardzo mocno konspiracyjną.
Jedyną instytucją, która teoretycznie może zmienić stan prawny nie wpisując tego do ksiąg wieczystych jest sąd, ale przecież nie możemy sugerować, że nie mając żadnych podstaw pozbawił on praw własności właścicieli władających nieruchomością i nie ma nawet odwagi powiadomić ich o tym? Zresztą takie orzeczenie byłoby czystą hucpą i niewątpliwie miałoby wielki wpływ na życie wszystkich osób w niej współdziałających, ale jego znaczenie dla zakwestionowania naszych praw jest żadne. Chociażby z tego powodu, że nasze prawa ujawnione w księgach wieczystych mają większą wartość niż prawa wynikające z orzeczenie tak wadliwego, że nawet wzmianka o nim nie może być nawet do tych ksiąg wpisana (chociażby w formie ostrzeżenia).
Pozostaje więc pytanie czy którykolwiek z funkcjonariuszy wkręconych w uwiarygadnianie rzekomego istnienia alternatywnego stanu prawnego (a może nawet faktycznego) raczył zapoznać się chociażby zapisami ksiąg wieczystych? O całych aktach poszczególnych spraw zawierających bez porównania więcej informacji nawet nie wspominamy......

VII
Konkluzje
Sąd nie uznający zapisów elektronicznych ksiąg wieczystych, o których prawidłowości poświadczał (w osobie swojego prezesa) po zakończeniu migracji, instytucje państwowe nie mogące się zdecydować jaki stan prawny nieruchomości uznają (ale z pewnością nie ten prawdziwy), funkcjonariusze państwowi procesujący sprawy w oparciu o jakieś zwidy i halucynacje, które w prosty sposób można zweryfikować (np czytając akta sprawy)..... Nawet jeżeli jest to pojedynczy i odizolowany przypadek to pokazuje, że na kompetencję funkcjonariuszy państwowych nie ma co liczyć.
Prawdę mówiąc to mamy poważne wątpliwości co do incydentalności opisanych zdarzeń, bo prawdopodobieństwo zebrania wszystkich niekompetentnych funkcjonariuszy przy rozpatrywaniu spraw związanych z jedna nieruchomością jest równie wielkie jak ustawienie się wszystkich gwiazd galaktyki w linii prostej. Wydaje się więc, że skrajna niekompetencja w instytucjach państwowych nie jest zjawiskiem ani rzadkim ani odizolowanym.
Rachunek prawdopodobieństwa jest jednak widocznie nauka trudną. I najwyraźniej jego podstawy są obce osobom stojącym na czele instytucji państwowych. Trudno inaczej wytłumaczyć fakt, że jak do tej pory żadna z nich nie podjęła wysiłku w celu wyjaśnienia jak mogło dojść do takiego nagromadzenia niekompetencji, że możliwe stało się wygenerowanie aż tak gęstych oparów absurdu wokół niewielkiej nieruchomości położonej w niewielkiej w podwarszawskiej miejscowości.
Z otrzymywanych od najwyższych instytucji państwowych pism konsekwentnie wynika, że nie czują się one odpowiedzialne za zaistniała sytuację, ani nie uważają, że wyjaśnienie jak do niej doszło leży w zakresie ich kompetencji. Tematu podjęcia kroków, by taka sytuacja nie mogła się przydarzyć komu innemu, nawet nie usiłowaliśmy w takich okolicznościach podnosić.

Wygląda więc na to, że w obrębie instytucji państwowych wszyscy chowają głowę w piasek lub robią sobie ze wszystkich i ze wszystkiego wielkie kosmiczne strusie jaja. My dla odmiany postanowiliśmy potraktować ich działania ze śmiertelna powagą

0 Comments

Wielkomiejskie Ćwoki na tropie (2)

Wielkomiejskie Ćwoki na tropie

Strusie na szczycie czyli nieustanny konkurs o .... strusie jajo.

Bajkopisarze III RP. Czy zasługują na

Różne odcienie oparów absurdu czyli wielkie, kosmiczne, strusie jaja (wstęp do czwartego Dziennika Ćwoków)

Archiwum