W rządziku i sądziku czyli o tym jak pozwaliśmy Kancelarie Premiera o co z tego wynikło
Urzędowa bezmyślność nigdy nie przestanie nas zadziwiać. Poniżej mamy tego zjawiska piękny przykład. W 2013 roku pozwaliśmy Kancelarię Premiera. Chodziło o zaniedbania nadzorcze nad podległymi jej instytucjami, które w naszej opinii kancelaria premiera zapomniała zdyscyplinować za wykręcanie się od powiedzenia czemu nasze prawa własności ujawnione w księgach wieczystych nie są honorowane i czemu nie można nam powiedzieć po prostu o co chodzi.
Kancelaria Premiera zamiast wybrać najprostszą drogę radzenia sobie z ewidentnym gminno-powiatowym błędem w ustaleniach mienia Skarbu Państwa czyli zdyscyplinowanie podległych jej instytucji, przeproszenie za kłopot i obiecanie, że więcej się to nie powtórzy niestety postanowiła wykazać, ze III RP jest pod względem prawnym kontynuacją III Rzeszy (niestety tylko w tych okolicznościach mogły się pojawić jakiekolwiek "alternatywne" prawa własności do naszych). Co ciekawe wsparł ją w tym niezawisły sąd pierwszej instancji.
Tak minęło lat kilka i właśnie we wtorek (20.11.2018)  będzie rozpatrywana nasza apelacja. Traktujemy to jako jeszcze jedną próbę przekonania praworządnej Kancelarii Premiera, sekundującego jej praworządnego GUNB (którego zadaniem było zdaje się zagmatwanie sprawy oraz wykazanie, że chodzi w niej o "prace budowlane") oraz rozpatrującego całość niezawisłego sądu, że jeśli ma się do czynienia z gminno-powiatowym błędem w ustaleniach mienia Skarbu Państwa to robienie z tego wykazywania, że III RP jest pod względem prawnym kontynuacją III Rzeszy to naprawdę nie jest dobry pomysł. Zwłaszcza kiedy w międzyczasie właściciel praw mających perfekcyjną ciągłość z II RP i PRL zorientował się co jest na rzeczy oraz (co jest pewnie jeszcze mniej komfortowe) zebrał odnośnie tego materiał dowodowy (umieszczony na podstronach do Małych Żuczków).
Rozumiemy, że błądzić jest rzeczą urzędniczą oraz sądową. Jednak jeśli przyczyną jest jakaś reprywatyzacja na mieniu którego Skarb Państwa nigdy nie miał, dokonana na rzecz osób które "zmartwychwstały", albo wręcz nigdy nie istniały to naprawdę najlepiej byłoby się przyznać, posypać urzędowo-sądową głowę popiołem i w jawny sposób wyjaśnić sprawę.
więcej

Ostatni raz na serio czyli pojedynek zdrowego rozsądku z biurokracją
Bądźmy szczerzy, bardzo trudno jest traktować poważnie urzędową korespondencję  z instytucjami, które wierzą, że na miejscu naszej nieruchomości znajduje się państwowa latryna, przedwojenni właściciele naszej nieruchomości zmartwychwstali, a my jesteśmy złem ucieleśnionym, które dopiero co przebudowało przedwojenny burdel, nie pozostawiając po przebudowach żadnego widocznego śladu. Ale jeszcze raz spróbujemy...
1. W dotychczasowej korespondencji
W opinii nas laików nie skalanych pracą w instytucjach państwowych cała sprawa wydaje się być prosta. Jeżeli od 2010 roku wszelkie instytucje procesują sprawy związane z niedawno zakupioną nieruchomością tak jakby na jej miejscu znalazł się inny obiekt i do tego nie chcą powiedzieć skąd takie rewelacje wzięto - to ta cała historia wygląda jak jakiś ewidentny przewał.
Trudno mieć inne skojarzenie gdy ma się do czynienia z tak absurdalną  sprawą. Jednak najwyraźniej mózgi funkcjonariuszy państwowych działają według innej  zasady. I ich przekonania, że  inny funkcjonariusz państwowy się nigdy nie myli nic nie jest w stanie podważyć. Prędzej uwierzą w spisek sił nadprzyrodzonych,  niż w to, ze ich niezłomna wiara w wyższość intelektualną funkcjonariuszy państwowych nad zwykłym obywatelem może wygenerować całkiem niezły absurd.
W każdym  razie  w ciągu ostatnich lat z walce z przekonaniem o nieomylności funkcjonariuszy państwowych wypróbowaliśmy broń o największym kalibrze; dokumenty, paragrafy, a nawet zdroworozsądkowe argumenty. Nic nie zadziałało. Co więcej im cięższy kaliber dział wyciągaliśmy tym bardziej pracownicy instytucji państwowych zamykali się w poczuciu urażonej cnoty.
2. Co narozrabiały lokalne instytucje
Po zorientowaniu się jaki bałagan panuje w powiecie we wszystkim co jest związane z nieruchomościami (w tym księgach wieczystych i ewidencji gruntów) i po wysłuchaniu lamentów Burmistrza Miasteczka M, że w momencie przejęcia władzy półki z dokumentami były puste – sprawa tego co narozrabiały instytucje lokalne  stałą się jasna.
Biorąc pod uwagę bałagan, „puste półki”,  ogólny poziom kompetencji wśród lokalnych kadr i zdumiewający zwyczaj nie angażowania właścicieli nieruchomości w czynione za ich plecami ustalenia dotyczące ich własności - wcale byśmy się nie zdziwili gdyby lokalnym „ekspertom”  udało się ustalić nawet takie rewelacje jak to , że na miejscu ich własnej urzędowej siedziby powinien stać Taj Mahal, albo Smocza Jama.
Zwłaszcza po tym jak porażające okazały się wykwity intelektu lokalnych instytucji państwowych   w przypadku naszej nieruchomości.
Wygląda bowiem na to, że ustalono iż w miejscu naszej nieruchomości jest inny obiekt do którego jakieś prawa ma Skarb Państwa. I nikt nie zauważył, że jest dobrze udokumentowane, iż w okresie administracji Państwa Polskiego (II RP, PRL, III RP) nasza nieruchomość zawsze pozostawała w prywatnych rękach. A w PRL-u Skarb Państwa (lub raczej jego przedstawiciel) przy kilku okazjach potwierdził, ze do naszej nieruchomości żadnych pretensji nie zgłasza.
Tak się jednak składa, że z dużym prawdopodobieństwem można powiedzieć, ze teren naszej nieruchomości został przejęty na potrzeby pobliskiej kwatery Wermachtu w okresie okupacji III Rzeszy.
Innymi słowy lokalizując prawa Skarbu Państwa III RP na naszej nieruchomości potwierdzono, ze mienie Skarbu Państwa III RP ustala się działając nie w oparciu o założenie, ze  jest ona kontynuacją PRL-u (który do naszej nieruchomości nic nie miał), tylko III Rzeszy. Najwyraźniej jednak lokalni eksperci tego absurdu nie dostrzegli.
więcej

 Jak staliśmy się szczęśliwymi "posiadaczami" ostatniej latryny III Rzeszy czyli krótka historia o tym do czego zdolni są pracownicy instytucji państwowych, żeby tylko "niedopatrzeć się nieprawidłowości" w działaniach swoich kolegów
Dziennik XII dedykujemy czterem kolejnym Kancelariom Premiera, kilku ministerstwom, kilku kolejnym składom Krajowej Rady Sądowniczej oraz Sądowi Najwyższemu i NSA, które okazały się równie profesjonalne i kompetentne jak reszta aparatu państwowego.
1. O urokach przeniesienia się na prowincję
Mniej więcej dekadę temu kupiliśmy wydzieloną część nieruchomości w uroczym podstołecznym miasteczku. Kupiliśmy ją z zachowaniem należnych formalności  i sprawdziliśmy wszystko co trzeba sprawdzić przed kupieniem.
Niedługo potem (ok 2009 roku)  okazało się jednak, że nie możemy w lokalnych instytucjach załatwić w zasadzie niczego co jest związane z naszą nieruchomością. A po kilku następnych zorientowaliśmy się, że dokumenty wystawiane w sprawie naszej nieruchomości są formułowane tak jakby na jej miejscu znajdował się inny obiekt z innym właścicielem i inną historią (w której kluczową rolę zdaje się odgrywać to, że była ona w posiadaniu Skarbu Państwa, a potem przeszła w czyjeś prywatne ręce). Kiedy zażądaliśmy od lokalnych instytucji wyjaśnienia o co tu chodzi to po prostu tych wyjaśnień odmówiły (więcej w poprzednich Dziennikach Ćwoków).
Cokolwiek zdezorientowani drążyliśmy sprawę dalej i w ten sposób w ciągu 9 lat zaliczyliśmy wątpliwą przyjemność korespondencyjnej znajomości (żeby nie powiedzieć zażyłej przyjaźni ;-) z czterema kolejnymi Kancelariami Premiera, kilkoma ministerstwami, KR, Sądem Najwyższym, NSA, Kancelarią Prezydenta, RPO, ABW, CBA i tak dalej. Oczywiście nikt nie dopatrzył się żadnych nieprawidłowości, ani nie chciał nam wyjaśnić co jest grane.
2.  Jak zrobiono z nas posiadaczy ostatniej latryny  III Rzeszy
Mimo iż instytucje państwowe nie chciały nam nic wyjaśnić to kilka rzeczy jednak powiedziały. Między innymi  to, że na naszej nieruchomości powinien według nich znajdować się budynek użyteczności publicznej klasy PKOB 1274 co oznacza szalet publiczny (względnie koszary, areszt śledczy, bursę itp). Obok powinna zdaje się stać trzypiętrowa przedwojenna willa z lokatorami do której jakieś prawa ma Skarb Państwa. Do naszych protestów, że nic podobnego na naszej nieruchomości nie ma instytucje państwowe podchodzą z najwyższą podejrzliwością .
Po kilku latach szarpania się z instytucjami państwowymi, które podejrzewaliśmy o jakieś straszliwe przewały natury reprywatyzacyjnej postanowiliśmy podejść do sprawy systematycznie i ustalić jakie warunki musiałyby zajść, żeby instytucje państwowe miały rację. Przejrzeliśmy wszystkie dokumenty na temat historii nieruchomości jakie udało nam się zgromadzić ( a jest tego z dwie szafy) i doszliśmy do wniosku, że z czasów administracji II RP, PRL i III RP niestety nic nie wyciśniemy. Jest bowiem doskonale udokumentowane, że II RP, PRL i III RP (przy najmniej do 2009 roku) uznawały te same prawa własności, które my mamy.  
Została więc ewentualnie okupacja. Cóż czasy były ciężkie, właścicieli na miejscu nie było, a jak wyczytaliśmy w jednym pamiętniku nieopodal Wermacht urządził sobie kwaterę, magazyny i nie wiadomo co jeszcze. Być może więc naszą nieruchomość też wówczas zagarnął i zbudował na niej jakąś służbową latrynę (bo ślady po koszarach, areszcie śledczym etc to pewnie byśmy zauważyli). Co do tej trzypiętrowej willi z lokatorami to wyczytaliśmy, że gdzieś w pobliżu Wermacht urządził też służbowy burdelik. Hmm... i pomyśleć, że kiedy różne gumowe rzeczy w ogródku wykopywaliśmy to bardzo źle myśleliśmy o zakładzie rzemieślniczym, który na naszej nieruchomości funkcjonował w latach 1960-tych.
3. PRL versus III Rzesza
Po dalszym zgłębieniu tematu okazało się, że w Manifeście PKWN  (dokument założycielski PRL) zapisano, iż mienie odebrane niemieckiemu okupantowi oddane będzie prawowitym właścicielom. Tak więc można domniemać, że właściciele naszej nieruchomości zaraz po wojnie odzyskali swoją nieco splugawioną nieruchomość. Żaden dekret władzy ludowej do nieruchomości nie miał zastosowania, nawet pod kwaterunek się nie kwalifikowała więc kolejni właściciele żyli sobie spokojnie aż do roku 2009. Być może  właśnie wtedy jakiś oszołom musiał znaleźć jakiś stary spis rzekomego „poniemieckiego mienia”, omyłkowo wziął je za "państwowe" i postanowił zrobić z tego użytek.  A instytucje państwowe nie wiedzieć czemu z entuzjazmem podeszły do tego pomysłu rekonstrukcji historycznej.
Tak więc instytucjom państwowym gratulujemy. Jeśli mają lepszy pomysł na wyjaśnienie swoich działań to oczywiście chętnie się zapoznamy.  Chociaż w naszej opinii najlepszym pomysłem byłoby pokazanie nam papierów na podstawie których działają. Oczywiście jeśli instytucje państwowe zamiast papierów mają jakichś "wiarygodnych świadków" którzy doskonale pamiętają, że w latrynie na naszej nieruchomości niejeden raz sr*** to oczywiście też chętnie zapoznamy ;-)
PS. Pominęliśmy oczywiście wiele innych atrakcji, ale na pewno do nich wrócimy w dalszej części Dziennika XII.

Kolejna skarga (45)
Kancelaria Premiera/ Ministerstwo Infrastruktury/MSWiA
14.06.2018
Szanowni Państwo,
W nawiązaniu do pisma z 14.03.2018 i kolejnych.
Na wstępie pragnę przypomnieć, że  już trzeci miesiąc nie są  Państwo w stanie wyjaśnić  dlaczego przez 8 lat żadna z instytucji nadzoru nie dopatrzyła się nieprawidłowości w procesowaniu spraw związanych z nieruchomością  pod adresem K*** 53 w M*** tak jakby pod tym adresem znajdował się inny obiekt, niż ten który jest ujawniony w księgach wieczystych przypisanych do tego adresu i który można zobaczyć w terenie (choćby zdjęcia satelitarne dostępne na Google Maps). Do tego nie ujawniając niczego co by usprawiedliwiało takie działania.
Twierdzenie, że nie jest Państwa obowiązkiem zainteresowanie się aż takim poziomem dysfunkcji instytucji nadzoru jest zbyt absurdalne, aby można je było traktować inaczej niż jako wyraz specyficznego poczucia humoru. Tym bardziej, ze coraz więcej poszlak wskazuje, że właśnie  w ten sposób może dochodzić  do uwiarygodnienia ewidentnie wadliwych dokumentów (być może wadliwych, lub wadliwie zlokalizowanych tzw "decyzji zwrotu nieruchomości", których wydawanie nie wydaje się być precyzyjnie regulowanym procesem)
Tym niemniej takie żarty nie mogą przesłonić faktu, że nie zdołali Państwo skłonić nawet instytucji gminno-powiatowych do udzielenia wyjaśnień w sprawie. A tym bardziej przekonać instytucje nadzoru do zaprzestania wystawiania dokumentów z których wynika znacznie większa skala problemu niż się pierwotnie wydawało i przeprocesowania chociaż jednej sprawy związanej z nieruchomością pod wspomnianym adresem w sposób jawny (czyli z ujawnieniem skąd się wzięło przekonanie o rzekomym istnieniu pod wskazanym adresem czegoś innego niż można zobaczyć w terenie)
Przypominam, że do momentu przywrócenia właściwego funkcjonowania instytucjom nadzoru wszelkie skargi będą kierowane bezpośrednio do Państwa.
Z poważaniem
***
#
Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju
14.06.2018
Szanowni Państwo,
W nawiązaniu do pisma z 01.06.2018 i kolejnych.
Wyrażam nadzieję, że w terminie przewidzianym dla rozpatrzenia spraw prostych będą    Państwo w stanie wyjaśnić  dlaczego przez 8 lat żadna z instytucji nadzoru nie dopatrzyła się nieprawidłowości w procesowaniu spraw związanych z nieruchomością  pod adresem K*** 53 w M*** tak jakby pod tym adresem znajdował się inny obiekt, niż ten który jest ujawniony w księgach wieczystych przypisanych do tego adresu i który można zobaczyć w terenie (choćby zdjęcia satelitarne dostępne na Google Maps). Do tego nie ujawniając niczego co by usprawiedliwiało takie działania.
Twierdzenie, ze nie jest Państwa obowiązkiem zainteresowanie się aż takim poziomem dysfunkcji instytucji nadzoru jest zbyt absurdalne, aby można je było traktowac inaczej niż jako wyraz specyficznego poczucia humoru. Tym bardziej, ze coraz więcej poszlak wskazuje, ze właśnie  w ten sposób może dochodzić  do uwiarygodnienia ewidentnie wadliwych dokumentów (być może wadliwych, lub wadliwie zlokalizowanych tzw "decyzji zwrotu nieruchomości", których wydawanie nie wydaje się być precyzyjnie regulowanym procesem).
Wskazuję, ze aby wyjasnić sprawę nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** wystarczy skłonić chociaż jedna instytucję nadzoru do wznowienia chociaż jednej z procesowanych przez nie spraw i przeprocesowania jej w sposób jawny - czyli z zarządaniem ujawnienienia i dołączenia do akt sprawy dokumentacji z której wywiedziono na potrzeby prowadzonych postępowań  rzekome istnienie pod adresem K*** 53 w M*** innego obiektu niż istnieje w terenie i jest ujawniony w prowadzonych dla nieruchomości pod tym adresem księgach wieczystych.  Pomimo iż Ustawodawca zakłada jawny tryb postępowań (czyli obecności w aktach sprawy wszelkich informacji mających wpływ na rozstrzygnięcie) - nie przeprocesowano w ten sposób w ciagu 8 lat żadnej ze spraw związanych z nieruchomością przy ul K*** 53 w M***.  Co więcej obowiążek zachowania jawnego trybu dokonywania wpisów do ewidencji gruntów też nie wydaje się byc zachowywany.
Przypominam, że do momentu przywrócenia właściwego funkcjonowania instytucjom nadzoru wszelkie skargi będą kierowane bezpośrednio do Państwa.
Z poważaniem
***
# # #
Skarga
Składam skargę na działania *** działającego z upoważnienia Dyrektor Departamentu Nadzoru, Kontroli i Organizacji Służby Geodezyjnej i Kartograficznej w sprawie NG-OSG.051.63.2O18.MGM ; KN-O.053.173.2017.BZ.
Wnoszę również o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, celem stwierdzenia czy nie doszło do poważnego sprzeniewierzenia się powierzonym obowiązkom i przyzwalania na wykorzystywanie ewidencji gruntów jako narzędzia uwiarygadniania wadliwych decyzji zwrotowych lub dokumentów o podobnej wadze.
Uzasadnienie
W uzasadnieniu należy podkreślić, że w piśmie z dnia 11.06.2018 roku *** nieprawdziwie poświadczył, że sprawy NG-OSG.051.63.2O18.MGM ; KN-O.053.173.2017.BZ. zostały rozpatrzone.
Rozpatrzeniem sprawy jest zaadresowanie problemu, a nie informowanie, że problem nie zostanie zaadresowany pod jakimś absurdalnym, lub wręcz nieprawdziwym pozorem.  Szczególnie gdy podnoszony problem dotyczy zastępowania prawdziwych (odzwierciedlających zarówno sytuację w terenie jaki i faktyczny stan prawny) danych w ewidencji gruntów informacjami nieprawdziwymi na podstawie dokumentacji, której następnie nie ujawnia się osobie, której interes prawny takie zmiany naruszają.
Takie działania zawsze mają obowiązek być traktowane z największą podejrzliwością, bowiem mogą być symptomem najzwyklejszego procederu przejmowania nieruchomości. Do momentu należnego wyjaśnienia sprawy taka ewentualność nie może być wykluczona. Szczególnie w sytuacji gdy zastępuje się dane nie tylko odzwierciedlające sytuację w terenie ale również dobrze udokumentowane w zasobach instytucji gminno-powiatowych - danymi, które jak się wydaje, mogły być wprowadzone do obiegu prawnego tylko wadliwą decyzją zwrotu nieruchomości (lub dokumentem, który taką decyzję udaje).
Wobec powyższego wszelkie oświadczenia o "załatwieniu", "rozpatrzeniu", "wyjaśnieniu" sprawy należy uznać za z gruntu nieprawdziwe do momentu skłonienia  Wydziału Geodezji i Kartografii do ujawnienia całości dokumentacji, która stała się postawą do dokonania wymienionych poniżej wpisów i zmian.
Przy czym z góry zaznaczam, ze jeżeli pretekstem dla nie ujawniania dokumentów o które wnoszę jest twierdzenie o ich rzekomym "zaginięciu" - to nie wydaje się on wiarygodny z co najmniej dwóch powodów; Po pierwsze już sama skala "zaginionych" dokumentów nakładałaby na Geodetę Krajowego obowiązek zrobienia audytu celem ustalenia co dzieje się w Starostwie G***, że dokumenty geodezyjne giną tam na masową wręcz skalę. A po drugie - zaginione dokumenty mają obowiązek zostać odtworzone w jawnym postępowaniu.
Przypominam, że do chwili obecnej nie ujawniono na jakiej podstawie dokonano w ewidencji gruntów
a) ujawnienia  Tomasza i Marię Łebkowskich (przedwojennych właścicieli m. in. nieruchomości oznaczonej współcześnie jako K*** 53 w M*** a przed wojną jako część działki 275a) jako aktualnych właścicieli działki 275a. Nie jest prawdą, że informacja ta pochodzi z księgi hipotecznej "Willa Elibór" (jak twierdzi Starostwo G***), bowiem w tej księdze znajduje się informacja o śmierci Tomasza i Marii Łebkowskich (rok 1930 oraz 1935) i przeprowadzonych po nich postępowaniach spadkowych jeszcze w latach 1930-tych.  
Nie ujawniono również jaka dokumentacja sprawiła, że odmówiono korekty tej informacji nawet wtedy gdy wykazano, że informacje zawarte w księdze hipotecznej "Willa Elibór" znajdują potwierdzenie w prasie z lat 1930-tych oraz informacjach dyrekcji Cmentarza Powązkowskiego, gdzie znajduje się rodziny grób p. Łebkowskich w którym spoczywają wraz z częścią swoich spadkobierców.
b) ujawnienia działki 275a (pow 232 m2) jako działki pod drogą  (współczesny zapis to działka 1/15 obr **-**) w miejscu do której rzeczywista parcela 275a nigdy nie sięgała, Nie jest prawdą, że informacja ta pochodzi z księgi hipotecznej "Willa Elibór" (jak twierdzi Starostwo G***), bowiem w tej księdze znajduje się informacja o parceli 275a o pow 3732 m2, która została w całości wydzielona w latach 1950-tych do księgi **** (współczesny zapis ****/0000****/5). Następnie rzeczywiście istniejąca działka 275a została podzielona decyzja Prezydium Powiatowej Rady Narodowej R.VIII.312d-7/68 z 01.07.1968 na dwie działki budowlane (275a/2. 275a/1) i działkę pod drogą o pow ok 80 m2. Ta ostatnia została przekazana aktem notarialnym Skarbowi Państwa i obecnie jest oznaczona jako 1/10 obr **-**.
Nie ujawniono również jaka dokumentacja sprawiła, ze odmówiono korekty tej informacji nawet wtedy gdy wykazano, ze informacje zawarte w księdze hipotecznej "Willa Elibór" mają potwierdzenie w aktach księgi wieczystej ****/0000****/5 i księgach z niej wyodrębnionych ****/0000****/0, ****/000****4/6, ****/000****5/3, ****/000****6/0, ****/00075319/3
c) usunięcia informacji o księdze wieczystej ****/0000****/5 jako o księdze prowadzonej dla nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** (przywrócona w roku 2014). Informacja ta znajdowała się w ewidencji gruntów od momentu przekazania jej prowadzenia do struktur lokalnych. Jednak ok 2012 roku informacja ta została usunięta o czym Starostwo G*** poinformowało inne instytucje Powiatu G***, przy czym z niewiadomych przyczyn Starostwo G*** usiłowało następnie zataić iż poinformowało Sąd Rejonowy w G***.  
Pomimo przywrócenia informacji o księdze wieczystej ****/0000****/5 jako o księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** do chwili obecnej nie ujawniono na jakiej podstawie dokonano zmian w roku 2012 oraz jak uzasadniono dokonanie korekty.
d) zmiany kształtu budynku mieszkalnego poprzez usunięcie podpiwniczonej parterowej "przybudówki" zwieńczonej tarasem.  "Przybudówka" była obecna w wyrysach oraz mapach wystawianych przed 2009 rokiem. W inwentaryzacji budynku dokonanej na potrzeby wydzielenia samodzielnych lokali mieszkalnych została uznana za część powierzchni mieszkalnej (część na parterze) i gospodarczej (część piwniczna) lokalu nr 1.
Pomimo zapewnień, ze przywrócono pierwotny kształt na mapie zasadniczej do chwili obecnej zmiany nie są widoczne w Geoportalu Powiatowym. Do chwili obecnej nie ujawniono na jakiej podstawie dokonano zmian oraz jak uzasadniono dokonanie korekty.
e) zmiany ilości kondygnacji naziemnych budynku mieszkalnego na 2,5 (w rzeczywistości znajduje się parterowy budynek z zagospodarowanym na cele mieszkalne poddaszem).
Pomimo zmniejszenia ilości kondygnacji do 2 do chwili obecnej nie ujawniono na jakiej podstawie dokonano zmian oraz jak uzasadniono dokonanie korekty.
f) klasyfikacji budynku mieszkalnego jako jednorodzinnego (w rzeczywistości jest to budynek z trzema lokalami tzn wielorodzinny)
g) zlokalizowania w trakcie modernizacji ewidencji gruntów w roku 2012 w obrębie nieruchomości budynku użyteczności publicznej klasy PKOB 1274 (toaleta publiczna, koszary, areszt śledczy, bursa etc); w rzeczywistości nic takiego w obrębie nieruchomości się nie znajduje.
Nie usunięto informacji twierdząc, że klasa PKOB nie jest właściwa dla oznaczania obiektów w ewidencji gruntów. Do chwili obecnej nie ujawniono jednak na jakiej podstawie dokonano takiego zapisu w trakcie modernizacji ewidencji gruntów.
h) zmian kształtu działki 73 obr **-** w dokumentach. Kształt działki jest inny na decyzji podziałowej z 1968 (tożsamy z współczesnym kształtem działki), inny na wyrysie z 1993 roku.
Nie jest jasne na jakiej podstawie dokonywano zmian.
i)  usunięcia informacji o Skarbie Państwa jako właścicieli działki 1/10 obr **-** oraz numeru księgi wieczystej (****/0000****/6) w której była ujawniona. Działka ta przeszła na własność Skarbu Państwa w wyniku nieodpłatnego  przekazania nieruchomości Skarbowi Państwa ówczesnych właścicieli nieruchomości przy ul K*** 53 i 55 w latach 1970-tych.
Po przedłożeniu aktu notarialnego darowizny własność Skarbu Państwa została ujawniona i założono dla działki 1/10 obr **-** nową księgę wieczystą. Do chwili obecnej nie ujawniono jednak w jakich okolicznościach usunięto Skarb Państwa jako właściciela nieruchomości i na jakiej podstawie wykreślono nieruchomość z księgi wieczystej ****/0000****/6.
j) powiększenia powierzchni  działki 73 obr **-** pomiędzy 1973 a 1984 rokiem do 1847m i na jakiej podstawie przywrócono jej poprzednia wielkość pomiędzy  1989 a 1999 rokiem
Z poważaniem
***

Przypomnienie nr 3 (z ewidencją gruntów w tle)
Krajowa Rada Sądownictwa
13.06.2018
Szanowni Państwo,
W nawiązaniu do pisma z dnia 01.06.2018, 06.06.2018 oraz wcześniejszej korespondencji (pismo z 14.06.2018r i kolejne)
Przypominam, że jutro mija termin dla załatwienia sprawy zainicjowanej moim pismem z dnia 14.03.2018 nawet przy założeniu jej skomplikowanego charakteru. Nie sposób nie zauważyć, że nic nie wskazuje na to  iż  sprawa zostanie należnie załatwiona.
Budzić to musi niekłamane zdumienie. Oznacza bowiem, ze KRS nawet nie usiłuje się wytłumaczyć jak mógł dopuścić do takiej utraty niezawisłości sędziów, by możliwe było procesowanie przez 8 lat szeregu  spraw związanych z nieruchomością przy ul K*** 53 w M*** w oparciu o założenie istnienia pod tym adresem innego obiektu niż  wskazują wszelkie okoliczności  mające znaczenie prawne w rozumieniu Ustawodawcy (księgi wieczyste, wypisy z ewidencji gruntów, akty notarialne, czy rzeczywista sytuacja w terenie). I do tego  bez informowania będącej stroną osoby władającej nieruchomością (i ujawnionej w wymienionych powyżej dokumentach i rejestrach jako właściciel/współwłaściciel znacznej części nieruchomości) o przyczynach takiego działania. A jednocześnie  kolejnych co najmniej kilkudziesięciu sędziów  nie dopatrywało się w tych działaniach swoich kolegów i koleżanek nieprawidłowości.
Zaniechanie KRS złożenia należnych wyjaśnień jest tym bardziej zdumiewające, jeżeli zważymy do czego sprawa nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** najprawdopodobniej się sprowadza. Coraz więcej poszlak wskazuje, że sprowadza się ona  do tego, że aparat państwowy (w tym sądy wszystkich instancji) działa w sposób uwiarygadniający rzekomą zgodność ze stanem faktycznym starego dokumentu pochodzącego z końca lat 1970-tych, który może (ale wcale nie musi) być śladem po dokonanym w tym czasie bezprawnym zwrocie nieruchomości. Przy czym nie sposób nie zauważyć, ze nawet jeżeli pod koniec lat 1970-tych wydano wadliwą decyzję zwrotową - to jej beneficjanci nigdy się po tą nieruchomość  nie zgłosili. Czemu zresztą trudno się dziwić skoro na nieruchomości przebywała do 2002 roku osoba, która odkupiła nieruchomość od spadkobierców domniemanych beneficjantów (ustalonych w wyniku postępowania spadkowego przeprowadzonego po ich zgonie  jeszcze  w latach 1930-tych) i nie można wykluczyć, że cały czas utrzymywała z wspomnianymi spadkobiercami kontakt.
W takiej sytuacji najwyższe zdumienie musi budzić sam pomysł uwiarygadniania takiego dokumentu i prowadzenia postępowań tak jakby nie tylko cała wytworzona przez prawie 100 lat dokumentacja była nieważna (w tym zapisy ksiąg wieczystych, wypisy z ewidencji gruntów, akty notarialne, a nawet rachunki za gaz i inne dowody władania nieruchomością), ale również sytuacja w terenie był inna -odpowiadająca domniemanej decyzji zwrotu nieruchomości.  W takich okolicznościach natomiast niewątpliwie za racjonalne działanie należy uznać unikanie  jawnego wyjaśnienia sprawy, a nawet nie informowanie  władających nieruchomością rzeczywistych właścicieli o powodach nie respektowania ich praw. Przebieg jawnej konfrontacji rzeczywistych właścicieli nieruchomości z potencjalnym beneficjantem starej wadliwej decyzji zwrotowej (lub dokumentu podobnej wagi) nie jest trudny do przewidzenia. Tym bardziej, że rzeczywiści właściciele władają nieruchomością i mają udokumentowane dekady władania nią przez swoich poprzedników prawnych, a żadnych wiarygodnych śladów rzekomego władania nieruchomością przez Skarb Państwa z oczywistych względów nie można odnaleźć (ponieważ Skarb Państwa nigdy nie był właścicielem nieruchomości, ani tez nią nie władał).
Na przykładzie nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** udokumentowano więc sytuację w której co najmniej ponad stu sędziów przez 8 lat nie zauważyło nic niewłaściwego w sytuacji procesowania spraw z odejściem od zaleceń Ustawodawcy (przynajmniej w zakresie jawności postępowań, domniemania wiarygodności ksiąg wieczystych, aktów notarialnych, wypisów z ewidencji gruntów czy domniemania dobrej wiary transakcji w oparciu o rękojmię ksiąg wieczystych, poszanowania umów cywilnych).  Za to z pełnym poszanowaniem wadliwych dokumentów administracji państwowej najprawdopodobniej uwiarygodnionych ok 2009 roku działaniami instytucji samorządowych (na chwile obecną nie ujawniono innego możliwego źródła informacji o rzekomym istnieniu pod adresem K*** 53 w M*** innego obiektu niż wynika z zapisów ksiąg wieczystych niż instytucje samorządowe).
W tym miejscu należy zadać pytanie na straży jakiej niezawisłości stoi KRS skoro przez 3 miesiące nie zdołał nawet zakwalifikować takich działań jako poważnego nadużycia zaufania oraz ewidentnego niedopełnienia obowiązków/przekroczenia uprawnień i nadać sprawom należny bieg. Nie mówiąc już o  wyjaśnieniu co spowodowało, że tak duża grupa sędziów zignorowała zalecenia  Ustawodawcy i powierzone sądownictwu obowiązki (np utrzymanie wiarygodności ksiąg wieczystych, czy w przypadku sądownictwa administracyjnego zapewnienie wiarygodności procesu administracyjnego) i podporządkowała swoje działania wadliwej dokumentacji organów administracji państwowej i samorządowej uwiarygodnionej najprawdopodobniej  wadliwymi "ustaleniami" samorządowymi. Do tego nie informując rzeczywistych właścicieli nieruchomości będących stronami spraw o co chodzi i uniemożliwiając im w ten sposób obronę swojego interesu prawnego.
Nie tracę jednak nadziei, że w ostatniej chwili zdołają  Państwo należnie zaadresować sprawę.
Ponadto przypominam, że do pisma z dnia 01.06.2018r dołączony był materiał dowodowy wskazujący na to, że nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** nigdy nie mogła być własnością Skarbu Państwa, ani pozostawać w jego władaniu z innego tytułu. Natomiast do pisma z dnia 06.06.2018r dołączony był materiał dowodowy pokazujący jak proces budowlany może być wykorzystywany do skłaniania właścicieli nieruchomości do uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają) bez świadomości konsekwencji prawnych takich działań.  Natomiast w załączeniu do niniejszego pisma przesyłam pismo skierowane do Sądu Apelacyjnego  w W*** z załączonym materiałem dowodowym pokazującym w jaki sposób ewidencja gruntów może być wykorzystywana dla uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają). Nie wątpię, że ten materiał dowodowy pozwoli Państwu należnie ocenić działania sędziów podejmowane na przestrzeni ostatnich 8 lat w stosunku do nieruchomości przy ul K*** 53 w M***.
Zarazem informuję, że pisma o identycznej treści jak załączone pismo skierowane do  Sądu Apelacyjnego w W*** zostały skierowane do WSA w W***,   Sądu Okręgowego w W***.
Z poważaniem
***
# #
Sąd Najwyższy
14.06.2018
Szanowni Państwo,
W nawiązaniu do pisma z dnia 01.06.2018, 06.06.2018 oraz wcześniejszej korespondencji (pismo z 14.06.2018r i kolejne)
Przypominam, że jutro mija termin dla załatwienia sprawy zainicjowanej moim pismem z dnia 14.03.2018 nawet przy założeniu jej skomplikowanego charakteru. Nie sposób nie zauważyć, że nic nie wskazuje na to  iż  sprawa zostanie należnie załatwiona.
Oznacza to iż nie tylko nie usiłowali Państwo  wyjaśnić powodów dla których duża grupa sędziów sądownictwa powszechnego działa w przekonaniu, że w ramach uprawnień sędziego do "niezawisłej oceny" pozostaje procesowanie spraw związanych z nieruchomością  nie w oparciu o zapisy ksiąg wieczystych i rzeczywistą sytuację w terenie (które w przypadku nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** pozostają tożsame), ale w oparciu o złożenie istnienia pod tym adresem obiektu o innej charakterystyce fizycznej i prawnej; i do tego bez dołączenia do akt sprawy informacji z czego przekonanie o rzekomym istnieniu innego obiektu  pod tym adresem  wynika (to ostatnie  de facto oznacza nie tylko odejście od zasady jawności postępowania sądowego, ale przede wszystkim skutecznie pozbawia stronę, której prawa się narusza możliwości obrony interesu prawnego).
Takie działanie z pewnością nie wynika z zaleceń Ustawodawcy, który nie przewidział aby powagą sądu powszechnego uwiarygadniane było rzekome istnienie w miejscu rzeczywiście istniejącej nieruchomości  innego obiektu należącego do innego podmiotu i do tego  bez dania ci rzeczywistym właścicielom rzeczywiście istniejącej nieruchomości możliwości obrony interesu prawnego.  
Uchylenie się  Sądu Najwyższego  od ustalenia  z czego wynika przekonanie dużej grupy sędziów o posiadaniu przez sędziego  uprawnień do procesowania spraw związanych z nieruchomością przy ul K*** 53 w M*** w opisany powyżej sposób  jest tym bardziej zdumiewające, jeżeli zważymy do czego cała sprawa  najprawdopodobniej się sprowadza. Coraz więcej poszlak wskazuje, ze sprowadza się ona do tego, że aparat państwowy (w tym sądy wszystkich instancji) działa w sposób uwiarygadniający rzekomą zgodność ze stanem faktycznym starego dokumentu pochodzącego z końca lat 1970-tych, który może (ale wcale nie musi) być śladem po dokonanym w tym czasie bezprawnym zwrocie nieruchomości. Przy czym nie sposób nie zauważyć, ze nawet jeżeli pod koniec lat 1970-tych wydano wadliwą decyzję zwrotową - to jej beneficjanci nigdy się po tą nieruchomość  nie zgłosili. Czemu zresztą trudno się dziwić skoro na nieruchomości przebywała do 2002 roku osoba, która odkupiła nieruchomość od spadkobierców domniemanych beneficjantów (ustalonych w wyniku postępowania spadkowego przeprowadzonego po ich zgonie  jeszcze  w latach 1930-tych) i nie można wykluczyć, że cały czas utrzymywała z nimi kontakt.
W takiej sytuacji najwyższe zdumienie musi budzić sam pomysł uwiarygadniania takiego dokumentu i prowadzenia postępowań sądowych tak jakby nie tylko cała wytworzona przez prawie 100 lat dokumentacja była nieważna (w tym zapisy ksiąg wieczystych, wypisy z ewidencji gruntów, akty notarialne, a nawet rachunki za gaz i inne dowody władania nieruchomością), ale również sytuacja w terenie była inna - najprawdopodobniej odpowiadająca domniemanej decyzji zwrotu nieruchomości (lub dokumentu o podobnej wadze).  
Oczywiście jest punkt widzenia przy którym takie działania można uznać za racjonalne. Bowiem przebieg jawnej konfrontacji rzeczywistych właścicieli nieruchomości z potencjalnym beneficjantem starej wadliwej decyzji zwrotowej (lub dokumentu podobnej wagi) nie jest trudny do przewidzenia. Tym bardziej, że rzeczywiści właściciele władają nieruchomością i mają udokumentowane dekady władania nią przez swoich poprzedników prawnych, a żadnych wiarygodnych śladów rzekomego władania nieruchomością przez Skarb Państwa z oczywistych względów nie można odnaleźć. Rodzi to jednak pytanie - czy istotnie ten punkt widzenia powinien być brany pod uwagę w prawidłowo działających strukturach sądownictwa powszechnego.
Wydaje się więc, ze na przykładzie nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** udokumentowano  sytuację w której bodajże  stu sędziów przez 8 lat nie zauważyło nic niewłaściwego w  procesowaniu spraw z odejściem od zaleceń Ustawodawcy (przynajmniej w zakresie jawności postępowań, domniemania wiarygodności ksiąg wieczystych, aktów notarialnych, wypisów z ewidencji gruntów czy domniemania dobrej wiary transakcji w oparciu o rękojmię ksiąg wieczystych, poszanowania umów cywilnych).  Za to z pełnym poszanowaniem wadliwych dokumentów administracji państwowej najprawdopodobniej uwiarygodnionych ok 2009 roku działaniami instytucji samorządowych (na chwile obecną nie ujawniono innego możliwego źródła informacji o rzekomym istnieniu pod adresem K*** 53 w M*** innego obiektu niż wynika z zapisów ksiąg wieczystych niż instytucje samorządowe).
W tym miejscu należy jeszcze raz z  całą mocą należy podkreślić, ze opisane powyżej działanie w żaden sposób nie wynika z zaleceń Ustawodawcy. Wobec czego nie  uznanie opisanych zdarzeń  za wyraz ewidentnego i poważnego przekroczenia uprawnień/niedopełnienia obowiązków przez dużą grupę sędziów - sugeruje, że jego źródłem jest orzecznictwo interpretujące prawo w sprzeczności z intencją Ustawodawcy.  W takiej sytuacji należałoby rozważyć, czy nie nastąpiło wejście organów orzeczniczych w uprawnienia Ustawodawcy z opłakanym skutkiem.  O to w sposób podporządkowujący władzę sądowniczą administracji państwowej i samorządowe.
Niestety na taką właśnie możliwość wskazuje kolejne orzeczenie Sądu Najwyższego w którym rezygnuje on z części swoich uprawnień w zakresie praw własności na rzecz aparatu administracyjnego. Orzeczenie to jest szczególnie niepokojące w kontekście przebiegu procesu nabywania przez gminy majątku drogą decyzji administracyjnych, w którym nawet nie dochodziło do należytego ustalenia czy dana nieruchomość istotnie jest własnością Skarbu Państwa i na skutek jakich działań prawnych została nabyta. Poniżej cytat z
 Uchwały Sądu Najwyższego z dnia 8 września 2011 r. III CZP 42/11
"Problematyka stosunków własnościowych jest objęta regulacją prawa cywilnego, a co do zasady, zgodnie z art. 1 i 2 § 1 k.p.c., sprawy cywilne należą do właściwości sądów powszechnych i Sądu Najwyższego; jej wyłączenie musi wynikać z przepisów szczególnych (art. 2 § 3 k.p.c.). Za taki przepis uznawany jest art. 18 ustawy z dnia 10 maja 1990 r., który poddaje postępowaniu administracyjnemu kwestię stwierdzenia nabycia przez gminę mienia z mocy prawa. Konsekwencją tego jest niedopuszczalność orzekania w tym zakresie przez sąd powszechny oraz związanie tego sądu stanem prawnym ustalonym ostateczną decyzją administracyjną. Takie zapatrywanie zostało umocnione uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 9 października 2007 r., III CZP 46/07 (OSNC 2008, nr 3, poz. 30). Związanie to dotyczy wszystkich sporów o własność nabytego przez gminę mienia z mocy prawa na podstawie art. 5 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Podobne wnioski wypływają z art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz.872 ze zm. – dalej: "ustawa z dnia 13 października 1998 r."; por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 stycznia 2003 r., III CZP 77/02, OSNC 2003, nr 11, poz. 144), która dotyczy nabycia własności nieruchomości przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego, zajętych pod drogę publiczną. "
Wobec powyższego nie tracę nadziei, ze w ostatniej chwili zdołają  Państwo należnie zaadresować sprawę.
Ponadto przypominam, że do pisma z dnia 01.06.2018r dołączony był materiał dowodowy wskazujący na to, że nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** nigdy nie mogła być własnością Skarbu Państwa, ani pozostawać w jego władaniu z innego tytułu. Natomiast do pisma z dnia 06.06.2018r dołączony był materiał dowodowy pokazujący jak proces budowlany może być wykorzystywany do skłaniania właścicieli nieruchomości do uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają) bez świadomości konsekwencji prawnych takich działań.  Natomiast w załączeniu do niniejszego pisma przesyłam pismo skierowane do Sądu Apelacyjnego  w W*** z załączonym materiałem dowodowym pokazującym w jaki sposób ewidencja gruntów może być wykorzystywana dla uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają). Nie wątpię, że ten materiał dowodowy pozwoli Państwu należnie ocenić działania sędziów podejmowane na przestrzeni ostatnich 8 lat w stosunku do nieruchomości przy ul K*** 53 w M***.
Zarazem informują, ze pisma o identycznej treści jak do  Sądu Apelacyjnego   w W*** zostały skierowane do Sądu Okręgowego w W***.
Z poważaniem
***
# #
Naczelny Sąd Administracyjny
14.06.2018
Szanowni Państwo,
W nawiązaniu do pisma z dnia 01.06.2018, 06.06.2018 oraz wcześniejszej korespondencji (pismo z 14.06.2018r i kolejne)
Przypominam, że jutro mija termin dla załatwienia sprawy zainicjowanej moim pismem z dnia 14.03.2018 nawet przy założeniu jej skomplikowanego charakteru. Nie sposób nie zauważyć, że nic nie wskazuje na to  iż  sprawa zostanie należnie załatwiona.
Oznacza to iż nie tylko nie usiłowali Państwo  wyjaśnić powodów dla których  sędziowie sądownictwa administracyjnego potwierdzają o zgodności z prawem prowadzenia przez  GUNB i podległe mu instytucje spraw związanych z adresem K*** 53 w M*** nie dla rzeczywiście istniejącej pod tym adresem nieruchomości ale obiektu o innej charakterystyce fizycznej i prawnej. Co gorsza nie potrafili Państwo również wyjaśnić dlaczego konsekwentnie podtrzymywali oni odmowę organów administracji państwowej i samorządowej udzielenia informacji potrzebnej do obrony interesu prawnego.
Zaniechanie  złożenia należnych wyjaśnień jest tym bardziej zdumiewające, jeżeli zważymy do czego sprawa nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** najprawdopodobniej się sprowadza. Coraz więcej poszlak wskazuje, ze sprowadza się ona  do tego, że aparat państwowy  działa w sposób uwiarygadniający rzekomą zgodność ze stanem faktycznym starego dokumentu pochodzącego z końca lat 1970-tych, który może (ale wcale nie musi)  być śladem po dokonanym w tym czasie bezprawnym zwrocie nieruchomości.
Takie działania są ewidentnie sprzeczne z intencją Ustawodawcy i nie byłyby możliwe  w obrębie administracji państwowej i samorządowej bez aktywnego wsparcia sądownictwa administracyjnego, które poprzez działalność orzeczniczą stworzyło możliwości dla interpretacji prawa w sposób umożliwiający taką aktywność.
Orzecznictwo administracyjne w sprawach nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** budzi szczególne zaniepokojenie co do intencji orzekających sędziów, bowiem  nie sposób nie zauważyć, ze nawet jeżeli pod koniec lat 1970-tych wydano wadliwą decyzję zwrotową w stosunku do tej nieruchomości - to jej beneficjanci nigdy się po tą nieruchomość  nie zgłosili. Czemu zresztą trudno się dziwić skoro na nieruchomości przebywała do 2002 roku osoba, która odkupiła nieruchomość od spadkobierców domniemanych beneficjantów (ustalonych w wyniku postępowania spadkowego przeprowadzonego po ich zgonie  jeszcze  w latach 1930-tych) i nie można wykluczyć, że cały czas utrzymywała ze wspomnianymi spadkobiercami kontakt.
W takiej sytuacji najwyższe zdumienie musi budzić sam pomysł potwierdzania powagą sądu administracyjnego o zgodności z prawem uwiarygadniania takiego dokumentu i prowadzenia postępowań tak jakby nie tylko cała wytworzona przez prawie 100 lat dokumentacja była nieważna (w tym zapisy ksiąg wieczystych, wypisy z ewidencji gruntów, akty notarialne, a nawet rachunki za gaz i inne dowody władania nieruchomością), ale również sytuacja w terenie był inna -odpowiadająca domniemanej decyzji zwrotu nieruchomości (lub dokumentowi o podobnej wadze).  Jak również  potwierdzania  o prawidłowości konsekwentnej odmowy udzielania informacji umożliwiających obronę interesu prawnego rzeczywistym właścicielom nieruchomości, których prawa takie działania niewątpliwie naruszały (łącznie z  prawem do  nie informowania stron sprawy o powodach dla których w trakcie prowadzonych postępowań ich prawa są naruszane).
Oczywiście jest punkt widzenia przy którym takie działania można uznać za racjonalne. Bowiem przebieg jawnej konfrontacji rzeczywistych właścicieli nieruchomości z potencjalnym beneficjantem starej wadliwej decyzji zwrotowej (lub dokumentu podobnej wagi) nie jest trudny do przewidzenia. Tym bardziej, że rzeczywiści właściciele władają nieruchomością i mają udokumentowane dekady władania nią przez swoich poprzedników prawnych, a żadnych wiarygodnych śladów rzekomego władania nieruchomością przez Skarb Państwa z oczywistych względów nie można odnaleźć. Rodzi to jednak pytanie - czy istotnie ten punkt widzenia powinien być brany pod uwagę w prawidłowo działających strukturach sądownictwa administracyjnego.
Nawiasem mówiąc - to coraz więcej poszlak wskazuje, ze sprawa nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** jest pokłosiem wadliwego orzecznictwa także sądów administracyjnych w zakresie decyzji zwrotu nieruchomości i ich lokalizacji.  I pokazuje dalekosiężne konsekwencje wadliwego orzecznictwa, które w trybie natychmiastowym powinno być usunięte.
W takich okolicznościach dotychczasowe uchylenie się od należnego rozpoznania sprawy nieruchomości przy ul K*** 53 w M***, zbadania czy  doszło do poważnego przekroczenia uprawnień przez szereg sędziów sądownictwa administracyjnego oraz  usunięcia wadliwych  orzeczeń z bazy orzeczniczej w celu ograniczenia dalszych szkód w mojej opinii należy uznać za skrajną nieodpowiedzialność.
Nie tracę jednak nadziei, ze w ostatniej chwili zdołają zaadresować Państwo sprawę.
Ponadto przypominam, że do pisma z dnia 01.06.2018r dołączony był materiał dowodowy wskazujący na to, że nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** nigdy nie mogła być własnością Skarbu Państwa, ani pozostawać w jego władaniu z innego tytułu. Natomiast do pisma z dnia 06.06.2018r dołączony był materiał dowodowy pokazujący jak proces budowlany może być wykorzystywany do skłaniania właścicieli nieruchomości do uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają) bez posiadania przez nich świadomości konsekwencji prawnych takich działań.  Natomiast w załączeniu do niniejszego pisma przesyłam pismo skierowane do WSA  w W*** z załączonym materiałem dowodowym pokazującym w jaki sposób ewidencja gruntów może być wykorzystywana dla uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają)
Z poważaniem
*** 

Przypomnienie nr 3 (z ewidencją gruntów w tle)
Kancelaria Premiera
13.06.2018
Szanowni Państwo,
W nawiązaniu do pisma z dnia 01.06.2018, 06.06.2018 oraz wcześniejszej korespondencji (pismo z 14.06.2018r i kolejne).
Przypominam, że jutro mija termin dla załatwienia sprawy zainicjowanej moim pismem z dnia 14.03.2018 nawet przy założeniu jej skomplikowanego charakteru. Nie sposób nie zauważyć, że nic nie wskazuje na to  iż  sprawa zostanie należnie załatwiona.
Zważywszy charakter sprawy nie będzie można interpretować Państwa zaniechania inaczej niż jako przejaw całkowitej utraty kontroli nad aparatem państwowym w stopniu w którym nie są Państwo już nawet ustalić  przyczyny dysfunkcji instytucji nadzoru, która powoduje, że nie reagują one nawet na najbardziej ewidentną patologię. Nie sposób bowiem określić inaczej niż jako "ewidentną patologię" sytuację w której prowadzi się sprawy związane z nieruchomością (położoną w powiecie przewidzianym jako lokalizacja strategicznej inwestycji) tak jakby na jej miejscu znajdował się obiekt o innej charakterystyce fizycznej i prawnej niż się rzeczywiście znajduje. Zarazem  nie informując właściciela rzeczywiście istniejącej nieruchomości będącego stroną postępowań o przyczynach takiego działania.
Państwa bezradność jest tym bardziej widoczna jeżeli zważymy do czego sprawa nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** się w gruncie rzeczy sprowadza. Sprowadza się ona bowiem do tego, że cały aparat państwowy działa w sposób uwiarygadniający rzekomą zgodność ze stanem faktycznym starego dokumentu pochodzącego z końca lat 1970-tych, który może (ale wcale nie musi) być śladem po dokonanym w tym czasie bezprawnym zwrocie nieruchomości. Przy czym nie sposób nie zauważyć, ze nawet jeżeli pod koniec lat 1970-tych wydano wadliwą decyzję zwrotową (lub raczej jej ówczesny równoważnik)  - to jej beneficjanci nigdy się po tą nieruchomość  nie zgłosili. Czemu zresztą trudno się dziwić skoro na nieruchomości przebywała do 2002 roku osoba, która odkupiła nieruchomość od spadkobierców domniemanych beneficjantów (ustalonych w wyniku postępowania spadkowego przeprowadzonego po ich zgonie  jeszcze  w latach 1930-tych) i nie można wykluczyć, że cały czas utrzymywała z wspomnianymi spadkobiercami kontakt.
W takiej sytuacji najwyższe zdumienie musi budzić sam pomysł uwiarygadniania takiego dokumentu i prowadzenia postępowań tak jakby nie tylko cała wytworzona przez prawie 100 lat dokumentacja była nieważna (w tym zapisy ksiąg wieczystych, wypisy z ewidencji gruntów, akty notarialne, a nawet rachunki za gaz i inne dowody władania nieruchomością), ale również sytuacja w terenie był inna -odpowiadająca domniemanej decyzji zwrotu nieruchomości.  W takich okolicznościach natomiast niewątpliwie za racjonalne działanie należy uznać unikanie przez instytucje gminno-powiatowe jawnego wyjaśnienia sprawy, a nawet nie informowanie  władających nieruchomością rzeczywistych właścicieli o powodach nie respektowania ich praw. Przebieg jawnej konfrontacji rzeczywistych właścicieli nieruchomości z potencjalnymi beneficjantami  wadliwej decyzji zwrotowej nie jest trudny do przewidzenia. Tym bardziej, że rzeczywiści właściciele władają nieruchomością i mają udokumentowane dekady władania nią przez ich poprzedników prawnych, a żadnych wiarygodnych śladów rzekomego władania nieruchomością przez Skarb Państwa z oczywistych względów nie można odnaleźć (ponieważ Skarb Państwa nigdy nie był właścicielem nieruchomości, ani tez nią nie władał).
Tym niemniej, bez względu na stojące za tym przyczyny,  uchylanie się od jawnego wyjaśnienia sprawy zarówno przez bezpośrednie instytucje nadzoru jak i przez Państwa  (czyli administrację rządową) prowadzi do powstania materiału dowodowego pokazującego, ze sytuacja jaka powstała wokół nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** jest wyrazem polityki kolejnego już rządu III RP.
Stwarza to wrażenie, ze  w obrębie III RP prawa własności władających nieruchomością właścicieli (ujawnionych w prowadzonych dla nieruchomości księgach wieczystych a także w wielokrotnie wydawanych na przestrzeni dekad, pokazujących ciągłość własności i władania wypisów z ewidencji gruntów i aktach notarialnych) są bezkrytycznie zastępowane prawami wynikającymi z (ewidentnie wadliwych) decyzji zwrotu nieruchomości (lub dokumentów o podobnej wadze).
Wobec powyższego nie tracę nadziei, że w ostatniej chwili zdołają  Państwo należnie zaadresować sprawę.
Ponadto przypominam, że do pisma z dnia 01.06.2018r dołączony był materiał dowodowy wskazujący na to, że nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** nigdy nie mogła być własnością Skarbu Państwa, ani pozostawać w jego władaniu z innego tytułu. Natomiast do pisma z dnia 06.06.2018r dołączony był materiał dowodowy pokazujący jak proces budowlany może być wykorzystywany do skłaniania właścicieli nieruchomości do uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają) bez posiadania przez nich świadomości konsekwencji prawnych takich działań.  Natomiast w załączeniu do niniejszego pisma przesyłam pismo skierowane do SKO w W*** z załączonym materiałem dowodowym pokazującym w jaki sposób ewidencja gruntów może być wykorzystywana dla uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają)
Zarazem informuję, że pisma o identycznej treści jak załączone pismo skierowane do SKO w W*** zostały skierowane do WSA w W***,  MWINB, GUNB, GUGiK, Wojewody M***, Sądu Okręgowego w W***, Sądu Apelacyjnego w W***, Prokuratury Okręgowej w W***, Prokuratury Regionalnej w W***.
Z poważaniem
***
# #
Ministerstwo Infrastruktury
13.06.2018
Szanowni Państwo,
W nawiązaniu do pisma z dnia 01.06.2018, 06.06.2018 oraz wcześniejszej korespondencji (pismo z 14.06.2018r i kolejne)
Przypominam, że jutro mija termin dla załatwienia sprawy zainicjowanej moim pismem z dnia 14.03.2018 nawet przy założeniu jej skomplikowanego charakteru. Nie sposób nie zauważyć, że nic nie wskazuje na to  iż  sprawa zostanie należnie załatwiona. Dziwi to tym bardziej, że o zdumiewających działaniach podejmowanych przez instytucje odpowiedzialne za  budownictwo w związku z nieruchomością przy ul K*** 53 w M*** kolejne Ministerstwa d/s Infrastruktury były informowane od co najmniej 2011 roku. A w takiej sytuacji mówienie o współodpowiedzialności kolejnych ministerstw wydaje się być  jak najbardziej zasadne.
Zważywszy charakter sprawy nie będzie można interpretować Państwa dotychczasowych zaniechań inaczej niż jako przejaw całkowitej utraty kontroli nad podległym sobie aparatem państwowym w stopniu w którym nie są Państwo już nawet ustalić  przyczyny (a tym bardziej zaadresować)  dysfunkcji instytucji nadzoru, która powoduje, że nie reagują one nawet na najbardziej ewidentną patologię. Nie sposób bowiem określić inaczej niż jako "ewidentną patologię" sytuacji w której prowadzi się sprawy związane z nieruchomością (położoną w powiecie przewidzianym jako lokalizacja strategicznej inwestycji) tak jakby na jej miejscu znajdował się obiekt o innej charakterystyce fizycznej i prawnej niż się rzeczywiście znajduje. Zarazem  nie informując właściciela rzeczywiście istniejącej nieruchomości będącego stroną postępowań o przyczynach takiego działania.
Państwa bezradność jest tym bardziej widoczna jeżeli zważymy do czego sprawa nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** się w gruncie rzeczy sprowadza. Sprowadza się ona bowiem do tego, że aparat państwowy (w tym służby geodezyjne, nadzór budowlany i administracja budowlana),  zamiast trzymać się rzeczywistej sytuacji w terenie,  działa w sposób uwiarygadniający rzekomą zgodność ze stanem faktycznym starego dokumentu pochodzącego z końca lat 1970-tych, który może (ale wcale nie musi) być śladem po dokonanym w tym czasie bezprawnym zwrocie nieruchomości. Przy czym nie sposób nie zauważyć, ze nawet jeżeli pod koniec lat 1970-tych wydano wadliwą decyzję zwrotową (lub raczej jej ówczesny odpowiednik) - to jej beneficjanci nigdy się po tą nieruchomość  nie zgłosili. Czemu zresztą trudno się dziwić skoro na nieruchomości przebywała do 2002 roku osoba, która odkupiła nieruchomość od spadkobierców domniemanych beneficjantów (ustalonych w wyniku postępowania spadkowego przeprowadzonego po ich zgonie  jeszcze  w latach 1930-tych) i nie można wykluczyć, że cały czas utrzymywała z wspomnianymi spadkobiercami kontakt.
W takiej sytuacji najwyższe zdumienie musi budzić sam pomysł uwiarygadniania takiego dokumentu przez służby geodezyjne oraz instytucje związane z budownictwem i prowadzenia postępowań tak jakby nie tylko cała wytworzona przez prawie 100 lat dokumentacja była nieważna (w tym zapisy ksiąg wieczystych, wypisy z ewidencji gruntów, akty notarialne, a nawet rachunki za gaz, dokumentacja budowlana i inne dowody władania nieruchomością), ale również sytuacja w terenie był inna - odpowiadająca domniemanej decyzji zwrotu nieruchomości.  W takich okolicznościach natomiast niewątpliwie za racjonalne działanie należy uznać unikanie przez instytucje gminno-powiatowe jawnego wyjaśnienia sprawy, a nawet nie informowanie  władających nieruchomością rzeczywistych właścicieli o powodach nie respektowania ich praw. Przebieg jawnej konfrontacji rzeczywistych właścicieli nieruchomości z potencjalnymi beneficjantami  wadliwej decyzji zwrotowej nie jest trudny do przewidzenia. Tym bardziej, że rzeczywiści właściciele władają nieruchomością i mają udokumentowane dekady władania nią przez swoich poprzedników prawnych, a żadnych wiarygodnych śladów rzekomego władania nieruchomością przez Skarb Państwa z oczywistych względów nie można odnaleźć (ponieważ Skarb Państwa nigdy nie był właścicielem nieruchomości, ani tez nią nie władał).
Tym niemniej, bez względu na stojące za tym przyczyny,  uchylanie się od jawnego wyjaśnienia sprawy zarówno przez bezpośrednie instytucje nadzoru jak i przez Państwa  (czyli administrację rządową) prowadzi do powstania materiału dowodowego pokazującego, ze sytuacja jaka powstała wokół nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** jest wyrazem polityki kolejnego rządu III RP.
Stwarza to wrażenie, ze  w obrębie III RP prawa własności władających nieruchomością właścicieli (ujawnionych w prowadzonych dla nieruchomości księgach wieczystych, wielokrotnie wydawanych na przestrzeni dekad, pokazujących ciągłość własności i władania wypisach z ewidencji gruntów i aktach notarialnych) są bezkrytycznie  zastępowane prawami wynikającymi z decyzji zwrotu nieruchomości (lub dokumentów o podobnej wadze). A sposób prowadzenia ewidencji gruntów i postępowań budowlanych jest temu z zadaniu podporządkowany.
Wobec powyższego nie tracę nadziei, ze w ostatniej chwili zdołają Państwo należnie  zaadresować  sprawę.
Ponadto przypominam, że do pisma z dnia 01.06.2018r dołączony był materiał dowodowy wskazujący na to, że nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** nigdy nie mogła być własnością Skarbu Państwa, ani pozostawać w jego władaniu z innego tytułu. Natomiast do pisma z dnia 06.06.2018r dołączony był materiał dowodowy pokazujący jak proces budowlany może być wykorzystywany do skłaniania właścicieli nieruchomości do uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają) bez posiadania przez nich świadomości konsekwencji prawnych takich działań.  Natomiast w załączeniu do niniejszego pisma przesyłam pismo skierowane do GUGiK z załączonym materiałem dowodowym pokazującym w jaki sposób ewidencja gruntów może być wykorzystywana dla uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają)
Zarazem informuję, że pisma o identycznej treści jak załączone pismo skierowane do GUGiK zostały skierowane do   MWINB, GUNB, Wojewody M***,
Z poważaniem
***
# #
Ministerstwo Sprawiedliwości
13.06.2018
Szanowni Państwo,
W nawiązaniu do pisma z dnia 01.06.2018, 06.06.2018 oraz wcześniejszej korespondencji (pismo z 14.06.2018r i kolejne)
Przypominam, że jutro mija termin dla załatwienia sprawy zainicjowanej moim pismem z dnia 14.03.2018 nawet przy założeniu jej skomplikowanego charakteru. Nie sposób nie zauważyć, że nic nie wskazuje na to  iż  sprawa zostanie należnie załatwiona.
Zważywszy charakter sprawy nie będzie można interpretować Państwa zaniechania inaczej niż jako przejaw całkowitej utraty kontroli nad strukturami wymiaru sprawiedliwości w stopniu w którym nie są Państwo już nawet ustalić  przyczyny ich  dysfunkcji (ze szczególnym uwzględnieniem instancji wyższego szczebla), która powoduje, że nie reagują one nawet na najbardziej ewidentną patologię. Nie sposób bowiem określić inaczej niż jako "ewidentną patologię" sytuację w której prowadzi się sprawy związane z nieruchomością (położoną w powiecie przewidzianym jako lokalizacja strategicznej inwestycji) tak jakby na jej miejscu znajdował się obiekt o innej charakterystyce fizycznej i prawnej niż się rzeczywiście znajduje i jest ujawniony w dokumentach i rejestrach mających według Ustawodawcy znaczenie prawne. Zarazem  nie informując właściciela rzeczywiście istniejącej nieruchomości, będącego stroną postępowań, o przyczynach takiego działania.
Państwa bezradność jest tym bardziej widoczna jeżeli zważymy do czego sprawa nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** się w gruncie rzeczy sprowadza. Sprowadza się ona bowiem do tego, że cały aparat państwowy (w tym również struktury wymiaru sprawiedliwości) działa w sposób uwiarygadniający rzekomą zgodność ze stanem faktycznym starego dokumentu pochodzącego z końca lat 1970-tych, który może (ale wcale nie musi) być śladem po dokonanym w tym czasie bezprawnym zwrocie nieruchomości. Przy czym nie sposób nie zauważyć, że nawet jeżeli pod koniec lat 1970-tych wydano wadliwą decyzję zwrotową czy jej ówczesny odpowiednik - to jej beneficjanci nigdy się po tą nieruchomość  nie zgłosili. Czemu zresztą trudno się dziwić skoro na nieruchomości przebywała do 2002 roku osoba, która odkupiła nieruchomość od spadkobierców domniemanych beneficjantów (ustalonych w wyniku postępowania spadkowego przeprowadzonego po ich zgonie  jeszcze  w latach 1930-tych) i nie można wykluczyć, że cały czas utrzymywała z wspomnianymi spadkobiercami kontakt.
W takiej sytuacji najwyższe zdumienie musi budzić sam pomysł uwiarygadniania takiego dokumentu i prowadzenia postępowań tak jakby nie tylko cała wytworzona przez prawie 100 lat dokumentacja była nieważna (w tym zapisy ksiąg wieczystych, wypisy z ewidencji gruntów, akty notarialne, a nawet rachunki za gaz i inne dowody władania nieruchomością), ale również sytuacja w terenie był inna -odpowiadająca domniemanej decyzji zwrotu nieruchomości.  I - co musi budzić szczególne zaniepokojenie w przypadku struktur wymiaru sprawiedliwości - bez poinformowania będącego stroną, ujawnionego w księgach wieczystych właściciela, o przyczynach takiego postępowania.
W takich okolicznościach natomiast niewątpliwie za racjonalne działanie należy uznać unikanie przez instytucje gminno-powiatowe jawnego wyjaśnienia sprawy, a nawet nie informowanie  władających nieruchomością rzeczywistych właścicieli o powodach nie respektowania ich praw. Przebieg jawnej konfrontacji rzeczywistych właścicieli nieruchomości z potencjalnym beneficjantem starej wadliwej decyzji zwrotowej (lub dokumentu podobnej wagi) nie jest trudny do przewidzenia. Tym bardziej, że rzeczywiści właściciele władają nieruchomością i mają udokumentowane dekady władania nią przez swoich poprzedników prawnych, a żadnych wiarygodnych śladów rzekomego władania nieruchomością przez Skarb Państwa z oczywistych względów nie można odnaleźć (ponieważ Skarb Państwa nigdy nie był właścicielem nieruchomości, ani tez nią nie władał).
Tym niemniej, bez względu na stojące za tym przyczyny,  uchylanie się od jawnego wyjaśnienia sprawy zarówno przez instancje wyższe sądownictwa czy prokuratury  jak i przez Państwa  (czyli administrację rządową) prowadzi do powstania materiału dowodowego pokazującego, że sytuacja jaka powstała wokół nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** jest wyrazem polityki kolejnego rządu III RP. I to polityki realizowanej przy aktywnej pomocy nie tylko prokuratury (nawet w okresie gdy pozostawała formalnie niezależna od Ministerstwa Sprawiedliwości, bo sprawa ciągnie się już 8 lat) jak i formalnie niezależnych struktur sądownictwa zarówno powszechnego jak i administracyjnego.
Stwarza to wrażenie, że  w obrębie III RP prawa własności władających nieruchomością właścicieli (ujawnionych w prowadzonych dla nieruchomości księgach wieczystych, a także wielokrotnie wydawanych na przestrzeni dekad, pokazujących ciągłość własności i władania wypisach z ewidencji gruntów i aktach notarialnych)  są bezkrytycznie zastępowane prawami wynikającymi z decyzji zwrotu nieruchomości (lub dokumentów o podobnej wadze). Przy czym nie sposób nie zauważyć, że przy prawidłowo działających strukturach wymiaru sprawiedliwości takie wrażenie byłoby niemożliwe do osiągnięcia. Toteż wszelkie powoływanie się na rzekomą niezawisłość sądów nie wydaje się być w takim przypadku nieuzasadnione.
Wobec powyższego nie tracę nadziei, ze w ostatniej chwili zdołają  Państwo należnie zaadresować sprawę.
Ponadto przypominam, że do pisma z dnia 01.06.2018r dołączony był materiał dowodowy wskazujący na to, że nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** nigdy nie mogła być własnością Skarbu Państwa, ani pozostawać w jego władaniu z innego tytułu. Natomiast do pisma z dnia 06.06.2018r dołączony był materiał dowodowy pokazujący jak proces budowlany może być wykorzystywany do skłaniania właścicieli nieruchomości do uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają) bez posiadania przez nich świadomości konsekwencji prawnych takich działań.  Natomiast w załączeniu do niniejszego pisma przesyłam pismo skierowane do Sądu Apelacyjnego   w W*** z załączonym materiałem dowodowym pokazującym w jaki sposób ewidencja gruntów może być wykorzystywana dla uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają)
Zarazem informuję, że pisma o identycznej treści jak załączone pismo skierowane do  Sądu Apelacyjnego w W*** zostały skierowane do WSA w W***, Sądu Okręgowego w W***, Prokuratury Okręgowej w W***, Prokuratury Regionalnej w W***.
Z poważaniem
***
# #
MSWiA
13.06.2018
Szanowni Państwo,
W nawiązaniu do pisma z dnia 01.06.2018, 06.06.2018 oraz wcześniejszej korespondencji (pismo z 30.04.2018r i kolejne).
Po raz kolejny wyrażam zdumienie, ze nie zdołali Państwo załatwić sprawy w terminie przewidzianym dla spraw prostych.
Zważywszy charakter sprawy nie będzie można interpretować Państwa bezradności inaczej niż jako przejaw  utraty kontroli nad podległymi Państwu strukturami państwowymi  w stopniu w którym nie jest dla Państwa prostą sprawą ustalenie   przyczyny dysfunkcji instytucji nadzoru, która powoduje, że nie reagują one nawet na najbardziej ewidentną patologię. Nie sposób bowiem określić inaczej niż jako "ewidentną patologię" sytuacji w której prowadzi się sprawy związane z nieruchomością (położoną w powiecie przewidzianym jako lokalizacja strategicznej inwestycji) tak jakby na jej miejscu znajdował się obiekt o innej charakterystyce fizycznej i prawnej niż się rzeczywiście znajduje. Zarazem  nie informując właściciela rzeczywiście istniejącej nieruchomości będącego stroną postępowań o przyczynach takiego działania.
Państwa bezradność jest tym bardziej widoczna jeżeli zważymy do czego sprawa nieruchomości przy ul. K*** 53 w M*** się w gruncie rzeczy sprowadza. Sprowadza się ona bowiem do tego, że cały aparat państwowy działa w sposób uwiarygadniający rzekomą zgodność ze stanem faktycznym starego dokumentu pochodzącego z końca lat 1970-tych, który może (ale wcale nie musi) być śladem po dokonanym w tym czasie bezprawnym zwrocie nieruchomości. Przy czym nie sposób nie zauważyć, ze nawet jeżeli pod koniec lat 1970-tych wydano wadliwą decyzję zwrotową (lub raczej jej ówczesny równoważnik) - to jej beneficjanci nigdy się po tą nieruchomość  nie zgłosili. Czemu zresztą trudno się dziwić skoro na nieruchomości przebywała do 2002 roku  osoba, która odkupiła nieruchomość od spadkobierców beneficjanta (ustalonych w wyniku postępowania spadkowego przeprowadzonego po ich zgonie jeszcze  w latach 1930-tych) i nie można wykluczyć, że cały czas utrzymywała z wspomnianymi spadkobiercami kontakt.
W takiej sytuacji najwyższe zdumienie musi budzić sam pomysł uwiarygadniania takiego dokumentu i prowadzenia postępowań tak jakby nie tylko cała wytworzona przez prawie 100 lat dokumentacja była nieważna (w tym zapisy ksiąg wieczystych, wypisy z ewidencji gruntów, akty notarialne, a nawet rachunki za gaz i inne dowody władania nieruchomością), ale również sytuacja w terenie był inna - odpowiadająca domniemanej decyzji zwrotu nieruchomości.  W takich okolicznościach natomiast niewątpliwie za racjonalne działanie należy uznać unikanie przez instytucje gminno-powiatowe jawnego wyjaśnienia sprawy, a nawet nie informowanie  władających nieruchomością rzeczywistych właścicieli o powodach nie respektowania ich praw. Przebieg jawnej konfrontacji rzeczywistych właścicieli nieruchomości z domniemanymi beneficjentami  wadliwej decyzji zwrotowej (lub dokumentu podobnej wagi) nie jest trudny do przewidzenia. Tym bardziej, że rzeczywiści właściciele władają nieruchomością i mają udokumentowane dekady władania nią przez swoich poprzedników prawnych, a żadnych wiarygodnych śladów rzekomego władania nieruchomością przez Skarb Państwa z oczywistych względów nie można odnaleźć (ponieważ Skarb Państwa nigdy nie był właścicielem nieruchomości, ani tez nią nie władał).
Tym niemniej, bez względu na stojące za tym przyczyny,  uchylanie się od jawnego wyjaśnienia sprawy zarówno przez bezpośrednie instytucje nadzoru jak i przez Państwa  (czyli administrację rządową) prowadzi do powstania materiału dowodowego pokazującego, ze sytuacja jaka powstała wokół nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** jest wyrazem polityki kolejnego  rządu III RP.
Stwarza to wrażenie,  że  w obrębie III RP prawa własności władających nieruchomością właścicieli (ujawnionych w prowadzonych dla nieruchomości księgach wieczystych, wielokrotnie wydawanych na przestrzeni dekad, pokazujących ciągłość własności i władania wypisów z ewidencji gruntów i aktach notarialnych)  są bezkrytycznie zastępowane prawami wynikającymi z decyzji zwrotu nieruchomości (lub dokumentów o podobnej wadze).
Wobec powyższego nie tracę nadziei, ze jednak  zdołają  Państwo należnie  zaadresować sprawę.
Ponadto przypominam, że do pisma z dnia 01.06.2018r dołączony był materiał dowodowy wskazujący na to, że nieruchomość przy ul .K*** 53 w M*** nigdy nie mogła być własnością Skarbu Państwa, ani pozostawać w jego władaniu z innego tytułu. Natomiast do pisma z dnia 06.06.2018r dołączony był materiał dowodowy pokazujący jak proces budowlany może być wykorzystywany do skłaniania właścicieli nieruchomości do uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają) bez posiadania świadomości konsekwencji prawnych takich działań.  Natomiast w załączeniu do niniejszego pisma przesyłam pismo skierowane do SKO w W*** z załączonym materiałem dowodowym pokazującym w jaki sposób ewidencja gruntów może być wykorzystywana dla uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają)
Zarazem informuję, że pisma o identycznej treści jak załączone pismo skierowane do SKO w W*** zostały skierowane do,  MWINB, GUNB, GUGiK, Wojewody M***, Prokuratury Okręgowej w W***, Prokuratury Regionalnej w W***.
Z poważaniem
**
# #
Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju
13.06.2018
Szanowni Państwo,
W nawiązaniu do pisma z dnia 01.06.2018, 06.06.2018  wyrażam nadzieję, ze  zdołają Państwo załatwić sprawę w terminie przewidzianym dla spraw prostych.
Wyrażam tym samym nadzieję, że nie będą Państwo kolejnym ministerstwem, które przez zaniechanie będzie poświadczało o tym, że nie ma nieprawidłowości w wykorzystaniu administracji architektoniczno-budowlanej, nadzoru budowlanego i służb geodezyjnych dla uwiarygadniania rzekomej zgodności z terenem wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji o zwrocie nieruchomości lub dokumentów o podobnej wadze).
W załączeniu przesyłam:
1. kolejne pismo skierowane do Ministerstwa Infrastruktury (przypominam, ze kolejne Ministerstwa d/s Infrastruktury są od co najmniej od roku 2011 informowane o zdumiewających działaniach wszystkich instancji nadzoru budowlanego i administracji architektoniczno-budowlanej w stosunku do nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** i konsekwentnie przyzwalają na ich kontynuację).
2. pismo skierowane do GUGiK z załączonym materiałem dowodowym pokazującym w jaki sposób ewidencja gruntów może być wykorzystywana dla uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają)
Zarazem informuję, że pisma o identycznej treści jak załączone pismo skierowane do GUGiK zostały skierowane do   MWINB, GUNB, Wojewody M***,
Ponadto przypominam, że do pisma z dnia 01.06.2018r dołączony był materiał dowodowy wskazujący na to, że nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** nigdy nie mogła być własnością Skarbu Państwa, ani pozostawać w jego władaniu z innego tytułu. Natomiast do pisma z dnia 06.06.2018r dołączony był materiał dowodowy pokazujący jak proces budowlany może być wykorzystywany do skłaniania właścicieli nieruchomości do uwiarygadniania wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwych decyzji zwrotu nieruchomości, lub dokumentów, które takie decyzje udają) bez świadomości konsekwencji prawnych takich działań.  
Z poważaniem
**

Zapytanie nr 3 (z ewidencją gruntów w tle).
GUNB, MWINB, SKO w W***, Prokuratury Okręgowej w W***, Prokuratury Regionalnej w W***, WSA w W***, Sądu Okręgowego w W*** oraz Sądu Apelacyjnego w W***, Wojewoda, Główny Urząd Geodezji i Kartografii
13.06.2018
Szanowni Państwo,
W nawiązaniu do pism z 31.05.2018r, 05.06.2018r i poprzedniej korespondencji (pisma z dnia 20.05.2018, 05.04.2018 oraz 1-10 marca 2018 roku).
Jeszcze raz wskazuję na konsekwencje potraktowania poważnie Państwa dotychczasowego stanowiska, ze nie dopatrzono się  nieprawidłowości w procesowaniu spraw związanych z nieruchomością przy ul K*** 53 w M*** po 2009 roku.
Jest to równoznaczne z  poświadczeniem iż  w instytucjach państwowych  III RP ewidentnie wadliwe dokumenty (z wysokim  prawdopodobieństwem ewidentnie wadliwe lub wadliwie zlokalizowane,  „decyzje zwrotowe”- czyli decyzje zwrotu nieruchomości będących własnością/we władaniu Skarbu Państwa podmiotowi mającemu do tej nieruchomości roszczenie) są uważane  za mocniejszy tytuł własności niż wszelkie okoliczności mające znaczenie według Ustawodawcy (np księgi wieczyste, akty notarialne, wypisy z ewidencji gruntów, czy sytuacja w terenie). Nawet jeżeli nie dołącza się ich do akt sprawy i ich istnienia nie ujawnia się osobom, których prawa się narusza.
Przy czym nie ma dla Państwa znaczenia, ze  nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** nigdy nie była ani własnością, ani we władaniu Skarbu Państwa czy Gminy M*** czyli wydanie w stosunku do niej jakiejkolwiek „decyzji zwrotowej” musiałoby być  ewidentnym nadużyciem.
Ze względu na nieprawdopodobny charakter takiego oświadczenia ze strony funkcjonariuszy państwowych reprezentujących III RP, pragnę upewnić się, na potrzeby procesowe,  czy rzeczywiście ma ono charakter świadomy, czy też  wynika z niedopełnienia obowiązków i wyrażenia opinii bez podstawowego zapoznania się ze sprawą.
Przypominam, że zostały już Państwu przekazane materiały pokazujące iż  Skarb Państwa wielokrotnie potwierdził, że do nieruchomości znajdującej się aktualnie pod adresem K*** 53 w M***  nie ma żadnych roszczeń i uznaje prawa jej kolejnych właścicieli ujawnionych w księdze wieczystej ****/0000****/5 (pismo z 30.05.2018).  Natomiast w piśmie z dnia 05.06.2018r otrzymali Państwo materiał pokazujący w jaki sposób proces budowlany może być używany do uwiarygodnienia wadliwych dokumentów (np wadliwej decyzji zwrotowej)
Tym razem przesyłam Państwu dokumentację dotyczącą działań, których konsekwencją wydaje się być uwiarygadnianie wadliwej dokumentacji przez ewidencję gruntów.
#
Jak wynika z załączonych pism skierowanych do powiatowej ewidencji gruntów - lista nieprawdziwych informacji dotyczących nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** wprowadzonych bez wiedzy władających nieruchomością właścicieli na podstawie, której ujawnienia się odmawia jest długa (więcej w załączniku V).  Z faktu trwającej już kilka lat odmowy ujawnienia dokumentacji na podstawie której wprowadzono do ewidencji nieprawdziwe dane domniemać można, że ich wadliwość jest oczywista nawet dla pracowników odpowiedzialnych za wprowadzanie danych do ewidencji gruntów.
Z całej listy na szczególną uwagę zasługuje  informacja o  państwu  Marii i Tomaszu Łebkowskich (przedwojennych właścicielach parceli 275a z której podziału powstała nieruchomość pod aktualnym adresem K*** 53 w M***  tj. działka 73, obr **-**) jako o aktualnych właścicielach działki 275a o pow 232 m2 pod drogą. Informacja ta  trafiła do ewidencji gruntów pod koniec lat 1970-tych. I można by ją było uznać za ewidentną pomyłkę, gdyby nie konsekwentna odmowa  uznania jej za wadliwą i usunięcia z ewidencji gruntów.
Informacja ta pokazuje ewidentnie sytuację z lat 1920-tych (w 1930 r. nastąpił zgon Tomasza Łebkowskiego i zostały przeprowadzone postępowania spadkowe - więcej w załączniku I) i według zapisów w ewidencji gruntów pochodzi rzekomo z księgi hipotecznej "Willa Elibór".
Informacja ta nie mogła jednak zostać zaczerpnięta z księgi hipotecznej "Willa Elibór" w latach 1970-tych czy później bowiem już w latach 1930-tych pojawiły się w niej informacje o spadkobiercach państwa Tomasza i Marii Łebkowskich. Co więcej są  w nich nawet zapisy wskazujące na  zbywanie majątku nabytego w wyniku spadku (w tym całości działki 275a) przez spadkobierców.
Informacja o Tomaszu i Marii Łebkowskich jako aktualnych właścicielach działki 275a  może co najwyżej być wyciągiem z księgi hipotecznej "Willa Elibór" z lat 1920-tych, bowiem właśnie wtedy znajdowały się w niej zapisy o takiej treści. Ponieważ nie jest mi znany żaden inny proces poza zwrotem nieruchomości, który może uznać sytuację z lat 1920-tych za aktualnie obowiązujący stan prawny (przypominam, ze wydający decyzję nie ma obowiązku ustalenia aktualnej sytuacji geodezyjnej i prawnej zwracanej nieruchomości) - muszę założyć, że ta informacja jest skutkiem albo decyzji zwrotowej z lat 1970-tych albo czegoś co taką decyzję udaje (np wskazanie nieruchomości osobom poddającym się za właścicieli,  wadliwe odtworzenie dokumentów etc).
W tym miejscu należy przypomnieć, że jest dobrze udokumentowane (również w zasobach ewidencji gruntów - więcej w załączniku IV), że nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** nigdy nie była własnością Skarbu Państwa ani nawet nie była w jego posiadaniu. Nie jest przy tym  możliwe, aby ktokolwiek mający dostęp do zasobów ewidencji gruntów mógł być tego faktu nieświadomy.
W tym kontekście  najwyższe zdumienie musi budzić dalsze działania pracowników odpowiedzialnych bezpośrednio za powiatową ewidencję gruntów, a jeszcze większe niedopatrzenie się w nich nieprawidłowości ani przez instancje nadrzędne czyli GUGiK i MWINGiK ani Prokuraturę Rejonową w G***(co sugeruje iż w działania takie są uważane przez te jednostki za perfekcyjnie legalne). W szczególności należy zwrócić uwagę na:
1. Utrzymywanie informacji informacji o Tomaszu i Marii Łebkowskich jako współczesnych właścicielach działki 275a pomimo iż w zasobach ewidencji gruntów jest dobrze udokumentowany stały kontakt z władającymi działką 275a (i nieruchomościami powstałymi z jej podziału tj. 72, 73 obr **-**)  następcami prawnymi spadkobierców państwa Tomasza i Marii Łebkowskich. (więcej w załączniku II)
2.  Utrzymywanie informacji informacji o Tomaszu i Marii Łebkowskich jako współczesnych właścicielach działki 275a pomimo iż w zasobach ewidencji gruntów jest dobrze udokumentowane iż działka 275a przestała istnieć na przełomie lat 1960/1970 na skutek decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej R.VIII.312d-7/68 z 01.07.1968 wydanej na wniosek óczesnych właścicieli nieruchomości.(więcej w załączniku III)
3.  Utrzymywanie informacji informacji o Tomaszu i Marii Łebkowskich jako współczesnych właścicielach działki 275a pod drogą  pomimo iż w zasobach ewidencji gruntów jest dobrze udokumentowane iż część parceli 275a znajdująca się pod drogą  (współczesna działka 1/10 obr **-**) została przekazana Skarbowi Państwa aktem notarialnym bezpłatnego odstąpienia nieruchomości  Skarbowi Państwa (Repetytorium A nr 7374/73) (więcej w załączniku III)
4. Utrzymywanie informacji  o przedwojennych właścicielach -Tomaszu i Marii Łebkowskich - jako współczesnych właścicielach działki 275a (co sugeruje brak informacji o nich przez długi okres czasu i pozostawanie ich majątku  w tym czasie w zarządzie/władaniu Skarbu Państwa ) pomimo iż w zasobach ewidencji gruntów jest dobrze udokumentowane iż Skarb Państwa nie rościł sobie żadnych pretensji do parceli 275a, nigdy nie był jej właścicielem czy władającym (z wyjątkiem przekazanej nieodpłatnie  w 1973 roku przez ówczesnych właścicieli -następców prawnych spadkobierców państwa Tomasza i Marii Łebkowskich - części parceli 275a znajdującej się  pod drogą -aktualny numer  1/10, obr **-**), nigdy nią nie zarządzał i nie był w jej powiadaniu. (więcej w załączniku IV)
5. Dokonywanie szeregu zmian w ewidencji gruntów, które nieprawdziwie uwiarygadniają rzekome istnienie w terenie pod adresem K*** 53 w M*** obiektu o innej charakterystyce niż rzeczywiście istnieje (do którego niekwestionowane prawa mają następcy prawni spadkobierców państwa Łebkowskich). Przy czym do momentu ujawnienia na jakiej podstawie te zmiany są dokonywane nie można wykluczyć , ze są one wyrazem dostosowywania ewidencji gruntów do wadliwych decyzji zwrotowych na tej samej zasadzie co przechowywanie informacji o Tomaszu i Marii Łebkowskich jako aktualnych właścicielach działki 275a. Tym bardziej, że przemawiają za taką możliwością również inne okoliczności. (więcej w załączniku V)
Wobec powyższego należy zwrócić Państwa uwagę, że wobec zawartości zasobów ewidencji gruntów - jej pracownicy w pełni muszą zdawać sobie sprawę z tego, że nie są w pozycji by w jawnym postępowaniu wykazać wiarygodność (czy zgodność ze stanem faktycznym) dokumentów, które w zakresie dotyczącym nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** pozostają w sprzeczności ze stanem ewidencji w momencie jej przekazania do prowadzenia strukturom lokalnym, z treścią wydawanych dekadami wypisów na wniosek władających nieruchomością właścicieli czy zapisami ksiąg wieczystych prowadzonych dla nieruchomości pod tym adresem.  Istnienie takiego przekonania zdaje się potwierdzać konsekwentna odmowa ujawnienia podstaw dla dokonania szeregu zmian sprzecznych z treścią wymienionych rejestrów i dokumentów (więcej w załączniku V). Pomimo iż ujawnienie podstaw dla tych zmian, jawna weryfikacja i usunięcie wadliwych zapisów wynika z obowiązku zapewnienia wiarygodności i zgodności z sytuacją w terenie danych przechowywanych w ewidencji gruntów.
Co więcej, z powodów wymienionych powyżej,  nie wydaje się również możliwe, aby  pracownicy odpowiedzialni za ewidencję gruntów mogli nie mieć świadomości, że wszelkie potencjalne  decyzje zwrotowe w stosunku do nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** byłyby ewidentnym nadużyciem. Wobec czego cały czas pozostaje zagadką cel przechowywania w ewidencji gruntów jako wiarygodnych zapisów informacji, które sugerują, ze takie decyzje mogły zostać wydane. Czego przykładem jest właśnie informacja o Tomaszu i Marii Łebkowskich jako aktualnych właścicielach działki 275a pod drogą, której usunięcia konsekwentnie odmawia się latami pomimo dostarczenia m. in  nie tylko kopi zapisów księgi hipotecznej "Willa Elibór" aktualnych w chwili jej zamknięcia, ale również zdjęcia ich nagrobka na Powązkach (więcej w załączniku I)
W takich okolicznościach jeżeli przekonanie o prawidłowości działania Państwa pracowników w sprawach związanych z nieruchomością położoną przy ul K*** 53 w M*** po 2009 roku zasadza się na zapewnieniach płynących ze strony powiatowej ewidencji gruntów (co wydaje się sugerować szereg dokumentów wystawianych przez szereg instytucji) lub innej instytucji Powiatu G*** powołującej się na informacje uzyskane z powiatowej ewidencji gruntów  o rzekomym istnieniu pod tym adresem  innej sytuacji geodezyjnej i/lub prawnej niż wynika z obecnych w aktach spraw dokumentów i zapisów ogólnie dostępnych rejestrów -  sugeruję podjęcie należnych działań w celu zweryfikowania swojej opinii. To znaczy ponowne wszczęcie dowolnego postępowania związanego z nieruchomością przy ul K*** 53 w M*** celem przeprocesowania go w sposób jawny czyli po  dołączeniu gminno-powiatowych  "zapewnień" i uwiarygadniającej je dokumentacji do akt sprawy.  Podjęcie takich działań rekomenduję tym bardziej jeżeli podstawą dla uznania zgodności z prawem działań Państwa pracowników jest przekonanie o pozostawaniu nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** (lub jej części) we władaniu Skarbu Państwa i dokonaniu jej zwrotu osobom poddającym się za jej właścicieli.
Z poważaniem
***

W załączeniu:
Załącznik I-. Spis dokumentów poświadczających o zgonie pierwszych przedwojennych właścicieli parceli 275a (parcela z której podziału powstała m.in nieruchomość przy ul K*** 53 w M***), przeprowadzonych postępowaniach spadkowych i uznawaniu praw spadkobierców przez PRL.
Załącznik II- Dowody pozostawania następców prawnych spadkobierców Państwa Tomasza i Marii Łebkowskich w stałym kontakcie z instytucją prowadzącą ewidencję gruntów (Urząd Miasta M*** do 2000 roku i Starostwo G*** po 2000 roku)
Załącznik III - Materiał dowodowy w zakresie rzeczywistej historii parceli 275a  (z której podziału powstała m.in nieruchomość przy ul K*** 53 w M***)
Załącznik IV-  Materiał dowodowy pokazujący iż Skarb Państwa nie rościł sobie żadnych pretensji do parceli 275a, nigdy nie był jej właścicielem czy władającym (z wyjątkiem przekazanej nieodpłatnie  w 1973 roku przez ówczesnych właścicieli -następców prawnych spadkobierców państwa Tomasza i Marii Łebkowskich - części parceli 275a znajdującej się  pod drogą -aktualny numer  1/10, obr **-**)
Załącznik V - Spis zapisów w ewidencji gruntów ( głównie zmian polegających na zastąpieniu informacji odzwierciedlającej rzeczywistą sytuację w terenie informacjami błędnymi) dokonanych na podstawie, której prowadzący nie chcą ujawnić właścicielom nieruchomości.
Załącznik VI. Korespondencja ze Starostwem G*** jako dowód, ze Wydział Geodezji i Kartografii Starostwa G*** uchyla się od ujawnienia dokumentów będących podstawą dla dokonanych wadliwych wpisów w ewidencji gruntów i jawnej konfrontacji tych dokumentów z innymi dokumentami pozostającymi w ich zasobach i zasobach innych instytucji Powiatu G*** i Gminy M***.
Załącznik VII, Spis dołączonych do niniejszego pisma dokumentów
Zaznaczam, że załączony archiwalny materiał dowodowy z wyjątkiem wycinków z gazet z lat 1930-tych i informacji Dyrekcji Cmentarza na Powązkach pochodzą z zasobów instytucji Powiatu G*** i Gminy M***.

Załączniki
Załącznik I.
Spis dokumentów poświadczających o zgonie pierwszych przedwojennych właścicieli parceli 275a (parcela z której podziału powstała m.in nieruchomość przy ul K*** 53 w M***), przeprowadzonych postępowaniach spadkowych i uznawaniu praw spadkobierców przez PRL.
1. Kopie stron księgi hipotecznej "Willa Elibór" na których znajdują się informacje o zgonie pierwszych właścicieli parceli 275a w latach 1930-tych i nabyciu spadku przez spadkobierców
2. Informacje prasowe z lat 1930-tych o zgonie i postępowaniach spadkowych po państwu Tomaszu i Marii Łebkowskich
a) nekrolog Tomasza Łebkowskiego zmieszczony w Przeglądzie Pedagogicznym w 1930-tym roku
b) informacja o postępowaniu spadkowym po Marii Łebkowskiej ( z zaznaczeniem, że w skład masy spadkowej wchodzą nieruchomości ujawnione w księdze hipotecznej "Willa Elibór") zamieszczona w Gazecie Polskiej z 1935 roku
3. Informacje Dyrekcji Cmentarza na Powązkach  oo miejscu spoczynku Tomasza i Marii Łebkowskich
4. Akt notarialny z 04.03. 1950 roku (Repertorium nr 293) - jako dowód zadysponowania swoimi udziałami w parceli 275a ujawnionymi w księdze hipotecznej "Willa Elibór" przez dwoje żyjących i zamieszkujących na terenie PRL spadkobierców Tomasza i Marii Łebkowskich - L*** z Łebkowskich K*** i M*** Łebkowskiego.
5. Zezwolenie Prezydium Rady Narodowej w P*** (Fn V/54/Sp/57) z dn 30.12.1954 na ujawnienie praw majątkowych do części parceli 275a ujawnionej w księdze hipotecznej "Willa Elibór"  nabytych w wyniku postępowania spadkowego (Postanowienie Sądu Powiatowego w Ł*** z dnia 29 września 1953 sygn akt No 587/53)  po jednym ze spadkobierców Tomasza i Marii Łebkowskich - J*** Łebkowskim przez jego syna A*** Łebkowskiego
6. Zezwolenie Prezydium Rady Narodowej (Fn V/54/Sp/57) z dn 30.12.1954 na ujawnienie praw majątkowych do części parceli 275a ujawnionej w księdze hipotecznej "Willa Elibór"  nabytych w wyniku aktu darowizny (spisanego dnia 02.06.1950r. w Salisbury -Południowa Rodezja, przed notariuszem publicznym  R. H. Cazalet) dokonanej przez jednego ze spadkobierców Tomasza i Marii Łebkowskich - H*** D*** z Łebkowskich (zam, w Południowej Rodezji) na rzecz siostry L*** K*** z Łebkowskich
7.  Akt notarialny (Repertorium Nr IV-178/55) z dnia 11.01.1955r  - jako dowód zadysponowania swoimi udziałami w parceli 275a ujawnionymi w księdze hipotecznej "Willa Elibór" przez osoby, które nabyły swoje prawa w wyniku czynności opisanych w pkt 5 i 6.

Załącznik II.
Dowody pozostawania następców prawnych spadkobierców Państwa Tomasza i Marii Łebkowskich w stałym kontakcie z instytucją prowadzącą ewidencję gruntów (Urząd Miasta M*** do 2000 roku i Starostwo G*** po 2000 roku)
1. Wszystkie akty notarialne  wystawione po dacie przejęcia prowadzenia ewidencji gruntów przez struktury lokalne (dla przykładu wymieniam akty notarialne, których kopie przesłałam wraz  z pismami z dnia 31.05.2018r i 05.06.2018r ); część sygnatariuszy tych dokumentów była zameldowana pod adresem K*** 53 (według poprzedniej numeracji 21) w M***
2. Wszystkie wypisy z ewidencji gruntów wystawione po dacie przejęcia prowadzenia ewidencji gruntów przez struktury lokalne (kopie części z nich zostały przesłane z pismami z dnia 31.05.2018r i 05.06.2018r )
3. Dokumentacja prac budowlanych (dla przykładu wymienione w załączniku 2 pisma z 05.06.2018 - zaświadczenie Burmistrza Miasta M*** z 1996 roku o istnieniu warunków dla wydzielenia 3 lokali mieszkalnych, zaświadczenie Starosty G*** z 2005 roku o istnieniu 3 lokali mieszkalnych, zgłoszenie wymiany pokrycia dachowego z 2004, zgłoszenie doprowadzenia przyłączy kanalizacyjnych
4. Regularnie wnoszone opłaty z tytułu podatku
5. Dane meldunkowe.
Załącznik III.
Materiał dowodowy w zakresie rzeczywistej historii parceli 275a  (z której podziału powstała m.in nieruchomość przy ul K*** 53 w M***)
1. Akty notarialne z 1950 i 1955 roku jako dowód zbycia niezabudowanej parceli 275a przez spadkobierców państwa Tomasza i Marii Łebkowskich, oraz planowanego już w 1955 roku podziału parceli przez jej nowych nabywców (państwa B*** i R***).
a) Akt notarialny (Repertorium nr 293) z 04.03.1950r  
"W skład powyższej części (reszty) nieruchomości wchodzi działka gruntu budowlana, położona prz ulicy Aleja K***, zawierająca powierzchni 3732 (trzy tysiące siedemset trzydziećci dwa) metry kwadratowe, z czego placu 3.500 (trzy tysiące pięćset) metrów kwadratowych i gruntu pod ulicą 232 (dwieście trzydzieści dwa) metry kwadratowe, Działka ta oznaczona Nr 275a (dwieście siedemdziesiątym piątym litera a), wskazana jest na okazanym przy akcie planie, sporządzonym przez mierniczego przysięgłego inż Leona   Bałdygę z G*** z daty 27 lutego roku 1950 L.dz. 898. zatwierdzonym przez Starostwo Powiatowe *** Mierniczego Powiatowego w dniu 1 marca roku bieżącego."
b) Akt notarialny (Repertorium Nr IV-178/55) z dnia 11.01.1955r
"Nieruchomość ta stanowi niezabudowaną działkę gruntu o obszarze ogólnym 37 (trzydzieści ) arów 32 (trzydzieści dwa) metry kwadratowe, z czego; pod placem 35 arów i pod ulicą 2 ary 32 metry kwadratowe i oznaczona jest nr 275 (dwieście siedemdziesiątym piątym litera a) na planie mierniczego przysięgłego Leona Bałdygi z dnia 27 lutego 1950 roku za l/dz.898, załączonym pod nr 1 do zbioru dokumentów powołanej wyżej księgi wieczystej."
"Małżonkowie R*** i małżonkowie B*** oświadczają, że  niniejszym zobowiązują się znieść współwłasność wyżej wymienionej działki gruntu nr 275a na podstawie zatwierdzonego przez właściwe władze planu podziału działku i w wyniku tego podziału na wyłączną własność małżonków R*** przejdzie południowo-zachodnia połowa tej działki, na wyłączną zaś własność małżonków B*** przejdzie północno-wschodnia połowa tejże działki.
W związku z tym strony umawiają się, że do czasu przeprowadzenia podziału rzeczonej działki gruntu w zarządzie i korzystaniu każdej ze stron już od dnia dzisiejszego znajdować się będzie ta połowa działki, jaka w myśl powyższych postanowień stać się ma własnością danej strony. "
2. Zezwolenie na podział działki 275a decyzją Prezydium Powiatowej Rady Narodowej R.VIII.312d-7/68 z 01.07.1968 wydanej na wniosek ówczesnych właścicieli nieruchomości na wniosek Z*** B*** i A*** R*** pod warunkiem nieodpłatnego odstąpienia kawałka pod drogą (oznaczonego w decyzji literami e, d-c-f-e.) Skarbowi Państwa
3. Akt notarialny bezpłatnego odstąpienia nieruchomości Skarbowi Państwa  (Repertorium A Nr 7374/73)  z dnia  13.11.1973r  podpisany przez Z*** B*** i spadkobierców jej męża  i państwa L*** (następców prawnych Państwa R***) -
Stawiający okazują mapę wpisaną do ewidencji w składnicy Geodezyjnej w Powiatowym Biurze Geodezji i Urządzeń Rolnych w G***dnia 30 lipca 1968 r. za Kr ew. 70/68, na której umieszczona jest klauzula, że Wydział Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w G*** zatwierdził na podstawie art 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1948 roju o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach, podział powyższej nieruchomości na 2 działki pod warunkiem odstąpienia z tej nieruchomości bezpłatnie Skarbowi Państwa gruntu o powierzchni 81 m kw oznaczoną literami e, d-c-f-e.
(...) oświadczają, ze odstępują nieodpłatnie Skarbowi Państwa w trybie cytowanej wyżej ustawy działkę wymieniona w paragrafie pierwszym o powierzchni 81 m kw."
4. Akt notarialny zniesienia współwłasności   (Repertorium A Nr 7377/73)  z dnia  13.11.1973r podpisany przez Zofię B*** i spadkobierców jej męża  i państwa L*** (następców prawnych Państwa R***).
"Wszyscy stawiający oświadczają, że w dniu dzisiejszym odstąpili nieodpłatnie Skarbowi Państwa działkę o powierzchni 81 m.kw z ogólnej powierzchni 3732 m.kw,
Stawiający okazują mapę wpisaną do ewidencji w składnicy Geodezyjnej w Powiatowym Biurze Geodezji i Urządzeń Rolnych w G*** dnia 30 lipca 1968 za nr ew.70/68, na której zamieszczona jest klauzula. że Wydział Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w G*** zatwierdził na podstawie art 8 Ustawy z dnia 25 czerwca 1948 roku o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach na dwie działki oznaczone numerami w ewidencji gruntów nr 275a/1 o powierzchni 1826 m2 i nr 275a/2 o powierzchni 1825  m.kw.
2. C*** L***, S*** L***, Z*** B***,  S*** B***, D*** J*** i  J*** B*** znoszą współwłasność nieruchomości opisanej w paragrafie pierwszym o powierzchni 3651 m.kw. w ten sposób, że zamiast dotychczasowych udziałów otrzymują na własność; C*** i S*** małżonkowie Lenczewscy niezabudowaną działkę nr 275a/1 o powierzchni 1826 m.kw zaś S*** B***, Z*** B***, D*** J*** i J*** B*** zabudowaną działkę nr 275a/2 o powierzchni 1825m.kw. (..)
Strony wnoszą na podstawie umowy  objętej aktem niniejszym o
a) o wydzielenie z księgi wieczystej Kw nr **** działki oznaczonej Nr 275a/1 o powierzchni 1826 m. kw i urządzenie dla niej nowej księgi wieczystej i wpis w tej księdze jako właścicieli na prawach wspólności ustawowej C*** i S*** małż. L***
b) o wpis w księdze wieczystej Kw Nr **** jako właścicieli działki nr 275a/2 o powierzchni 1825m.kw Z*** B*** do połowy tej nieruchomości, zaś S*** B***, D*** J*** i J*** B*** każdego z nich do 1/6 części"
Załącznik IV.
Materiał dowodowy pokazujący iż Skarb Państwa nie rościł sobie żadnych pretensji do parceli 275a, nigdy nie był jej właścicielem czy władającym (z wyjątkiem przekazanej nieodpłatnie  w 1973 roku przez ówczesnych właścicieli -następców prawnych spadkobierców państwa Tomasza i Marii Łebkowskich - części parceli 275a znajdującej się  pod drogą -aktualny numer  1/10, obr **-**)
Dokumenty wymienione w załączniku 1 pisma z dnia 30.05.2018.
Załącznik V.
Spis zapisów w ewidencji gruntów ( głównie zmian polegających na zastąpieniu informacji odzwierciedlającej rzeczywistą sytuację w terenie informacjami błędnymi) dokonanych na podstawie, której prowadzący nie chcą ujawnić właścicielom nieruchomości.
Do chwili obecnej nie ujawniono:   
a) podstawy ujawnienia  Tomasza i Marię Łebkowskich (przedwojennych właścicieli m. in. nieruchomości oznaczonej współcześnie jako K*** 53 w M*** a przed wojną jako część działki 275a) jako aktualnych właścicieli działki 275a. Nie jest prawdą, że informacja ta pochodzi z księgi hipotecznej "Willa Elibór" (jak twierdzi Starostwo G***), bowiem w tej księdze znajduje się informacja o śmierci Tomasza i Marii Łebkowskich (rok 1930 oraz 1935) i przeprowadzonych po nich postępowaniach spadkowych jeszcze w latach 1930-tych.  
Nie ujawniono również jaka dokumentacja sprawiła, że odmówiono korekty tej informacji nawet wtedy gdy wykazano, że informacje zawarte w księdze hipotecznej "Willa Elibór" znajdują potwierdzenie w prasie z lat 1930-tych oraz informacjach dyrekcji Cmentarza Powązkowskiego, gdzie znajduje się rodziny grób p. Łebkowskich w którym spoczywają wraz z częścią swoich spadkobierców.
Nie ujawniono również na podstawie jakich dokumentów w wyniku procesu weryfikacji prowadzonej na przełomie lat 2017/2018 zastąpiono nazwisko Łebkowski - nazwiskiem Żebkowski. Pewne natomiast jest, że owym dokumentem nie była oryginalna księga hipoteczna "Willa Elibór" wskazana jako rzekome źródło z tego prostego powodu iż nie występuje w niej nazwisko Żebkowski
(W tym miejscu przypomnieć należy, że prawa mojej mocodawczyni wywodzą się od spadkobierców wyżej wspomnianych państwa Łebkowskich, którzy swoje prawa nabyli jeszcze w latach 1930-tych i wszelkie informacje rzekomo zaprzeczające ich istnieniu godzą w jej interes prawny)
b) podstawy ujawnienia działki 275a (pow 232 m2) jako działki pod drogą  (współczesny zapis to działka 1/15 obr **-**) w miejscu do której rzeczywista parcela 275a nigdy nie sięgała, Nie jest prawdą, że informacja ta pochodzi z księgi hipotecznej "Willa Elibór" (jak twierdzi Starostwo G***), bowiem w tej księdze znajduje się informacja o parceli 275a o pow 3732 m2, która została w całości wydzielona w latach 1950-tych do księgi **** (współczesny zapis ****/0000****/5). Następnie rzeczywiście istniejąca działka 275a została podzielona decyzja Prezydium Powiatowej Rady Narodowej R.VIII.312d-7/68 z 01.07.1968 na dwie działki budowlane (275a/2, 275a/1) i działkę pod drogą o pow ok 80 m2. Ta ostatnia została przekazana aktem notarialnym Skarbowi Państwa i obecnie jest oznaczona jako 1/10 obr **-**.
Nie ujawniono również jaka dokumentacja sprawiła, ze odmówiono korekty tej informacji nawet wtedy gdy wykazano, ze informacje zawarte w księdze hipotecznej "Willa Elibór" mają potwierdzenie w aktach księgi wieczystej ****/0000****/5 i księgach z niej wyodrębnionych ****/0000****/0, ****/000****4/6, ****/000****5/3, ****/000****6/0, ****/000****9/3
(W tym miejscu przypomnieć należy, że  moja mocodawczyni jest właścicielką nieruchomości powstałej z podziału rzeczywiście istniejącej parceli 275a i wszelkie informacje rzekomo pokazujące, że w miejscu tej parceli mogła istnieć inna o innym położeniu, inaczej podzielona i należąca do innych osób w oczywisty sposób godzą w jej interes prawny)
c) podstawy usunięcia informacji o księdze wieczystej ****/0000****/5 jako o księdze prowadzonej dla nieruchomości przy ul K*** 53 w M***  (przywrócona w roku 2014). Informacja ta znajdowała się w ewidencji gruntów od momentu przekazania jej prowadzenia do struktur lokalnych. Jednak ok 2012 roku informacja ta została usunięta o czym Starostwo G*** poinformowało inne instytucje Powiatu G***, przy czym z niewiadomych przyczyn Starostwo G*** usiłowało następnie zataić iż poinformowało Sąd Rejonowy w G***.  
Pomimo przywrócenia informacji o księdze wieczystej ****/0000****/5 jako o księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** do chwili obecnej nie ujawniono na jakiej podstawie dokonano zmian w roku 2012 oraz jak uzasadniono dokonanie korekty.
d) podstawy dla zmiany kształtu budynku mieszkalnego poprzez usunięcie podpiwniczonej parterowej "przybudówki" zwieńczonej tarasem.  "Przybudówka" była obecna w wyrysach oraz mapach wystawianych przed 2009 rokiem (od lat 1960-tych). W inwentaryzacjach budynku dokonanej na potrzeby wydzielenia samodzielnych lokali mieszkalnych (propozycje z roku 1996 i właściwa inwentaryzacja z roku 2004) została uznana za część powierzchni mieszkalnej (część na parterze) i gospodarczej (część piwniczna) lokalu nr 1.
Pomimo zapewnień, ze przywrócono pierwotny kształt na mapie zasadniczej do chwili obecnej zmiany nie są widoczne w Geoportalu Powiatowym. Do chwili obecnej nie ujawniono na jakiej podstawie dokonano zmian oraz jak uzasadniono dokonanie korekty.
e) podstawy dla  zmiany ilości kondygnacji naziemnych budynku mieszkalnego na 2,5 (w rzeczywistości znajduje się parterowy budynek z zagospodarowanym na cele mieszkalne poddaszem).
Pomimo zmniejszenia ilości kondygnacji do 2 do chwili obecnej nie ujawniono na jakiej podstawie dokonano zmian oraz jak uzasadniono dokonanie korekty.
f) podstawy dla  klasyfikacji budynku mieszkalnego jako jednorodzinnego (w rzeczywistości jest to od  ok 2005 roku budynek z trzema lokalami tzn wielorodzinny)
g) podstawy dla  zlokalizowania w trakcie modernizacji ewidencji gruntów w roku 2012 w obrębie nieruchomości budynku użyteczności publicznej klasy PKOB 1274 (toaleta publiczna, koszary, areszt śledczy, bursa etc); w rzeczywistości nic takiego w obrębie nieruchomości się nie znajduje.
Nie usunięto informacji twierdząc, że klasa PKOB nie jest właściwa dla oznaczania obiektów w ewidencji gruntów. Do chwili obecnej nie ujawniono jednak na jakiej podstawie dokonano takiego zapisu w trakcie modernizacji ewidencji gruntów.
h)podstawy dla zmian kształtu działki 73 obr **-** w dokumentach. Kształt działki jest inny na decyzji podziałowej z 1968 (tożsamy z współczesnym kształtem działki), inny na wyrysie z 1993 roku.
Nie jest jasne na jakiej podstawie dokonywano zmian.
i) podstawy dla  usunięcia informacji o Skarbie Państwa jako właścicieli działki 1/10 obr **-** oraz numeru księgi wieczystej (****/0000****/6) w której była ujawniona. Działka ta przeszła na własność Skarbu Państwa w wyniku nieodpłatnego  przekazania nieruchomości Skarbowi Państwa ówczesnych właścicieli nieruchomości przy ul K*** 53 i 55 w latach 1970-tych.
Po przedłożeniu aktu notarialnego darowizny własność Skarbu Państwa została ujawniona i założono dla działki 1/10 obr **-** nową księgę wieczystą. Do chwili obecnej nie ujawniono jednak w jakich okolicznościach usunięto Skarb Państwa jako właściciela nieruchomości i na jakiej podstawie wykreślono nieruchomość z księgi wieczystej ****/0000****/6.
j)podstawy dla powiększenia powierzchni  działki 73 obr **-** pomiędzy 1973 a 1984 rokiem do 1847m i na jakiej podstawie przywrócono jej poprzednia wielkość pomiędzy  1989 a 1999 rokiem
Załącznik VI
Korespondencja z    jako dowód, ze Wydział Geodezji i Kartografii uchyla się od ujawnienia podstaw dla dokonanych wpisów i jawnej konfrontacji tych dokumentów z innymi dokumentami pozostającymi w ich zasobach i zasobach innych instytucji Powiatu G*** i Gminy M***.
1 Pismo  Starostwa EGB.6620.83.2018
2. Kolejne 2 pisma w tym odpowiedź na pismo EGB.6620.83.2018
3. Kolejne pytania.
Załącznik VII
Spis dołączonych do niniejszego pisma dokumentów
 1. Kopie stron księgi hipotecznej "Willa Elibór" na których znajdują się informacje o zgonie pierwszych właścicieli parceli 275a w latach 1930-tych i nabyciu spadku przez spadkobierców
2. Informacje prasowe z lat 1930-tych o zgonie i postępowaniach spadkowych po państwu Tomaszu i Marii Łebkowskich
a) nekrolog Tomasza Łebkowskiego zmieszczony w Przeglądzie Pedagogicznym w 1930-tym roku
b) informacja o postępowaniu spadkowym po Marii Łebkowskiej ( z zaznaczeniem, że w skład masy spadkowej wchodzą nieruchomości ujawnione w księdze hipotecznej "Willa Elibór") zamieszczona w Gazecie Polskiej z 1935 roku
3. Informacje Dyrekcji Cmentarza na Powązkach o miejscu spoczynku Tomasza i Marii Łebkowskich
4. Akt notarialny z 04.03. 1950 roku (Repertorium nr 293) -
5. Zezwolenie Prezydium Rady Narodowej w Pruszkowie (Fn V/54/Sp/57) z dn 30.12.1954 na ujawnienie praw majątkowych do części parceli 275a ujawnionej w księdze hipotecznej "Willa Elibór"  nabytych w wyniku postępowania spadkowego
6. Zezwolenie Prezydium Rady Narodowej (Fn V/54/Sp/57) z dn 30.12.1954 na ujawnienie praw majątkowych do części parceli 275a ujawnionej w księdze hipotecznej "Willa Elibór"  nabytych w wyniku aktu darowizny
7.  Akt notarialny (Repertorium Nr IV-178/55) z dnia 11.01.1955r  -
8. Zezwolenie na podział działki 275a decyzją Prezydium Powiatowej Rady Narodowej R.VIII.312d-7/68 z 01.07.1968 wydanej na wniosek ówczesnych właścicieli nieruchomości
9  Akt notarialny bezpłatnego odstąpienia nieruchomości Skarbowi Państwa  (Repertorium A Nr 7374/73)  z dnia  13.11.1973r  
10. Akt notarialny zniesienia współwłasności   (Repertorium A Nr 7377/73)  z dnia  13.11.1973r
11 Pismo  Starostwa EGB.6620.83.2018 (Wydział Geodezji i Kartografii )
12. Kolejne 2 pisma  do Wydziału Geodezji i Kartografii w tym odpowiedź na pismo EGB.6620.83.2018
13.  Kolejne pytania  do Wydziału Geodezji i Kartografii .
14. Akt notarialny z 20.10.2006 umowy sprzedaży repertorium A nr 5283/2006 (załącznik do pisma do Wydziału Geodezji i Kartografii Starostwa G*** )

Kolejna skarga (44).
KRS / NSA / Kancelaria Premiera / Ministerstwo Sprawiedliwości
12.06.2018
Szanowni Państwo,
W nawiązaniu do pisma z 14.03.2018 i kolejnych
Na wstępie pragnę przypomnieć, że  już trzeci miesiąc nie są  Państwo w stanie nawet wyjaśnić co skłoniło co najmniej kilkudziesięciu sędziów (o ile nie więcej) do procesowania spraw tak jakby pod adresem K*** 53 w M*** znajdował się inny obiekt, niż ten który jest ujawniony w księgach wieczystych dla nieruchomości pod tym adresem i który można zobaczyć w terenie (choćby zdjęcia satelitarne dostępne na Google Maps). Do tego nie ujawniając niczego co by usprawiedliwiało takie działania.
Twierdzenie, ze nie jest Państwa obowiązkiem zainteresowanie się aż taką skalą sprzeniewierzenia się zasadzie niezawisłości sądownictwa  jest zbyt absurdalne, aby można je było traktować inaczej niż jako wyraz specyficznego poczucia humoru. Tym bardziej, ze współistnieje z nią wystawianiem dokumentacji poświadczającej o tym, że obrębie sądownictwa nie są respektowane podstawowe zasady nakazanie przez Ustawodawcę takich jak jawność postępowań sądowych czy rękojmia ksiąg wieczystych.
Tym niemniej takie żarty nie mogą przesłonić faktu, że nie zdołali Państwo nawet skłonić pojedynczego sędziego do udzielenia wyjaśnień w sprawie. Mogę tylko wyrazić nadzieję, że przesłana w dniu 01.06.2018 i w dniu 06.06.2018 część materiału dowodowego obecnego w zasobach Sądu Rejonowego w G*** pozwoli Państwu na lepsze zorientowanie się w sprawie.
Tym niemniej dopóki nie zdołają przywrócić Państwo wiarygodności działania sądownictwa przynajmniej w zakresie jawności postępowań - wszelkie skargi będą nadal kierowane do Państwa.
Z poważaniem
***

#
Skarga
Składam skargę na ***- sędziego WSA   w W***  w związku z procesowaniem sprawy związanej z nieruchomością przy ul K*** 53 w M*** o sygn VII SA/Wa 1479/12  zakończonej wyrokiem z dnia 06.02.2013 roku
Wnoszę również o skorzystanie z posiadanych uprawnień celem wszczęcia postępowania dyscyplinarnego dla ustalenia czy w trakcie procesowania spraw związanych z nieruchomością przy ul K*** 53 w M*** nie doszło do rażącego  przekroczenia uprawnień oraz świadomego współdziałania w próbie bezprawnej zmiany stanu prawnego nieruchomości
W uzasadnieniu należy zauważyć co następuje;
Sędzia *** wraz z sędzia *** i sędzią *** w dniu 06.02.2018r wydały orzeczenie w sprawie  VII SA/Wa 1479/12  odrzucające skargę na postanowienie GINB DON/ORZ/7101/461/11, którym podtrzymano postanowienie MWINB nr 464/12 z dnia 12.03.2012r , którym z kolei organ wojewódzki odmówił stwierdzenia nieważności postanowienia PINB  w G*** 117/10 z dnia 15.11.2010 roku.
Orzeczenie VII SA/Wa 1479/12   z dnia 06.02.2013 roku należy niewątpliwie uznać przełomowe osiągnięcie zważywszy  czego postanowienie PINB w G*** nr 117/10 z dnia 15.11.2010 roku dotyczyło.
Otóż PINB w G*** nakazał wykonanie ekspertyz, które już wcześniej zostały dostarczone w postaci wykonania obowiązkowego 5-letniego przeglądu technicznego oraz inwentaryzację fikcyjnych prac. Należy przy tym zauważyć, że PINB w G*** do chwili obecnej nie wyjaśnił dlaczego nie uznaje obowiązkowego przeglądu technicznego za wiążący (pomimo iż nie ma takich uprawnień), ale  wnioskując zdziałań podejmowanych przez PINB w G*** w innych sprawach można się domysleć iż  wynika to z tego iż ów przegląd  został wykonany dla rzeczywiście istniejącej pod adresem K*** 53 w M*** nieruchomości. PINB w G*** wydaje się z definicji nie  uznawać  dokumentacji dotyczącej rzeczywiście istniejącej pod tym adresem nieruchomości (nawet akty notarialne traktuje jako niezobowiązujące oświadczenie bez konsekwencji prawnych). Za to bez zastrzeżeń wydaje się uznawać dokumenty, których źródłem mogą być co najwyżej decyzje zwrotu nieruchomości (jak się wydaje jedyny proces, który może uznać sytuację geodezyjno -prawną sprzed ponad pół wieku za aktualną w sposób wiążący prawnie). I najwyraźniej  nie przyjmuje do wiadomości iż nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** nie mogła zostać zwrócona żadnym „poprzednim właścicielom”, bowiem pozostawała zawsze w prywatnych rękach, a nie Skarbu Państwa.
Innymi słowy sędzia *** wraz z koleżankami wydając w dniu w dniu 06.02.2018r wyrok w sprawie VII SA/Wa 1479/12  potwierdziła (po zbadaniu zgodności z prawem) iż absolutnie dopuszczalne jest zlecanie oceny stanu technicznego fikcyjnej nieruchomości i inwentaryzacji wykonanych na niej fikcyjnych prac po to by uwiarygodnić wadliwe dokumenty (najprawdopodobniej wadliwą lub wadliwie zlokalizowaną decyzję zwrotu nieruchomości), które w żaden sposób nie pasują ani do  tego co się znajduje w terenie ani do istniejącej dokumentacji (która nawiasem mówiąc wyklucza również to iż nieruchomość pod adresem K*** 53 w M*** mogła kiedykolwiek znajdować się w rękach Skarbu Państwa). I aby uzasadnić zgodność z prawem swojej opinii sporządziły 10-stronicowe uzasadnienie.
Nie sposób przy tym nie zauważyć, że w aktach sprawy VII SA/Wa 1479/12  nie było nic co mogło być podstawą dla ignorowania 5-letniego przeglądu technicznego, ani żadnej informacji, która wskazywałaby, że pod adresem K*** 53 w M*** znajduje się inny obiekt niż ten, dla którego został on sporządzony oraz żadnego materiału dowodowego wskazującego, że prace budowlane, których inwentaryzację nakazano istotnie zostały przeprowadzone. Toteż jedyną  okolicznością w której sędzia *** i jej koleżanki mogły nie mieć pełnej świadomości konsekwencji własnych działań jest sytuacja w której żadna z nich nie zapoznała się z aktami sprawy i procesowały sprawę na podstawie nie dołączonych do akt sprawy informacji z zewnątrz.
W mojej opinie w ten oto sposób  sędzia *** wraz z koleżankami nie tylko poświadczyły, ze proces budowlany może być wykorzystywany dla uwiarygadniania wadliwych dokumentów (lub raczej ich rzekomej zgodności z sytuacją w terenie wbrew istniejącym faktom) bez wyjaśniania osobom poszkodowanym takimi działaniami ich przyczyn (chociażby po to aby umożliwić im obronę interesu prawnego). Przede wszystkim  uważam iż naruszyły powagę i wiarygodność sądownictwa.
Jednak na chwilę obecną wyrok w sprawie VII SA/Wa 1479/12  pozostaje w obiegu prawnym jako dopuszczalna interpretacja prawa.
Wobec czego wnoszę jak powyżej.
 Ponadto precyzuję, ze niniejsza skarga dotyczy tylko sędzi ***  .  Sędzia *** i sędzia ***  współuczestniczyły w wydawaniu większej ilości wyroków związanych ze sprawą nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** toteż ich działania wymagają szerszego omówienia.
Z poważaniem
***

Kolejna skarga (43).
KRS / NSA / Kancelaria Premiera / Ministerstwo Sprawiedliwości
11.06.2018
Szanowni Państwo,
W nawiązaniu do pisma z 14.03.2018 i kolejnych
Na wstępie pragnę przypomnieć, że  już trzeci miesiąc nie są  Państwo w stanie nawet wyjaśnić co skłoniło co najmniej kilkudziesięciu sędziów (o ile nie więcej) do procesowania spraw tak jakby pod adresem K*** 53 w M*** znajdował się inny obiekt, niż ten który jest ujawniony w księgach wieczystych dla nieruchomości pod tym adresem i który można zobaczyć w terenie (choćby zdjęcia satelitarne dostępne na Google Maps). Do tego nie ujawniając niczego co by usprawiedliwiało takie działania.
Twierdzenie, ze nie jest Państwa obowiązkiem zainteresowanie się aż taką skalą sprzeniewierzenia się zasadzie niezawisłości sądownictwa  jest zbyt absurdalne, aby można je było traktować inaczej niż jako wyraz specyficznego poczucia humoru. Tym bardziej, ze współistnieje z nią wystawianiem dokumentacji poświadczającej o tym, że obrębie sądownictwa nie są respektowane podstawowe zasady nakazanie przez Ustawodawcę takich jak jawność postępowań sądowych czy rękojmia ksiąg wieczystych.
Tym niemniej takie żarty nie mogą przesłonić faktu, że nie zdołali Państwo skłonić nawet skłonić pojedynczego sędziego do udzielenia wyjaśnień w sprawie. Mogę tylko wyrazić nadzieję, że przesłana w dniu 01.06.2018 część materiału dowodowego obecnego w zasobach Sądu Rejonowego w G*** pozwoli Państwu na lepsze zorientowanie się w sprawie.
Tym niemniej dopóki nie zdołają przywrócić Państwo wiarygodności działania sądownictwa przynajmniej w zakresie jawności postępowań - wszelkie skargi będą nadal kierowane do Państwa.
Z poważaniem
***
#
Skarga
Składam skargę na *** - sędziego WSA   w W*** w związku z procesowaniem sprawy związanej z nieruchomością przy ul K*** 53 w M*** o sygn VII SA/Wa 2751/12  zakończonej wyrokiem z dnia 25.02.2013 roku
Wnoszę również o skorzystanie z posiadanych uprawnień celem wszczęcia postępowania dyscyplinarnego dla ustalenia czy w trakcie procesowania spraw związanych z nieruchomością przy ul K*** 53 w M*** nie doszło do rażącego  przekroczenia uprawnień oraz świadomego współdziałania w próbie bezprawnej zmiany stanu prawnego nieruchomości
W uzasadnieniu należy zauważyć co następuje;
Sędzia *** wraz z sędzia *** i sędzią *** w dniu 25.02.2018r wydały orzeczenie w sprawie  VII SA/Wa 2751/12  podtrzymujące decyzję MWINB nr 1424/12 z dnia 12.09.2012r, która z kolei była podtrzymaniem decyzji PINB w G*** nr 195/12 z dnia 12.09.2012r.
Orzeczenie w sprawie VII SA/Wa 2751/12  należy uznać za prawdziwie  przełomowe zważywszy, że utrzymywało ono w obiegu prawnym (po zbadaniu ich zgodności z prawem) decyzję kończącą proces budowlany oparty na dokumencie wydanym na planach fikcyjnej nieruchomości (decyzja Burmistrza Miasta M*** nr 933014 z 1993 roku) oraz w oparciu o jakieś bliżej niezidentyfikowane informacje (np informacja o rzekomym poszerzeniu zakresu wykonanych prac w stosunku do ujętego we wspomnianej decyzji, której  źródła do chwili obecnej nie ujawniono) z całkowitym zignorowaniem dokumentacji dotyczącej rzeczywiście istniejącej pod tym adresem nieruchomości. Związek z rzeczywistością tak dokonanych "ustaleń" jest chyba oczywisty.
Aby w pełni ocenić charakter wyroku należy wspomnieć, ze mapy geodezyjne na których wydany został bodajże  jedyny dokument, którego treść nie została zignorowana (czyli decyzja Burmistrza Miasta M*** nr 933014 z 1993 roku) odzwierciedlały najprawdopodobniej przedwojenną sytuację nieruchomości i według mojej wiedzy mogły być wprowadzone do obiegu prawnego jako rzekomo  odpowiadające aktualnej sytuacji tylko na skutek decyzji zwrotowej (czyli decyzji o zwrocie nieruchomości będącej w posiadaniu/własności  Skarbu Państwa podmiotowi mającemu do niej roszczenie). Należy jednak wskazać, ze do akt sprawy VII SA/Wa 2751/12  dołączono wystarczająco materiałów by nawet słabo przeszkolony prawnik mógł się zorientować że nieruchomość przy ul K*** 53 w M*** nie mogła być przedmiotem wydanej zgodnie z prawem decyzji zwrotowej. Natomiast nie trzeba być nawet prawnikiem, by zauważyć, ze procesowanie spraw w oparciu o dokumenty sporządzone dla fikcyjnego stanu faktycznego z ignorowaniem nie tylko sytuacji w terenie, ale również wszelkich odzwierciedlających rzeczywisty stan faktyczny dokumentów - poświadcza powagą instytucji państwowej o rzekomym istnieniu tego fikcyjnego stanu faktycznego.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należy wskazać, że bez względu na intencje sędzi Mirosławy Pindelskiej i jej koleżanek, wprowadziły one do obiegu prawnego (i bazy orzeczniczej) zdumiewające z wielu względów orzeczenie. Po pierwsze potwierdza ono o nadrzędnym charakterze wadliwej dokumentacji, której źródłem wydają się być wadliwe decyzje zwrotowe nad całą mającą według Ustawodawcy znaczenie prawne dokumentacją i wszystkimi mającymi znaczenie prawne rejestrami PRL-u i III RP, a także stanem faktycznym nieruchomości. Po drugie sankcjonuje wykorzystanie procesu budowlanego dla uwiarygadniania rzekomej zgodności takiej dokumentacji ze stanem faktycznym bez informowania osób, których prawa takie działanie narusza odnośnie przyczyn takiego postępowania.
Wskazać przy tym należy, ze do momentu usunięcia wyroku sygn VII SA/Wa 2751/12   z dnia 25.02.2013 roku z obiegu prawnego i wyciągnięcia konsekwencji względem osób odpowiedzialnych za jego wydanie - pozostaje on oficjalną interpretacją prawa na potrzeby aparatu administracyjnego III RP . W razie gdyby nie było to dla Państwa oczywiste załączam postanowienie GINB DON/ORZ/7200/822/15 KLW z  dnia 16.07.2015r. w którym czytamy
"Ponieważ do wyroku WSA w W*** z. dnia 25.02.2013 r (zapadłego w danej sprawie) nie zostało sporządzone uzasadnienie dokonano analizy porównania zarzutów podnoszonych przez Skarżąca, na etapie postępowania zakończonego decyzje organu wojewódzkiego z dnia 12.09.2012 r. oraz w skardze do WSA w W*** z zarzutami podnoszonymi w pismach dotyczących żądania wszczęcia postępowania nieważnościowego stwierdzając, ze są one tożsame.
W związku z powyższym nie ma możliwości, aby przywołane przez Panią okoliczności mogły znaleźć się poza zakresem kontroli sądowej w sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 2751 12. gdyż Sad kontrolując zaskarżoną decyzje musiał badać z urzędu przesłanki powołane przez Skarżącą.
Ww. tok postępowania potwierdził WSA w W*** w wyroku z dnia 20 lutego 2013r.. sygn. akt VII SA/Wa 2739 12. wskazując, że trafne jest stanowisko organu porównujące zarzuty Skarżących zawarte w skardze do Sądu i we wniosku o stwierdzenie nieważności, w sytuacji gdy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie został opatrzony pisemnym uzasadnieniem.
W świetle ad. 134 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd nie jest związany granicami skargi, co oznacza, że rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Ponadto stosownie do art. 145 § 1 pkt 2 ww. ustawy. Sąd stwierdza nieważność decyzji w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w arl. 156 § 1 Kpa lub w innych przepisach.
W świetle powyższego, po wydaniu przez sąd administracyjny wyroku oddalającego skargę na decyzję administracyjną niedopuszczalne jest prowadzenie przez organy administracji postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności tejże decyzji i podważanie ustaleń dokonanych przez Sąd.
Wyrok oddalający skargę jest rezultatem jej nieuwzględnienia wobec niewystępowania wad prawnych, uzasadniający do uchylenie decyzji albo stwierdzenie jej nieważności. Jego istotną treścią zatem jest ustalenie, że w chwili wydania zaskarżonej decyzji ostatecznej nie była ona prawnie wadliwa z punktu widzenia ustanowionych kryteriów kontroli legalności decyzji administracyjnych. Po wyroku oddalającym skargę, niedopuszczalne więc byłoby stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, albowiem
Sąd z urzędu powinien ustalić, czy występują okoliczności uzasadniające stwierdzenie nieważności w myśl art. 156 § 1 Kpa. żadna z. okoliczności wymienionych w tym przepisie (pkt 1-7) nie zmienia swej wartości prawnej z upływem czasu. Jeżeli nie występowały przyczyny nieważności w chwili wydania decyzji, to nie powstaną one również po jej wydaniu, a wiec wszystkie mogą być ujawnione w postępowaniu przed sądem administracyjnym (por. wyrok NSA z dnia 10.02.2003 r.. sygn. akt II SA 815 01)."
Wobec czego wnoszę jak powyżej.
Ponadto precyzuję, że niniejsza skarga dotyczy tylko sędzi ***.  Sędzia *** i sędzia *** uczestniczyły w wydawaniu większej ilości wyroków związanych ze sprawą nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** toteż ich działania wymagają szerszego omówienia.
Z poważaniem
***
W załączeniu postanowienie GINB DON/ORZ/7200/822/15 KLW z  dnia 16.07.2015r.

Wezwanie do zaprzestania bezczynności.
Wezwanie do zaprzestania bezczynności dotyczy skarg na odmowę uznania pozwolenia na przeprowadzenie prac budowlanych wydanych na planach fikcyjnej nieruchomości za dokument wadliwy. Normalnie pewnie byśmy się nie czepiali, ale coraz więcej poszlak wskazuje, ze właśnie w ten sposób uwiarygadnia się czy lokalizuje wadliwe decyzje zwrotu nieruchomości. A wnioskodawcy wiedzą tylko tyle, ze obchodzą "nieżyciowe" przepisy budowlane....

Wezwanie do zaprzestania bezczynności.
11.06.2018.
Szanowny Panie,
Wzywam Pan do zaprzestania bezczynności w sprawie decyzji GINB sygn. DOA.7110.504.2017.SPE z dnia 15.02.2018 podnoszonych w pismach skierowanych do Ministerstwa Infrastruktury w dniach 08.04.2018 i 16.04.2018.
Uzasadnienie
Pismami  z dnia 08.04.2018 i 16.04.2018 Ministerstwo Infrastruktury zostało poinformowane o wydaniu z upoważnienia GINB w dniu 15.02.2018  decyzji GINB sygn. DOA.7110.504.2017.SPE.
Powody dla których Minister Infrastruktury powinien tą decyzję usunąć w trybie natychmiastowym z obiegu prawnego zostały w sposób wyczerpujący podane w pismach z dnia  08.04.2018 i 16.04.2018. Natomiast część materiału dowodowego została przesłana w trakcie prowadzenia korespondencji w sprawie działań podejmowanych w stosunku do nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** przez instytucje państwowe ze szczególnym uwzględnieniem załączników przesłanych wraz z pismami z dnia 01.06.2018r. i 06.06.2018r.
W tym miejscu wskazać należy, że uchylając się od usunięcia decyzji GINB sygn. DOA.7110.504.2017.SPE z obiegu prawnego i wyciągnięcia konsekwencji w stosunku do odpowiedzialnej za jej wystawienie osoby - poprzez zaniechanie Minister Infrastruktury potwierdza o zgodności z prawem działań podjętych w sprawie DOA.7110.504.2017.SPE.
Musi to budzić co najmniej zdumienie zważywszy, że sprawa zakończyła się utrzymaniem w obiegu prawnym Decyzji Burmistrza Miasta M*** nr 933014 z 1993 roku - pozwolenia budowlanego wydanego nie na wyrysie z ewidencji gruntów (zgodnego w tym czasie z sytuacja w terenie) ale na mapie geodezyjnej odzwierciedlającej sytuację sprzed II wojny światowej z budynkiem jakiego pod tym adresem w tym czasie nie było.
W tym miejscu wskazać należy, że jedynym źródłem takiej mapy geodezyjnej wydaje się być decyzja zwrotu nieruchomości. Wydaje się bowiem, że jest to jedyny proces w którym potwierdza się jako wiążące prawnie  istnienie nieruchomości i praw do niej bez odniesienia się do aktualnej sytuacji geodezyjno-prawnej. Przy czym należy podkreślić, ze wydanie lub zlokalizowanie na nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** decyzji zwrotowej byłoby ewidentnie bezprawne, bowiem nieruchomość nigdy nie była włąsnością ani we władaniu Skarbu Państwa. (więcej w załącznikach do pisma z 01.06.2018)
Niewątpliwie uwiarygadnianie wadliwych decyzji zwrotowych poprzez proces budowlany byłoby swoistym osiągnięciem. Szczególnie wobec faktu, ze najwyraźniej ówcześni współwłaściciele nieruchomości nie zdawali sobie sprawy iż uwiarygadniają istnienie na miejscu swojej współwłasności innego obiektu. Świadczy o tym chociażby to, że po 1993 roku wykonywali na rzeczywiście istniejącej nieruchomości i rzeczywistym stanie prawnym szereg czynności w tym zbyli swoje udziały w 1999, 2006 i 2009. (więcej w załącznikach do pisma z 06.06.2018)
Podejrzewać należy, że ich jedynym celem było zalegalizowanie adaptacji strychu na cele mieszkalne (co było niemożliwe na istniejącej nieruchomości z wielu względów; z których najważniejszym wydaję się  to, ze strych był częściowo objęty służebnością mieszkania ustanowioną na rzecz poprzedniej współwłaścicielki w 1973 roku; służebność wygasła dopiero w 2003r - więcej w załącznikach do pisma z 06.06.2018 )
Ponadto wskazać należy, że w przypadku nieruchomości o tak dobrze udokumentowanej historii - ze zrozumieniem należy przyjąć iż ówcześni współwłaściciele nie  przewidzieli, że złożenie wniosku o pozwolenie na budowę/legalizację samowoli (treść pozwolenia niejasna i niespójna z reszta akt sprawy) może zostać potraktowane jako mający znaczenie prawne dowód istnienia w terenie innego obiektu niż ten  którym władali i do którego mieli prawa własności. A tym bardziej zrozumiałe jest, że mogli nie zauważyć, ze w ten sposób  uwiarygodniają nieprawdziwie  zgodność z sytuacją w terenie wadliwej dokumentacji (najprawdopodobniej wadliwej lub wadliwie zlokalizowanej decyzji zwrotowej )
W takich okolicznościach nie ma wielkiej przestrzeni dla interpretacji zaniechania Ministra Infrastruktury w sprawie.  Jest ono równoznaczne z oświadczeniem o przyzwoleniu na wykorzystanie procesu budowlanego dla skłonienia osób aby działając wbrew swojemu interesowi (i najprawdopodobniej  nieświadome konsekwencji prawnych) uwiarygodniły rzekome istnienie innego stanu faktycznego niż rzeczywiście istniejący. W ten sposób uwiarygadniając ewidentnie wadliwą dokumentację (najprawdopodobniej wadliwe lub wadliwie zlokalizowane decyzje zwrotowe) i prawa podmiotów trzecich z niej wynikające, które kolidują z ich prawami.
W załączeniu pismo *** do Ministra Infrastruktury z dnia 11.06.2018
Z poważaniem
***
#
Załącznik (pismo *** do Ministra Infrastruktury z dnia 11.06.2018)
Szanowni Państwo,
W związku z nie otrzymaniem do dnia dzisiejszego informacji  usunięciu z obiegu prawnego decyzji GINB sygn. DOA.7110.504.2017.SPE przez właściwe Ministerstwo zwracam się z wnioskiem o wyjaśnienie zawartej w uzasadnieniu  decyzji GINB sygn. DOA.7110.504.2017.SPE sugestii iż decyzja Burmistrza Miasta M*** nr 933014 z 1993 roku mogła stać się podstawą dla "nabycia prawa".
 Niestety mimo najszczerszych chęci nie jestem w stanie wyobrazić sobie podstawą dla jakiego "nabycia prawa" może być potwierdzenie iż w miejscu rzeczywiście istniejącego budynku mieszkalnego istnieje inny obiekt. A tym bardziej pozwolenie na wykonanie prac budowlanych na tym obiekcie.
W związku z powyższym domagam się aby :
1. wyjaśniono jakie "nabycie prawa" dokonane zostało w oparciu o założenie, że przy ul. K*** 53 w M*** istnieje inny obiekt niż rzeczywiście istniejący budynek mieszkalny.
(W szczególności domagam się ustalenia czy tym "nabyciem prawa" nie było wydanie ewidentnie wadliwej decyzji zwrotu nieruchomości "dawnym właścicielom" (na co wydają się wskazywać inne okoliczności tj. sugestie Urzędu Miasta M*** iż nie może wykluczyć istnienia "lokatorów" dla tej nieruchomości czy "wskrzeszenie" przedwojennych właścicieli nieruchomości w dokumentacji geodezyjnej etc). Pragnę przy tym podkreślić iż w świetle doskonale udokumentowanej historii nieruchomości, która wyklucza jakąkolwiek formę własności czy władania nieruchomością przez Skarb Państwa wydanie jakiejkolwiek decyzji zwrotowej dotyczącej tej nieruchomości trudno zakwalifikować inaczej niż jako wymagające zainteresowania organów ścigania.)    
2. wyjaśniono dlaczego zarówno organy nadzoru budowlanego i administracji architektoniczno-budowlanej uparcie zakładają na potrzeby prowadzonych postępowań istnienia pod adresem K*** 53 w M***  obiektu o innej charakterystyce niż rzeczywiście istniejący jednak nie chcą wyjawić właścicielom nieruchomości (stronom sprawy) powodów takiego działania; oraz wyjaśniono jaki to ma związek z okolicznościami opisanymi w pkt 1
Z poważaniem
***
#
Powyższe pismo (wraz z załącznikiem) przesłaliśmy do wiadomości Kancelarii Premiera, Ministerstwa Sprawiedliwości, MSWiA, Ministerstwa Inwestycji i Rozwoju, Krajowej Rady Sądownictwa,, Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego z następującym wstępem (w razie gdyby mieli problem ze zorientowaniem się w jaki sposób ich to dotyczy)

W nawiązaniu do pisma z 14.03.2018 i kolejnych
Podaję do Państwa wiadomości wezwanie Ministra Infrastruktury do zaprzestania bezczynności w sprawie decyzji GINB sygn. DOA.7110.504.2017.SPE z dnia 15.02.2018 (wraz z załącznikiem)
Wskazuję, że do chwili obecnej Minister nie  usunął z obiegu prawnego wspomnianej decyzji,  która z kolei utrzymała w obiegu prawnym decyzję Burmistrza Miasta M*** nr 933014 z 1993 roku uwiarygadniającą nieprawdziwie istnienie pod adresem K*** 53 w M*** innej sytuacji geodezyjnej i prawnej niż rzeczywiście istniejąca. Z analizy dokumentów wynika, że w ten sposób mogło dojść do uwiarygodnienia wadliwej lub wadliwie zlokalizowanej "decyzji zwrotowej" (zwrot nieruchomości będącej w posiadaniu Skarbu Państwa osobom twierdzącym, że mają do niej roszczenie).
Przy czym wydanie lub zlokalizowanie na nieruchomości przy ul K*** 53 w M*** "decyzji zwrotowej" byłoby ewidentnie bezprawne, bowiem nieruchomość nigdy nie była własnością ani we władaniu Skarbu Państwa.
Przy czym za wysoce nieprawdopodobne należy uznać to iż ówcześni właściciele wspomnianej nieruchomości (łącznie z wnioskodawczynią) mieli świadomość , iż   decyzja Burmistrza Miasta M*** nr 933014 z 1993 uwiarygadnia rzekome istnienie w miejscu swojej własności innego obiektu w sposób mający konsekwencje prawne.
Jeżeli Minister Infrastruktury nie podejmie w trybie natychmiastowym należnych działań - udokumentowany na przykładzie decyzji Burmistrza Miasta M*** nr 933014 z 1993 roku sposób uwiarygadniania wadliwych dokumentów (najprawdopodobniej wadliwych lub wadliwie zlokalizowanych "decyzji zwrotowych") to przez zaniechanie potwierdzi, że taki sposób uwiarygadniania wadliwych dokumentów uznaje się za właściwy
Będzie to miało oczywiste konsekwencje dla oceny  działań innych instytucji w sprawach związanych z nieruchomością przy ul K*** 53 w M*** i szeregu podobnych przypadków.
Z poważaniem
***
P.S. Załączniki do pism z dnia 01.06.2018 i 06.06.2018 do których się odnoszę w piśmie skierowanym do Ministra Infrastruktury są identyczne z załącznikami dołączonymi do pism skierowanych do Państwa z tą samą datą.