13. SKARGA NA NIC-NIE-ROBIENIE WOJEWODY nr1 (2014)
04.05.2014 napisaliśmy do Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji, Kancelaria Premiera, CBA
Szanowni Państwo,
Ponownie zwracamy się z obywatelskim apelem odnośnie podjęcia należnych działań względem Wojewody M*** z tytułu jego zaniechań w związku z przekazywanymi mu sygnalizacjami obywatelskimi dotyczącymi możliwości istnienia nieprawidłowości w funkcjonowaniu Gminy M***.
Niezrozumiałe jest dlaczego Wojewoda M*** mimo iż pełni funkcje kontrolną w stosunku do władz samorządowych Gminy M*** nie tylko nie wykazał zainteresowania naszymi sygnalizacjami obywatelskimi, ale rozpoczął utrudnianie dostępu do informacji publicznej pozwalającej na potencjalną identyfikację dalszych nieprawidłowości.
Jako kolejny przykład zaniechań Wojewody M*** wskazujemy załączoną poniżej sygnalizację obywatelską dotyczącą decyzji o warunkach zabudowy dla działki znajdującej się przy ul. P*** 17 w M*** ze szczególnym uwzględnieniem sposobu w jaki użyto w niej korespondencji prowadzonej z M***m Wojewódzkim Konserwatorem Przyrody.
z poważaniem
***
##
W 2018 roku postanowiliśmy więc zapytać czy szanowne instytucje nadzoru cokolwiek w związku z naszą sygnalizacją obywatelską zrobiły.
do: Wojewoda M***, Ministerstwo Cyfryzacji (jako następcy Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji), CBA, Kancelaria Premiera
Szanowni Państwo,
W załączeniu przesyłamy sygnalizację obywatelską kierowaną do Państwa w roku 2014. Jednocześnie zwracamy się z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej w postaci odpowiedzi na pytanie:
1. Jakie działania podjęli Państwo w zwiazku z otrzymaną sygnalizacją obywatelską, którą przesyłamy w załączeniu?
z poważaniem
***


14. SKARGA NA KONSERWATORA ZABYTKÓW nr1 (2014)
07.05.2014 napisaliśmy do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Szanowni Państwo,
Przesyłamy odpowiedź udzieloną przez M*** Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków udzieloną na pytanie dotyczące zmiany kształtu i wielkości stanowiska archeologicznego nr 59-63/48 przy sporządzaniu Miejscowego Planu zagospodarowania Przestrzennego w M***.
Odpowiedź odczytać możemy jedynie jako absurdalną z następujących powodów:
1. Stwierdzenie iż osoby (jak rozumiemy naukowcy w dziedzinie archeologii nierzadko ze znacznym dorobkiem) sporządzajace karty stanowiska archeologicznego kierują się swoimi "przypuszczeniami"
2. Stwierdzenie iż osobą upoważnioną do określenia dokładnych granic stanowiska archeologicznego jest architekt/urbanista (osoba bez uprawnień archeologicznych) sporządzający projekt planu zagospodarowania przestrzennego
W związku z powyższym ponownie wnosimy o zbadanie działań M*** Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków podejmowanych w stosunku do M***, przypominając jednocześnie o brzmieniu art 304,par 2 kpk.
z poważaniem
***
##
W 2018 roku postanowiliśmy więc zapytać czy szanowne instytucje nadzoru cokolwiek w związku z naszą sygnalizacją obywatelską zrobiły.
do: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Szanowni Państwo,
W załączeniu przesyłamy sygnalizację obywatelską kierowaną do Państwa w roku 2014. Jednocześnie zwracamy się z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej w postaci odpowiedzi na pytanie:
1. Jakie działania podjęli Państwo w związku z otrzymaną sygnalizacją obywatelską, którą przesyłamy w załączeniu?
z poważaniem
***
więcej

Drobne zapytanko do ponadpowiatowych instytucji nadzoru
GUNB, MWINB, SKO w W***, Prokuratury Okręgowej w W***, Prokuratury Regionalnej w W***, WSA w W***, Sądu Okręgowego w W*** oraz Sądu Apelacyjnego w W***, Wojewoda, Główny Urząd Geodezji i Kartografii
05.06.2018
Szanowni Państwo,
W nawiązaniu do pisma z 31.05.2018 i poprzedniej korespondencji (pisma z dnia 20.05.2018, 05.04.2018 oraz 1-10 marca 2018 roku).
Po raz kolejny potwierdzam, że jestem skłonna przyjąć do wiadomości, że nie dopatrują się Państwo nieprawidłowości w działaniu pracowników Państwa instytucji podejmowanych  w sprawie nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** po 2009 roku (nie mówiąc już o dopatrzeniu się w nich znamion przestępstwa).
Wskazuję jednak ponownie, że w kontekście sprawy jest to równoznaczne z  poświadczeniem iż  w instytucjach państwowych  III RP ewidentnie wadliwe dokumenty (z wysokim  prawdopodobieństwem ewidentnie wadliwe lub wadliwie zlokalizowane,  „decyzje zwrotowe”) są uważane nie tylko  za mocniejszy tytuł własności niż dokumenty i rejestry wskazane przez Ustawodawcę np księgi wieczyste czy akty notarialne przeniesienia własności. Ale są również uważane za lepsze źródło informacji o tym co się znajduje w terenie niż ewidencja gruntów czy  zdjęcia lotnicze/satelitarne oraz materiał umieszczony na Google.Maps. I właśnie do nich dostosowywane są wszelkie dokumenty i rejestry bez wiedzy władających nieruchomością osób, które we wszystkich dokumentach i rejestrach mających znaczenie według Ustawodawcy są ujawnione jako właściciele nieruchomosci.
Przez "decyzję zwrotową" rozumiem dokument przekazujący prawa do nieruchomości  będącej własnością/we władaniu Skarbu Państwa podmiotowi prywatnemu roszczącemu sobie prawa do tej nieruchomości. Wydając taką decyzję nie ma obowiązku ustalenia aktualnego stanu faktycznego nieruchomości - a to oznacza, że wydaje się być ona jedynym posiadającym domniemanie wiarygodności źródłem informacji o rzekomym istnieniu innej sytuacji w terenie niż rzeczywiście istniejąca. Przy czym nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** nigdy nie była ani własnością, ani we władaniu Skarbu Państwa czy Gminy M*** czyli wydanie w stosunku do niej jakiejkolwiek „decyzji zwrotowej” musiałoby być  ewidentnym nadużyciem.
Ze względu na nieprawdopodobny charakter takiego oświadczenia upewniam się, na potrzeby procesowe,  czy rzeczywiście ma ono charakter świadomy czy wynika z niedopełnienia obowiązków i wyrażenia opinii bez podstawowego zapoznania się ze sprawą.
W poprzednim piśmie (z dnia 31.05.2018) przesłałam Państwu materiały pokazujące że Skarb Państwa wielokrotnie potwierdził, że do nieruchomości znajdującej się aktualnie pod adresem K*** 53 w M***  nie ma żadnych roszczeń i uznaje prawa jej kolejnych właścicieli ujawnionych w księdze wieczystej ****/0000****/5.  
 #
Wśród poszlak wskazujących, że sprawa nieruchomości przy ul. K*** 53 w M*** może być przypadkiem uwiarygadniania za plecami władających nieruchomością właścicieli ewidentnie wadliwej „decyzji zwrotowej” jest uporczywa odmowa uznania za ewidentne poświadczenie nieprawdy oraz usunięcia z obiegu prawnego Decyzji Burmistrza Miasta M*** nr 933014 z 16.03.1993. Decyzja nr 933014 nie została wydana ani na aktualnym na moment jej wydania wyrysie z ewidencji gruntów ani na planach sporządzonych na podstawie ówczesnej sytuacji w terenie, ale na mapie z nie używaną już wówczas od kilku dekad numeracją geodezyjną i kształtem parceli także nie istniejącym od wielu dekad.
Nie sposób jednak nie zauważyć, że wnioskodawczyni w tej decyzji (wówczas 19-letnia) ***
1. będąc dobrze udokumentowaną współwłaścicielką (1/3 udziałów) w nieruchomości przy ul. K*** 53 w M*** nie miała żadnego interesu aby potwierdzać nieprawdziwy stan prawny i faktyczny nieruchomości , negując przy tym dokumenty z których ona i jej bliska rodzina wywodzą prawa własności do nieruchomości (Akt notarialny Repertorium A Nr 2897/89  z dnia  25.09.1989r darowizny 4/6 udziałów w nieruchomości  *** na rzecz wnuków *** i *** - załaczony jako pkt 3 w załączniku 1)
2. nie miała najwyraźniej świadomości, iż uwiarygadnia w ten sposób rzekome istnienie w terenie innego obiektu z innymi prawami - świadczy o tym chociażby ilość czynności prawnych jakie wykonywała na swojej rzeczywiście istniejącej współwłasności wraz z innymi współwłaścicielami (dziewięć przykładowych dokumentów wymieniono w załączniku 2)
3. sądząc z pojętych przez nią czynności jedyną jej intencją i zamiarem wydaje się być zalegalizowanie adaptacji poddasza na cele mieszkalne, co było z wielu względów niemożliwe; najważniejszym i niemożliwym do obejścia wydaje się być objęcie części poddasza przeznaczonej do adaptacji służebnością mieszkania na rzecz poprzedniej współwłaścicielki nieruchomości - ***.(dokumenty wymienione w załączniku 1)
Podsumowując powyższe okoliczności wskazuję, że wydaje się iż *** nie była nawet świadoma iż będąc wnioskodawczynią  Decyzji Burmistrza Miasta M*** nr 933014 z 1993 roku potwierdzała okoliczności godzące w jej interes prawny. W tej sytuacji wyjaśnienia wymagają powody dla których Burmistrz Miasta M*** wydał decyzję opartą na dokumentacji nie tylko godzącej w interes prawny wnioskodawczyni, ale też rażąco sprzeczną z treścią księgi wieczystej ****/0000****/5 oraz zapisami ewidencji gruntów. Jedyną okolicznością w której takie działanie może nosić pozory zgodności z prawem wydaje się sytuacja w której  Burmistrz Miasta M*** posiadał wiedzę o istnieniu mającego znaczenie prawne dokumentu według którego stan prawny i faktyczny nieruchomości powinien odpowiadać kształtowi parceli jaki istniał przed rokiem 1968, z nałożonym jednak na nią fikcyjnym  budynkiem. Nie wydaje się aby mógł istnieć inny dokument, skutkiem którego mogłaby być taka sytuacja niż wadliwa lub wadliwie zlokalizowana „decyzja zwrotowa”.
Pragnę ponadto nadmienić iż w sferze domysłów pozostaje dlaczego Burmistrz Miasta M*** prowadząc postępowanie zakończone wydaniem decyzji nr 933014 w którym stroną była osoba, której prawa do nieruchomości wykluczały prawidłowość jakiejkolwiek „decyzji zwrotowej” oraz świadomość istnienia „decyzji zwrotowej” nie tylko nie wyjaśnił sprawy w sposób jawny, ale wydał decyzję uwiarygadniającą iż stan faktyczny nieruchomości zgodny jest z domniemaną „decyzją zwrotową”, a nie tym co istnieje w terenie  i zgodne jest z prawami rzeczywistych właścicieli nieruchomości.
Wskazać więc należy, że traktowanie Decyzji Burmistrza Miasta M*** nr 933014 z 16.03.1993 jako wiarygodnego dokumentu potwierdzającego stan prawny i faktyczny nieruchomości w momencie jego wydania oraz odmowa usunięcia go z obiegu prawnego jako ewidentnego poświadczenia nieprawdy - jest równoznaczne  z sugerowaniem iż takie metody skłaniania do uwiarygodnienia  stanu wadliwych (lub wadliwie zlokalizowanych) dokumentów (z dużym prawdopodobieństwem „decyzji  zwrotowych”) mogą być w pełni akceptowalne w obrębie aparatu państwowego.
Przypomnieć w tym miejscu należy iż usunięcia Decyzji Burmistrza Miasta M*** nr 933014 z 1993 roku z obiegu prawnego jako ewidentnego poświadczenia nieprawdy odmówiły lub posługiwały się nią jako wiarygodnym dokumentem następujące instytucje ponadpowiatowe: Wojewoda M***, MWINB, GUNB,  WSA w W***, Ministerstwo Infrastruktury.
Wobec powyższego zwracam się z zapytaniem, czy podtrzymują Państwo iż nie doszło do naruszenia prawa przez pracowników tych instytucji. To znaczy, czy skłonienie *** do uwiarygodnienia wadliwych dokumentów pod pozorem obejścia przepisów budowlanych jest akceptowalnym sposobem uwiarygadniania wadliwej dokumentacji?
Pytanie jest tym bardziej zasadne, że coraz więcej wskazuje, że podobna „procedura” mogła zostać powtórzona ok. roku 2009.
Na marginesie wskazuję, że wiarę iż instytucje powiatowe wybawią Państwa z kłopotu i jakoś "wyjaśnią" sprawę należałoby uznać za wysoce naiwną. Tym bardziej, że  w ciągu ośmioletniej korespondencji nie zdołały tego zrobić.
W załączeniu materiał dowodowy
1. Spis dołączonych aktów notarialnych w których potwierdzona była służebność mieszkania ustanowiona na rzecz ***,  złożony przez *** wniosek o wykreślenie służebności po zgonie beneficjentki (wraz z odpowiednimi cytatami)
 2. Spis dołączonych dokumentów potwierdzających wykonywanie przez *** czynności na rzeczywiście istniejącym stanie fizycznym i prawnym
3. Korespondencja z PINB w G*** i Wydziałem Architektoniczno-Budowlanym przy Starostwie G*** na dowód uchylania się od ujawnienia dokumentacji  (najprawdopodobniej przyjętej do zasobów budowlanych w 2009 roku) w której wywodzą rzekome istnienie pod adresem K*** 53 w M***  obiektu o innej charakterystyce fizycznej i prawnej niż istnieje rzeczywiście w terenie i jest udokumentowany np w księgach wieczystych (****/0000****/5, ****/000****4/6, ****/000****5/3, ****/000****6/0 ) i dokumentacji budowlano-geodezyjnej przyjmowanej do zasobów w latach wcześniejszych (2003-2005).
4. Pismo do MWINB zawierające wyjaśnienie dlaczego ostatnia korespondencja w MWINB potwierdza istnienie dokumentacji do której odnoszę się w pkt 3
Z poważaniem
****

Załącznik 1
 Spis dołączonych aktów notarialnych w których potwierdzona była służebność mieszkania ustanowiona na rzecz ZB,  złożony przez ECH wniosek o wykreślenie służebności po zgonie beneficjentki (wraz z odpowiednimi cytatami)
1. ustanowienie  służebności mieszkania na rzecz ZB, poprzedniej współwłaścicielki nieruchomości, przez jej kolejnych nabywców aktem notarialnym -Repertorium A Nr 8047/73  z dnia  10.12. 1973.
"J i S małżonkowie Ch ustanawiają nieodpłatnie na rzecz ZB dożywotnią służebność mieszkania na pierwszym piętrze składającego się z dwóch izb ogrzewanego centralnie przez nich z prawem użytkowania pralni, piwnicy, połowy strychu i połowy szopy, z tym, że ZB nie wolno będzie w tym mieszkaniu meldować innych osób"
2. Akt notarialny darowizny 1/6 udziałów w nieruchomości  (Repertorium A Nr 1609/84)  z dnia  08.11.1984r podpisany przez JU(ciotka ECh) i MCh (ojciec ECh)
"W dziale III powołanej księgi wieczystej pod (..) numerem drugim natomiast wpisana jest służebność mieszkania na rzecz ZMB, na warunkach określonych w par 2 umowy ustanowienia służebności mieszkania z dnia 10 grudnia 1973 roku Rep A nr 8047/73.
W aktach powołanej wyżej księgi wieczystej znajduje się wypis powyższej umowy ustanowienia służebności mieszkania, z której wynika, że służebność ta polega na prawie korzystania przez ZB z dwóch izb na piętrze, ogrzewanych centralnie, z prawem używania pralni, piwnicy, połowy strychu i połowy szopy bez prawa meldowania innych osób.
Skapitalizowana wartość służebności określona została na kwotę 22.500 (dwadzieścia dwa tysiące pięćset ) złotych.”
3. Akt notarialny (Repertorium A Nr 2897/89  z dnia  25.09.1989r) darowizny 4/6 udziałów w nieruchomości  SCh na rzecz wnuków ECh i AU.
"W dziale III wpisana jest służebność mieszkania na rzecz ZB. "
Akt not Rep A Nr 10720_99  
4. Akt notarialny darowizny 1/6 udziałów w nieruchomości (Repertorium A Nr 10720/99)  z dnia  19.10.1999r  podpisany pomiędzy ECh a MCh.
"w dziale III księgi wieczystej widnieje wpis: " Służebność osobista mieszkania na rzecz ZB   na   warunkach   określonych   w   §   2   umowy ustanowienia służebności mieszkania z dnia 10 grudnia roku 1973. repertorium A nr 8047/73; "
5. Wniosek o wykreślenie służebności ustanowionej na rzecz ZB złożony przez ECh.

Załącznik 2
Czynności prawne wykonywane przez ECh  po 1993 roku na rzeczywiście istniejącej pod adresem K*** 53 w M*** nieruchomości oraz potwierdzające je dokumenty.
1. Wraz z pozostałymi współwłaścicielami (JU i AU)sporządziła inwentaryzację budynku mieszkalnego z propozycją podziału z wyodrębnieniem 3 samodzielnych lokali mieszkalnych oraz wystąpiła do Urzędu Miasta M*** z wnioskiem o stwierdzenie istnienia możliwości wydzielenia 3 lokali mieszkalnych uzyskując potwierdzenie Burmistrza Miast M*** o istnieniu takiej możliwości w roku 1996.
2. Podpisała akt notarialny darowizny połowy swoich udziałów w nieruchomości w 1999 roku dla swojego brata MCh(załączony jako pkt 4 w załączniku 1)
3. Wraz z pozostałymi współwłaścicielami (JU, AU i MCh) zainwestowała w doprowadzenie przyłączy kanalizacyjnych w 2003 roku
4. Złożyła wniosek o wykreślenie służebności mieszkania po śmierci beneficjanta (ZB - współwłaścicielka nieruchomości w latach 1950-1973) w roku 2003  (załączony jako pkt 5 w załączniku 1)
5. Wraz z pozostałymi współwłaścicielami (JU, AU i MCh) zainwestowała w wymiane pokrycia dachowego w 2004 roku
6.  Wraz z pozostałymi współwłaścicielami (JU, AU i MCh) sporządziła inwentaryzację budynku mieszkalnego z propozycją podziału w roku 2004 i zwróciła się do Starosty G*** z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o istnieniu 3 lokali mieszkalnych; zaświadczenie zostało wydane dwukrotnie w roku 2004 i 2005
7. Podpisała akt notarialny częściowego zniesienia współwłasności z wydzieleniem 3 samodzielnych lokali mieszkalnych w 25.05. 2005 roku (Repertorium A 1586/05 i złożyła wniosek o założenie dla jej lokalu nowej księgi wieczystej.
8. Podpisała umowę z pozostałymi właścicielami odnośnie użytkowania części nieruchomości pozostającej we współwłasności
9. Podpisała akt notarialny sprzedaży swojego lokalu wraz z przypisanymi do niego udziałami w częściach wspólnych w 2009 roku.

Załącznik 3
Korespondencja w wydziałem architektoniczno-budowlanym Starostwa G*** i PINB w G*** jako dowód iż te instytucje nie wybawią Państwa z kłopotu i nie wykażą rzeczywistego istnienia kiedykolwiek w terenie pod adresem K*** 53 w M*** obiektu o charakterystyce, która wynika z wystawianej przez nich dokumentacji po 2009 roku.
1. Pismo WAB.670.17.2018 z dnia 30.03.2018 (rzekomo odpowiedź na moje pismo z 01.03.2018 podane do Państwa wiadomości jako załącznik do skierowanego do Państwa pisma z dnia 03.03.2018)
2. Pismo WAB.670.17.1. 2018 z dnia 04.05.2018 (rzekomo odpowiedź na moje pismo z 04.04.2018 podane do Państwa wiadomości jako załącznik do skierowanego do Państwa pisma z dnia 05.04.2018)
3. Pismo WAB.670.29.2018 z dnia 23.05.2018 (rzekomo odpowiedź na moje pismo z 20.04.2018 podane do Państwa wiadomości jako załącznik do skierowanego do Państwa pisma z dnia 20.04.2018)
4. Ustosunkowanie się do pism WAB.670.17.2018 z dnia 30.03.2018, WAB.670.17.1. 2018 z dnia 04.05.2018,  WAB.670.29.2018 z dnia 23.05.2018,  przesłane do Starostwa G*** w dniu 05.06.2018
5. Kolejne pismo z dnia 05.06.2018 skierowane do wydziału architektoniczno-budowlanego
6. Kolejne pismo z dnia 05.06.2018 skierowane do PINB w G***

Publikujemy dalszą część naszej korespondencji w instytucjami powiatowymi (Starostwo i PINB). W zasadzie korespondencja ta niewiele wnosi poza udokumentowaniem iż nikt nam niczego nie chce wyjaśnić.
więcej

Kolejna skarga (41).
KRS / NSA / Kancelaria Premiera / Ministerstwo Sprawiedliwości
05.06.2018
Szanowni Państwo,
Na wstępie pragnę przypomnieć, że już trzeci miesiąc nie są Państwo w stanie nawet wyjaśnić co skłoniło co najmniej kilkudziesięciu sędziów (o ile nie więcej) do procesowania spraw tak jakby pod adresem K*** 53 w M*** znajdował się inny obiekt, niż ten który jest ujawniony w księgach wieczystych prowadzonych dla nieruchomości pod tym adresem i który można zobaczyć w terenie (choćby zdjęcia satelitarne dostępne na Google Maps). Do tego nie ujawniając niczego co by usprawiedliwiało takie działania.
Twierdzenie, ze nie jest Państwa obowiązkiem zainteresowanie się aż taką skalą sprzeniewierzenia się zasadzie niezawisłości sądownictwa jest zbyt absurdalne, aby można je było traktować inaczej niż jako wyraz specyficznego poczucia humoru. Tym bardziej, ze współistnieje z nią wystawianiem dokumentacji poświadczającej o tym, że obrębie sądownictwa nie są respektowane podstawowe zasady nakazanie przez Ustawodawcę takie jak jawność postępowań sądowych czy rękojmia ksiąg wieczystych.
Tym niemniej takie żarty nie mogą przesłonić faktu, że nie zdołali Państwo skłonić nawet skłonić pojedynczego sędziego do udzielenia wyjaśnień w sprawie. Mogę tylko wyrazić nadzieję, że przesłana w dniu 01.06.2018 część materiału dowodowego obecnego w zasobach Sądu Rejonowego w G*** pozwoli Państwu na lepsze zorientowanie się w sprawie.
Tym niemniej dopóki nie zdołają przywrócić Państwo wiarygodności działania sądownictwa przynajmniej w zakresie jawności postępowań - wszelkie skargi będą nadal kierowane do Państwa.
Z poważaniem
***
#
Skarga
Składam skargę na *** - sędziego WSA w W*** w związku z procesowaniem skargi na uchwałę Rady Miasta M*** z dnia 26.02.2013 nr 259/XXIV/13 zakończonej postanowieniem z dnia 01.08.2013 sygn IV SA/Wa 1655/13 ; Wnoszę również o skorzystanie z posiadanych uprawnień celem wszczęcia postępowania dyscyplinarnego dla ustalenia czy w trakcie procesowania sprawy nie doszło do rażącego przekroczenia uprawnień.
Uzasadnienie
W dniu 01.08.2013 sędzia WSA *** wydała postanowienie w sprawie IV SA/Wa 1655/13 o odrzuceniu skargi na Uchwałę Rady Miasta M*** z dnia 26.02.2013 nr 259/XXIV/13. Powyższą Uchwałą odrzucono skargę na Burmistrza Miasta M*** tym samym aktem prawa miejscowego usankcjonowano odmowę Burmistrza Miasta M*** ujawnienia kompletnej dokumentacji istniejącej w jego zasobach dotyczącej nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** jej właścicielom (czyli władającym nieruchomością osobom ujawnionym w dziale II ksiąg wieczystych prowadzonych dla nieruchomości pod tym adresem jako jej właściciele).
Już samo to musi budzić zdumienie, bowiem takie działanie nie wchodzi w zakres kompetencji Rady Miasta. Nawet pobieżna analiza tej części dokumentacji, która została udostępniona przez Burmistrza Miasta M*** właścicielom powinna spowodować niedowierzanie (lista znajdowała się w uzasadnieniu Uchwały). Bowiem nie zawierała żadnych dokumentów wskazujących na kontakt Urzędu Miasta M*** z władającymi nieruchomością właścicielami. Nawet w tak oczywistej formie jak decyzje podatkowe. Ponadto z treści skargi wynikało, że Skarżąca wie o znacznie większej ilości dokumentów, które wystawił Urząd Miasta M*** załatwiając sprawy z wniosku jej poprzedników prawnych. Postępowanie Burmistrza Miasta M*** było więc co najmniej zdumiewające, a sam fakt odmowy udzielenia pełnej informacji stawiał pod znakiem zapytania czy Skarżąca jest istotnie traktowana jak właściciel rzeczonej nieruchomości.
Nie powinno podlegać dyskusji, iż sytuacja w której instytucja państwowa usiłuje ukryć przed osoba ujawnioną w księgach wieczystych jako właściciel nieruchomości, że posiada w swoich zasobach udokumentowane pozostawanie w kontakcie z poprzednimi właścicielami i liczne dowody władania przez nich nieruchomością powinno wzbudzić najwyższą podejrzliwość i potrzebę wyjaśnienia sprawy.
Jednak najwyraźniej sędzia *** takiej potrzeby nie odczuła, bowiem skargę oddaliła sporządziwszy ponad dwustronicowe uzasadnienie dlaczego nie jest w zakresie jej obowiązków zajęcie się sprawą. Musi to budzić najszczersze zdumienie z następujących powodów
1. Uchwała Rady Miasta jest aktem prawa miejscowego i nie wydaje się aby w zakresie uprawnień sędziego było dochodzenie (cyt) "do konstatacji", że uchwała to nie uchwała, ale odpowiedź na skargę.
2. Odmowa udzielenia właścicielowi pełnej informacji o działaniach podejmowanych w stosunku do jego nieruchomości jest działaniem bezprawnym i uchwała sankcjonująca tego typu działania miała obowiązek zostać uchylona
3. Jeżeli istotnie sędzia *** uważała z jakichś względów, że załatwienie sprawy przekracza jej uprawnienia - to zgodnie z KPA miała obowiązek przekazać sprawę do odpowiedniego organu - bowiem w obiegu prawnym nie powinny pozostawać akty prawa miejscowego pozostające w ewidentnej sprzeczności z Konstytucją III RP (w tym konkretnym przypadku z poszanowaniem prawa do informacji i własności).
4. Sądownictwo administracyjne nie powinno ponadto pobierać opłat za sporządzenie dwustronicowego uzasadnienia , że sprawa nie jest w zakresie jego kompetencji.
Na marginesie należy wskazać, że sędzia *** swoimi działaniami udowodniła, że również przymuszenie tą ścieżką Burmistrza Miasta M*** do ujawnienia powodów da których wysuwa zdumiewające sugestie odnośnie stanu prawnego i fizycznego nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** napotyka na opór ze strony WSA w W*** Pozostaje więc otwartą kwestią czy istotnie sędzia sądu administracyjnego posiada uprawnienia do takiego działania Wobec czego wnoszę jak powyżej.
Z poważaniem
***

Kolejna skarga (40).
KRS / NSA / Kancelaria Premiera / Ministerstwo Sprawiedliwości
04.06.2018
Szanowni Państwo,
Na wstępie pragnę przypomnieć, że  już trzeci miesiąc nie są  Państwo w stanie nawet wyjaśnić co skłoniło co najmniej kilkudziesięciu sędziów (o ile nie więcej) do procesowania spraw tak jakby pod adresem K*** 53 w M*** znajdował się inny obiekt, niż ten który jest ujawniony w księgach wieczystych dla nieruchomości pod tym adresem i który można zobaczyć w terenie (choćby zdjęcia satelitarne dostępne na Google Maps). Do tego nie ujawniając niczego co by usprawiedliwiało takie działania.
Twierdzenie, ze nie jest Państwa obowiązkiem zainteresowanie się aż taką skalą sprzeniewierzenia się zasadzie niezawisłości sądownictwa  jest zbyt absurdalne, aby można je było traktować inaczej niż jako wyraz specyficznego poczucia humoru. Tym bardziej, ze współistnieje z nią wystawianiem dokumentacji poświadczającej o tym, że obrębie sądownictwa nie są respektowane podstawowe zasady nakazanie przez Ustawodawcę takich jak jawność postępowań sądowych czy rękojmia ksiąg wieczystych.
Tym niemniej takie żarty nie mogą przesłonić faktu, że nie zdołali Państwo skłonić nawet skłonić pojedynczego sędziego do udzielenia wyjaśnień w sprawie. Mogę tylko wyrazić nadzieję, że przesłana w dniu 01.06.2018 część materiału dowodowego obecnego w zasobach Sądu Rejonowego w G*** pozwoli Państwu na lepsze zorientowanie się w sprawie.
Tym niemniej dopóki nie zdołają przywrócić Państwo wiarygodności działania sądownictwa przynajmniej w zakresie jawności postępowań - wszelkie skargi będą nadal kierowane do Państwa.
Z poważaniem
***
#
Skarga
Składam skargę na *** - sędziego WSA   w W***  w związku z procesowaniem spraw związanych z nieruchomością przy ul K*** 53 w M*** w szczególności: wyrok z dnia 05.19.2013 w sprawie IV SA/Wa 913/13 ; wyrok z dnia 07.01.2014 sygn IV SA/Wa 1931/13  ;
Wnoszę również o skorzystanie z posiadanych uprawnień celem wszczęcia postępowania dyscyplinarnego dla ustalenia czy w trakcie procesowania spraw związanych z nieruchomością przy ul K*** 53 w M*** nie doszło do rażącego  przekroczenia uprawnień oraz świadomego współdziałania w próbie bezprawnej zmiany stanu prawnego nieruchomości
W uzasadnieniu należy zauważyć co następuje;
W latach 2013- 2014 sędzia *** brał udział w wydaniu 2 wyroków tj. wyrok z dnia 05.19.2013 w sprawie IV SA/Wa 913/13 ; wyrok z dnia 07.01.2014 sygn IV SA/Wa 1931/13 ; dotyczących nieruchomości przy ul. K*** 53 w M***.
Wyroki te oddalały skargi na postanowienia SKO w W***  podtrzymujące odmowę Burmistrza Miasta M***  wydania zaświadczeń następującej treści:
- zaświadczenia   potwierdzającego iż w rejestrach prowadzonych przez Urząd Miasta M***  brak jest jakichkolwiek dokumentów wystawionych przez osoby podające się za najemców posiadających decyzję administracyjną lub wystawionych na rzecz osób podających się za najemców posiadających decyzję administracyjną w odniesieniu do nieruchomości znajdującej się przy ul. K*** 53 w M***. (wyrok z dnia 05.19.2013 w sprawie IV SA/Wa 913/13)
- zaświadczenia  potwierdzającego, że :".. Burmistrz Miasta M***  ani żadna z osób działających z jego upoważnienia nie była sygnatariuszem jakiejkolwiek umowy przeniesienia własności w stosunku do nieruchomości znajdującej się przy ul K*** 53 w M*** lub jej części". (wyrok z dnia 07.01.2014 sygn IV SA/Wa 1931/13 )
Nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** jest nieruchomością, która zawsze pozostawała w prywatnych rękach, a kilka lat wcześniej była przedmiotem transakcji kupna-sprzedaży (co można było łatwo stwierdzić zaglądając do elektronicznej wersji ksiąg wieczystych dla niej prowadzonych). W takiej sytuacji zaświadczenia dotyczyły prostych udokumentowanych i oczywistych faktów i było żadnych podstaw dla odmowy ich wydania.
Już sam fakt odmowy wystawienia zaświadczeń przez Urząd Miasta M***  sugerował możliwość przypisania do tej nieruchomości dokumentacji z innego obiektu i możliwość dokonywania manipulacji na prawie własności bez wiedzy  władających nieruchomością właścicieli. W takiej sytuacji za najbardziej zdumiewające należałoby jednak uznać nie ujawnienie wszelkich okoliczności w uzasadnieniu i brak dążenia do jawnego wyjaśnienia sprawy zarówno ze strony Burmistrza Miasta M***  jak i podtrzymujących jego postanowienia kolejnych składów orzekających SKO w W*** .
W takiej sytuacji pozostaje niejasne dlaczego sędzia Łukasz Krzycki  i współdziałający w wydaniu wspomnianych wyroków sędziowie uznali, że są władni uznać postanowienia Burmistrza Miasta M***  i podtrzymujące je postanowienia SKO za właściwe i oddalić skargę.
Nie wynikało to w żaden sposób z zapisów ustanowionego przez Ustawodawcę prawa nie zakładającego ograniczeń w dostępie właściciela do informacji o jego własności bez względu na formę jaką wybierze.
Za szczególnie  niepokojące należy jednak uznać, że  sędzia *** i sędziowie współdziałający w wydaniu wyroku  z dnia 07.01.2014 sygn IV SA/Wa 1931/13 nie uznali za nieprawidłowość iż Burmistrz Miasta M***  nie może zaświadczyć iż nie podejmował bezprawnych czynności w stosunku do prywatnej nieruchomości. W takich okolicznościach uchylenie się od nakazania wyjaśnienia sprawy powinno w mojej opinii być rozpatrywane w kategoriach świadomego współdziałania w czynach zabronionych.
Na marginesie wskazuję, ze dzięki kooperacji SKO w W***  i WSA w W***  do chwili obecnej nie udało się przymusić kolejnego już Burmistrza Miasta M***  do wyjaśnienia sprawy.
Na marginesie wskazuję, że na chwilę obecną nie można wykluczyć, ze bezprawne czynności mogły istotnie zostać podjęte w stosunku do nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** bez poinformowania o tym władających nieruchomością właścicieli.
Wobec powyższego wnoszę jak powyżej.
Z poważaniem
***

Kolejna skarga (39).
KRS / NSA / Kancelaria Premiera / Ministerstwo Sprawiedliwości
03.06.2018
Szanowni Państwo,
Na wstępie pragnę przypomnieć, że  już trzeci miesiąc nie są  Państwo w stanie nawet wyjaśnić co skłoniło co najmniej kilkudziesięciu sędziów (o ile nie więcej) do procesowania spraw tak jakby pod adresem K*** 53 w M*** znajdował się inny obiekt, niż ten który jest ujawniony w księgach wieczystych dla nieruchomości pod tym adresem i który można zobaczyć w terenie (choćby zdjęcia satelitarne dostępne na Google Maps). Do tego nie ujawniając niczego co by usprawiedliwiało takie działania.
Twierdzenie, że nie jest Państwa obowiązkiem zainteresowanie się aż taką skalą sprzeniewierzenia się zasadzie niezawisłości sądownictwa  jest zbyt absurdalne, aby można je było traktować inaczej niż jako wyraz specyficznego poczucia humoru. Tym bardziej, ze współistnieje z nią wystawianiem dokumentacji poświadczającej o tym, że obrębie sądownictwa nie są respektowane podstawowe zasady nakazanie przez Ustawodawcę takich jak jawność postępowań sądowych czy rękojmia ksiąg wieczystych.
Tym niemniej takie żarty nie mogą przesłonić faktu, że nie zdołali Państwo skłonić nawet skłonić pojedynczego sędziego do udzielenia wyjaśnień w sprawie. Mogę tylko wyrazić nadzieję, że przesłana w dniu 01.06.2018 część materiału dowodowego obecnego w zasobach Sądu Rejonowego w G*** pozwoli Państwu na lepsze zorientowanie się w sprawie.
Tym niemniej dopóki nie zdołają przywrócić Państwo wiarygodności działania sądownictwa przynajmniej w zakresie jawności postępowań - wszelkie skargi będą nadal kierowane do Państwa.
Z poważaniem
***
##
Skarga
Składam skargę na ***  - sędzię WSA   w W*** w związku z procesowaniem spraw związanych z nieruchomością przy ul K*** 53 w M*** w szczególności: wyrok z dnia 02.10.2014 w sprawie IV SA/Wa 1214/14; wyrok z dnia 02.10.2014 sygn IV SA/Wa 1215/15; wyrok z dnia 19.12.2013 sygn IV SA/Wa 2050/13; wyrok z dnia 19.12.2013 sygn IV SA/Wa 2049/13;
Wnoszę również o skorzystanie z posiadanych uprawnień celem wszczęcia postępowania dyscyplinarnego dla ustalenia czy w trakcie procesowania spraw związanych z nieruchomością przy ul K*** 53 w M*** nie doszło do rażącego  przekroczenia uprawnień oraz świadomego współdziałania w próbie bezprawnej zmiany stanu prawnego nieruchomości
W uzasadnieniu należy zauważyć co następuje;
W latach 2013- 2014 sędzia *** brała udział w wydaniu 4 wyroków tj. wyrok z dnia 02.10.2014 w sprawie IV SA/Wa 1214/14; wyrok z dnia 02.10.2014 sygn IV SA/Wa 1215/15; wyrok z dnia 19.12.2013 sygn IV SA/Wa 2050/13; wyrok z dnia 19.12.2013 sygn IV SA/Wa 2049/13; dotyczących nieruchomości przy ul. K*** 53 w M***.
Wyroki te oddalały skargi na postanowienia SKO w W*** podtrzymujące odmowę Burmistrza Miasta M*** wydania zaświadczeń następującej treści:
- zaświadczenia   potwierdzającego, że „w rejestrach i ewidencjach Urzędu Miasta M*** brak jest jakichkolwiek dokumentów potwierdzających istnienie najemców w trybie decyzji administracyjnej w stosunku do nieruchomości znajdującej się przy ul. K*** 53 w M***". (wyrok z dnia 02.10.2014 w sprawie IV SA/Wa 1214/14)
- zaświadczenia  potwierdzającego, że „w rejestrach i ewidencjach Urzędu Miasta M*** brak jest jakichkolwiek dokumentów potwierdzających samoistne posiadanie gminy w stosunku do nieruchomości znajdującej się przy ul. K*** 53" (wyrok z dnia 02.10.2014 sygn IV SA/Wa 1215/15);
- wydania zaświadczenia, ze  „w latach 2006-2012 nie podejmował żadnych kroków w celu zmiany stanu prawnego nieruchomości znajdującej się przy ul. K*** 53 w M***, a w szczególności nie występował o zasiedzenie wspomnianej nieruchomości, ani nie wystawiał dokumentów w celu wystąpienia osoby trzeciej o zasiedzenie wspomnianej nieruchomości" (wyrok z dnia 19.12.2013 sygn IV SA/Wa 2050/13);
- zaświadczenia GGP.680.36.2013, że .„Urząd Miasta M*** ani Burmistrz Miasta M*** działając jako reprezentanci gminy M*** w latach 2006-2012 nie podejmowali żadnych czynności zmierzających do zmiany stanu prawnego nieruchomości znajdującej się przy ul. K*** 53 w M***, a w szczególności nie występowali do sądu, oraz nie działali jako strona ani świadek w jakichkolwiek sprawach skutkujących zmianą stanu prawnego wspomnianej nieruchomości". (wyrok z dnia 19.12.2013 sygn IV SA/Wa 2049/13);
Nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** jest nieruchomością, która zawsze pozostawała w prywatnych rękach, a kilka lat wcześniej była przedmiotem transakcji kupna (co można było łatwo stwierdzić zaglądając do elektronicznej wersji ksiąg wieczystych dla niej prowadzonych). W takiej sytuacji zaświadczenia dotyczyły prostych udokumentowanych i oczywistych faktów i było żadnych podstaw dla odmowy ich wydania.
Już sam fakt odmowy wystawienia zaświadczeń przez Urząd Miasta M*** sugerował możliwość przypisania do tej nieruchomości dokumentacji z innego obiektu i możliwość dokonywania manipulacji na prawie własności za plecami władających nieruchomością właścicieli. W takiej sytuacji za najbardziej zdumiewające należałoby jednak uznać nie ujawnienie wszelkich okoliczności w uzasadnieniu i brak dążenia do jawnego wyjaśnienia sprawy zarówno ze strony Burmistrza Miasta M*** jak i podtrzymujących jego postanowienia SKO w W***.
W takiej sytuacji pozostaje niejasne dlaczego sędzia *** i współdziałający w wydaniu wspomnianych wyroków sędziowie uznali, że są władni uznać postanowienia Burmistrza Miasta M*** i podtrzymujące je postanowienia SKO za właściwe i oddalić skargę.
Nie wynikało to w żaden sposób z zapisów ustanowionego przez Ustawodawcę prawa nie zakładającego ograniczeń w dostępie właściciela do informacji o jego własności bez względu na formę jaką wybierze.
Za szczególnie  niepokojące należy jednak uznać, że  sędzia *** i współdziałający w wydaniu wyroków sędziowie ; wyrok z dnia 19.12.2013 sygn IV SA/Wa 2050/13; wyrok z dnia 19.12.2013 sygn IV SA/Wa 2049/13  nie uznali za nieprawidłowość iż Burmistrz Miasta M*** nie może zaświadczyć iż nie podejmował bezprawnych czynności w stosunku do prywatnej nieruchomości. W takich okolicznościach uchylenie się od nakazania wyjaśnienia sprawy powinno w mojej opinii być rozpatrywane w kategoriach świadomego współdziałania w czynach zabronionych.
Na marginesie wskazuję, ze dzięki kooperacji SKO w W*** i WSA w W*** do chwili obecnej nie udało się przymusić kolejnego już Burmistrza Miasta M*** do wyjaśnienia sprawy.
Na marginesie wskazuję, że na chwilę obecną nie można wykluczyć, ze bezprawne czynności mogły istotnie zostać podjęte.
Wobec powyższego wnoszę jak powyżej.
Z poważaniem
***

Po długich potyczkach z sądownictwem mamy jakieś dziwne wrażenie, że jego "niezawisłość" istnieje w sposób czysto teoretyczny, a prawdziwa rola sądu polega na wymyślaniu najdziwniejszych usprawiedliwień dla tego co wyrabiają instytucje państwowe/samorządowe. Inaczej trudno jest wyjaśnić to, że sądownictwo administracyjne nie tylko latami spokojnie przechodziło do porządku dziennego nad tym, że wydawane są "decyzje zwrotowe" które nie wiadomo czego dotyczą, ale nawet dorobiło coś w rodzaju wyjaśnienia dlaczego takie postępowanie jest słuszne.
Lista zasług sądownictwa powszechnego wydaje się być długa. Długo nas zachwycała uchwała Sądu Najwyższego z 28 lutego 1989 roku, którą w zasadzie wywalił cały system ksiąg wieczystych w powietrze stwierdzając, że dział opisujący dla jakiej nieruchomości księga jest prowadzona za niewiarygodny. Chyba trzeba być naprawdę wybitnym prawnikiem aby nie zauważyć, że prawa własności, które nie wiadomo czego dotyczą nie mają nie tylko wiarygodności, ale nawet znaczenia.
Jednak studiując orzecznictwo dotyczące zwrotu nieruchomości ze zdumieniem stwierdziliśmy, że opisaną powyżej uchwała to się tylko Sąd Najwyższy tylko rozpędzał.  Okazuje się, ze wpadł również na pomysł, że księga wieczysta jest czymś zupełnie niewiarygodnym (a przynajmniej nie zasługującym na to, żeby jej zapisów trzymać się w postępowaniach sądowych) oraz to, że ujawnionym w tej księdze wieczystym właścicielom niekoniecznie trzeba mówić wszystko co dotyczy ich nieruchomości.
Przyznajemy, że geniuszu orzecznictwa zarówno Sądu Najwyższego jak i sądownictwa administracyjnego  (które Sądowi najwyższemu w genialnych pomysłach bynajmniej nie ustępuje) w sprawach dotyczących praw własności do nieruchomości nie jesteśmy jeszcze w stanie objąć naszymi małymi rozumkami. Ale cały czas się wgryzamy.....
więcej

Decyzje zwrotowe czyli o prawach wskrzeszanych nieboszczyków
Przez długi czas nas zastanawiało dlaczego nikt nie chce uznać za potwierdzenie nieprawdy dwóch informacji pochodzących sprzed 2009 roku pozostających w ewidentnej sprzeczności z dużym wolumenem dokumentów opisujących co się z  nieruchomością pod adresem K 53 w M na przestrzeni lat działo.
Dopiero gdy zestawiliśmy je razem to zauważyliśmy, że nie tyle odnoszą się one do innej nieruchomości tylko jakby do tej samej na poły zakonserwowanej w czasie. Razem wyglądały tak jak nieruchomość przy K 53 w M w latach 1920-tych z właścicielami z lat 1920-tych  na której ktoś postawił jakiś domek (nieco inny niż rzeczywiście stojący).  
W zasadzie wyglądało to trochę surrealnie. Tym bardziej, ze właśnie te dwa dokumenty są po 2009 roku traktowane przez instytucje państwowe jako prawda objawiona. W przeciwieństwie do pozostałych powstałych przez 2009 rokiem, które są najczęściej po prostu ignorowane.
Pogrzebawszy trochę w internecie dowiedzieliśmy się o jednym procesie, który może skutkować wirtualnym przeniesieniem nieruchomości z przeszłości w czasy współczesne jako prawnie obowiązującego stanu faktycznego - są nim decyzje zwrotowe.
Decyzja zwrotowa to zwrócenie nieruchomości będącej we władaniu Skarbu Państwa jej prawowitemu właścicielowi (którego Państwo w przeszłości pozbawiło władania a nawet praw własności do nieruchomości) lub jego spadkobiercom.  
Nieruchomość przy ul K 53 w M była zawsze w rękach właścicieli. Skarb Państwa jej nie przejął, automatycznie nie mógł więc jej zwrócić. Jednak gdy zagłębiliśmy się w przepisy to okazało się, ze w pewnych warunkach hmm... taki numer jest jednak wykonalny.  Przy takich przepisach nie możemy więc wykluczyć, że nieruchomość zwrócono wskrzeszonym nieboszczykom dyskretnie pomijając, że mieli oni spadkobierców, którzy nieruchomość w latach 1950-tych zbyli. I niestety coraz więcej wskazuje, że tak się właśnie stało.
więcej

Zwycięzca trzeci czyli WSA i spółka
Jak się okazało do grona zasłużonych w pukaniu od dołu (kiedy wydawało się, że to już dno) dołączył także Wojewódzki Sąd Administracyjny. Bynajmniej nie stało się tak z uwagi na jego zasługi dla nieruchomości przy ul. K. 53 w M. (chociaż trzeba przyznać, że tu też się zasłużył). Otóż w poszukiwaniu co też instytucje państwowe mogły zrobić z nieruchomością przy ul. K 53 w M, że boją się wyjaśnić to z właścicielami w sposób jawny trafiliśmy na tzw. decyzje zwrotowe (czyli decyzje unieważniające orzeczenia dotyczące przejęcia prywatnych nieruchomości na Skarb Państwa na podstawie różnego rodzaju PRL-owskich dekretów). Co prawda dla nieruchomości przy ul. K 53 w M wydawało się, ze nie ma to zastosowania (bo nieruchomości nigdy Skarb Państwa nie przejął, wiec logiczne, że nie mógł jej też zwrócić). Jednak po za poznaniu się z orzecznictwem sądownictwa administracyjnego dotyczącego tematu okazuje się, że jakaś tam decyzja zwrotowa zastosowanie jak najbardziej może mieć. W świetle tego co udało się wyczytać wychodzi bowiem, że decyzję zwrotową można wydać właściwie w odniesieniu do dowolnej nieruchomości, nie przejmując się ani tym, gdzie ta nieruchomość właściwie jest ani czy w ogóle istnieje. Poza tym taka sytuacja niewątpliwie dobrze tłumaczyłaby dlaczego instytucje państwowe nie chcą pisnąć ani słowa o tym co narozrabiały ;-)
Żeby wyjaśnić temat pozwolimy sobie przekleić analizę lokalnego portalu zajmującego się geodezyjnym bałaganem w miasteczku M
więcej

13. UMOWY INDEMINIZACYJNE
Mówiąc w skrócie umowy indeminizacyjne to umowy podpisywane przez PRL z różnymi państwami w latach 1940-1970 na podstawie których osoby, które po II wojnie światowej znalazły się w tych państwach mogły zdać Skarbowi Państwa nieruchomości pozostawione na terenie PRL w zamian za odszkodowanie. Nieruchomości które Skarb Państwa nabył w wyniku takich umów jest na terenie M*** pięć. Z tego w dwóch przypadkach Urząd Miasta M*** uznał, że indeminizacja to rzecz tak niepewna, że jeszcze raz nieruchomości nabył, tym razem przez zasiedzenie, dwie nie wiadomo gdzie są, a jedna została chyba źle dopasowana.
Najbardziej zjawiskowy w tej kategorii jest jednak przypadek małego kawałka gruntu znajdującego się tuż przy siedzibie UMM. Siedziba jest jedną z nieruchomości nabytych przez umowę indeminizacyjną, które UMM postanowił jednak nabyć raz jeszcze, tym razem zasiadując. Coś jednak mu się przy tym pokręciło bo kawałka tej nieruchomości zapomniał zasiedzieć.
Aktualnie mamy wiec ten kawałek gruntu, który choć według dokumentacji będącej w posiadaniu Ministerstwa Finansów jest niewątpliwie własnością Skarbu Państwa to UMM z sobie tyko znanych przyczyn odmawia przyjęcia tego faktu do wiadomości.
Co ciekawe dysponent mienia Skarbu Państwa w M*** czyli Starostwo G*** też odmawia przyjęcia tego do wiadomości. Na szczęście obydwie instytucje nie kwestionują, że w tym miejscu jest ulica. Może dlatego, że jest tam nie tyle ulica co skwer z pomnikiem ;-)

do: Wojewoda Mazowiecki, CBA, NIK, ABW
dw: Kancelaria Premiera, Kancelaria Prezydenta, Ministerstwo Sprawiedliwości, MSWiA, Ministerstwo Infrastruktury
Szanowni Państwo,
Przesyłamy do Państwa wiadomości kolejną sygnalizację obywatelską dotyczącą sposobu w jaki lokalne instytucje dokonywały w Gminie M*** czynności dotyczących nieruchomości (szczególnie nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa). Wyrażamy nadzieję iż treść sygnalizacji zainspiruje Państwa do podjęcia działań sprawdzających w zakresie:
1. które nieruchomości w M*** będące własnością Skarbu Państwa w dniu 27.05.1990 (data wejścia w życie ustawy o samorządzie gminnym) nie są taką własnością obecnie oraz jak przeszły na własność innego podmiotu
2. którymi nieruchomościami w M*** Skarb Państwa władał w roku 1990 oraz w jaki sposób przekazano władanie nad nimi właścicielom (chodzi nam zwłaszcza o to w jaki sposób ustalano, że dokumenty z których wywodziły się ich prawa własności pasują do tych konkretnych nieruchomości).
Poniższa sygnalizacja dotyczy braku zlokalizowania nieruchomości, błędnego zlokalizowania nieruchomości lub kwestionowania praw Skarbu Państwa do nieruchomości nabytych przez Skarb Państwa w wyniku umów indeminizacyjnych i znajdujących się w Gminie M***.
Dokumentów opiewających na takie nieruchomości jest 5 zestawów w tym:
1. dwa zastawy nie są przypisane do żadnej konkretnej lokalizacji nieruchomości
2.jeden zestaw został najprawdopodobniej niewłaściwie przypisany do nieruchomości
3. dwa zestawy prawidłowo dopasowane zestawy zostały zignorowane, a następnie Skarb Państwa nabył te nieruchomości inną drogą (zasiedzenie). Na szczególną uwagę zasługuje to nieruchomość przy ul. K*** 45 gdzie cześć nieruchomości oryginalnie nabyta przez indeminizację nie została zasiedziana. Z niezrozumiałych przyczyn lokalne instytucje nie uznają praw Skarbu Państwa do tego kawałka gruntu mimo iż nabycie go przez Skarb Państwa w wyniku umowy indeminizacyjnej jest bezsprzeczne.
z poważaniem


14. SYSTEM INFORMATYCZNY
O ile w przypadku nieruchomości Skarbu Państwa można jeszcze UMM usprawiedliwiać tłumacząc, że usiłuje sobie jakoś poradzić z bałaganem odziedziczonym jeszcze po PRL, to w przypadku nieruchomości gminnych żadnego usprawiedliwienia nie ma. Gmina powstała w roku 1989 i według obowiązujących przepisów żadnych istotnych dokumentów powstałych od tego czasu nie można było wyrzucić, co najwyżej oddać do archiwum. Każdą gminną nieruchomość teoretycznie można więc prześledzić od momentu jej nabycia przez UMM. Jednak jak powiedzieliśmy jest to założenie czysto teoretyczne.
Jak się okazało w UMM występuje bowiem zjawisko "teoretycznie sprzecznych danych" dotyczących gminnych nieruchomości, które to dane udostępniać można tylko osobom posiadającym umiejętność "odpowiedniego odczytu i komentarza". Danymi takimi okazała się dwa lata temu ewidencja nieruchomości gminnych, a cytat pochodzi z pisma odmawiającego jej udostępniania.
Nie kwestionujemy bynajmniej słuszności wyjaśnień UMM tłumaczących, ze powodem jest błąd we wdrożeniu systemu informatycznego, przez co UMM musiał postawić sobie drugi system informatyczny na boku. Pragniemy tylko zauważyć, że wyjaśnień tych nie potwierdza Urząd Marszałkowski odpowiedzialny za wdrożenie rzekomo zawierającego błędy systemu. Poza tym trwające latami używanie dwóch równoległych systemów zawierających "teoretycznie sprzeczne dane" to niewątpliwie nie jest zdrowa sytuacja.

do: Wojewoda Mazowiecki, CBA, NIK, ABW
dw: Kancelaria Premiera, Kancelaria Prezydenta, Ministerstwo Sprawiedliwości, MSWiA, Ministerstwo Infrastruktury
Szanowni Państwo,
Przesyłamy do Państwa wiadomości kolejną sygnalizację obywatelską dotyczącą sposobu w jaki lokalne instytucje dokonywały w Gminie M*** czynności dotyczących nieruchomości (szczególnie nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa). Wyrażamy nadzieję iż treść sygnalizacji zainspiruje Państwa do podjęcia działań sprawdzających w zakresie:
1. które nieruchomości w M*** będące własnością Skarbu Państwa w dniu 27.05.1990 (data wejścia w życie ustawy o samorządzie gminnym) nie są taką własnością obecnie oraz jak przeszły na własność innego podmiotu
2. którymi nieruchomościami w M*** Skarb Państwa władał w roku 1990 oraz w jaki sposób przekazano władanie nad nimi właścicielom (chodzi nam zwłaszcza o to w jaki sposób ustalano, że dokumenty z których wywodziły się ich prawa własności pasują do tych konkretnych nieruchomości).
Poniższa sygnalizacja dotyczy braku panowania Gminy M*** nad swoim własnym mieniem, a szczególnie posiadaniem "teoretycznie sprzecznych danych" odnośnie gminnych nieruchomości.
W szczególności należy tu wymienić:
- wdrożenie przez Urząd Miasta M*** dwóch systemów informatycznych do zarządzania informacjami o gminnych nieruchomościach co jak sam Urząd Miasta M*** przyznaje zaskutkowało powstaniem "teoretycznie sprzecznych danych". Mimo iż podawanym przez Urząd Miasta M*** powodem są problemy z wdrożeniem systemu informatycznego to Urząd Marszałkowski (odpowiedzialny za wdrożenie systemu) nie potwierdza tych informacji.
z poważaniem

więcej