Prawa własności a dokumentacja budowlana po raz pierwszy.
Kilka miesięcy temu Sąd Okręgowy w W* raczył był wydać orzeczenie w sprawie remontu budynku gospodarczego (V Ca 1992/17  z dnia  09.04.2019 ). Pomimo zgłoszenia naszych obiekcji orzeczenie to cały czas pozostaje w obiegu prawnym i jakoś nikt nie może dopatrzeć się w nim nieprawidłowości. Budzi to nasze najszczersze zdziwienie i to nie tylko z tego względu, ze w uzasadnieniu potwierdzono istnienie ksiąg wieczystych prowadzonych dla nieruchomości, a następnie przeprocesowano sprawę tak jakby faktyczny stan prawny dla nieruchomości był inny niż zapisano w tych księgach wieczystych. Dziwi nas przede wszystkim to , ze jedynym możliwym "dowodem" na  rzekome istnienie innego stanu faktycznego, obecnym w aktach sprawy, jest co najwyżej  zlecona przez prowadzącego sprawę sędziego ewidentnie  wadliwa i dwuznaczna ekspertyza budowlana. Sędziów w żadnym wypadku nie przekonały dowody, ze w sytuacji prawnej ujawnionej w księgach wieczystych zlecenie ekspertyzy nie wydaje się mieć jakichkolwiek  podstaw prawnych, ani, że sama  ekspertyza nie ma żadnego oparcia w rzeczywistości i sugeruje istnienie sytuacji jakiej pod wskazanym adresem nigdy w okresie istnienia Państwa Polskiego nie było.
 Rzeczone orzeczenie jest  więc jednym  z  przykładów zastąpienia w postępowaniu cywilnym  jawnych uzgodnień dotyczących stanu prawnego nieruchomości dołączeniem do akt sprawy wadliwej i dwuznacznej dokumentacji budowlanej lub dokumentacji powstałej w wyniku procesu budowlanego.  W podobny sposób były prowadzone w zasadzie wszystkie postępowania cywilne.
Nie będziemy się kłócić z tym, ze taki sposób dokonywania "uzgodnień" jest zgodny z prawem i ma umocowanie w utrwalonych liniach orzeczniczych wypracowanych długotrwałą działalnością Sądu Najwyższego.  Jednak chcielibyśmy wiedzieć z czym w tak nieortodoksyjny sposób "uzgadnia" się księgi wieczyste odzwierciedlające porządek prawny Państwa Polskiego. Bo jak do tej pory żadna z instytucji nie zakwestionowała faktu, że w przypadku tak dobrze udokumentowanej nieruchomości jak ta przy ul K* 53 w M*  jedynym sposobem wprowadzenia do obiegu prawnego informacji o rzekomym istnieniu alternatywnego stanu prawnego czy geodezyjnego jest proces reprywatyzacyjny. Takie roszczenie reprywatyzacyjne nie mogło by jednak wynikać z działań Państwa Polskiego, bo nieruchomość przy ul K* 53 w M* nigdy nie została przez Państwo Polskie znacjonalizowana i do tej pory pozostaje własnością oraz we władaniu następców prawnych przedwojennych właścicieli.....
więcej

Do Rzecznika Praw Obywatelskich pisaliśmy kilka razy.  Ostatnio 05.04.2018r.  Jakoś się z nim wtedy chyba jednak nie dogadaliśmy. Może dlatego, że wtedy jeszcze nie doszliśmy do tego, że chodzi najprawdopodobniej o jakieś absurdalne roszczenie reprywatyzacyjne zgłoszone do prywatnej nieruchomości, które instytucje państwowe uparły się żeby uwiarygodnić. Unikając przy tym informowania o jego istnieniu prawowitych właścicieli, tej nigdy  nie znacjonalizowanej nieruchomości,  będących następcami prawnymi (rzeczywistych) przedwojennych właścicieli.
Wydaje nam się jednak, że RPO powinien być zainteresowany wsparciem naszej akcji doprowadzenia do ujawnienia co to za nadzwyczajne roszczenie spowodowało dziesięcioletnie przygody w Krainie Instytucji Państwowych pracowicie opisywane w Dziennikach Ćwoków. W końcu pod naruszenie praw człowieka podchodzi chyba zmuszanie właścicieli nieruchomości do trwającej dziesięć lat zgadywanki dlaczego ich prawa własności przestały być nagle szanowane
więcej

Organizujemy placówkę kulturalno-oświatową w nieistniejących (według kilkuset funkcjonariuszy państwowych) częściach naszej nieruchomości.
Wykazywanie, że IIRP, PRL i IIIRP jest "powielaną pomyłką" w takim zakresie w jakim nie pasuje do jakiegoś roszczenia reprywatyzacyjnego jest w naszej opinii tak wybitnym osiągnięciem instytucji państwowych, że wymaga uwiecznienia nie tylko w wirtualnej formie. Postanowiliśmy więc w tej części naszej nieruchomości, która według instytucji państwowych nie istnieje urządzić muzeum poświęcone ich wyczynom. Mamy nadzieję że taki hołd wzruszy je do tego stopnia, że pokażą nam wreszcie to nieszczęsne roszczenie które próbują uwiarygodnić.  
Eksponatów mamy dostatek. Jakichś trzydzieści segregatorów w których różnego rodzaju instytucje próbują przekonać nas, że nie może istnieć ani nasza nieruchomość w takiej formie jak istnieje, ani my jako jej właściciele. Oraz, że nie powinniśmy dopytywać skąd takie rewelacje zostały wzięte.
Ponadto w szopie ogrodowej planujemy urządzić specjalną wystawę poświęconą wyczynom sądownictwa powszechnego. Z ustaleń sądownictwa powszechnego wynika bowiem, że nasza szopa ogrodowa w ogóle istnieje. Na jej miejscu istnieje natomiast coś czego kompleksowy remont kosztuje ok. 3000 zł, a jednocześnie jest nieopłacalny. Co sugeruje nie  tyle naszą szopę ogrodniczą (znaczy dość solidny budynek o pow ok 70 m2), ale coś w rodzaju psiej budy.
 W dalszych planach mamy także urządzenie ścieżki tematycznej na terenie posesji pt. "W poszukiwaniu zaginionej latryny (i nie tylko)". Będzie to atrakcyjna zabawa rodzinna mająca na celu odnalezienie na terenie posesji obiektu klasy PKOB 1274 (szalet publiczny, koszary, areszt śledczy itp) której dopatrzyła się tam jedna z instytucji.
Gdyby funkcjonariusze państwowi zjawili się z wizytą w naszym muzeum to chętnie urządzimy też dla nich seans spirytystyczny. Być może jeśli wywołamy w jego trakcie duchy przedwojennych właścicieli naszej nieruchomości to zdołają przekona funkcjonariuszy państwowych, że od lat 1930-tych spoczywają na Powązkach, a nie mimo sędziwego wieku 140 lat cieszą się dobrym zdrowiem. Jak do tej pory funkcjonariuszy państwowych nie przekonały o tym ani nekrologi, ani dokumenty postępowań spadkowych, ani sam dobrze zachowany nagrobek.
Co prawda z dotychczasowych doświadczeń wynika, że nawet oględziny nieruchomości nie są w stanie zmienić przekonania instytucji państwowych, że powinna wyglądać inaczej niż rzeczywiście wygląda. Pomyśleliśmy jednak, że nie wypada zaniedbywać żadnej szansy przekonania instytucji państwowych że skoro postanowiły uwiarygodnić roszczenie reprywatyzacyjne do nieruchomości, która nie była znacjonalizowana i do tej pory pozostaje własnością oraz we władaniu następców prawnych przedwojennych właścicieli to ci właściciele zasługują przynajmniej na obejrzenie roszczenia, które w rozumieniu instytucji państwowych jest bardziej wiarygodne niż całość dokumentacji obejmującej II RP, PRL i III RP z której wynika, że żadne roszczenie nie może istnieć.
Przyszłe Muzeum Wielkiej Biurwy czyli zdjęcia z wnętrza budynku, który w rzeczywiście istniejącej formie według instytucji państwowych nie ma prawa istnieć (dzięki czemu nie możemy go wyremontować)
więcej

Już pisaliśmy o tym, że bodajże od początku tego roku Sąd Rejonowy w Gr* zaczął w zdumiewający sposób traktować  nasze wnioski o wyjaśnienie dlaczego sprawy związane z nieruchomością przy ul K* 53 w M* są procesowane tak jakby pod tym adresem znajdował się inny obiekt niż wynika to z zapisów ksiąg wieczystych prowadzonych dla tej nieruchomości. Zaczął mianowicie te wnioski traktować jako …  wnioski o zmianę zapisów w tych księgach wieczystych (a konkretnie wnioski o wpisanie ostrzeżenia o niezgodności ich zapisów ze stanem faktycznym).
Nie to nas jednak zdumiało najbardziej, bo w działaniach Sądu Rejonowego w G* nic nas już chyba za bardzo nie zdziwi. Powodem naszego opadoszczęku było to iż nieprawidłowości w takim podejściu do sprawy nie dopatrzył się m. in  Sąd Okręgowy w W*, w ten sposób sugerując, że w jego ocenie to najnormalniejsza rzecz na świecie
więcej

SKO w W*, Sąd Okręgowy w W*. Sąd Apelacyjny w W*. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W*. Prokuratura Okręgowa w W*. Prokuratura Regionalna w W*. Wojewoda *** . GUGiK . GUNB. *WINB, MSWiA, Ministerstwo Sprawiedliwości, Ministerstwo Infrastruktury, Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju, Kancelaria Premiera, KRS, Sąd Najwyższy, NSA
11.10.2019
Szanowni Państwo,
Po raz kolejny  składamy  Państwu serdeczne życzenia zdrowia oraz pomyślności z okazji zbliżającej się  10 rocznicy odmowy wyjaśnienia powodów dla których instytucje państwowe (w tym Państwa instytucja) zaczęły, poczynając od 2009 roku,  procesować sprawy związane z nieruchomością przy ul K* 53 w M* tak jak gdyby na jej miejscu znajdował się inny obiekt z innym właścicielem niż wynika to z dokumentów, rejestrów Państwa Polskiego (IIRP, PRL, IIIRP) i istniejącej w tym okresie  sytuacji w terenie.
Przypominamy również, że tą okrągłą rocznicę chcemy uczcić wpisując III RP do Księgi Rekordów Guinnessa jako jedyne państwo, które przez własnych urzędników, sędziów, prokuratorów etc jest traktowane jako "powielana pomyłka". Mamy też nadzieję, że przy okazji ktoś zdecyduje się wreszcie ujawnić dokument o tak porażającej sile, że zdołał przekonać kilkuset pracowników instytucji państwowych, że powinni procesować sprawy związane z prywatną nieruchomością tak jakby na jej miejscu znajdował się inny budynek z innym właścicielem nie tłumacząc niczego rzeczywistemu właścicielowi rzeczywiście istniejącej nieruchomości. Domyślamy się już co prawda  iż tym dokumentem najprawdopodobniej jest zgłoszone roszczenie reprywatyzacyjne, ale nie mamy pojęcia co w nim takiego jest, ze  nie można było go po prostu  dołączyć do akt sprawy i wszystkiego wyjaśnić jakieś....... 10 lat temu.
W załączeniu przesyłamy jeszcze nie pełna, ale uzupełnioną o kolejnych 10 nazwisk, listę pracowników instytucji ponadpowiatowych, którzy zajmowali się sprawami związanymi  z nieruchomością przy ul Krasińskiego 53 w Milanówku i nie zdołali dopatrzeć się niczego niewłaściwego w sposobie w jaki były procesowane. Dodano nazwiska 10 sędziów Sądu Okręgowego w Warszawie, który wydaje się być prawdziwym rekordzistą w "nie dopatrywaniu się nieprawidłowości" w procesowaniu spraw przy założeniu istnienia w danym miejscu innej nieruchomości z innym właścicielem niż rzeczywiście istnieje.
Z poważaniem
Akcja społeczna Niespotykanie Spokojny Obywatel
aktualna, jeszcze nie kompletna, lista pracowników instytucji ponadpowiatowych  (tutaj)

W ramach akcji wielkiego podlizywania się do instytucji państwowych nie mamy zamiaru ograniczać się wyłącznie do instytucji z którymi już mieliśmy do czynienia. Gdyby jakaś instytucja państwowa chciała być przez nas obficie podlana wazeliną wystarczy tylko że się zgłosi. Z własnej inicjatywy postanowiliśmy podlać wazeliną jedynie Prokuratorię Generalną. jest to bowiem instytucja, która zgodnie z zapisami  ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym ma wiedzę które nieruchomości Skarb Państwa ma. Jeśli nasza nieruchomość to nie jest wyłącznie fantazyjna działalność reprywatyzacyjna wnusia jakiegoś szmalcownika tylko  zaplątała się również  w jakimś urzędowym spisie to liczymy na to, że  Prokuratoria Generalna nam nie tylko o tym powie, ujawni stosowne dokumenty i jawnie wyjaśni sprawę.
Aby Prokuratorię Generalną do tego zmotywować postanowiliśmy wysunąć jakieś roszczenie. Prokuratoria Generalna bowiem poza trzymaniem spisu nieruchomości Skarbu Państwa trzyma jeszcze dostęp do państwowej kasy
Nie chodzi przy tym bynajmniej o to, że jesteśmy pazerni bo roszczenie postanowiliśmy wyliczyć tak, żeby ułatwić następnie jego ściągnięcie z czcigodnych, miłych, pięknych i inteligentnych funkcjonariuszy państwowych, którzy przez dziesięć lat procesowali sprawy naszej nieruchomości odmawiając nam powiedzenia skąd wzięło się to, że powinna wyglądać inaczej oraz mieć innego właściciela.
Na początek więc napisaliśmy  do Prokuratorii Generalnej domagając się skromnie sumy 3- krotności wynagrodzenia każdego funkcjonariusza państwowego, który mając do czynienia z nasza sprawą zapomniał poinformować nas dlaczego wszystkie sprawy związane z naszą nieruchomością są procesowane tak jakby jej nie było, a na jej miejscu był inny obiekt z innym właścicielem (aby ułatwić liczenie zakładamy, ze przeciętny urzędnik zarabia średnia krajową, a przeciętny sędzia jej dwukrotność)
Dołączyliśmy tez skromną sugestię iż niniejsza danina powinna zostać odzyskana przez Skarb Państwa z majątku osobistego wspomnianych funkcjonariuszy państwowych.
więcej

Ostatnio otrzymaliśmy od Sądu Okręgowego w W* serię pism (w tym dwa o identycznej treści) w których po raz bodajże już kilkusetny zapewniono nas, ze niczego nam nie będzie się wyjaśniać. Przyznajemy, ze w tym momencie opadły nam i ręce i nogi.
W tym miejscu należy przypomnieć, ze Sąd Okręgowy w W* jest instytucją nadzoru, która najczęściej musiała zajmować się sprawą naszej nieruchomości. Wynikało to po części z ilości spraw mających związek z naszą nieruchomością prowadzonych w różnych trybach głównie przed Sądem Rejonowym w G* (ale nie tylko).  Ponieważ sądy rejonowe prowadziły sprawy tak jakby jakaś tajemna siła przeniosła je do innej rzeczywistości niż ta widoczna dla zwykłych śmiertelników i obecna w dokumentach Państwa Polskiego - byliśmy zmuszeni do słania skarg/ zażaleń/ odwołań etc w nadziei, że jednostka nadrzędna (znaczy Sąd Okręgowy w W*) zatrzęsie się z oburzenia i wyjaśni nam o co w tym wszystkim chodzi. Niestety żaden z sędziów Sądu Okręgowego w W* nie uznał, że jest to jego obowiązek.  A wyjaśnieniem z pewnością nie jest, że jakiś sędzia Sądu Okręgowego w W* nie zorientował się, że sprawy związane z naszą nieruchomością są prowadzone nie w oparciu o porządek prawny Państwa Polskiego tylko o założenie istnienia pod adresem ul K*53 w M* innego obiektu z innym właścicielem niż znajduje się tam i znajdował w okresie istnienia Państwa Polskiego. Bo aby się nie zorientować, trzeba było po prostu nie zbadać  nawet w stopniu podstawowym sprawy.
W rezultacie  sprawy związane z nieruchomością przy ul K* 53 w M* procesowało na przestrzeni ostatniej dekady, według naszych wstępnych obliczeń, ponad 80 sędziów na ogólną liczbę 259 (stan na 04.10.2019) i żaden z nich nie dopatrzył się rażącej nieprawidłowości w tym iż sprawy związane z nieruchomością przy ul K* 53 w M* są procesowane dla innego stanu prawnego i fizycznego niż kiedykolwiek istniał w okresie administracji Państwa Polskiego. W ten sposób potwierdzając, że w w ich ocenie w sądownictwie powszechnym nie obowiązuje porządek prawny Państwa Polskiego.
Sędziowie orzekający w Sądzie Okręgowym w W* bynajmniej nie zmienili swojej oceny nawet wtedy gdy napisaliśmy niemalże otwartym tekstem, ze wszystko wskazuje na to iż ten alternatywny stan prawny w oparciu o który od prawie dekady działają pochodzić może co najwyżej ze zgłoszonego roszczenia reprywatyzacyjnego zgłoszonego do nieruchomości która nie była znacjonalizowana i do tej pory pozostaje własnością oraz we władaniu następców prawnych przedwojennych właścicieli. Do tego (na wypadek gdyby sędziowie Sądu Okręgowego w W* jakimś cudem nie wierzyli ani nam ani księgom wieczystym) dosłownie zalaliśmy ich materiałem dowodowym pokazującym, że rzeczona nieruchomość nie tylko nie została znacjonalizowana przez PRL,  ale Państwo Polskie  przez cały czas swojego istnienia uznawało prawa prywatnych właścicieli.
W takich okolicznościach nie może być chyba wielu wątpliwości co tego co jak rozumieją obowiązujące prawo sędziowie Sądu Okręgowego w W*. Pozostaje się tylko upewnić czy przekonanie o tym, ze sądownictwo powszechne nie jest związane okolicznościami mającymi związek z okresem istnienia Państwa Polskiego jest lokalnym folklorem Sądu Okręgowego w W* i podległych mu sądów rejonowych, czy też wynikającą z utrwalonych linii orzeczniczych interpretacją prawa obowiązująca w całym sądownictwie powszechnym. Podobnie jak przekonanie o potrzebie podążania za danymi wynikającymi ze zgłoszonego roszczenia reprywatyzacyjnego, które w żadnym wypadku nie może mieć nic wspólnego z działaniami Państwa Polskiego,  bez informowania przy tym władających nieruchomością właścicieli (tj właścicieli według porządku prawnego Państwa Polskiego) dlaczego z dnia na dzień przestały być uznawane nie tylko ich prawa własności ale nawet istnienie ich nieruchomości w jej rzeczywistym kształcie.
Wydaje się więc, ze czeka nas wysoce interesująca korespondencja z KRS i Sądem Najwyższym,, która pozwoli ustalić, czy placówka, której co najmniej 80 sędziów nie dopatrzyło się nieprawidłowości w procesowaniu spraw związanych z prywatną nieruchomością w oparciu o inny stan prawny niż ten wynikający z porządku prawnego Państwa Polskiego jest placówką przeznaczoną do objęcia ścisłym nadzorem z uwagi na istniejące w niej nieprawidłowości lub wręcz likwidacji. Czy wręcz przeciwnie działała według obowiązujących linii orzeczniczych wypracowanych działalnością Sądu Najwyższego.  Prowadzona do tej pory korespondencja wskazuje na to drugie. Jednak w tak poważnej sprawie z tzw ostrożności procesowej warto się jednak upewnić.
więcej

Podlizywanie się instytucjom państwowym tak nam się spodobało,  że nie poprzestaniemy na podlizywaniu się instytucjom z którymi intensywnie korespondowaliśmy przez prawie dekadę. Podlizywać się możemy także instytucjom, które nas tylko kilka razy "zlały". Jednak dla nich mamy specjalny program podlizywania. A zaczynamy od Pana Prezydenta.
więcej

Ze względu na RODO  nie bardzo wypada nam z własnej inicjatywy ujawniać pełne nazwiska funkcjonariuszy państwowych, którzy  procesowali sprawy związane z nieruchomością przy ul K 53 * w M*.  Nawet na potrzeby wpisu do Księgi Rekordów Guinessa. Jednak nie mamy zamiaru złośliwie odmawiać funkcjonariuszom państwowym odrobiny sławy.  Tym bardziej, ze jeżeli  są oni dumni ze swojej pracy i żyją w przekonaniu, ze wykonali kawał solidnej roboty i nic nie mają sobie do zarzucenia, to mogą się poczuć nawet  urażeni, że odnosimy się do nich jak do podejrzanych z kroniki kryminalnej czyli po inicjałach.
Chcemy więc dać wszystkim funkcjonariuszom procesującym na przestrzeni ostatniej dekady sprawy związane z naszą nieruchomością prawo wyboru. Czy wolą  się kryć za inicjałami, czy też pewni, że prawidłowo wywiązali się ze swoich obowiązków oraz są ze swojej pracy dumni, a tym samym  chcą ujawnienia swoich pełnych nazwisk.
A swoją drogą ciekawe ilu z nich wyrazi taką wolę.
więcej

To, ze od prawie dekady instytucje państwowe traktują nas jak nielegalnych squotersów, a nie właścicieli ma dla nas konkretne konsekwencje. Jedną z nich jest to, że nie możemy usunąć wad technicznych istniejących zabudowań, w tym  zagrożenia dla zdrowia i życia jakie stanowi  budynek mieszkalny w swoim aktualnym stanie.
Uzupełniamy galerię o aktualne zdjęcia pokazującą stopień dewastacji jakie postawa instytucji państwowych wymusza (link)  Przy okazji przypominamy filmik z 2011 roku.